.jpg)
Η Κύπρος «ανακήρυξε» ΑΟΖ, εμείς τι φοβόμαστε;
Με την οριοθέτηση που ανεκοίνωσε η Λευκωσία με τον Λίβανο ολοκλήρωσε τις νομικές διαδικασίες αψηφώντας τις απειλές της «Γαλάζιας Πατρίδος» – Η Ελλάς, όμηρος της θεωρίας του «θερμού επεισοδίου», δεν ασκεί μέχρι σήμερα τα δικαιώματά της
Με καθυστέρηση 23 ετών εκυρώθη από την Κυβέρνηση του Λιβάνου η συμφωνία οριοθετήσεως θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο, αναδιαμορφώνοντας τα γεωστρατηγικά δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο. Την επίτευξη της συμφωνίας η «Εστία» είχε αναδείξει από ημερών ήδη, στο φύλλο της της 25ης Οκτωβρίου.
Η συμφωνία αυτή είχε επιτευχθεί το 2007, εποχή κατά την οποία η Κύπρος προέβαινε σε ανάλογες οριοθετήσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Ήταν από τις πρώτες χώρες που έσπευσαν να εφαρμόσουν τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης, αμέσως μόλις η Σύμβασις του Μοντέγκο Μπαίυ (διά της οποίας καθιερώθηκε το ΔΔΘ) κυρώθηκε από τα κοινοβούλια των χωρών που μετείχαν στην σχετική διάσκεψη. Η Κύπρος λοιπόν έσπευσε και εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία την οποία η Ελλάς έχει αφήσει να περάσει. Και όμως η Ελλάς έπρεπε να είναι η πρώτη χώρα που θα έπρεπε να υπογράψει οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα των δύο ελληνικών Κρατών στις θαλάσσιες ζώνες της ανατολικής Μεσογείου. Δεν το έπραξε και το ερώτημα είναι: Γιατί; Τι φοβείται;
Με την κύρωση της συμφωνίας οριοθετήσεως με τον Λίβανο, κλείνει ένα κεφάλαιο εκκρεμοτήτων για την Λευκωσία. Ή μάλλον κλείνει ως προς τις ζώνες νοτίως και ανατολικώς της Μεγαλονήσου. Εκ δυσμών, που θα έπρεπε να έχει υπογραφεί οριοθέτησις με την Ελλάδα, υπάρχει κενό. «Μαύρη τρύπα». Η Ελλάς μάλιστα δεν έχει καν κηρύξει ΑΟΖ, αρκουμένη στο γεγονός ότι εφάπτεται η ελληνική με την κυπριακή υφαλοκρηπίδα (και πάλι χωρίς συμφωνία οριοθετήσεως) και εφάπτονται το FIR Αθηνών και το FIR Λευκωσίας καθώς και συναρτωμένη ζώνη ευθύνης για έρευνα και διάσωση.
Το σημαντικό είναι ότι η καθυστέρησις των 23 ετών στην κύρωση της συμφωνίας με τον Λίβανο ήταν αποτέλεσμα ασφυκτικών τουρκικών πιέσεων προς την χώρα. Το γεγονός δηλαδή ότι τώρα η Βηρυττός απεφάσισε να προχωρήσει συνιστά πραγματική ήττα για τις τουρκικές επιδιώξεις στην περιοχή. Σημαίνει ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η σταθερή πολιτική της Τουρκίας για επιβολή τετελεσμένων διά της απειλής βίας έπεσε στο κενό. Και τούτο θα έπρεπε να αποτελέσει «μάθημα» για την Αθήνα, η οποία δείχνει να κινείται υπό τον διαρκή φόβο ενός «θερμού επεισοδίου» με την Τουρκία, ο οποίος την αποτρέπει από του να λάβει τις γενναίες αποφάσεις που απαιτούνται για την στήριξη των εθνικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή.
Το γεγονός δηλαδή ότι η Ελλάς αποφεύγει την κήρυξη ΑΟΖ (έχει μερικώς μόνον κηρυχθεί ταυτοχρόνως με τις συμφωνίες οριοθετήσεως με την Ιταλία και την Αίγυπτο) δείχνει ότι η Αθήνα εξακολουθεί να ζει υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, το οποίο επιτρέπει στην Τουρκία να επιβάλλει τις θέσεις της. Και είναι χαρακτηριστική η πανομοιότυπη ρητορική που «δικαιολογεί» αυτήν την στάση. «Αποφύγαμε τον πόλεμο» ήταν η απολογία του Κώστα Σημίτη μετά την υποχώρηση των Ιμίων. «Αποφύγαμε μια κρίση» ήταν η απολογία του Γιώργου Γεραπετρίτη μετά την υποχώρηση της Κάσου. Έρχεται όμως η Κύπρος να μας δείξει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτός της επιμονής στα εθνικά δίκαια. Που, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δημιούργησε τετελεσμένα και στρίμωξε στην γωνία την Τουρκία, σε μια στιγμή κατά την οποία ετοιμαζόταν να υπογράψει συμφωνία οριοθετήσεως με την Συρία του «φίλου» της αλ Σάαρα. Η προσήλωσις στον στόχο φέρνει αποτελέσματα. Η Κύπρος τα κατάφερε εφαρμόζοντας μια συνεπή πολιτική θαλασσίων οριοθετήσεων, που άρχισε από τα χρόνια του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Για ποιόν λόγο ολιγωρεί η Αθήνα;
Πηγή: estianews.gr
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
