Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Οι πληθυσμοί στην Γάζα χρειάζονται την φωνή μας. Δυνατή, καθαρή και άμεση. Δημοκρατική και ανθρωπιστική. Χωρίς υπεκφυγές και χωρίς δαιμονοποιήσεις θυμάτων και θυτών. Θυτών και θυμάτων. Διότι οι ρόλοι εναλλάσσονται με ασύλληπτο κυνισμό και από τις δύο πλευρές. Οι παλαιστινιακοί πληθυσμοί χρειάζονται την υποστήριξη και την πολιτική αλληλεγγύη μας.
Η ανοικτή ή η συγκαλυμμένη αντισημιτική ρητορεία στον δημόσιο λόγο διαφόρων πολιτικών σχηματισμών δεν βοηθάει καθόλου τον παλαιστινιακό λαό. Ειδικά όταν οι σχηματισμοί αυτοί αυτοπεριγράφονται ως αντιρατσιστικοί και δημοκρατικοί.
Προσπάθησα να κατανοήσω – από την σχετική ανάρτηση στην κομματική ιστοσελίδα – την ανακοίνωση του πολιτικού σχήματος “ΠΡΑΣΙΝΟΙ Οικολογία” για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Γάζα και έμεινα εμβρόντητος από την άνεση με την οποία χρησιμοποιούν κάποιους “όρους” ως μέσο για την καταδίκη των ενεργειών του κράτους του Ισραήλ στην Λωρίδα της Γάζας.
Η συγκεκριμένη πολιτική ομάδα προσκάλεσε με επιστολή της τα “δημοκρατικά κόμματα” της Βουλής να καταδικάσουν την “τελική λύση” [sic!] που επιχειρούν οι Ισραηλινοί στην Γάζα. Εκπρόσωποι της “είχαν, μάλιστα, συνάντηση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκο Ανδρουλάκη”, όπου παραβρέθηκε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του συγκεκριμένου κόμματος Δημήτρης Μάντζιος.
Από την ομάδα των οικολόγων παρόντες στην συνάντηση ήσαν “ο συντονιστής Μιχάλης Τρεμόπουλος”, το «μέλος της γραμματείας» Μαρία-Λεονί Γεωργοπούλου και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Ο τίτλος της ανάρτησης στην οποία περιλαμβάνεται και η ανοικτή επιστολή που απέστειλαν οι “ΠΡΑΣΙΝΟΙ – Οικολογία” στην κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα της Βουλής, από μόνος του προαναγγέλλει το αντισημιτικό υπόστρωμα της επιχειρηματολογίας που θα ακολουθήσει: “Η Γάζα μπροστά στην Τελική λύση”.
Η “Τελική λύση” (Endloesung) ήταν ο όρος που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί και ο ηγέτης τους Αδόλφος Χίτλερ για την μαζική βιομηχανική εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης. Και αυτόν τον όρο επιλέγουν οι “αντιρατσιστές” του κόμματος “ΠΡΑΣΙΝΟΙ- Οικολογία” για να περιγράψουν πολιτικώς τις βιαιότητες και τα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται στην λωρίδα της Γάζας.
Η επιλογή δεν έχει γίνει τυχαία, ούτε έχει γίνει από κάποια παράβλεψη. Δεν είναι μόνο ο τίτλος της ανάρτησης, αλλά και το περιεχόμενο της επιστολής έχει ως άξονα της λογικής του τούτη την αντισημιτική χρήση του όρου “τελική λύση”.
“Επικίνδυνη σφραγίδα Τελικής Λύσης, έχει το επίσημο σχέδιο “εθελούσιας” μαζικής μετανάστευσης των Παλαιστινίων από την Γάζα”. Η γραφή του όρου τελική λύση με κεφαλαία γράμματα παραπέμπει σε όνομα, δηλαδή στην απόλυτη ταύτιση του όρου με το ναζιστικό πρόγραμμα συστηματικής εξόντωσης του ευρωπαϊκού εβραϊσμού.
Έχουμε εδώ το αντίστοιχο φαινόμενο με τον όρο Ολοκαύτωμα, το οποίο έχει μετατραπεί σε ονομασία για κάτι συγκεκριμένο. Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση της Τελικής Λύσεως. Με τον τρόπο αυτό ευτελίζονται κάποια ιστορικά δεδομένα και ακυρώνεται η πρόσληψή τους από τους πολίτες ως ιστορική ενική μοναδικότητα.
Αλλά οι αντισημίτες δεν έχουν κανένα δισταγμό να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο καταλογίζοντας στους Ισραηλινούς, διάβαζε ακριβέστερα Εβραίους, διότι αυτοί είναι ο στόχος – καλός Εβραίος για τους Ναζί ήταν ο νεκρός Εβραίος, για τους σύγχρονους αντισημίτες είναι μόνο ο Εβραίος ο οποίος διαφωνεί ανοικτά με την πολιτική του κράτους του Ισραήλ – συμπεριφορές που παραπέμπουν στους Ναζί.
Κυνικά, ξεκάθαρα, αδιάντροπα και χωρίς ίχνος κάποιας ενοχής για την ύβρη: “Το Ισραηλινό σχέδιο Τελικής Λύσης, με πλήρη δημοσιότητα, επιχειρεί να επιστρέψει τη Διεθνή Κοινότητα στις πιο σκοτεινές στιγμές της δεκαετίας του 1930, ίσως και το Β’ Παγκοσμίου Πολέμου….”
Εδώ ο αντισημιτικός λαϊκισμός δίνει τα ρέστα του. Τι συνέβαινε την δεκαετία του 1930, στις “πιο σκοτεινές στιγμές” της; Οι νόμοι κατά των Εβραίων στην Γερμανία, η Νύχτα των Κρυστάλλων; Και ο αντισημίτης θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν τον αφήνει. Τώρα είναι η ευκαιρία να πλήξει καίρια και το κεντρικό ιδεολογικό αφήγημα του κράτους του Ισραήλ: το Ολοκαύτωμα.
Ο αντισημίτης γνωρίζει την τέχνη της προπαγάνδας. “Ίσως”, ισχυρίζεται κομψευόμενος τον προβληματιζόμενο, το Ισραήλ να “επιχειρεί να επιστρέψει τη Διεθνή Κοινότητα στις πιο σκοτεινές στιγμές … και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου”!!!
Δεν είναι τούτη η απροκάλυπτη συσχέτιση και προσπάθεια ταύτισης της σημερινής βίας και των εγκλημάτων στην Γάζα με την ενική μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος που θα πρέπει να μας ανησυχεί.
Οι συντάκτες της επιστολής υπερβαίνουν σε αυτό το εδάφιο την γνωστή λαϊκίστικη ταύτιση του Ισραήλ και του λαού του με τους Nαζί, τα γνωστά λαϊκότροπα αντισημιτικά “τόσα έπαθαν και δεν έμαθαν”, “ότι τους έκαναν κάνουν και αυτοί και χειρότερα” κ.α. Αποδίδουν στους Ισραηλινούς μεγαλύτερες ικανότητες και αποτελεσματικότητα από εκείνη των Ναζιστών.
Η “ύπουλη” διευκρίνιση αναφορικά με το υποτιθέμενο σχέδιο τελικής λύσης, ότι αυτό γίνεται “με πλήρη δημοσιότητα”, δεν καταγράφει ένα δεδομένο, αλλά ερμηνευτικά υποστυλώνει δημοσίως την αντίληψη ότι το Ισραήλ και οι Ισραηλινοί/Εβραίοι υπερβαίνουν και τα όρια που περιόριζαν τον Αδόλφο Χίτλερ: ο τελευταίος και οι συνεργάτες του από τον φόβο της δημοσιότητας και της μη-αποδοχής του προγράμματος εξόντωσης από τον γερμανικό λαό επέλεξαν την οδό της λίμνης Wannsee. Ενώ τώρα το Ισραήλ και οι Εβραίοι του προχωρούν “με πλήρη δημοσιότητα”.
Για άλλη μια φορά ο αιώνιος Εβραίος είναι η πηγή κάθε κακού για την ανθρωπότητα. Τώρα δυναμιτίζει τις νομικές και πολιτισμικές κατακτήσεις της. Κάπως έτσι καταλήγει και ο αντισημίτης Martin Heidegger στα “Μαύρα τετράδιά” του – τα οποία όταν πρωτοεκδόθηκαν το 2014 οδήγησαν σε απερίγραπτη αμηχανία την χαϊντεγγεριανή φιλοσοφική συντεχνία – να θεωρήσει ότι οι Εβραίοι έπεσαν θύματα μιας διανοητικής-πνευματικής κατάστασης στην Ευρώπη, την οποία προκάλεσαν οι ίδιοι!
Έτσι τώρα και οι λαλίστατοι οικολόγοι ανακαλύπτουν κρυφές ομοιότητες του κράτους του Ισραήλ, αυτό το υποκατάστατο του αντισημιτικού στερεότυπου του αιώνιου Εβραίου, με την ναζιστική Γερμανία και την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της.
Υ.Γ.: Με πρόφαση υπαρκτά και ανύπαρκτα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού στην Γάζα ο αντισημιτισμός στην ελλαδική δημοσιότητα οργιάζει κυριολεκτικώς. Λέγονται, ακούγονται και γράφονται διάφορες “χοντράδες”, αλλά αυτό το περί “τελικής λύσεως” μού έδωσε … την χαριστική βολή.
