Προσωπικά, ως Ελληνίδα, από την οικογένειά μου και το σχολείο, έχω μάθει να σέβομαι απόλυτα τους θεσμούς, πόσω μάλλον τον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας της χώρας μας. Από την κυρία Σακελλαροπούλου αυτή τη δύσκολη ώρα που διάγει η χώρα μας, προσπαθώντας να επανέλθει στους ρυθμούς της με την πανδημία να συνεχίζει να αποτελεί απειλή, θα περίμενα να βρει λύσεις που θα στηρίξουν την ελληνική οικογένεια η οποία είναι και η ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας μας.
Ειδικά όταν απέναντι μας έχουμε μια Τουρκία που ψάχνει τρόπους να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες εναντίον μας και να βαφτίσει τους μουσουλμάνους που ζουν στην πατρίδα μας ως Τούρκους.
Η δήλωση της κυρίας Σακελλαροπούλου αποκτά ακόμη πιο αρνητική χροιά όταν γίνεται λίγες μόνο ημέρες μετά την επίσκεψη Τσαβούσογλου, ο οποίος ως απεσταλμένος του Ερντογάν θέλησε να πραγματοποιήει φιέστα στη Θράκη, αλλά έφαγε κυριολεκτικά πόρτα με το persona non grata των Πομάκων.
Και ενώ τα απόνερα από τη χαρούμενη διάθεση στη συνάντηση Δένδια Τσαβούσογλου δεν έχουν ακόμη κοπάσει, η Ελλάδα, η οποία έχει κάνει χιλιόμετρα προσπάθειας σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και έχει ανεβάσει τον πήχη αρκετά ψηλά με τις επισκέψεις Δένδια σε Ισραήλ και Παλαιστίνη, όπου η Τουρκία ήταν ο μεγάλος χαμένος του Παλαιστινιακού Ζητήματος, ξαφνικά βρίσκεται πάλι στην άκρη σε ό,τι αφορά το ζήτημα της Λιβύης.
Ορθώς ο Νίκος Δένδιας μετέφερε χθες τηλεφωνικά στον ειδικό απεσταλμέμο του ΟΗΕ για τη Λιβύη, τον Σλοβάκο Ján Kubiš, τη δυσαρέσκεια του για τη μη πρόσκληση της Ελλάδας στη δεύτερη διάσκεψη για τη χώρα της βορείου Αφρικής, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο στις 23 Ιουνίου.
Φυσικά, από τη Γερμανία και την πολιτική του Βερολίνου δεν αναμένουμε κάτι καλύτερο. Η Ιστορία έχει αποδείξει πως η χώρα έχει διαχρονικά δυο εχθρούς που σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους πολεμούν τα ελληνικά συμφέροντα, την Τουρκία και τη Γερμανία.
Η Γερμανία μάλιστα προκειμένου να ικανοποιήσει την Τουρκία δεν διστάζει να πυρπολήσει τα ίδια τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Η Ελλάδα οφείλει να απεμπλακεί από τη φιλογερμανική πολιτική καθώς το Βερολίνο δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο της Αθήνας στη περιοχή της Μεσογείου.
Όσο για τον ΟΗΕ, αποτελεί πλέον έναν καθαρά διακοσμητικό οργανισμό, παρόμοιο με τα πλαστικά λουλούδια, ο οποίος άγεται και φέρεται από κυβερνήσεις και συμφέροντα.
Τη δεδομένη λοιπόν χρονική στιγμή που διακυβέυονται τόσα πολλά για την Ελλάδα είναι απαράδεκτο να ακούγονται τέτοιες δηλώσεις από το στόμα της κυρίας Σακελλαροπούλου. Δηλώσεις που δημιουργούν άλλους συνειρμούς και δίνουν πάτημα στην Τουρκία και την Γερμανία να μετατρέψουν την χώρα σε ένα τεράστιο hot spot ή ακόμη χειρότερα σε προέκταση της Μέσης Ανατολής.
Όποιος διαβάσει με προσοχή την ιστορία της Μέσης Ανατολής από το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, τότε που Βρετανία και Γαλλία επιχείρησαν να δημιουργήσουν κράτη με βάση τα δικά τους συμφέροντα, και μέχρι σήμερα, εκτιμώ ταπεινά πως θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι διαφορές των χωρών μεταξύ τους, διαφορές οι οποίες οδηγούν σε βία και εχθροπραξίες, οφείλονται στην ανομοιογένεια των πληθυσμών που κατοικούν σε μια περιοχή ή χώρα.
Η αποτυχία των μπααθικών καθεστώτων να δημιουργήσουν έθνη κράτη κυβερνώντας με πυγμή και φόβο, άφησε ένα κενό που καλύφθηκε από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό ως λύση ανάγκης.
Ακριβώς, επειδή το ισλαμικό στοιχείο (αν και διαιρεμένο και αυτό σε σουνιτικό, σιιτικό και πολλές ακόμη μικρότερες θρησκευτικές κάστες του ισλάμ) είναι ο μοναδικός συνδετικός κρίκος της φυλετικής ανομοιογένειας.
Αυτόν τον συνδετικό κρίκο, της ισλαμικής θρησκείας, επιθυμεί να χρησιμοποιήσει και η Τουρκία για να έχει ρόλο στις χώρες που είχε κατακτήσει με το σπαθί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κατανοείτε λοιπόν άπαντες, φαντάζομαι, πόσο επικίνδυνοι για την ομοιογένεια του Ελληνικού Έθνους είναι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί που μεταναστεύουν εντός της χώρας μας για την ομοιογένεια μας. Αναρωτιέμαι όμως αν το κατανοεί η κυρία Σακελλαροπούλου.
Γιώτα Χουλιάρα
Διεύθυνση Σύνταξης
Geopolitics and Daily News
