Γράφει ο συνεργάτης μας, Λεωνίδας Κουμάκης
Η οικονομική κρίση που βύθισε την Ελληνική οικονομία στα τάρταρα κατέστρεψε χιλιάδες επιχειρήσεις, σκόρπισε στην ανεργία εκατομμύρια εργαζομένων, δημιούργησε στους νέους την εφιαλτική προοπτική ενός δύσκολου και αβέβαιου μέλλοντος, στην κοινωνία ανασφάλεια, απελπισία και αγανάκτηση για τους πολιτικούς, αμφιβολία για τους θεσμούς, απόγνωση και μια αίσθηση προδοσίας που ζητάει εκδίκηση.
Η Ελλάδα, αν και μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου, με την ευλογία του Θεού στη γη, στη θάλασσα και στον γαλάζιο ουρανό της, υπήρξε πολύ εύκολο θύμα της «παγκοσμιοποίησης» με την απέχθεια των πολιτικών σε κάθε έννοια δημοσιονομικής πειθαρχίας και την έντονη ροπή σε κακοδιαχείριση, διαπλοκή και διαφθορά.
Αν σε αυτά προσθέσουμε την εισβολή αμέτρητων λαθρομεταναστών που διάφοροι θεωρητικοί του καναπέ θεωρούν «ταξικά αδέλφια μας» (έξω από το σπίτι τους βέβαια), την ξενομανία να χρυσοπληρώνουμε εισαγόμενα προϊόντα σε πείσμα κάθε λογικής σκέψης (σχετικό είναι το άρθρο μας 6/1/2014 «Ελληνικό προϊόν: Η απαραίτητη ένδειξη σε κάθε προϊόν που αγοράζουμε») και την ανεξέλεγκτη πιστωτική επέκταση τις «χρυσές» εποχές που οι τράπεζες ικέτευαν να σου δώσουν εύκολο χρήμα χωρίς καμιά εξασφάλιση, χωρίς καμιά προϋπόθεση, φθάνουμε με ασφάλεια στο αποτέλεσμα που βιώνει η Ελληνική κοινωνία από το 2009 μέχρι σήμερα.
Όσοι Έλληνες, πραγματικοί ήρωες, τόλμησαν να δημιουργήσουν μια μικρή ή μεσαία επιχείρηση πριν από την οικονομική κρίση και υποχρεώνονται σήμερα να την κλείσουν, βρίσκονται ακόμα αντιμέτωποι με το περίφημοΚράτος της διαπλοκής και των πανίσχυρων συντεχνιών που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής.
Ας υποθέσουμε ότι σήμερα αποφασίζετε να προχωρήσετε στην λύση μιας Εταιρίας Περιορισμένης Ευθύνης, με έδρα κάπου στην Αττική, την οποία είχατε την ατυχή έμπνευση να δημιουργήσετε παλαιότερα. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να περάσετε μέσα από ολόκληρο το κράτος της διαπλοκής, των συντεχνιών και της ταλαιπωρίας:
Βήμα πρώτο: Πρέπει να συνταχτεί συμβολαιογραφικό έγγραφο με τα τελευταία διαθέσιμα οικονομικά στοιχεία (ισολογισμός ή ισοζύγιο), όλα τα ΦΕΚ σύστασης και ενδεχόμενων τροποποιήσεων της εταιρίας, το πρακτικό της γενικής συνέλευσης των εταίρων που αποφάσισε την λύση της ΕΠΕ και 130 Ευρώ κόστος συμβολαίου.
Βήμα δεύτερο: Απαιτείται κάθοδος στο κέντρο της Ομόνοιας (οδός Σωκράτους 53) στο Ταμείο Νομικών. Εκεί πρέπει, επάνω στο συμβολαιογραφικό έγγραφο να επικολληθεί ένσημο του Ταμείου Νομικών αξίας 0,30 Ευρώ και να τοποθετηθεί και η σχετική σφραγίδα στο γραφείο 201. Η ταλαιπωρία αυτή του κάθε επαγγελματία που κλείνει την επιχείρηση του είναι αναγκαία για την τόνωση και την «εξυπηρέτηση» της πανίσχυρης συντεχνίας των Νομικών, αφού δεν υπάρχει καμιά απολύτως πραγματική «συνάφεια» μιας επιχείρησης που κλείνει με την υποχρεωτική, έστω και μικρή, οικονομική ενίσχυση των νομικών.
Βήμα τρίτο: Απαιτείται μετάβαση στην γωνία της οδού Ναυαρίνου και Χαριλάου Τρικούπη 34, στον 5ο όροφο, προκειμένου να επικολληθούν στο ίδιο συμβολαιογραφικό έγγραφο ένσημα αξίας 5,90 Ευρώ «υπέρ του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων». Τώρα γιατί ένας επαγγελματίας που κλείνει την επιχείρηση του πρέπει να ταλαιπωρηθεί τρέχοντας να συνδράμει το Ταμείο Προνοίας των Δικηγόρων είναι άγνωστο. Ένα είναι βέβαιο: Κανένας δικηγόρος δεν έχει νομική υποχρέωση να συνδράμει στο «Ταμείο Προνοίας» ενός επαγγελματία!
Βήμα τέταρτο: Απαιτείται μετάβαση στην αρμόδια οικονομική εφορία της έδρας του επαγγελματία προκειμένου, στο ίδιο πάντα συμβολαιογραφικό έγγραφο λύσης της ΕΠΕ, να τοποθετηθεί μια σφραγίδα περί «καταβολής του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου». Αν σκεφτεί κανείς ότι κανένας επαγγελματίας δεν μπορεί να συντάξει σε συμβολαιογράφο καταστατικό ίδρυσης της εταιρίας του χωρίς να έχει προηγουμένως προσκομίσει το διπλότυπο είσπραξης του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου υπέρ του Δημοσίου, καταλαβαίνουμε πως η «σφραγίδα» αυτή εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την ταλαιπωρία του.
Βήμα πέμπτο: «Διέλευση» από το ΓΕΜΗ / Βιομηχανικό και Επαγγελματικό Επιμελητήριο. Σύμφωνα με τον διακεκριμένο Σύμβουλο Επιχειρήσεων Σπύρο Αλ. Γραμμένο «Τα επιμελητήρια, μέχρι τώρα, επιβίωναν, εξαναγκάζοντας τους ήρωες που αποφάσιζαν να δημιουργήσουν μια επιχείρηση στην Ελλάδα, να εγγράφονται σαν μέλη τους και να τους πληρώνουν για υπηρεσίες που ποτέ δεν τους παρείχαν……………………………… Η Κυβέρνηση, τελευταία, αποφάσισε την αφαίρεση ενός υφαδιού, από τον βρόχο των επιχειρήσεων. Το υφάδι αυτό αφορά την κατάργηση της υποχρεωτικότητας της εγγραφής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια. Άνοιγμα στην δημιουργικότητα και στην ανταποδοτικότητα. Δυστυχώς πριν προλάβουμε να το χαρούμε, 180 τόσοι βουλευτές από όλα τα κόμματα συντονίζονται για να ξαναφέρουν το χαράτσι!».
Με τα δεδομένα αυτά, η πρώτη ερώτηση που γίνεται στον επαγγελματία που κλείνει την επιχείρηση του όταν επισκεφθεί το Επιμελητήριο είναι «αν έκανε απογραφή». Δηλαδή, αν έχει πληρώσει όλες τις υποχρεωτικές εισφορές των προηγουμένων ετών (150 Ευρώ / έτος για ΕΠΕ, έως 700 Ευρώ / έτος για ΑΕ) για υπηρεσίες που δεν έλαβε ποτέ! Μόνο αφού πρώτα «τακτοποιήσει» την εκκρεμότητα αυτή (με κόστος που ίσως φθάσει σε πολλές εκατοντάδες Ευρώ, ανάλογα με τα χρόνια που δεν μπόρεσε να πληρώσει το υποχρεωτικό χαράτσι), η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί:
Βήμα έκτο: Απαιτούνται τέσσερα θεωρημένα αντίγραφα του συμβολαιογραφικού εγγράφου λύσης της εταιρίας με όλες τις υπογραφές και τις σφραγίδες των βημάτων που έχουν προηγηθεί.
Βήμα έβδομο: Απαιτείται η (συμβολαιογραφική) περίληψη της τροποποίησης του καταστατικού προκειμένου να δημοσιευτεί στο ΦΕΚ.
Βήμα όγδοο: Απαιτείται γραμμάτιο είσπραξης του Δημοσίου, ύψους 141,33 Ευρώ για τα τέλη δημοσίευσης της ανακοίνωσης στο Φύλλο Εφημερίδος της Κυβέρνησης. Σύμφωνα με τις έγγραφες οδηγίες που παρέχει το Επιμελητήριο για την λύση της εταιρίας απαιτείται και «Κωδικοποιημένο καταστατικό από συμβολαιογράφο, σύμφωνα με το άρθρο 38, παράγραφος 4 του Νόμου 3190/1955». Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού λύεται η εταιρία, αλλά ο επαγγελματίας με λανθασμένες οδηγίες εισπράττει «ανταποδοτική» ταλαιπωρία από το χαράτσι που καταβάλλει υποχρεωτικά!
Βήμα ένατο: Καταχωρούνται τα νέα στοιχεία για την λύση της εταιρίας στο σύστημα, με την καταβολή «ανταποδοτικού» παραβόλου ύψους 10 Ευρώ (Αλήθεια, το ετήσιο, υποχρεωτικό χαράτσι για ποιο πράγμα είναι; Μήπως για την συντήρηση του πελατειακού κράτους; Η δικαιολογία πάντως είναι έτοιμη: Τα 10 Ευρώ δεν αφορούν το ΕΒΕΑ αλλά το ΓΕΜΗ που λειτουργεί μέσα στο ΕΒΕΑ!)
Βήμα δέκατο: Υποβάλλεται αίτηση για την χορήγηση βεβαίωσης περί καταχώρισης της λύσης της εταιρίας στο ΓΕΜΗ με Κωδικό Αριθμό Καταχώρισης (ΚΑΚ) ώστε να σταματήσει η μηνιαία χρέωση του επαγγελματία που κλείνει την επιχείρηση του, από τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ).
Βήμα ενδέκατο: Απαιτείται νέα επίσκεψη στην αρμόδια Εφορία (Δ Ο Υ) προκειμένου να γίνει μεταβολή στα στοιχεία της εταιρίας, να παύσουν την εξουσία τους ο μέχρι τότε διαχειριστής ή οι διαχειριστές και να οριστεί ο εκκαθαριστής της εταιρίας. Για την μεταβολή αυτή εκδίδεται μηχανογραφικό έντυπο που είναι απαραίτητο στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών.
Βήμα δωδέκατο: Απαιτείται επίσκεψη στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών προκειμένου να γίνει διακοπή της υποχρεωτικής ασφάλισης που προκύπτει από την ιδιότητα του διαχειριστή μιας ΕΠΕ. Για να συμβεί βέβαια αυτό, σύμφωνα με τις σχετικές έγγραφες οδηγίες του Οργανισμού, απαιτούνται (α) Το μηχανογραφικό της αρμόδιας Δ Ο Υ περί διακοπής των εργασιών της εταιρίας (β) Το καταστατικό της εταιρίας αν δεν είχε κατατεθεί (ή αν χάθηκε στο πέλαγος του χαρτοβασιλείου), (γ) Τροποποιητικό του καταστατικού με το οποίο λύεται η εταιρία από το Πρωτοδικείο και αντίστοιχο ΦΕΚ ή ΤΑΠΕΤ ( η τροποποίηση του 2005 με την οποία η νομιμοποίηση επέρχεται από την καταχώρηση στο ΓΕΜΗ και όχι στο ΦΕΚ, κάπου δέκα χρόνια αργότερα, δεν έχει περάσει ακόμα στις έντυπες οδηγίες που μοιράζει στους επαγγελματίες το ΕΒΕΑ!), (δ) Αντίγραφο ταυτότητας του ασφαλισμένου, επικυρωμένη από ΚΕΠ ή εξουσιοδότηση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής. Βέβαια όταν ο επαγγελματίας φθάσει στα ΚΕΠ για να θεωρήσει το αντίγραφο της ταυτότητας του, πληροφορείται ότι η υποχρέωση αυτή … έχει καταργηθεί με τον Ν. 4350/2014! (ε) Απαιτείται και ένα πιστοποιητικό που θα αναφέρει το «Ιστορικό του μέλους» από το ΕΒΕΑ, κάτι που ο επαγγελματίας ανακαλύπτει …. επί τόπου, αφού δεν περιλαμβάνεται στις έγγραφες οδηγίες των απαιτούμενων δικαιολογητικών που μοιράζει ο ΟΑΕΕ! Η πρωτοκόλληση της αίτησης (πίσω στο ΕΒΕΑ) με σχετικό αριθμό πρωτοκόλλου κοστίζει 1,70 Ευρώ «ανταποδοτικό» παράβολο του ΓΕΜΗ. Μπορεί βέβαια η αίτηση να παραδοθεί χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου και χωρίς κόστος, αλλά τότε το πιστοποιητικό θα ληφθεί μέσα σε 5 περίπου μήνες(!!!!) γιατί στις 10 Ιουνίου 2014 «η υπηρεσία εξετάζει αιτήσεις που υποβλήθηκαν τον Ιανουάριο 2014», σύμφωνα με όσα είπε αρμόδια υπάλληλος σε επαγγελματία. Το «Ιστορικό του μέλους» αφορά ενδεχόμενη συμμετοχή του αιτούντος σε Διοικητικά Συμβούλια Ανωνύμων Εταιριών ή Εταιριών Περιορισμένης Ευθύνης τα τελευταία….. πενήντα χρόνια. Αν ο επαγγελματίας συμμετείχε ή συμμετέχει σε ένα ή περισσότερα Διοικητικά Συμβούλια ΑΕ σαν απλό μέλος (δεν χρειάζεται να είναι μέτοχος ή Διευθύνων Σύμβουλος), προκειμένου να λάβει το πιστοποιητικό, πρέπει να φροντίσει ο ίδιος προσωπικά να εξοφληθούν όλα τα χαράτσια (συγνώμη οι συνδρομές προς το ΕΒΕΑ), όλων των εταιριών, για όλα τα προηγούμενα χρόνια!
Αξίζει να σημειωθεί πως εάν η διακοπή της υποχρεωτικής ασφάλισης στον ΟΑΕΕ συμπίπτει με αίτηση για καταβολή σύνταξης, τότε πρέπει να προσκομιστούν τα βιβλιάρια ενσήμων και αν η διακοπή ήταν «εκπρόθεσμη», δηλαδή αν ο επαγγελματίας ανήγγειλε καθυστερημένα το κλείσιμο της επιχείρησης του στον ΟΑΕΕ για οποιοδήποτε λόγο, απαιτούνται «εκκαθαριστικά σημειώματα εφορίας οικονομικού έτους μεταγενέστερου εκείνου της διακοπής του επαγγέλματος του φυσικού προσώπου και εφ΄ όσον κριθεί αναγκαίο, επίσημα αντίγραφα δηλώσεων φόρου εισοδήματος των αντιστοίχων ετών συνοδευόμενα από αναλυτικά έντυπα σε φωτοτυπίες»! Φυσικά, η γραφειοκρατία δεν σταματάει εδώ: Αν υποθέσουμε ότι πριν από 20 ή 30 χρόνια είχατε ένα μικρό ή μεγάλο μερίδιο σε ΕΠΕ στην οποία ήσασταν και διαχειριστής και η οποία αναφέρεται ρητά στο «Πιστοποιητικό μέλους» του ΕΒΕΑ (είναι αδιάφορο αν το ίδιο πιστοποιητικό γράφει ότι πουλήσατε την εταιρία πριν από 15 ή 20 χρόνια), πρέπει να προσκομίσετε ΦΕΚ που αναφέρει την αποχώρηση σας με το όνομα του νέου διαχειριστή και να ζητήσετε από την αρμόδια εφορία «Βεβαίωση» για την μεταβολή που έγινε πριν από …. 10 ή 20 χρόνια!!!
Βήμα δέκατο τρίτο: Ο εκκαθαριστής που ορίστηκε από το συμβολαιογραφικό έγγραφο λύσης της εταιρίας καταθέτει εντός εύλογου χρόνου στην αρμόδια Δ Ο Υ τον ισολογισμό λήξης της εταιρίας και τα σχετικά βιβλία, προκειμένου να επέλθει και τυπικά η απόσβεση του νομικού προσώπου της ΕΠΕ.
Βήμα δέκατο τέταρτο: Είναι αναγκαία η κατάθεση του ισολογισμού λήξης της εταιρίας εις τριπλούν, υπογεγραμμένου από τον εκκαθαριστή και τον λογιστή της εταιρίας καθώς επίσης και παράβολο ύψους 271,80 Ευρώ για την δημοσίευση του ισολογισμού λήξης στο ΦΕΚ.
Βήμα δέκατο πέμπτο: Ενδέχεται μερικά ή και πολλά χρόνια μετά την λύση της εταιρίας να εμφανιστεί η αρμόδια Δ Ο Υ ζητώντας αναδρομικό έλεγχο με δικαίωμα επιβολής φόρων και προστίμων για ενδεχόμενες παραλείψεις. Παραμένει όμως αδιευκρίνιστο τι συμβαίνει όταν ο επαγγελματίας έχει εν τω μεταξύ μετοικήσει στους ουρανούς ή αν η ταλαιπωρία του επιδιώκεται να συνεχιστεί και στον άλλο κόσμο….
Συμπέρασμα: Παρά την οδυνηρή εμπειρία και τα βιώματα της οικονομικής κρίσης στο συντριπτικό τμήμα του Ελληνικού λαού, το πελατειακό κράτος και ο «επαγγελματικός» συνδικαλισμός στην Ελλάδα ζει και βασιλεύειγια την δική του ευημερία. Η διαπλοκή παραμένει μέσα στο Κράτος «ενωμένη, δυνατή» και αμύνεται με κάθε μέσο, ανεξάρτητα από την βασανιστική ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλει τον Έλληνα πολίτη, γιατί το «έπαθλο» των «κεκτημένων» της, δεν είναι τίποτα άλλο από την επώδυνη ταλαιπωρία του κοινωνικού συνόλου!
Για τον λόγο ακριβώς αυτό, οι απλές και αυτονόητες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν και η κατάργηση της πολυνομίας που αποτελεί την τροφή της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα, εμποδίζονται συστηματικά από τις συνδικαλιστικές συντεχνίες και τους υπηκόους του πελατειακού κράτους οι οποίοι μιλούν συνεχώς για «κοινωνικό κράτος» εννοώντας την λεηλασία του δημόσιου πλούτου, την καταδυνάστευση του πολίτη και την καλοπέραση σε βάρος του κοινωνικού συνόλου ή για «κοινωνικούς αγώνες» εννοώντας φυσικά τους συντεχνιακούς εκβιασμούς για την προφύλαξη των εξωφρενικών προνομίων που μοιράστηκαν απλόχερα από τους πολιτικούς του πελατειακού κράτους!
Φορείς που «εξυπηρετούν» εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε χρόνο (ΕΒΕΑ / ΓΕΜΗ, ΟΑΕΕ κλπ) δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να διαθέσουν ένα απλό και ξεκάθαρο έντυπο οδηγιών για τα απαιτούμενα «δικαιολογητικά» κάθε περίπτωσης. Τα έντυπα που μοιράζουν, όταν υπάρχουν, βρίθουν από ανακρίβειες, ελλείψεις (ώστε να ταλαιπωρείται ο πολίτης με πήγαινε-έλα) και περιττές ενέργειες.
Η μόνη ελπίδα που φαίνεται στον ορίζοντα δεν είναι άλλη από την νέα γενιά που έχοντας γευτεί «από πρώτο χέρι» τις συνέπειες ενός κακού παρελθόντος, ίσως θελήσει να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς να «αφομοιωθεί» από τις κακές συνήθειες που έχει επιβάλλει στην κοινωνία μια άπληστη για καλοπέραση και ανίκανη για χρηστή διοίκηση άρχουσα τάξη, με όλο τον «στρατό» των υποτακτικών της!
