20.6.21

Η θυσία των Προσκόπων στο Αϊδίνι 18/6/1919


 

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό στις 14 Μαΐου 1919. Έναν μήνα μετά ο ελληνικός στρατός δέχτηκε επίθεση από Τούρκους Τσέτες και αναγκάστηκε να υποχωρήσει εγκαταλείποντας την πόλη για τρεις ημέρες, κατά τις οποίες ακολούθησε σφαγή του πληθυσμού που βρίσκονταν στην πόλη. 

Σαν σήμερα 18 Ιουνίου, πριν από 102 χρόνια, οι Τσέτες ολοκλήρωναν το έργο της τριήμερης άγριας σφαγής με θύματα πάνω από χίλιους ΄Ελληνες στην περιοχή Αϊδινίου. Όταν λίγες μέρες αργότερα, οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την πόλη του Αϊδινίου και αποκατέστησαν την τάξη, βρέθηκαν μπροστά σε ενα αποτρόπαιο θέαμα. Οι δρόμοι της πόλης ήταν γεμάτοι από πτώματα Ελλήνων κάθε ηλικίας! Ανάμεσά τους βρέθηκαν σφαγιασμένοι και 31 Πρόσκοποι από το Αϊδίνιο, οι οποίοι προσέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, αδιακρίτως σε Έλληνες και Τούρκους. Συγκεκριμένα οι Τούρκοι Τσέτες συνέλαβαν 31 Προσκόπους μαζί με τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους αρχηγούς τους, τους οποίους και εκτέλεσαν διαδοχικά.



Η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου τον Ιούνιο του 1919 συγκλόνισε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Ο Γενικός Έφορος Κωνσταντίνος Μελάς προσπάθησε να δημοσιοποιήσει και να φέρει το θέμα στον παγκόσμιο προσκοπικό χώρο, ενημερώνοντας τον Αρχιπρόσκοπο Baden Powell, το νεοσύστατο τότε παγκόσμιο γραφείο καθώς και την Κοινωνία των Εθνών  (ο σημερινός δηλαδή Ο.Η.Ε.).
Το περιοδικό η "Ζωή των Προσκόπων" της 1ης  Ιουλίου 1919 στο πρωτοσέλιδό του ενημερώνει την προσκοπική αδελφότητα για το αποτρόπαιο γεγονός.

«Εις τους σφαγιασθέντας Προσκόπους του Αιδινίου.
Δεινώς έπληξε τον Ελληνικό Προσκοπισμό και κάθε ελληνική καρδιά η αναγγελία του μαρτυρικού θανάτου στο Αιδίνιο του Τοπικού Εφόρου Νικολάου Αυγερίδου και των μαζί με αυτόν θανατωθέντων  νεαρών προσκόπων. Μέγας πατριώτης ο Νικόλαος Αυγερίδης  εγκολπώθηκε τον προσκοπισμό και με τον αγνό ενθουσιασμό της ευγενικής του ψυχής προσέφερε στην προσκοπική ιδέα τα μέγιστα, στο μικρό διάστημα της υπηρεσίας του. Επισκέφθηκε τα χωριά του Αιδινίου, του Ναζλίου, των Σωκίων και κήρυξε με διαλέξεις τις αρχές του προσκοπισμού. Ήταν αρωγός σε κάθε εθνικό και κοινωφελές έργο, συνεργαζόμενος με το «Σύνδεσμο  των Ελλήνων Αιδινίου» στα διάφορα ελληνικά  γυμναστικά σωματεία της Ιωνίας. Ο υπέροχος αυτός πατριώτης, το γενναίο αυτό τέκνο της Ιωνίας όλη αυτή τη δράση επρόκειτο να πληρώσει με τη ζωή του και μαζί του αγρίως κρεουργηθέντες νεαροί του πρόσκοποι…»