Του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη
Το φορολογικό μας σύστημα έχει καταρρεύσει. Ο μηχανισμός είναι αποδιαρθρωμένος, αναποτελεσματικός και κυριαρχείται από κομματισμό και διαφθορά. Η φορολογική νομοθεσία είναι δαιδαλώδης, αλληλοσυγκρουόμενη, αντιαναπτυξιακή και -πρωτίστως- άδικη. Υπάρχουν φόροι με μεγαλύτερο κόστος συλλογής από τα έσοδα που αποφέρουν. Το -συνεχιζόμενο- αλαλούμ με τις διαδικασίες υποβολής δηλώσεων και καταβολής φόρων πάσης φύσεως αποδεικνύει, με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, την πλήρη ανεπάρκεια προσώπων, πολιτικών και φορολογικού μηχανισμού.
Το φορολογικό μας σύστημα έχει καταρρεύσει. Ο μηχανισμός είναι αποδιαρθρωμένος, αναποτελεσματικός και κυριαρχείται από κομματισμό και διαφθορά. Η φορολογική νομοθεσία είναι δαιδαλώδης, αλληλοσυγκρουόμενη, αντιαναπτυξιακή και -πρωτίστως- άδικη. Υπάρχουν φόροι με μεγαλύτερο κόστος συλλογής από τα έσοδα που αποφέρουν. Το -συνεχιζόμενο- αλαλούμ με τις διαδικασίες υποβολής δηλώσεων και καταβολής φόρων πάσης φύσεως αποδεικνύει, με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο, την πλήρη ανεπάρκεια προσώπων, πολιτικών και φορολογικού μηχανισμού.
Το χειρότερο αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης φαρσοκωμωδίας δεν είναι η αδυναμία εισπράξεως φόρων και η συνεπαγόμενη κατάρρευση των δημοσίων εσόδων. Είναι η πλήρης πλέον εμπέδωση μιας καταστάσεως συνολικής αντιπαλότητος μεταξύ κράτους και φορολογουμένων, λες και το κράτος αυτό δεν μας ανήκει, λες και είμαστε υπήκοοι του αυτοκράτορα ή του σουλτάνου και απλώς υπακούμε σε χρυσόβουλα και φιρμάνια, σε φοροεισπράκτορες και πασάδες! Η τιμωρητική/εκδικητική λογική του οικονομικού επιτελείου καταδεικνύει ότι επανδρώνεται από ανθρώπους χωρίς εμπειρία αγοράς, χωρίς γνώση της πραγματικής οικονομίας. Ακαδημαϊκοί και άπειροι, κάπου διάβασαν, κάτι άκουσαν περί φορολογίας και εμμένουν στην απόδειξη θεωριών και ιδεοληψιών. Οι όποιες απαιτήσεις της τρόϊκας δεν απαλλάσσουν την ελληνική κυβέρνηση από τις πολιτικές και νομικές της ευθύνες. Το οικονομικό επιτελείο έχει αποτύχει πλήρως στο κρίσιμο πεδίο της φορολογικής νομιμότητος και εμπιστοσύνης, πλέον και οι κατ’ επάγγελμα φοροφυγάδες τείνουν να αποκτήσουν άλλοθι και κοινωνική ανοχή!!!
Τα χρέη συσσωρεύονται και οι συνεχείς ρυθμίσεις αδυνατούν να λύσουν το πρόβλημα, ακριβώς επειδή έχουν σχεδιασθεί «μέσα στο κουτί». Η πλειοψηφία επαγγελματιών και επιχειρήσεων δεν διαθέτει φορολογική ενημερότητα, γεγονός που εμποδίζει τη νόμιμη οικονομική δραστηριότητα και γιγαντώνει την παραοικονομία. Το αποτέλεσμα είναι, πλέον, προφανές: η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία έχουν καταστεί κανόνας και όχι εξαίρεση. Το σύστημα αυτό δεν βελτιώνεται, δεν εξωραΐζεται, μόνο καταργείται.
Η λύση είναι μια γενναία Φορολογική Σεισάχθεια! Μια φορολογική επανεκκίνηση από μηδενική βάση με την εισαγωγή ενός λιτού και δίκαιου φορολογικού συστήματος. Αναλυτικώς προτείνω:
α. Χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές ώστε να μην υπάρχει κίνητρο φοροδιαφυγής. Ο Φ.Π.Α. δεν πρέπει, σε πρώτη φάση, να υπερβαίνει το 15% ενώ οι άμεσοι φόροι πρέπει να ξεκινούν από 25% με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα κλιμακώσεως προς τα κάτω και ρήτρα αποδόσεως: όσο μεγαλώνουν τα φορολογικά έσοδα τόσο θα μειώνονται οι συντελεστές μέχρι και το 10%.
β. Πλήρη αναγνώριση όλων των δαπανών των φορολογουμένων και έκπτωσή τους από το εισόδημα κατά 100%. Ότι δαπανώ εγώ είναι εισόδημα για αυτόν που το εισπράττει! Το κράτος έχει κίνητρο να αυξηθεί η κατανάλωση για να αυξηθεί η απόδοση του Φ.Π.Α. καθώς και να ενισχυθεί η οικονομική δραστηριότητα. Όμως, πρωτίστως, το μέτρο αυτό καταπολεμά την φοροδιαφυγή αφού δίνει κίνητρο λήψεως αποδείξεων για κάθε δαπάνη. Η παρακολούθηση είναι απολύτως εφικτή μέσω μιας ηλεκτρονικής κάρτας καταγραφής των συναλλαγών μας.
γ. Φορολογείται μόνο το εισόδημα. Τα ακίνητα που δεν αποφέρουν εισόδημα επιβαρύνονται μόνο με ένα δημοτικό τέλος. Για λόγους επανεκκινήσεως της αγοράς ακινήτων, το εισόδημα από ακίνητα -για μια 5ετία έως 10ετία- φορολογείται αυτοτελώς. Επίσης, για 3 έως 5 έτη, τα κλειστά ακίνητα πρέπει να καταβάλλουν υψηλό τέλος ώστε να δημιουργείται κίνητρο για την χρήση τους. Οι μεταβιβάσεις ακινήτων φορολογούνται με πολύ χαμηλό συντελεστή ώστε να είναι εύκολη η εμπορευματοποίησή τους. Πλήρης φορολογική ουδετερότητα για εταιρείες κεφαλαιακών συμμετοχών ώστε να υπάρχουν κίνητρα επενδύσεων στην πραγματική οικονομία.
δ. Αυστηρές ποινές για όσους συλληφθούν να φοροδιαφεύγουν. Τα πρόστιμα πρέπει να είναι υψηλά και η τρίτη φορά να οδηγεί σε πλήρη απαγόρευση επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητος. Όποιος καταδικασθεί 3 φορές για φοροδιαφυγή θα μπορεί να εργασθεί μόνον ως μισθωτός και όχι στο δημόσιο. Επί 6 μήνες από την έναρξη εφαρμογής του νέου συστήματος, οι ποινές θα είναι ενδεικτικές: θα επιβάλλονται αλλά δεν θα εκτελούνται ώστε όλοι να έχουν χρόνο εξοικειώσεως με το νέο σύστημα. Κάθε άλλη ποινική διάταξη σχετική με τη φορολογία καταργείται, πλην υπεξαιρέσεως Φ.Π.Α.
ε. Από την ημέρα ενάρξεως του νέου συστήματος, άπαντες διαθέτουν φορολογική ενημερότητα και μπορούν να εργασθούν, ακόμη και αν έχουν τελεσίδικη καταδίκη. Κανένα χρέος δεν χαρίζεται. Το φορολογικό παρελθόν στεγανοποιείται και περνάει στην αρμοδιότητα ειδικής υπηρεσίας. Εντός 5ετίας, κάθε φάκελος ελέγχεται -ανωνύμως- από δύο διαφορετικούς ιδιώτες ελεγκτές και εκκαθαρίζεται. Οι υποχρεώσεις που προκύπτουν καταβάλλονται σε μακροχρόνιες δόσεις με πολύ χαμηλό επιτόκιο ή μετρητοίς με μεγάλες εκπτώσεις.
Δεν είναι δύσκολο με μια διεισδυτική ανάλυση να προβλέψουμε την θετική επίπτωση που θα έχει στο Α.Ε.Π. η υλοποίηση μιας τέτοιας προτάσεως, αλλά δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να την κάνουμε. Θεωρώ ασφαλή την πρόβλεψη ότι ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα θα εκτινάξει την οικονομική δραστηριότητα με συνέπεια η αύξηση της φορολογητέας ύλης να εξισορροπήσει, ίσως και να υπερβεί, τις «ζημίες» από την μείωση των συντελεστών.
Το βέβαιο είναι ότι η πρότασή μου απαντά στην ανάγκη εξόδου από τον φαύλο κύκλο και ανακτήσεως μιας στοιχειώδους φορολογικής εμπιστοσύνης, χωρίς την οποία δεν υπάρχει περίπτωση επανεκκινήσεως της οικονομίας, πολλώ δε μάλλον εισροής αληθινών επενδυτικών κεφαλαίων με μακροχρόνια προοπτική.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις, συμπληρωματικές και εναλλακτικές. Ας δημοσιοποιηθούν όλες ώστε να τεθούν υπ’ όψιν των αρμοδίων υπουργών. Δική τους δουλειά είναι να τις αξιολογήσουν και να επιλέξουν τις καλύτερες. Δική τους δουλειά είναι να πείσουν την τρόϊκα για την ανάγκη υιοθετήσεως λύσεων «έξω από το κουτί».
Ας πιέσουμε το πολιτικό μας σύστημα και με θετικό τρόπο. Ας συμβάλλουμε όλοι στην προσπάθεια της ανόρθωσης, είναι εθνική ανάγκη, είναι ανάγκη επιβιώσεως!
* Ο κ. Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης είναι χρηματοπιστωτικός σύμβουλος επιχειρήσεων
Πηγή:www.capital.gr
