Άρθρο Γνώμης του ε.α
Μέρος Γ’: Η Ανάγκη για «Νοικοκύρεμα» και Εθνική Στρατηγική
Αν δεχτούμε ότι η έλλειψη παιδείας και στρατηγικής μας έφερε ως εδώ, η λύση δεν μπορεί να έρθει ούτε με νέα δανεικά, ούτε με αστυνομική βία στα μπλόκα. Η Ελλάδα, και ειδικά ο αγροτικός της τομέας, χρειάζεται επειγόντως γενναίο «νοικοκύρεμα».
Τι θα μπορούσαμε λοιπόν να προτείνουμε, ρεαλιστικά και ψύχραιμα, και στις δύο πλευρές;
Προς την Κυβέρνηση:
Η αντιμετώπιση του αγροτικού ζητήματος πρέπει να φύγει από τη λογική της «διαχείρισης ψηφοφόρων» και να περάσει στη σφαίρα της Εθνικής Ασφάλειας.
* Προστασία της Γης: Νομοθετική θωράκιση της παραγωγικής γης υψηλής ποιότητας. Τα φωτοβολταϊκά και το τσιμέντο δεν πρέπει να αντικαταστήσουν τα χωράφια που μπορούν να θρέψουν τον πληθυσμό.
* Κάθαρση: Ουσιαστικός έλεγχος στους μηχανισμούς διανομής επιδοτήσεων (τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ) και απόδοση ευθυνών στους κρατικούς λειτουργούς που εξέθρεψαν τη διαφθορά, όχι μόνο στους τελικούς αποδέκτες.
* Στρατηγικό Σχέδιο: Όχι άλλες οριζόντιες επιδοτήσεις. Ενίσχυση μόνο στην πραγματική παραγωγή, στην τεχνολογία και στη συνεργατικότητα. Στόχος η διατροφική επάρκεια της χώρας, όχι η συντήρηση μιας τάξης με επιδόματα ανεργίας υπό τον μανδύα της γεωργίας.
Αν δεχτούμε ότι η έλλειψη παιδείας και στρατηγικής μας έφερε ως εδώ, η λύση δεν μπορεί να έρθει ούτε με νέα δανεικά, ούτε με αστυνομική βία στα μπλόκα. Η Ελλάδα, και ειδικά ο αγροτικός της τομέας, χρειάζεται επειγόντως γενναίο «νοικοκύρεμα».
Τι θα μπορούσαμε λοιπόν να προτείνουμε, ρεαλιστικά και ψύχραιμα, και στις δύο πλευρές;
Προς την Κυβέρνηση:
Η αντιμετώπιση του αγροτικού ζητήματος πρέπει να φύγει από τη λογική της «διαχείρισης ψηφοφόρων» και να περάσει στη σφαίρα της Εθνικής Ασφάλειας.
* Προστασία της Γης: Νομοθετική θωράκιση της παραγωγικής γης υψηλής ποιότητας. Τα φωτοβολταϊκά και το τσιμέντο δεν πρέπει να αντικαταστήσουν τα χωράφια που μπορούν να θρέψουν τον πληθυσμό.
* Κάθαρση: Ουσιαστικός έλεγχος στους μηχανισμούς διανομής επιδοτήσεων (τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ) και απόδοση ευθυνών στους κρατικούς λειτουργούς που εξέθρεψαν τη διαφθορά, όχι μόνο στους τελικούς αποδέκτες.
* Στρατηγικό Σχέδιο: Όχι άλλες οριζόντιες επιδοτήσεις. Ενίσχυση μόνο στην πραγματική παραγωγή, στην τεχνολογία και στη συνεργατικότητα. Στόχος η διατροφική επάρκεια της χώρας, όχι η συντήρηση μιας τάξης με επιδόματα ανεργίας υπό τον μανδύα της γεωργίας.
Προς τους Αγρότες:
Η εποχή της αθωότητας –και της συνενοχής– τελείωσε.
* Αλλαγή Νοοτροπίας: Η επιδότηση είναι εργαλείο, όχι μισθός. Το μέλλον ανήκει σε όσους δουν το χωράφι ως επιχείρηση και όχι ως δικαίωμα είσπραξης.
* Συνεργασία: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ο μικρός κλήρος απέναντι στα κόστη και τον ανταγωνισμό είναι οι υγιείς συνεταιρισμοί (όχι τα αμαρτωλά σχήματα του παρελθόντος).
* Παιδεία: Κατανόηση ότι η γη δεν είναι απλώς περιουσιακό στοιχείο για υποθήκη ή ενοικίαση σε ενεργειακές εταιρείες, αλλά το μοναδικό μέσο παραγωγής πλούτου που διαθέτουν.
Συμπέρασμα
Η διατροφική αυτάρκεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι όρος επιβίωσης σε έναν ασταθή κόσμο. Το ζήτημα δεν είναι «να σώσουμε τους αγρότες» για συναισθηματικούς λόγους, αλλά να σώσουμε τη δυνατότητα της χώρας να παράγει τροφή.
Αν δεν υπάρξει άμεση αφύπνιση και από τις δύο πλευρές, η αγροτιά όπως την ξέραμε θα τελειώσει. Και τότε, σε μια χώρα γεμάτη τουρίστες και φωτοβολταϊκά, θα ανακαλύψουμε με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το ρεύμα δεν τρώγεται και ότι η εθνική ανεξαρτησία περνάει –κυριολεκτικά– μέσα από το στομάχι μας.
