Όταν στις αρχές της νέας διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, είχε ανακύψει ζήτημα για την αρμοδιότητα της αμυντικής βιομηχανίας. Εάν τον πρώτο λόγο θα τον έχει το υπουργείο Οικονομικών ή θα περάσει στην αρμοδιότητα του υπουργείου Ανάπτυξης με στόχο να λειτουργήσει με τρόπο διαφορετικό συγκριτικά με το παρελθόν ώστε ο τομέας να παίξει τον δικό του ρόλο στην αντιστροφή του κλίματος στην ελληνική οικονομία. Τότε είχε γραφτεί ότι ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, είχε σχεδόν “βάλει βέτο”, κρατώντας την αρμοδιότητα στο δικό του χαρτοφυλάκιο.
Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα και οι πρώτες πληροφορίες που έχουν κυκλοφορήσει και επιβεβαιώνονται διά του ρεπορτάζ, θέλουν να έχουν ανακύψει ήδη σοβαρά ζητήματα, τα οποία έχουν τη δυναμική όχι απλά να πλήξουν τον τομέα, αλλά να επιφέρουν σοβαρά πλήγματα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτός είναι και ο λόγος προβολής του θέματος στο σημερινό σημείωμα, με την ελπίδα να διορθωθούν κάποια σφάλματα τα οποία εγείρουν σοβαρές ανησυχίες.
Είτε λέγεσαι Ευκλείδης Τσακαλώτος και ανήκεις στον ΣΥΡΙΖΑ είτε λέγεσαι Σταϊκούρας και είσαι στη Νέα Δημοκρατία, η εμπειρία δείχνει ότι υπάρχει μια “θεσμική σοφία” στο υπουργείο Οικονομικών που προκαλεί… αναφυλαξία στους εκάστοτε υπουργούς, με τα αποτελέσματα να τα υφίστανται οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Η έκτακτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα εξαιτίας του κορονοϊού που ήδη έχει δραματικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, είναι ασφαλώς ένα ισχυρό ελαφρυντικό όταν κληθεί κανείς να καταγράψει και να σχολιάσει πράξεις και παραλείψεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ου αφορούν την αμυντική βιομηχανία. Ελαφρυντικό το οποίο ουδεμία πρόθεση έχει κανείς να μην το αναγνωρίσει. Μέχρις ενός σημείου όμως…
Το παράδειγμα με το οποίο θα ασχοληθεί σήμερα το DP αφορά την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και δεν είναι το μόνο. Είναι όμως κατά τα φαινόμενα το πιο επείγον. Διότι εάν δεν ελεγχθεί οι συνέπειες θα είναι για μια ακόμη φορά μεγάλες. Αν ενδιαφέρει κανέναν τελικά.
Πέραν της ζημίας στη μαχητική αξιοπιστία των Ενόπλων Δυνάμεων διά της ενίσχυσης, θα προκληθεί και σημαντική οικονομική ζημιά. Η συνέχεια οφείλει να είναι πολύ διαφορετική και πέραν της επίδειξης πολιτικής φρόνησης και συναίσθησης, επιβάλλεται να επιδειχθεί και επαγγελματισμός από όλους τους εμπλεκόμενους.
Το τελευταίο διάστημα αιωρείται μια φημολογία ότι οι ειδικές συνθήκες και τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται για τον κορονοϊό, θα έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στην πορεία της αναβάθμισης των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) τύπου P-3B Orion και αυτή 85 μαχητικών αεροσκαφών F-16 στο επίπεδο F-16V (Viper). Τη δημοσιότητα είδε και δημοσίευμα έμπειρου στον τομέα της άμυνας συναδέλφου.
Ωστόσο, η πραγματικότητα στην ΕΑΒ είναι προς το παρόν λίγο διαφορετική. Το ενδεχόμενο να ανακύψουν ζητήματα ασφαλείας που θα πλήξουν την εκτέλεση των εργασιών ασφαλών δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αυτό δεν έχει όμως συμβεί μέχρι στιγμής. Όμως προβλήματα στα δυο προγράμματα υπάρχουν, επίσης από εξωγενείς παράγοντες. Και η κατάσταση με τον κορονοϊό δεν θα πρέπει να αποτελέσει προπέτασμα καπνού που θα καλύψει συγκυριακά και πρόσκαιρα το πρόβλημα.
Οι πληροφορίες που έχουν διασταυρωθεί, θέλουν ως μεγαλύτερη απειλή για την ΕΑΒ στην τρέχουσα χρονική στιγμή να μην αποτελεί ο κορονοϊός, αλλά καταστάσεις που έχουν προκύψει στο εσωτερικό της εταιρίας και θα περιγραφούν στο ρεπορτάζ που ακολουθεί σε λίγο. Πρόκειται για μια αλυσίδα γεγονότων η οποία ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων -οφείλουμε να ομολογήσουμε- από το υπουργείο Οικονομικών. Δεν φτάνει όμως…
defence-point
