Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Το μείζον θέμα στο οποίο εξελίχτηκε ο πολιτικός εξοβελισμός της Ντόρας Μπακογιάννη από τον αδελφό της και σημερινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, έφερε στο προσκήνιο κρυμμένα συμπλέγματα και… κόμπλεξ.
Στο διαδίκτυο, αλλά κυρίως στα social media, μπορούσε κανείς να εντοπίσει και να συλλέξει τις αναρτήσεις γνωστών νεοφιλελεύθερων και “ορφανών” (του Σημίτη) κατά του εμβληματικού στελέχους της Κεντροδεξιάς.
Της πρώτης γυναίκας Δημάρχου Αθηναίων, και πρώτης γυναίκας Υπουργού Εξωτερικών.
Γιατί;… θα ήταν μια αυθόρμητη απορία-ερώτηση, αν δεν… γνωριζόμασταν καλά μεταξύ μας.
Η Ντόρα Μπακογιάννη υπήρξε αντιπαθές, έως μισητό πρόσωπο, για τέτοιες αποκρουστικές φυσιογνωμίες που επί σειρά ετών κινήθηκαν στο περιθώριο του δημοσίου βίου, αλλά… απόλαυσαν την ηδονή και τα κέρδη της εξουσίας, ιδίως την αμαρτωλή περίοδο Σημίτη επειδή… δεν ήταν του χεριού τους.
Δεν μπόρεσαν ποτέ να την εγκλωβίσουν στον δικό τους περιθωριακό μικρόκοσμο. Στην ψευδο-ελίτ.
Η ίδια η κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και χήρα του Παύλου Μπακογιάννη υπήρξε η κατεξοχήν εκπρόσωπος του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Του… κανονικού φιλελευθερισμού όμως.
Δηλαδή, του πολιτικού. Όχι του νεοφιλελευθερισμού, με τις ακραίες και κυνικές απόψεις για την κοινωνία και τους πολίτες.
Η Ντόρα υπήρξε πάντοτε εμπόδιο για τα άκρα και τις ακρότητες. Τόσο τους ακροδεξιούς, όσο και τους νεοφιλελεύθερους.
Και, την ίδια ώρα, βρέθηκε δίπλα στον Κώστα Καραμανλή, στην πολυετή και συνεπή μάχη με το αμαρτωλό σύστημα Σημίτη.
Με το αμαρτωλό σύστημα ΠΑΣΟΚ. Με τη διαπλοκή. Μέχρι τέλους. Κάτι που πλήρωσε το 2009, όταν έχασε την εσωκομματική μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επειδή, μεταξύ άλλων, δεν δέχτηκε να υποστείλει τη σημαία της πολιτικής ηθικής, που πάντα κρατούσε ψηλά.Αναμενόμενες λοιπόν οι αντιδράσεις.
Και… χαριτωμένες, μέσα στη φρικιαστική αντανάκλασή τους στον καθρέφτη της προσωπικής υστέρησης.
Έτσι λέγονται επιστημονικά τα… κόμπλεξ κατωτερότητας.
ysterografa.gr
