του Εμμανουήλ Σαρίδη
 |
| ΩΠΑ! Με τα κομπολόγια θα τους φάμε όλους Μεγέθυνση |
Διαβάζω στην ιστοσελίδα ΚΑΛΑΜΙ (http://kalami.net/):
"Η Ελλάδα διαθέτει εμπορικούς-οικονομικούς ακόλουθους στις ΗΠΑ. Επειδή, γιά κοντά 40 χρόνια, η Ομογένεια και οι εξαγωγείς στην Ελλάδα, αγνοούν την ύπαρξη των εμπορικών ακόλουθων, ενημερώνουμε ότι υπάρχουν: Στην πρεσβεία στην Ουάσινγκτον και στα ελληνικά Προξενεία σε Νέα Υόρκη, Σικάγο και Σαν Φρανσίσκο. Τι δουλειά κάνουν; Δύσκολη ερώτηση. Αφού αγνοούσαμε την ύπαρξή τους, πως να γνωρίζουμε τι δουλειά κάνουν, εκτός από ''προσωπικό τουρισμό'' με κρατικό χρήμα;
Ελαιόλαδο και η παραπλάνηση του γραφείου Οικονομικού-Εμπορικού Ακόλουθου (Ουάσιγκτον)
'Εδωσε στην δημοσιότητα παραπλανητική έκθεση γιά εισαγωγές ελληνικών ελαιόλαδων στις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα, δυστυχώς, καλύπτει σε ελαιόλαδο, μόνο το 2% της αγοράς ΗΠΑ, επειδή οι εμπορικοί Ακόλουθοι είναι άχρηστοι, δηλ. ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ".
Αυτά γράφει το ΚΑΛΑΜΙ για τις ΗΠΑ. Και σε μάς εδώ στο Βερολίνο τι γίνεται; Αν ξέρετε εσείς τι κάνει το "Γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων", πέστέ μου το, να το μαθώ κι' εγώ. Έχει πάντως μια διεύθυνση, συστεγάζεται με την ελληνική πρεβεία Βερολίνου στην Jäger Str. 54-55, 10117 Berlin, E-Mail ecocomberlin@mfa.gr (στήν έκθεσή του όμως για το ελληνικό ελαιόλαδο έχει μια άλλη διευθυνση: Kurfürstenstraße 130 D-10785 Berlin, και μια άλλη E-mail:
oeyberlin@t-οnline.de που μάλλον έχει περιπέσει σε αχρηστία). Έχει και μια ιστοσελίδα, www.agora.mfg.gr/de62 η οποία όμως δεν ανοίγει (δοκιμάστε κι' εσείς). Για να φτάσω στην σελίδα του γραφείου αυτού αναγκάστηκα λοιπόν να ψάξω, ώσπου την βρήκα στην σελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών!, όπου υπάρχει μια ενότητα "Τα Γραφεία Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων", να βρώ εκεί την Γερμανία (με γραφεία στο Βερολίνο, το Μόναχο και το Ντύσσελντορφ) και απο κεί το Γραφείο Ο.Ε.Υ. Βερολίνου. Όλα αυτά στη διεύθυνση
http://www.agora.mfa.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=7&xcc=de&mid=62
http://www.agora.mfa.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=7&xcc=de&mid=62
Με τι ασχολήθηκε το Γραφείο Ο.Ε.Υ. Βερολίνου το 2013; Οι "σημαντικές ενημερώσεις" του είναι οι εξής:
Τί μαθαίνουμε λοιπόν για την Αγορά ελαιολάδου στο Βερολίνο.; Ότι "η διαχρονική πορεία του ελαιολάδου στη γερμανική αγορά είναι σταθερά ανοδική και μάλιστα με σημαντικούς ρυθμούς, δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας 8ετίας η ζήτησή του έχει υπερδιπλασιαστεί. Oι διατροφικές συνήθειες του Γερμανού καταναλωτού διαφέρουν αισθητά από εκείνες των κατοίκων της Μεσογείου και βασίζονται πρωτίστως στα ζωικά λίπη, στις μαργαρίνες και τα φυτικά έλαια".
Αυτό για τις διατροφικές συνήθειες των Γερμανών, που διαφέρουν απο τις διατροφικές συνήθειες των Μεσογείων, δεν είναι καθόλου σωστό, διότι αυτές έχουν αλλάξει άρδην αφότου ήρθαμε εμείς εδώ. Ο μέσος Γερμανός, αυτός που αγοράζει ελαιόλαδο, τυρία και άλλα μεσογειακά προϊόντα, δεν τρώει πλέον αυτά που νομίζει ο συγγραφέας, αλλά έχει εμπλουτίσει την κουζίνα του με μεσογειακά φαγητά. Αυτό το βλέπουμε καθάρα πρώτα στα πάμπολα καταστήματα τροφίμων ΒΙΟ και στα αναρίθμητα περιοδικά κουζίνας και μαγειρικής, όπου βρίθουν οι συνταγές μεσογειακών φαγητών. Η έκθεση δεν αναφέρει επίσης, αν υπερδιπλασιασθηκε και η ζήτηση του ελληνικού ελαιολάδου και αν υπάρχει κάποια ελληνική πολιτική για την προώθηση του στη Γερμανία.
Μαθαίνουμε επίσης για τις χώρες προέλευσης του ελαιολάδου το 2005 (άλλες στατιστικές δεν υπάρχουν;) με πρώτη την Ιταλία (73,2% της αγοράς), Ισπανία 13,4% και τρίτη την Ελλάδα με 9,3%. Και βέβαια ούτε και εδώ υπάρχει μια στατιστική, για να μπορέσουμε να συγκρίνουμε πώς διαμορφώθηκαν οι εισαγωγές τα τελευταία χρόνια. Ούτε γίνεται πουθενά αναφορά στα λάδια απο την Ιταλία, εκεί που στέλνουν οι Κρητικοί το λάδι τους με δεξαμενόπλοια και οι πονηροί Ιταλιάνοι το μεταβαφτίζουν σε extra vergine απο την Τοσκάνα.
Κουβέντα δεν γίνεται επίσης για τα τυριά τύπου φέτας, που σαν απομιμήσεις των ελληνικών έχουν πλημμυρίσει τα ράφια των πολυκαταστημάτων του Βερολίνου και για τυχόν μέτρα που πήρε ή θα έπρεπε να πάρει η ελληνική κυβέρνηση, για να σταματήσει αυτό το κακό. Αν δεν είχαμε εδώ και μερικούς δραστήριους εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων σαν τον Λύκο ή τον Χρυσίδη, δεν θα υπήρχε τίποτε απ' αυτά στο Βερολίνο. Το κράτος, που στην Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος, για να μην πώ ο μοναδικός εργοδότης και χρηματοδότης κάθε οικονομικής δραστηριότητας, στο εξωτερικό είναι απών, οι υπεύθυνοι δεν έχουν αποκτήσει (και όπως πάμε ούτε και θα αποκτήσουν ποτέ) την νοοτροπία εξαγωγέα, ασχολούνται με την πολιτική, δηλαδή αλληλοτρώγονται και μαλλιοτραβιούνται για το ποιός θα ρίξει την κύβέρνηση για να αρπάξει μετα αυτός τις καρέκλες των υπουργείων, ενώ σε θέματα εξαγωγών επαφίενται στην δραστηριότητα των ξένων αγοραστών, που θα πάρουν τα ελληνικά προϊόντα όσο-όσο και θα τα βάλλουν στις αγορές τους με πολλαπλάσιες τιμές και κέρδη.
Ναι, αγαπητοί μου, εμείς σαν Έλληνες δεν είμαστε ακόμη καθόλου μα καθόλου ετοιμοι να μπούμε στην διεθνή αγορά, να ερευνήσουμε, να ανταγωνισθούμε, να λαδώσουμε, γιατί αλλιώς δεν γίνεται στον καπιταλισμό, θα είσαι αιωνίως το τσιράκι. Εμείς είμαστε το πολύ-πολύ μεσοβέζοι, μεταπράτες, δουλικά, υποτακτικοί των Μεγάλων.
Και με τέτοια μυαλά λειτουργούν και οι γραφειοκρατες που επανδρώνουν τετοια γραφεία σαν τα Ο.Ε.Υ., δεν ερευνούν την αγορά - γιατί δεν είναι εις θέσιν να τηνερευνήσουν - και συντάσουν κάποιες εκθέσεις που δεν ξεκινούν απο το σκεπτικό του πως θα αυξηθούν οι εξαγωγές, ποιά εμπόδια υπάρχουν, τι μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση των πανούργων ανταγωνιστών μας, αλλά μαζεύουν κάποια στοιχεία που βρίσκουν εδω κι' κεί στο Ιντερνέτ, κι΄αυτό ήταν.
Θυμάμαι τον ποιητή Σεφέρη, που όταν ήταν πρέσβης στο Λονδίνο, μέσα στην φωλιά του λύκου, αντι να ασχολείται με την διπλωματία έγραφε ποιήματα. Ε, θα πεί κανείς, και τι να έκανε ο Σεφέρης μέσα στο Λονδίνο, εκεί που τέτοιους διπλωμάτες τους έχουν για να απαγγέλουν κάνα ποιηματάκι σε μια βεγγέρα. Τίποτα. Όπως και όλοι όσοι επανδρώνουν τις διάφορες υπηρεσίες μας στο εσω- και το εξωτερικό. Ή είναι ανίκανοι και δεν έχουν ιδέα για την δουλεία που ανέλαβαν να κάνουν ή κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν, δια τον φόβο των Ιουδαίων - αν θέλουν να μείνουν στη θέση τους. Τέτοιους μαργαρίτες έχουμε εν αφθονία. Ο Geoffrey Παπανδρέου φερ' ειπείν, που συνεννοήθηκε με τις σιωνιστικές τράπεζες για να προκαλέσει την κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση ή ο Αβραμόπουλος, που πήγε στο Ισραήλ και μιλούσε για ελληνο-ισραηλινή συμμαχία που θα ενώσει τα όπλα της και θα τους φάει όλους στην περιοχή. Σα δεν ντρέπεται (!!!).
Άλλους τέλος δεν τους ενδιαφέρει το τί κοστίζει η υπηρεσία τους, σαν τον πρέσβη μας στο Βερολίνο, που κατοικεί στον πιό ψηλο όροφο ενός κτιρίου της πανάκριβης πλατείας Potsdamer Platz. Γιατί όχι; Λεφτα υπάρχουν! Όχι βέβαια για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά για τους έλληνες πολιτικούς, πρέσβεις και άλλους τέτοιους μεγαλόσχημους. Και μετα περιμενούμε στην Ελλάδα να έρθει η ανάπτυξη. Με τέτοια μυαλά που κουβαλάμε, θα περιμένουμε ακόμη πολύ.
Rubrik: Meinung/Γνωμη
18.12.13
von Εμμανουήλ Σαρίδης
