του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Παιγνίδι εντυπώσεων με επίκεντρο τα ΕΛΤΑ, δίνει με φτηνά επικοινωνιακά σόου, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, μαζί με το υπουργικό συμβούλιο… Εάν όλοι αυτοί οι πολιτικοί υποκριτές είχαν το παραμικρό έστω ίχνος φιλότιμου και ευθύνης, θα έπρεπε να είχαν επιλέξει ήδη συγκεκριμένους φορείς, μεταξύ των οποίων ΚΑΙ τα ΕΛΤΑ, για τους οποίους θα απαιτούσαν…
Την μόνιμη εξαίρεσή τους από τους περιορισμούς της ΕΕ σε ότι αφορά την ανάγκη της περιοδικής τους ενίσχυσης και έκτακτης χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και φυσικά θα έπρεπε να είχαν απαιτήσει και επιβάλλει…
Την εξαίρεσή τους χωρίς περαιτέρω συζήτηση από την υπαγωγή τους στο χαρτοφυλάκιο του υπερταμείου…
Οι λόγοι βεβαίως αυτής της εξαίρεσης, δεν θα μπορούσαν να είναι, ΟΥΤΕ οι νεοφιλελέ αθλιότητες από τις οποίες εμφορείται η Κ.Ο της ΝΔ… ΟΥΤΕ βεβαίως το εργατολάγνο παραλήρημα της εμμονικής Αριστεράς…
Λόγοι εθνικοί, οι οποίοι αιτιολογούνται απόλυτα μεταξύ άλλων ΚΑΙ από την Ελληνική ορεινή, νησιωτική και δημογραφική Γεωγραφία, απαιτούν και επιβάλλουν τα ΕΛΤΑ να λειτουργούν ως πραγματική ΔΕΚΟ και μάλιστα με προσαυξημένες εθνικές αρμοδιότητες και με ένα προσωπικό απολύτως υπεύθυνο, καλά εκπαιδευμένο, που θα λειτουργεί έχοντας πλήρη επίγνωση της αυξημένης του ευθύνης και δεν θα ξύνει τ αρτσίθκια του ταμπουρωμένο πίσω από την παραδοσιακή δημοσιοϋπαλληλική νοσηρότητα και νοοτροπία.
Αυτά τα ΕΛΤΑ, που θα συμπεριφέρονται ως φορέας ο οποίος θα έχει πλήρη επίγνωση του ειδικού στρατηγικού του βάρους, ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να λειτουργούν με την λογική της ανταποδοτικότητας και του φτηνού ταμειακού απολογισμού…
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις, δεν έκαναν τίποτα από όλα όσα έπρεπε να κάνουν και τώρα που ο κόμπος έφτασε πλέον στο χτένι, προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι το λειτουργικό κόστος είναι η μοναδική παράμετρος που θα καθορίσει τις τελικές αποφάσεις, ενώ επιμένουν να μην συζητούν καν για την αναγκαιότητα της πλήρους ανατροπής των δεδομένων.
Ουδείς λοιπόν συζητά για το πρωτεύον, που είναι το εύρος των αρμοδιοτήτων, στο πλαίσιο ενός στρατηγικά αναβαθμισμένου ρόλου που θα εναρμονίζεται με τις ανάγκες και τις γεωπολιτικές προκλήσεις της νέας εποχής…
Σε αυτό το κλίμα κύριοι συζητάμε για το εάν και κατά πόσον η λύση στο απόλυτο τίποτε μπορεί να είναι η καταφυγή στο πολλαπλά απόλυτο πολιτικό τίποτε που ακούει στο όνομα “ΚΥΜΑ” και άλλα μπαρμπούτσαλα…
Μια κοινωνία εκτός θέματος, επιμένει να αναζητά πολιτικούς και πολιτικές εκτός πνεύματος, για να δώσουν διέξοδο στα αδιέξοδά της…
