2.11.19

Monty Python και «μικρά παιδιά» με κομματική ταυτότητα



Του συνεργάτη μας 
Δημήτρη Κωνσταντάρα


Γνωρίζω τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης  Μάκη  Βορίδη, τον συμπαθώ πολύ γιατί είναι σοβαρός, εργατικός και αποφασιστικός  και – ανεξάρτητα  των όσων οι εχθροί του «καταγγέλλουν» περί  «ακραίων απόψεων» - είναι  ένας πολύ μετρημένος στο λόγο του κοινοβουλευτικός άνδρας. 
Γι αυτό θεωρώ περίεργη την απόφασή του να σχολιάσει σε ζωντανό τηλεοπτικό διάλογο  το «καραγκιοζιλίκι» της παρέλασης στη Νέα Φιλαδέλφεια και μάλιστα να επεκτείνει τη σκέψη και το λόγο του όταν ρωτήθηκε για την ακραία διαμαρτυρία των 10 κοριτσιών που γελοιοποίησαν  άκριτα και επιπόλαια  τα εθνικά μας σύμβολα και την ιστορία μας.

Και όταν μιλάς ζωντανά, ενδεχομένως και απροετοίμαστος  για το τι θα σε ρωτήσουν, σε τηλεοπτική εκπομπή, εν τη ρύμη του λόγου σου είναι πολύ πιθανόν  να κάνεις  κάποιο λάθος. Όπως και έκανε.  Και θα μπορούσε να το αποφύγει. Γιατί και την άποψή του για τους  ανάπηρους  γνωρίζω και την δυνατότητά του να κρίνει, έστω σε κλάσματα του δευτερολέπτου, τι πρέπει να αποφύγει ώστε να «γλυτώσει» δυσάρεστους σχολιασμούς.

Σχολιάζοντας πολύ ήρεμα την άποψη ότι « Παιδιά 16 ετών ήταν και αποδοκίμασαν με τον τρόπο τους τις παρελάσεις και την υποκρισία που υποκρύπτουν» είπε συγκεκριμένα: ««Αηδίες… Με ένα παιδί που είναι 16 χρονών συνομιλείς κανονικά. Δεν είναι μωρό, δεν είναι δύο, ούτε ανάπηρο. Στα 17 ψηφίζουν»…

Είπε τρία σωστά, χρησιμοποίησε μια υπερβολική λέξη και έκανε ένα λάθος. Δεν χρειαζόταν να απαξιώσει το συνομιλητή του λέγοντας τη λέξη «αηδίες», πολύ σωστά είπε ότι με παιδιά 16 ετών συνομιλείς κανονικά, ότι στα 17 ψηφίζουν και ότι δεν είναι μωρά για να μην μπορούν να σκεφτούν. Και κακώς έβαλε τους ανάπηρους δίπλα στα μωρά , συνδέοντάς το, άθελά του πιστεύω με το ότι  δεν μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους κανονικά. 

Επικρίθηκε από πολλούς που θεώρησαν ότι υποτιμά τους ανάπηρους. Οι ανάπηροι πικράθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν. Δεν έκανε επανόρθωση. Και τελικά, αυτοί που δικαιολόγησαν τη γελοιοποίηση της παρέλασης από «μικρά παιδιά, 16 ετών», γελοιοποιήθηκαν πολύ σύντομα όταν μάθαμε ότι  τα «μικρά παιδιά αυτά» μπήκαν λαθραία στην παρέλαση για να την γελοιοποιήσουν σκόπιμα αφού με επιστολή τους στην  Εφημερίδα των Συντακτών, ανέφεραν ότι παρήλασαν σαν... «στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. 
Ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά» καταγγέλλοντας την «πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων» και υπογράφοντας ως  10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης που  επέλεξαν να πάνε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας επειδή είναι «μία γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα».

Καταλαβαίνετε τώρα ότι τα «δέκα μικρά κορίτσια» που «δεν πρέπει να τα …. Ξεσυνερίζεσαι»  γιατί είναι μικρά παιδιά, πήγαν οργανωμένα και με συγκεκριμένο στόχο και το αποδέχτηκαν με πολιτικού περιεχομένου επιστολή που έστειλαν σε – προφανώς- φιλική τους εφημερίδα.  
Και καταλαβαίνετε γιατί ο κ. Βορίδης δεν έπρεπε να  χρησιμοποιήσει τη λέξη «ανάπηρα». Γιατί τα ανάπηρα παιδιά, οι ανάπηροι συνέλληνες  δεν κάνουν τέτοιες αηδίες, πολύ παραπάνω με πολιτικά/κομματικά κίνητρα. Αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους με σοβαρό, πειστικό και νόμιμο τρόπο. Αλλά δεν τους ακούμε.

Να μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον ευγενή και σοβαρό Μάκη Βορίδη για να «επανορθώσει» την αστοχία του.