Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Κόντης*
Το άρθρο αυτό ήταν έτοιμο από τον Νοέμβριο 2018, όταν ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας κ.Ολάντ επισκέφτηκε την Αθήνα. Ελευθερώθηκε προς δημοσίευση τώρα, με κάποια χρονική υστέρηση, χωρίς να χάσει ίχνος από την φρεσκάδα του, διότι ενώ το ανθρώπινο γένος και τα πολιτικά κόμματα έρχονται και παρέρχονται, η Ευπρέπεια είναι παντοτινή!
Ήταν τότε που ο Πρωθυπουργός κ.Τσίπρας, ιστάμενος με μία πρωτοφανούς για τα παγκόσμια χρονικά απρέπειας στάση ενώπιον του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, συνοδεύοντας τον υψηλό επισκέπτη ο οποίος ίστατο σε στάση άψογης προσοχής, κατέδειξε σε όλον τον κόσμο το επίπεδο της αγωγής του. Θα ενθυμείστε την απρεπή στάση του σώματός του, με ανοιχτά πόδια και τα χέρια “δεμένα” στην κοιλιακή χώρα. (βλ. φωτογραφίες).
Απολύτως δικαιολογημένη και πάνδημος υπήρξε τότε η αντίδραση των ΜΜΕ, των πολιτών της Ελλάδος και όχι μόνον.Η απρεπής στάση του σώματος λοιπόν, αποτέλεσε την παραφωνία, την εξαίρεση, την διαφορά, η οποία προκάλεσε όλη αυτή την αντίδραση. Συνεπώς, η έλλειψη ευπρέπειας, γίνεται άμεσα αντιληπτή από όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, εθνικότητος, θρησκείας. Είναι κάτι σαν τον κόκκο σκόνης που μπήκε στο μάτι. Ενοχλεί και θέλεις να το απομακρύνεις άμεσα, να το θεραπεύσεις!
Η Ευπρέπεια είναι η κοινά ορθή, κόσμια, σοβαρή, αισθητική, αξιοπρεπής, επιμελημένη και ασφαλώς ηθική εμφάνιση και στάση του ατόμου. Αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα σωφρόνων και πολιτισμένων ανθρώπων σε κάθε εποχή, θρησκεία ή πολιτισμό της Ιστορίας της ανθρωπότητας. Η Απρέπεια είναι η παντελής έλλειψη της Ευπρέπειας. Κύριο στοιχείο των προσώπων που εκδηλώνουν απρεπή συμπεριφορά, είναι η έλλειψη αγωγής. Στο άρθρο δεν εξετάζονται οι ψυχοπαθητικές προσωπικότητες και οι ηλίθιοι.
Από την άλλη πλευρά, η Ασέβεια είναι η έλλειψη του προσήκοντος σεβασμού καθώς επίσης και τιμής προς τον Θεό, πρόσωπα, σύμβολα, τις Θρησκείες, τους χώρους λατρείας, τους δημόσιους χώρους παραγωγής πολιτικής έργου (Βουλή, Προεδρικό Μέγαρο), τα Δικαστήρια, κτλ.
Βασική νομική διάκριση της απρέπειας από την ασέβεια είναι, ότι η πρώτη όταν εκδηλώνεται δεν διώκεται-τιμωρείται ενώ η δεύτερη διώκεται και τιμωρείται από τον ΠΚ (όπως π.χ. άρθρο 154).
Οι κανόνες ευπρέπειας διδάσκονται παιδιόθεν και αποτελούν έκτοτε στοιχείο της προσωπικότητας του ατόμου. Συνεπώς, η ευπρέπεια του ατόμου αποτελεί σοβαρό συστατικό στοιχείο της αγωγής και της ευρύτερης παιδείας του. Ο βαθμός της ευπρέπειας σε συνδυασμό με αντίληψη του χώρου/χρόνου που βρίσκεται και ενεργεί κάθε χρονική στιγμή ένα άτομο (πολίτης), αποτελούν αυτονόητα μέρος των διανοητικών/ηθικών προσόντων αυτού. Η ευπρέπεια ευρίσκεται υπεράνω των επιβαλλομένων κωδίκων ή πρωτοκόλλων συμπεριφοράς, όπως π.χ. τον ενδυματολογικό. Ασφαλώς η ευπρέπεια δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον λεγόμενο “κομφορμισμό”, ήτοι την προσαρμογή ενός ατόμου στις απαιτήσεις και στους τύπους συμπεριφοράς της ομάδας στην οποία ανήκει, ακόμα και αν δεν το εκφράζουν καθώς επίσης και την απόλυτη τυπολατρία.
Θα μπορούσαμε να την διαχωρίσουμε σε κοινωνική και ατομική ευπρέπεια. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι συνώνυμη με την έλλειψη κοσμιότητας, την χυδαιότητα, την αγένεια, την αναξιοπρέπεια, την τραχύτητα του χαρακτήρα και ουσιαστικά, όπως προανέφερα, την έλλειψη παιδείας και αγωγής. Χαρακτηρίζει άτομα χαμηλού κύρους, με σαφή έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, αλαζόνες και τραχείς.
Όταν οι απρεπείς άνθρωποι δεν είναι τυχαία άτομα αλλά πολιτικοί εκλεγμένοι από τους Έλληνες πολίτες προκειμένου να τους αντιπροσωπεύσουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στην εν γένει δημοσία ζωή εντός και εκτός της Χώρας, τότε η παραβίαση των “κανόνων” της ευπρεπούς πολιτικής συμπεριφοράς προσβάλει όλους τους πολίτες και όλο το Έθνος. Ιδιαιτέρως μάλιστα αν η απρεπής συμπεριφορά εκδηλώνεται από τον Πρωθυπουργό της Χώρας. Επίσης, επειδή ο χώρος της Βουλής των Ελλήνων, που ονομάζεται και “Ναός της Δημοκρατίας” αποτελεί το κέντρο της Συλλογικής Λειτουργίας των δύο εκ των τριών εξουσιών που προβλέπει το Σύνταγμα, απρεπείς πράξεις πολιτικών προσώπων που μειώνουν το κύρος της Βουλής, αντανακλούν μία εικόνα αποστροφής, μιάσματος και προσβολής του πολιτεύματος. Η πολιτική απρέπεια, η χυδαιότητα και η απρεπής αυτή συμπεριφορά αποτελούν στοιχεία που απωθούν το σύνολο των πολιτών και παράγοντες που εκμαυλίζουν την πολιτική ζωή της Χώρας.
Η εικόνα που παρουσίαζε τότε το Ελληνικό Κοινοβούλιο αντανακλούσε την σήψη και την παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. Οι ακατάλληλες για το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενδυματολογικές επιλογές, καθώς και οι στάσεις και θέσεις των Βουλευτών του συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που λάμβαναν μέσα στο Κοινοβούλιο σε ώρα Κοινοβουλευτικού έργου, αποτέλεσαν πρωτοφανή αηδιαστική εικόνα παγκοσμίως, προκαλώντας βάναυσα την κοινή γνώμη, επιδεικνύοντας παράλληλα παντελή έλλειψη σεβασμού τόσο απέναντι στη Βουλή όσο και απέναντι στους πολίτες που τους εξέλεξαν. Θεωρώ, ότι ποτέ στο παρελθόν η Βουλή των Ελλήνων δεν παρουσίαζε τέτοια εικόνα ντροπής για την Πατρίδα μας, για την Ελληνική κοινωνία. Ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος εκ του κανονισμού της Βουλής είναι ο υπεύθυνος να αποκαταστήσει την ευπρέπεια και τάξη, ουδέν έπραξε και παραμερίζοντας τα εκ της υψηλής θέσεώς του καθήκοντα, μετετράπη με την απαθή στάση του σε έναν από τους απρεπείς βουλευτές του κόμματός του.
Οι Βουλευτές που επέδειξαν απρέπεια δεν αδικοπράγησαν με βάση τους ισχύοντες νόμους, ούτε ζημίωσαν οικονομικά το Δημόσιο. Έδειξαν την εγγενή τους αδυναμία να παρουσιασθούν σαν την πλειοψηφία των άλλων συναδέλφων τους με ευπρέπεια, καθιστάμενοι παραδείγματα πολιτικής απρέπειας. Παρουσίασαν συμπεριφορά μάλλον ιδιώτη επιτηδευματία, αντί αυτής του δημοσίου ανδρός, με την οποία εκλήθησαν να υπηρετήσουν την Πατρίδα.
Πριν από 2400 έτη, συνέβαιναν περίπου τα ίδια στο λίκνο της Δημοκρατίας, την Αθήνα. Ήταν τότε που ο μέγας ρήτωρ Ισοκράτης, 436-338 π.Χ. έγραφε:
“Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία”.
καθώς και ότι: “Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν”
Πέραν των άλλων, οι Κύριοι και οι Κυρίες της Βουλής με την απρεπή συμπεριφορά, έχασαν την μεγάλη ευκαιρία που τους παρέχει η θέση τους, να διδάξουν τους νεωτέρους Έλληνες και να γίνουν παραδείγματα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή, σχολιασμό και καταισχύνη.
Και για να μην στηλιτεύουμε μόνον τους πολιτικούς, η ευπρέπεια αφορά όλους μας και ιδιαίτερα εκείνους που έθεσαν την ζωή τους στην υπηρεσία της προσφοράς προς τους νέους ή την κοινωνία (τους Καθηγητές όλων των βαθμίδων, τους Αξιωματικούς του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, τους Κληρικούς, τους Δικαστές, κτλ).
Συμπερασματικά η απρέπεια είναι αδιανόητη και απαράδεκτη για τους ΝεοΈλληνες τοις νουν και παιδείαν έχοντες! Είναι Βαρβαρική !
(*)
Κόντης Αθ. Ιωάννης
Υποστράτηγος ε.α.
Πτυχιούχος Τμήματος Οικονομικών Σπουδών ΑΠΘΠτυχιούχος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ
Πτυχιούχος Ανωτάτης Σχολής Πολέμου
Πτυχιούχος Ανωτάτης Στρατιωτικής Ακαδημίας του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας
