Γράφει ο Θανάσης Κ.
Ο Κάρολος Μαρξ (μαζί με τον φίλο και στενό συνεργάτη του Φρειδερίκο Ένγκελς ξεκίνησαν το πιο “επιδραστικό” ίσως έργο τους – το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” – με μια φράση που έμεινε εμβληματική:
— “Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη…”
Σήμερα πάνω από την Ελλάδα, πλανώνται ΔΥΟ φαντάσματα:
* Της συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές.
* Και της “ελληνοτουρκικής συμφωνίας” (για από κοινού εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στη μεταξύ τους θαλάσσια περιοχή).
Που θα προχωρήσει, λέει (κατά τις εκτιμήσεις όσων διακινούν αυτό το “σενάριο”), αμέσως μετά….
Για τους “αθώους”, “τρίτους” παρατηρητές αυτό “καλό” ακούγεται!
Άντε, να πάψουν οι δύο χώρες να τσακώνονται και να “τολμήσουν” κάποιες “αμοιβαίες παραχωρήσεις” μεταξύ τους, ώστε να αξιοποιήσουν τους ενεργειακούς πόρους που υπάρχουν στην περιοχή.
Έλα όμως που δεν είμαστε και τόσο “αθώοι – η μάλλον αφελείς..
Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι αυτό που τους ζητάνε να μοιραστούν με την Τουρκία ΔΕΝ είναι κάποια “αμφισβητούμενη περιοχή” ανάμεσά τους. Είναι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όπως τα προβλέπει σαφέστατα το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS του 1982) που έγινε “εθιμικό Δίκαιο” μετά το 1985 και σήμερα το έχουν υπογράψει όλα σχεδόν τα παράκτια κράτη του κόσμου πλην τριών – μεταξύ των οποίων και η Τουρκία.
Οι Έλληνες γνωρίζουν, λοιπόν, πως τους ζητάνε να κάνουν… “αμοιβαίες παραχωρήσεις” δίνοντας περίπου τα μισά από τα δικά τους, ώστε οι Τούρκοι θα πάρουν κάπως λιγότερα απ’ όσα ΠΑΡΑΝΟΜΑ διεκδικούν!
Δηλαδή ζητάνε ΜΟΝΟΝ από τους Έλληνες να κάνουν παραχωρήσεις!
Κι επειδή είναι πολύ δύσκολο να πειστούν οι Έλληνες, να παραχωρήσουν στην Τουρκία όσα εκείνη επίμονα και προκλητικά διεκδικεί, χρειάζεται σήμερα μια “συγκυβέρνηση” στην Αθήνα για να υπογράψει τέτοια συμφωνία.
Αυτό είναι το “σχέδιο”.
Που κινδυνεύει να ρυμουλκήσει και τις πολιτικές εξελίξεις.
Μας σέρνουν σε “Πρέσπες του Αιγαίου”!
Αλλά όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν, ο Θεός γελάει!
Πράγματι όλα αυτά είναι περισσότερο… ασεβείς πόθοι, παρά ρεαλιστικό σχέδιο:
* Πρώτον, γιατί άραγε μας “πιέζουν” να τα βρούμε με την Τουρκία;
Είναι βέβαιο ότι θέλουν να εκμεταλλευτούμε από κοινού τους υδρογονάνθρακες που υπάρχουν στο θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου;
Θα είχε νόημα, αν επρόκειτο από τα κοιτάσματα αυτά, να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από τη Ρωσία.
Αλλά εδώ μας λένε ότι ως το 2050 θα έχουμε “μηδενικούς ρύπους”!
Αν πρόκειται στα επόμενα 27 χρόνια να μην χρειαζόμαστε καθόλου υδρογονάνθρακες (αυτό σημαίνει «μηδενικοί» ρύποι ως το 2050), τότε δεν έχει νόημα να ψάξουμε για νέα κοιτάσματα, που μόνο για να αρχίσει η εκμετάλλευσή τους χρειάζονται 5-10 χρόνια και στη συνέχεια θα έχουν ζωή τουλάχιστον 40 χρόνια…
Η τεράστια επένδυση που θα γίνει δεν προλαβαίνει καλά-καλά ούτε να αποσβεστεί.
Άρα ο στόχος των “μηδενικών ρύπων ως το 2050” μάλλον εγκαταλείπεται σιωπηλά.
Αυτό το ξέρουμε κι από τις ΗΠΑ, όπου η σημερινή – “οικολογική”, υποτίθεται – κυβέρνηση Μπάϊντεν αιφνιδίασε τους πάντες αδειοδοτώντας νέα κοιτάσματα στην Αλάσκα.
Όλοι ψάχνουν να βρουν νέους ενεργειακούς πόρους σε υδρογονάνθρακες για τις επόμενες δεκαετίες, γιατί φοβούνται ότι αν ΔΕΝ το κάνουν θα είναι “αιχμάλωτοι της Ρωσίας και των Αράβων” που συναποτελούν το ισχυρό παγκόσμιο καρτέλ σήμερα και οι οποίοι έχουν συνασπιστεί μεταξύ τους.
Κι όταν όλοι κινούνται προς “ίδιους πόρους”, δηλαδή προς δικές τους πηγές υδρογονανθράκων, τα κοιτάσματα που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, αποκτούν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά για τον εφοδιασμό της Ευρώπης που ήταν ως τώρα και η πιο “εξαρτημένη” από τη Ρωσία.
* Δεύτερον, αν όντως τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου αποκτούν μεγάλο – και γεωπολιτικό πλέον – ενδιαφέρον, γιατί να τα “μοιραστεί” η Ελλάδα με την Τουρκία;
Τα μισά περίπου βρίσκονται νοτίως της Κύπρου, στη δικαιοδοσία του Ισραήλ, της Κύπρου και της Αιγύπτου. Ήδη το Ισραήλ υπέγραψε μια πολύ σημαντική Συμφωνία για να εφοδιάζει κυρίως την Ευρώπη.
Τα υπόλοιπα βρίσκονται σε περιοχή που ανήκει σε ελληνική δικαιοδοσία. Αυτά διεκδικεί η Τουρκία με το Σχέδιο της λεγόμενης “Γαλάζιας Πατρίδας”. Κι αυτά μας ζητούν να τα “μοιραστούμε” με την Τουρκία.
Γιατί, άραγε, κάποιοι Δυτικοί ζητούν από την Ελλάδα να μοιραστεί με την Τουρκία όσα ανήκουν στη δική της ΑΟΖ…
Το ερώτημα αυτό, ασφαλώς ΔΕΝ θα είχε νόημα, αν η Τουρκία ήταν κι αυτή “δυτική χώρα”, δηλαδή χώρα που ανήκει στη Δυτική σφαίρα επιρροής.
Πριν λίγα χρόνια, αυτό θεωρούνταν από πολλούς αυτονόητο. Ή αυταπόδεικτο.
Σήμερα όμως;
Σήμερα τίποτα δεν είναι πια “αυταπόδεικτο”!
Η Τουρκία προσανατολίζεται στον Ευρασιατισμό.
Όχι μόνο ο Ερντογάν που υπήρξε ο “αρχιτέκτονας” αυτής της μεγάλης “γεωπολιτικής στροφής”. Ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσής του, που φιλοδοξεί πια να τον παραμερίσει, υποστηρίζει απόλυτα τη “Γαλάζια Πατρίδα”
Ο Κιλιντσάρογλου ζητάει δημόσια από τον Ερντογάν να εισβάλλει άμεσα σε ελληνικά νησιά!
— Η Τουρκία έχει πάρει πυραύλους S-400 από τη Ρωσία και παρήγγειλε ήδη και δεύτερη συστοιχία!
Μπορεί κάποιος σύμβουλος στην Άγκυρα να δηλώνει σήμερα ότι “ίσως δεν χρειαζόμαστε πια τους S-400”, και να “πανηγυρίζουν” κάποιοι στην Ουάσιγκτoν, αλλά ο Ερντογάν πηγαίνει στη Μόσχα σε συνάντηση κορυφής με τον Ιρανό Πρόεδρο και τον Πούτιν! Δεν πηγαίνει προφανώς για να πει στον Πούτιν ότι “σταματάει” τη συνεργασία τους. Πηγαίνει για να διευρύνει την συνεργασία τους.
— Η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις της Δύσης κατά της Μόσχας! Κι έχει λάβει και σημαντικότατα οικονομικά ανταλλάγματα. Η αντιπολίτευση δεν τον επικρίνει γι’ αυτό. Και ο Ερντογάν δεν πηγαίνει στη Μόσχα για να ανακοινώσει στον Πούτιν, ότι θα ευθυγραμμιστεί με τις δυτικές κυρώσεις. Έτσι;
— Η Τουρκία έχει ήδη εγκαταστήσει ένα ρωσικό πυρηνικό εργοστάσιο και έχει παραγγείλει και δεύτερο. Η αντιπολίτευση δεν τον έχει επικρίνει γι’ αυτό. Και στη Μόσχα ο Ερντογάν δεν πηγαίνει για να “ματαιώσει” αυτή την παραγγελία.
— Η Τουρκία έχει ήδη ζητήσει να περνάει από το τουρκικό έδαφος η τροφοδοσία της Ευρώπης σε φυσικό αέριο. Μετά την ανατίναξη των αγωγών NordStream 1 και 2 στη Βαλτική Θάλασσα. Όταν η Ευρώπη υποτίθεται θέλει να απεξαρτηθεί από το Ρωσικό αέριο και η Αμερική πανηγύριζε για την “καταστροφή” των NordStream…
Η αντιπολίτευση του Ερντογάν δεν τον αποδοκίμασε γι’ αυτά του τα ανοίγματα στη Ρωσία. Κι ο ίδιος δεν πηγαίνει στη Μόσχα για να τα “ματαιώσει”. Μάλλον πηγαίνει για να τα επισπεύσει…
Η πλήρης ενεργειακή εξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία είναι δεδομένη πια.
Κι ακόμα περισσότερο, η επιλογή της Τουρκίας να γίνει ο νέος “ενεργειακός σύνδεσμος” Ρωσίας-Ευρώπης!
Αυτό είναι διαμετρικά αντίθετο με όλες τις πολιτικές της Δύσης σήμερα.
Και όσο παραμένει η αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, αυτό δεν θα αλλάξει.
Και η Τουρκία – όποια κυβέρνηση κι αν βγει μετά τις εκλογές της – δεν θα μετακινηθεί από τη θέση αυτή, ιδιαίτερα όσο η Ρωσία φαίνεται, στο μεταξύ, να κερδίζει πλέον στην Ουκρανία.
Η Τουρκία θα μπορούσε, υπό νέα κυβέρνηση, να αλλάξει εντελώς πολιτική και να “ευθυγραμμιστεί” με τη Δύση ξανά, αν η Ρωσία έχανε τον Πόλεμο στην Ουκρανία και ταπεινωνόταν (ενδεχομένως και με regime change).
Πόσο “πιθανό” θεωρείται αυτό σήμερα;
Όχι και πολύ. Έτσι;
* Κι εδώ προκύπτει το τελευταίο ερώτημα:
Γιατί άραγε, οι Δυτικοί γενικότερα ή οι Ευρωπαίοι πιο συγκεκριμένα, να θέλουν να μοιραστούν τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, ανάμεσα στην Ελλάδα αφενός, μια χώρα μέλος της Ένωσης και του ΝΑΤΟ, και την Τουρκία αφετέρου, μια χώρα που ΔΕΝ είναι χώρα μέλος της Ένωσης, είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά δεν φέρεται ως “αξιόπιστος σύμμαχος”, γέρνει όλο και περισσότερο προς τη Μόσχα κι είναι ήδη περισσότερο εξαρτημένη από τη Ρωσία απ’ ό,τι ήταν ποτέ;
Πώς ακριβώς η “απεξάρτηση” της Ευρώπης από την ρωσική ενέργεια “υπηρετείται” αν τα ελληνικά κοιτάσματα μοιραστούν με την Τουρκία, που είναι ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία;
Γεωπολιτικός παραλογισμός όσο δεν πάει…
* Μήπως κάποιοι στη Δύση σκέπτονται να “δελεάσουν” την Τουρκία, υποσχόμενοι να πιέσουν την Ελλάδα να τους δώσει τα μισά από τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα;
Ίσως αυτό έχουν στο…μυαλουδάκι τους!
Αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο…
Ή μάλλον χωρίς όλους τους “ξενοδόχους” της Ανατολικής Μεσογείου.
— Πρώτον, γιατί η Τουρκία θα ζητήσει πολύ περισσότερα. Κι αυτά που θα ζητήσει η Τουρκία, δεν μπορούν να της τα δώσουν.
— Δεύτερον, διότι η Αίγυπτος (μια ανερχόμενη μεγάλη δύναμη της περιοχής για την οποία κάποιοι μας έλεγαν ότι όπου να ‘ναι “τα βρίσκει” με την Τουρκία) ) έθεσε στην Τουρκία τρείς προϋποθέσεις για να “εξομαλύνει” (normalize) τις σχέσεις της μαζί της:
-Να της παραδοθούν όλα τα στελέχη της “Μουσουλμανικής Αδελφότητας” που έχουν βρει καταφύγιο στην Τουρκία (όπως ακριβώς ζητάει η Άγκυρα από τη Σουηδία για τους Κούρδους αντικαθεστωτικούς),
-Να φύγουν όλες οι τουρκικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις από τη Λιβύη,
-Και να πάψει η Τουρκία να έρχεται σε προστριβές με την Κύπρος και την Ελλάδα για τα κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο (ζητήματα για τα οποία το Κάιρο έχει καταγγείλει την Τουρκία ότι “παρανομεί”).
Μ’ άλλα λόγια η Αίγυπτος ΔΕΝ θέλει να “διευκολύνει” την Τουρκία!
— Και το Ισραήλ (για το οποίο κάποιοι επίσης πανηγύριζαν ότι “όπου να ‘ναι τα βρίσκει” ξανά με την Τουρκία) ακόμα χειρότερα, πνέει τα μένεα κατά της Άγκυρας για την νέα “προσέγγιση” Τουρκίας-Ιράν μέσω Ρωσίας.
Η Αίγυπτος δεν θέλει “αναβάθμιση” της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Θέλει να την περιορίσει. Και το Ισραήλ θεωρεί υπαρξιακό κίνδυνο το Ιράν. Και θεωρεί την προσέγγιση Τουρκίας-Ιράν ως “εχθρική ενέργεια” εναντίον του.
Αν θέλει η Δύση να βρει στέρεα ερείσματα στην περιοχή, μπορεί να τα βρει σε χώρες που είναι αντίθετες γεωπολιτικά με την Τουρκία – η οποία προσεγγίζει συνεχώς τη Ρωσία.
Χώρες όπως η Ελλάδα (εφ’ όσον ΔΕΝ συμβιβαστεί με την Τουρκία), χώρες όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ (που εξακολουθούν να θεωρούν επικίνδυνη την Τουρκία).
Όποιος λοιπόν, θέλει να στήσει “συγκυβέρνηση” στην Ελλάδα για να επιτύχει ένα ταπεινωτικό συμβιβασμό με την Τουρκία,
— που, πρώτον δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει,
— που δεύτερον δεν τον θέλει κανείς από τις πραγματικές “φίλιες δυνάμεις” στην περιοχή
— και τρίτον ΔΕΝ εξυπηρετεί ούτε καν τα απώτερα συμφέροντα της Δύσης συνολικά και της Ευρώπης πιο συγκεκριμένα, είναι είτε τυφλός, είτε ηλίθιος!
Είτε πιστεύει στα… “φαντάσματα” που κάποιοι επιτήδειοι έχουν αμολήσει να στοιχειώνουν την ταλαίπωρη “πολιτική μας τάξη” και να τρομοκρατούν τη χώρα….
Καιρός είναι κάποιος να βγει να ξορκίσει τα φαντάσματα:
Ό,τι κι αν γίνει στις εκλογές, “Πρέσπες του Αιγαίου” ΔΕΝ θα περάσουν!
ΥΓ. Είδαμε και το… “καλυτερότερο”: Η Ελλάδα συμφώνησε με την Τουρκία να υποστηριχθούν μεταξύ τους για την κατάκτηση θέσεων σε Διεθνείς Οργανισμούς!
Η Τουρκία θα υποστηρίξει την Ελλάδα να μπει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και η Ελλάδα θα στηρίξει την Τουρκία να πάρει την Γενική Γραμματεία του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ).
Σημειωτέων, η Ελλάδα ΔΕΝ χρειαζόταν την “ψήφο” της Τουρκίας για να γίνει μη μόνιμο μέλος του Σ.Α.
Από την άλλη πλευρά η ψήφος της Ελλάδας υπέρ της Τουρκίας στον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας είναι, το λιγότερο, ξεφτίλα: Όταν η Τουρκία εξακολουθεί να αποκλείει τα Κυπριακής ιδιοκτησίας πλοία από τα λιμάνια της.
Πέρα για πέρα ξεφτίλα!
(Επιμέλεια αναρτήσεως : Στρατηγός εα κ. Αθαν. Καραντζίκος)
