Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ
Δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή που ενοχλεί τον Ταγίπ Ερντογάν και ζήτησε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη την παράκαμψη των «τρίτων». Γερμανική είναι τούτη εδώ έτσι κι αλλιώς, φιλική ως εκ τούτου προς τα τουρκικά συμφέροντα, βρίσκει πάντα γλώσσα συνεννόησης μαζί της.
Η Αθήνα είναι η ενοχλητική, και μάλιστα όχι όλη, παρά μόνο αυτή που ορίζεται από τις λεωφόρους Β. Σοφίας και Ακαδημίας.
Κατανοητό. Διότι το κάζο δεν το έπαθε από τη Μέρκελ ούτε από τον Μητσοτάκη, κάθε άλλο. Από το Νίκο Δένδια γεύτηκε την ήττα και μάλιστα «εντός έδρας» του, όταν ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ξεπουπούλιασε δημοσίως φτερό-φτερό τις εξωφρενικές αξιώσεις του Τούρκου ομολόγου του, ο οποίος έδειξε να απευθυνόταν σε ατακτούντα υποτελή του. Πήρε την απάντηση εκείνη που δεν περιμέναμε να ακούσουμε από κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Επέδειξε υπομονή όμως. Και ψυχραιμία. Έτσι αντί άλλης αντίδρασης φρόντισε ώστε το σαράι του να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το μέγαρο Μαξίμου και να προετοιμάσει το έδαφος της συνάντησης που θα είχαν οι δύο ηγέτες στο περιθώριο της κρίσιμης νατοϊκής συνόδου.
Βρήκε «καλόπιστο» συνομιλητή και προχώρησε σε αυτό που τον συνέφερε: να προσωποποιήσει τις διπλωματικές σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας σε επίπεδο Έλληνα πρωθυπουργού και Τούρκου προέδρου Δημοκρατίας, να καταφέρει «να ξεχαστεί» το κακό παρελθόν σα να επρόκειτο για μια στιγμιαία παρεξήγηση μεταξύ δύο υποδειγματικών φίλων και να βάλει πλώρη για… Μύκονο.
Οι ανακοινώσεις που έγιναν με το πέρας της εκτός διπλωματικού «φορτίου» συνάντησης Ερντογάν-Μητσοτάκη δεν αποτελούν καρπό εμπνεύσεων και καλού κλίματος. Είναι απόρροια της προσωπικής διπλωματίας του Τούρκου προέδρου μετά το επεισόδιο της Άγκυρας, με την οποία ισοφάρισε το εις βάρος του μέχρι εκείνη την ώρα αποτέλεσμα κι έφερε κοντά του τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Με Δένδια δεν μπορεί να κάνει πολιτική ο νεο-σουλτάνος (ούτε με τον Παναγιωτόπουλο στο Άμυνας, αλλά υγεία να έχουμε και δύναμη να γράφουμε). Με την κα Ελένη τη Σουρανή όμως, τη διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη, η λαμπρότης του μπορεί να βρίσκει διάθεση συνεννόησης μέσω του αντίστοιχου δικού του Ιμπραήμ Καλίν. Εξάλλου το βαθύτερο υπουργείο Εξωτερικών της γείτονος βρίσκεται στα δικά του χέρια και όχι στα χέρια του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Περαστικός είναι αυτός όπως ήταν και οι προκάτοχοί του.
Ωστόσο η Ελλάδα δεν είναι σουλτανάτο. Δημοκρατία είναι με δομές και θεσμούς. Ως εκ τούτου ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει «αέρα» να υποκαταστήσει τον υπουργό του επί των Εξωτερικών με καμία φίλη του, έστω και αν είναι διπλωματική υπάλληλος, ενδεχομένως ικανή, ενδεχομένως απλώς πιστή. Σίγουρα δεν είναι πολιτικός.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Από την οποία όμως ο πρωθυπουργός δείχνει να έχει απογειωθεί. Κάποιοι τον έχουν πείσει ότι αυτός και μόνο αυτός μπορεί να ελέγχει τα πάντα, να κατευθύνει σε λύσεις και να πετυχαίνει λαμπρά αποτελέσματα. Ή πρέπει να γίνει τέτοιος.
Έτσι, αμέσως μετά το εις την αλλοδαπήν φλερτ των δυο πολιτικών, κατέπεσαν στον κάδο των αχρήστων οι διαρροές που είχε σπεύσει το πρωθυπουργικό γραφείο να κάνει προς τα φίλια ΜΜΕ μετά τη σύγκρουση της Άγκυρας, ότι ο υπουργός Εξωτερικών ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τη θέση τους πήραν οι φήμες περί… τιμητικής μετακίνησης του Νίκου Δένδια σε άλλο υπουργείο, με τον επικείμενο ανασχηματισμό. Εύκολο το θεωρούν όσοι πιστεύουν στην παντοδυναμία του πρωθυπουργού. Αδύνατο λένε οι γνωρίζοντες τον υπουργό, διότι δεν είναι από αυτούς που δέχονται τέτοια παιχνίδια.
Θα αποχωρήσει του κυβερνητικού σχήματος και θα πει τα πράγματα με το όνομά τους, επειδή είναι πατριώτης, λένε οι φίλοι του. Προειδοποίηση εξάλλου έστειλε ήδη μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση: «Θα ευχόμασταν και ευχόμαστε να βρούμε ένα modus vivendi με την Τουρκία.
Για να μπορέσει όμως να επιτευχθεί αυτό θα έπρεπε και η Τουρκία να διανύσει μία πολύ μεγάλη απόσταση και λυπάμαι να σας πω ότι παρατηρώντας τον τελευταίο καιρό και από τη συνομιλία που είχαμε, ότι η απόσταση της Τουρκίας από το βέλτιστο σημείο σύγκλισης ή με την Ελλάδα ή με την Ευρώπη και τις δυτικές δυνάμεις μάλλον διευρύνεται παρά θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι είναι σε μία πορεία σύγκλισης».
Η παρατήρηση αυτή δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον πρωθυπουργό και δεν αφορά μόνο το Αιγαίο αλλά και την Κύπρο, όπου επίσης τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Δεδομένης αυτής της κατάστασης μια πολιτική κρίση, η οποία με ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να συμπαρασύρει ακόμα και αυτή τη σταθερότητα της κυβέρνησης, έχει ήδη ξεκινήσει.
Πηγή: hellasjournal.com
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
