Όλα αυτά που κληρονομήσαμε, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Άγιο Όρος, Σινά, Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δεν έχουν καμμία σημασία για αυτούς — Τα θεωρούν βαρίδια
Aνώτατος αξιωματούχος, που υπηρετεί σε διεθνή οργανισμό του εξωτερικού και παρακολουθεί από μακριά έκπληκτος τις εξελίξεις, μου έστειλε χθες με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στο Σινά το ακόλουθο συγκλονιστικό μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας:
«Δεν έχει τελειώσει αυτή η ιστορία με την Μονή της Αγίας Αικατερίνης! Εμείς, η Ελλάδα, έτσι και αλλιώς θα βρεθούμε χαμένοι. Υπάρχουν πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα πίσω από όλα αυτά. Και πολλών δικών μας! Δυστυχώς, έχουμε την πλέον ανεύθυνη Κυβέρνηση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι τυχόν μπίζνες δικών τους. Δεν πιστεύουν σε τίποτε άλλο. Μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα σήμερα, σε άρθρο της, δικαιολογεί την κίνηση των Αιγυπτίων, γράφοντας πως το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής δεν συνάδει με την σύγχρονη αντίληψη ενός κράτους! “Κατανοητή” λοιπόν η κίνηση των Αιγυπτίων! Όλα αυτά που κληρονομήσαμε, το Σινά, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η σημερινή κυβερνητική ελίτ τα βλέπει ως βαρίδια του παρελθόντος, από τα οποία θα πρέπει να απαλλαγούμε! Ακόμη και αυτό το Άγιον Όρος. Αν μπορούσαν να το μετατρέψουν σε τουριστική ατραξιόν, θα το έκαναν. Χρυσόβουλα Αυτοκρατόρων, Αχτναμέδες, φιρμάνια δεν έχουν καμμία αξία για αυτούς!»
Ο άνθρωπος τα είπε όλα σε πολύ λίγες λέξεις. Η υπόθεση της Μονής του Σινά, αν κρίνουμε και από τις διατυπώσεις που έχει επιλέξει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που μιλά με εντολή του Πρωθυπουργού, μοιάζει τελικά να είναι συμφωνημένη εκ των προτέρων και δεν υπάρχει κανένας αιφνιδιασμός για την Κυβέρνηση. Θέατρο είναι όλα. Αν δεν ήταν συμφωνημένη, τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν θα περιοριζόταν, στις δηλώσεις του, στην υπεράσπιση της διατήρησης του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και στην διάσωση του λατρευτικού της χαρακτήρα. Θα έθετε και το κομβικό ζήτημα της ιδιοκτησίας, που περιγράφεται αναλυτικά στο συμφωνητικό μεταξύ της Μονής και του αιγυπτιακού Δημοσίου, το οποίο τελικά δεν υπογράφηκε ποτέ από την κυβέρνηση Σίσι. Κομβικό, γιατί οι μοναχοί θα καταστούν όμηροι των ισλαμιστών αν από ιδιοκτήτες γίνουν ενοικιαστές. Μπορούν να τους διώξουν όποτε θέλουν. Ήδη υποφέρουν πολλά από τοπικούς αξιωματούχους.
Αν δεν ήταν συμφωνημένο, ο τόνος της Κυβερνήσεως για την αθέτηση αυτής της συμφωνίας θα ήταν ενοχλημένος και θα παρέπεμπε σε άνθρωπο που έχει παρεξηγηθεί από ο,τι συνέβη. Αν δεν ήταν συμφωνημένο, η Κυβέρνηση θα ανέμιζε από την πρώτη στιγμή το κείμενο που κατέθεσε η αιγυπτιακή Κυβέρνηση στην UNESCO το 2002, με το οποίο αναγνωρίζει την ιδιοκτησία στην Μονή του Σινά. Αλλά, από ο,τι φαίνεται, όλα καλά. Κανένα πρόβλημα! Καμμία παρεξήγηση. Τι είναι γι’ αυτούς εκατοντάδες κειμήλια, όπως το πρωτότυπο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη, και 15 αιώνες παρουσίας εκεί; Εμπόδιο! Απορούμε μάλιστα τι ακριβώς θα πάει να διαπραγματευθεί στο Κάιρο, απεσταλμένη του Πρωθυπουργού, η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Στην καλύτερη περίπτωση κάποια επί μέρους διόρθωση της αποφάσεως για τα μάτια του κόσμου, στη χειρότερη περίπτωση τίποτε και θα της χρεωθεί και η ευθύνη. Μολονότι ήταν η μόνη που δεν συνέπραξε στους χειρισμούς του κυρίου Γεραπετρίτη.
Αλλά αυτό είναι το ολιγώτερο. Το μείζον είναι αυτό που περιγράφει ο κρατικός αξιωματούχος και φαίνεται να ισχύει, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις των ίδιων των μοναχών της Μονής, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και Κρήτες, οι οποίοι κατέβασαν τα ρολά διαμαρτυρόμενοι για την εξέλιξη. Όλη η πνευματική και θρησκευτική μας κληρονομιά φαίνεται ότι δεν σημαίνει τίποτα για αυτήν την Κυβέρνηση, η οποία αγνοεί πως η λέξη Χριστός προέκυψε από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «χρίω» ή «χρίζω» καθώς ο Χριστιανισμός διαδόθηκε στην ελληνική. Η πίστη μας γίνεται resort. Μετά την Γάζα παίρνει σειρά και το Σινά. Και, από ο,τι φαίνεται, η εξωτερική μας πολιτική στην Συρία, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Ουκρανία, την Τουρκία διαμορφώνεται με βάση και άλλα κριτήρια. Υλικά, όχι άυλα.
Τούτων δοθέντων ας μην σοκάρονται κάποιοι μέσα στην παράταξη από το σημείωμά μας χθες με τον τίτλο «Πρόβατο επί σφαγήν ο Ελληνισμός». Η αλήθεια σοκάρει. Αλλά το χρειαζόμαστε αυτό το σοκ. Η αλήθεια πονάει. Πονάει και αυτόν που την λέει, αλλά και αυτόν που την ακούει. Η λύτρωση όμως είναι επώδυνη διαδικασία και περνάει μέσα από τον πόνο. Τον χρειαζόμαστε κι αυτόν τον πόνο. Αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι ως Έθνος. Αν επιτρέπουμε την υποχώρηση των πνευματικών μας συνόρων, δεν θα αργήσει ο καιρός που θα ζήσουμε και την υποχώρηση των άλλων. Των φυσικών.
