Από το 2020, περισσότεροι από 200 ξένοι Χριστιανοί ιεραπόστολοι και οι οικογένειές τους έχουν απελαθεί από την Τουρκία. Η κατάσταση έχει επηρεάσει περίπου 350 άτομα, πολλοί από τους οποίους ζούσαν εκεί επί δεκαετίες, σύμφωνα με νέα έκθεση της Alliance Defending Freedom International (ADF).
«Η Τουρκία χαρακτηρίζει τους Χριστιανούς ως “απειλές για την εθνική ασφάλεια” για να δικαιολογήσει τις μαζικές απελάσεις», ανέφερε η ADF International.
Το τουρκικό Υπουργείο Εσωτερικών ανέθεσε σε αυτούς τους ανθρώπους τους λεγόμενους “κωδικούς ασφαλείας” (όπως N-82 και G-87), απαγορεύοντάς τους ουσιαστικά την επανείσοδο στη χώρα και κατατάσσοντάς τους στις “απειλές για την εθνική ασφάλεια”.
Μεταξύ Δεκεμβρίου 2024 και Ιανουαρίου 2025, τουλάχιστον 35 νέοι κωδικοί εκδόθηκαν εναντίον ξένων Χριστιανών. Οι ενέργειες αυτές στέρησαν από πολλές Προτεσταντικές ενορίες την ποιμαντική τους ηγεσία και διέκοψαν τη θρησκευτική ζωή σε όλη τη χώρα.
Παρόλο που το Σύνταγμα της Τουρκίας κατοχυρώνει την ελευθερία της θρησκείας και της συνείδησης, η κυβερνητική πρακτική δείχνει το αντίθετο, σημείωσε η ADF International.
Οι απαγορεύσεις εισόδου και οι απελάσεις χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο ως εργαλεία για να φιμωθούν οι ξένοι Χριστιανοί ιεραπόστολοι, ενώ η θεολογική εκπαίδευση παραμένει αυστηρά περιορισμένη — η ιστορική Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή, και οι Προτεσταντικές σχολές εξακολουθούν να μην έχουν νομική υπόσταση.
Την ίδια στιγμή, η διδασκαλία της Αγίας Γραφής απαγορεύεται, ενώ τα ισλαμικά θεολογικά μαθήματα επιτρέπονται ελεύθερα υπό κρατική εποπτεία. Οι εκκλησιαστικές ιδιοκτησίες αντιμετωπίζουν επίσης άδικους περιορισμούς· για παράδειγμα, η Προτεσταντική κοινότητα της Προύσας εκδιώχθηκε από τον χώρο λατρείας της.
Όλες αυτές οι πρακτικές αποκαλύπτουν ένα σύστημα συστηματικής διάκρισης εις βάρος των Χριστιανών, κατά παράβαση των Άρθρων 9 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των ίδιων των συνταγματικών εγγυήσεων της Τουρκίας.
Η ADF International υποστηρίζει σήμερα περισσότερες από 30 νομικές υποθέσεις Χριστιανών που αμφισβητούν τις αυθαίρετες απαγορεύσεις ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των τουρκικών δικαστηρίων.
Ένας από αυτούς είναι ο Kenneth Arthur Wiest, Αμερικανός που του απαγορεύτηκε η επανείσοδος στην Τουρκία μετά από ταξίδι στις ΗΠΑ. Είχε ζήσει στην Τουρκία για πάνω από 30 χρόνια με έγκυρη άδεια παραμονής. Του επιβλήθηκε ο κωδικός N-85 από τη Διεύθυνση Μετανάστευσης και το Υπουργείο Εσωτερικών, που σημαίνει ότι χρειάζεται ειδική έγκριση του Υπουργείου για να επανεισέλθει στη χώρα.
Ο κωδικός αυτός εκδόθηκε βάσει “απορρήτων πληροφοριών της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών”, σύμφωνα με την καταγγελία του Wiest στο ΕΔΑΔ. Οι τουρκικές αρχές του αρνήθηκαν την απαιτούμενη έγκριση και τα δικαστήρια δεν του επέτρεψαν να προσβάλει την απόφαση. Ούτε αυτός ούτε οι δικηγόροι του είχαν πρόσβαση στα έγγραφα που δικαιολογούσαν την απαγόρευση. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας απέρριψε τις προσφυγές του ως “αβάσιμες”.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναμένεται να εκδώσει σύντομα απόφαση, η οποία, όπως δήλωσε η ADF International, θα αποτελέσει σημαντικό νομικό προηγούμενο για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας στην Ευρώπη και πέραν αυτής.
Η οργάνωση πρόσθεσε ότι η υπόθεση Wiest «αντιπροσωπεύει τον αυξανόμενο αριθμό πιστών που τιμωρούνται επειδή ασκούν ειρηνικά την πίστη τους».
Σύμφωνα με την Έκθεση Παραβιάσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 2024 του Συνδέσμου Προτεσταντικών Εκκλησιών Τουρκίας, οι Προτεστάντες Χριστιανοί αντιμετωπίζουν αυξημένα φαινόμενα εγκλημάτων μίσους, ρητορικής μίσους, απειλών, διακρίσεων και απολύσεων λόγω της θρησκείας τους.
Αναφέρονται επίσης σωματικές επιθέσεις, έλλειψη επίσημης αναγνώρισης των εκκλησιών, ανυπαρξία νεκροταφείων για Χριστιανούς, απελάσεις ξένων Χριστιανών, άρνηση θεωρήσεων παραμονής, και απαγόρευση ίδρυσης και λειτουργίας θεολογικών σχολών. Οι κοινότητες εξαναγκάζονται να λειτουργούν μόνο ως “σωματεία”.
Η έκθεση σημειώνει:
Μεταξύ των περιστατικών ήταν ένοπλη επίθεση στο κτίριο του Συλλόγου Εκκλησίας της Σωτηρίας στην Τσεκμεκιόι στις 31 Δεκεμβρίου: ο δράστης πυροβόλησε από αυτοκίνητο και προσπάθησε να αφαιρέσει τις πινακίδες του κτιρίου.
Σε άλλο περιστατικό, στις 20 Ιανουαρίου 2024, άγνωστοι πυροβόλησαν το κτίριο της Εκκλησίας της Σωτηρίας Εσκί Σεχίρ· καμία απώλεια δεν σημειώθηκε, αλλά οι σφαίρες έπληξαν οδοντιατρείο κάτω από τον ναό.
Η αστυνομία δεν συνέλεξε κάλυκες ούτε συνέταξε έκθεση, και δεν υπήρξε καμία διερεύνηση.
Μια Χριστιανή καθηγήτρια Αγγλικών απολύθηκε στις 9 Δεκεμβρίου από ιδιωτική σχολή της Μαλάτειας χωρίς αιτιολόγηση· ένας διευθυντής της είπε:
Η έκθεση προσθέτει:
Εν τω μεταξύ, η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, το μοναδικό ελληνικό ορθόδοξο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Τουρκία, παραμένει κλειστή εδώ και 54 χρόνια. Το κλείσιμό της το 1971 στέρησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τη δυνατότητα να εκπαιδεύει κληρικούς και θεολόγους, εμποδίζοντας τον οικουμενικό του ρόλο ως κέντρου ορθόδοξης γνώσης και έρευνας.
Επιπλέον, η τουρκική κυβέρνηση επιβάλλει αυστηρούς περιορισμούς θεωρήσεων σε φοιτητές και ιερείς που επιθυμούν να σπουδάσουν ή να υπηρετήσουν στο Πατριαρχείο, το οποίο δεν έχει δικαίωμα να διατηρεί δικό του τυπογραφείο, γεγονός που το εμποδίζει να εκδίδει θρησκευτικά περιοδικά, πραγματείες και βιβλία — πλήττοντας σοβαρά το θεολογικό και ποιμαντικό του έργο.
Ιστορικά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ιδρύθηκε από τον Απόστολο Ανδρέα, τον Πρωτόκλητο, το 37 μ.Χ. στη Βυζαντινή πόλη, η οποία αργότερα έγινε Κωνσταντινούπολη και σήμερα Κωνσταντινούπολη (Ιστανμπούλ).
Από τότε έως σήμερα, αποτελεί το πνευματικό κέντρο της Ορθοδοξίας. Ο όρος “Οικουμενικό Πατριαρχείο” εμφανίστηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ., υποδηλώνοντας το κύρος του Επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ των λοιπών Χριστιανικών Εκκλησιών.
Η Κωνσταντινούπολη κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1453, αλλά το Πατριαρχείο συνέχισε την ύπαρξή του στην πόλη, ασκώντας πνευματική ηγεσία στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το οικουμενικό καθεστώς του Πατριάρχη.
Η έλλειψη νομικής υπόστασης εμποδίζει το Πατριαρχείο να καταχωρεί περιουσία στο όνομά του· έτσι, ο Πατριάρχης αναγκάζεται να την καταχωρεί στο προσωπικό του όνομα.
Κατά τα χρόνια, πολλοί Χριστιανοί – ντόπιοι και ξένοι – δολοφονήθηκαν στην Τουρκία. Για παράδειγμα, ο Καθολικός Επίσκοπος Luigi Padovese, Αποστολικός Βικάριος της Ανατολίας, δολοφονήθηκε το 2010 από τον οδηγό του.
Η τουρκική κυβέρνηση διώκει τον Χριστιανισμό και όλα τα δόγματά του — Προτεσταντικό, Ορθόδοξο και Καθολικό. Κι όμως, η Τουρκία υπήρξε το κεντρικό έδαφος της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας κατά τον 1ο αιώνα.
Πολλοί Χριστιανοί δεν το γνωρίζουν, επειδή η Αγία Γραφή αναφέρεται στην περιοχή ως «Μικρά Ασία» ή «Ανατολία». Όταν ο πληθυσμός αποτελούνταν από Έλληνες, Αρμενίους, Ασσυρίους και Εβραίους, η Μικρά Ασία ήταν η πατρίδα των επτά εκκλησιών της Αποκάλυψης και των επτά Οικουμενικών Συνόδων.
Πολλά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στην ή προς τη Μικρά Ασία, πολλοί Άγιοι γεννήθηκαν εκεί, και οι τρεις κύριοι Απόστολοι — Πέτρος, Παύλος και Ιωάννης — έζησαν ή δίδαξαν εκεί.
Η τουρκοϊσλαμική παρουσία στην περιοχή άρχισε μόλις τον 11ο αιώνα, όταν οι Τούρκοι από την Κεντρική Ασία εισέβαλαν και κατέκτησαν τη Μικρά Ασία το 1071.
Έκτοτε, οι γηγενείς Χριστιανοί καταπιέζονται από το τουρκικό ισλαμικό καθεστώς.
Σήμερα, παρόλο που η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ε.Ε., η καταπίεση συνεχίζεται με διάφορους τρόπους, εμποδίζοντας τους πολίτες να γνωρίσουν τη Χριστιανική πίστη.
__________________________________________________________
Report: Turkey Deported 350 Christians as “National Security Threats”
Since 2020, more than 200 foreign Christian workers and their families have been expelled from Turkey. The situation has affected roughly 350 individuals, many of whom lived there for decades, according to a new report by the Alliance Defending Freedom International (ADF).
“Turkey labels Christians as ‘national security threats’ to justify mass expulsions,” ADF International said.
The Turkish Ministry of Interior assigned these individuals so-called “security codes” (such as N-82 and G-87), effectively banning their re-entry and classifying them as national security threats.
Between December 2024 and January 2025, at least 35 new codes were reportedly issued against foreign Christians. These actions have deprived many Protestant congregations of pastoral leadership and disrupted religious life across the country.
While Turkey’s Constitution enshrines freedom of religion and conscience, government practice tells a different story, noted ADF International.
ADF International is currently supporting over 30 legal cases on behalf of Christians challenging the arbitrary bans before the European Court of Human Rights and the Turkish courts.
One of the Christians ADF International is representing is Kenneth Arthur Wiest, an American who was denied reentry to Turkey upon returning from a trip to the U.S. He lived in Turkey for over 30 years under a valid residence permit. Wiest was given an “N-85” label by Turkey’s Directorate General of Migration Management (DGMM) and Ministry of the Interior, meaning he now needs prior approval from the Ministry of the Interior to reenter the country. The N-85 label was issued based on “undisclosed information obtained from the National Intelligence Agency,” according to Wiest’s complaint before the European Court of Human Rights. Wiest was denied the prior authorization required for reentry and Turkish courts would not let him challenge the ban. He and his legal representatives were also not permitted access to documents related to the rationale behind imposing the travel restriction. The Turkish Constitutional Court dismissed Wiest’s claims as “unsubstantiated.”
The European Court of Human Rights is expected to issue a decision in the case soon, one which ADF International said will “set a crucial precedent for the protection of religious freedom in Europe and beyond.” The organization added that Wiest’s “case represents the growing number of believers punished for peacefully practicing their faith.”
According to a 2024 Human Rights Violations Report authored by Turkey’s Association of Protestant Churches, Protestant Christians experience increased hate crimes, hate speech, threats, discrimination, and dismissal from their jobs due to their religion. They also experience physical assaults, a lack of official recognition for the Protestant church, a lack of cemeteries for Christians, deportations of foreign Christians, banning their entry to the country, denying them residence visas, not allowing the Protestant community to open their own churches and train their own spiritual leaders, and forcing them to operate as just “associations,” as well as other abuses.
“Protestant Christian individuals or institutions experienced hate crimes or associated physical attacks due solely to their faith,” noted the report. “2024 saw an increase from the previous year in both written and oral hate speech aimed at provoking hate in public opinion, both written and verbal, that was directed at Protestant Christian individuals or institutions.”
Among reported incidents was an armed attack on the Salvation Church association building in Çekmeköy on December 31st: an assailant fired shots from a car and attempted to remove signs from the facility.
In another incident, assailants fired shots at the Eskişehir Salvation Church building on 20 January 2024, although no one was inside, according to the report. Bullets hit a dentist’s clinic below the church’s level.
“Police who attended the scene did not retrieve the bullet casing, nor did they file a report,” the report noted. “The crime was not recorded, and there was no follow-up investigation by police.”
A Christian English teacher lost her job on December 9 at a private evening class school linked to the Malatya Board of Education. Administrators gave her no cause, but a school director told her, “Be careful which associations you attend and the foreigners you make friends with,” according to the report.
An appeal to the board of education and security authorities was dismissed.
“In 2024, the laws in Turkey continued to block the possibility of training Christian clergy and the opening of schools to provide religious education for the members of church communities in any way,” noted the report. “Yet the right to train and develop religious leaders is one of the foundational pillars of the freedom of religion and belief.”
Meanwhile, the Theological School of Halki, the only Greek Orthodox educational institution in Turkey, has been closed for the past 54 years. Its 1971 closure has seriously deprived the Ecumenical Patriarchate of Constantinople of its ability to educate its clergy and lay theologians. The closure prevents the Patriarchate from fulfilling its ecumenical role as the center of Orthodox learning, research, and scholarship.
In addition, the Ecumenical Patriarchate has severe visa restrictions placed by the Turkish government on students and priests who wish to visit it in order to study and serve there. The Ecumenical Patriarchate is not permitted by the Turkish Government to have its own printing facility. Therefore, it cannot publish religious journals, treatises and books, again constituting a serious hindrance to its theological and pastoral function and role.
As some historical background, the Ecumenical Patriarchate was founded by the Apostle Andrew, the first-called Apostle of Jesus, in 37 A.D. in the town of Byzantium (later renamed Constantinople and present-day Istanbul). The Ecumenical Patriarchate has served, over the centuries, as the religious center for Orthodox Christians up to this day. The term “Ecumenical Patriarchate” dates from the sixth century A.D. and reflects the stature in which the Bishop of Constantinople was held by the rest of Christendom.
Constantinople was invaded by the Ottoman Turks in 1453, yet the Ecumenical Patriarchate has continued its existence in the city, exercising its spiritual ministry over world-wide Orthodoxy. However, Turkey does not accept the Patriarch’s ecumenical status.
The lack of legal status to the Ecumenical Patriarchate continues to prevent the community from registering any property in its name. Instead, the Ecumenical Patriarch is required to register property in his own personal name.
Throughout the years, many Christians – both native and foreign – were murdered in the country. Catholic bishop Luigi Padovese, who served as the Apostolic Vicar of Anatolia, for example, was murdered in Turkey by his driver in 2010.
The Turkish government persecutes Christianity and all its denominations and churches: the Protestant, the Orthodox and the Catholics. Yet, Turkey was the central land of the early church during much of the first century. Many Christians are unaware of this fact because the Bible refers to the region as “Asia Minor” or “Anatolia,”. When the population historically consisted of Greeks, Armenians, Assyrians, and Jews, Asia Minor was home to the seven churches of the Book of Revelation and seven ecumenical councils. Much of the New Testament was written either to or from churches in Asia Minor. Many saints were born there and the three major apostles—St. Peter, St. Paul, and St. John—either ministered or lived there. The Turkish-Islamic presence in the region began only in the 11th century. The Turks from Central Asia invaded and conquered Asia Minor in 1071. Indigenous Christians have since been oppressed by the Turkish Islamic regime.
Today, although Turkey is a NATO member and an EU candidate, the oppression continues through various methods, preventing Turkish citizens from learning about the Christian faith.
Uzay Bulut is a Turkey-born journalist formerly based in Ankara. She focuses on Turkey, political Islam, and the history of the Middle East, Europe, and Asia.
