 |
| This is Warhol’s Freud |
της Μαρίας Μπελογιάννη
Νομίζω ότι οι καλύτεροι ψυχοθεραπευτές είναι αυτοί που σε παρακολουθούν χωρίς να λένε απολύτως τίποτε.
Εσύ στη γωνιά σου να χύνεις ποτάμι δάκρυα για τη στοργή που δεν πήρες όταν έπρεπε ή που πήρες αλλά δεν το κατάλαβες ή που την πήρες πακέτο με τον ευνουχισμό σου ή που την πήρες μεν, δεν σου έφτασε δε. Κι αυτοί να σε κοιτούν προσεκτικά τροφοδοτώντας σε τακτικά με χαρτομάντιλα ( άσε κυρά μου το κουτί μπροστά μου , σε μένα βρήκες να κάνεις οικονομία;) περιμένοντας να φτάσεις κάπου.
Εσύ στην υστερία σου και αυτοί στην παρατήρησή της. Κι όμως σου ανοίγουν πόρτες οι τύποι αυτοί .
Την πρώτη φορά που αποφάσισα να εμπιστευτώ ψυχοθεραπευτή , έπαθα ανακοπή όταν άκουσα τι του χρωστούσα και αυτοθεραπεύτηκα στη στιγμή. Ενώ πλήρωνα, οι αδένες μου δούλευαν υπερωρίες χύνοντας κιλά θυμολανίνης (δεν πάω να κοιτάξω τώρα στο λεξικό , ο κόσμος να χαλάσει . Προτιμώ να κατασκευάσω μια νέα λέξη) , που με μετατόπισαν κατά 180 μοίρες από το πρόβλημά μου. Σχεδόν δεν πίστευα ότι είχα ψυχολογικά προβλήματα.
Πέρασε καιρός κι αφού είχα ξεπεράσει το σοκ , άρχισα πάλι να σκοντάφτω στα απλά. Στην αρχή το πήρα ψύχραιμα. Μήπως είναι καλύτερα να κάθεσαι δύο φορές την εβδομάδα από 50 λεπτά και να σκέφτεσαι σοβαρά τα προβλήματά σου; Να αγοράσεις κι ένα κουμπαρά που θα βάζεις τα χρήματα της κάθε συνεδρίας; Έτσι θα έχεις διπλό κέρδος. Από την μία θα αυτοθεραπευτείς και από την άλλη θα αποταμιεύσεις. Το σχέδιο μου φάνηκε σχεδόν ευφυές!
Τον πρώτο καιρό, όλα πήγαιναν προς το καλύτερο. Αλλά στο γραφείο είχε αρχίσει η γκρίνια. Ο προϊστάμενος μου, που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ευχαριστημένος από την απόδοσή μου, είχε αρχίσει να με προσβάλει καθημερινά. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να πυκνώσω τις συνεδρίες με τον εαυτό μου και να δίνω ακόμα λιγότερη σημασία στη δουλειά, γιατί λησμόνησα να σας πω ότι τις συνεδρίες τις έκανα στο γραφείο με την βοήθεια της Άννας της συναδέλφου μου, της Αναστασίας της καθαρίστριας και του Μπάμπη του καφετζή. Επειδή βελτίωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα αποφάσισα να επέμβω με τρόπο πιο χειροπιαστό: ζήτησα να δω τον προϊστάμενο μου ιδιαιτέρως.
-Θα σας παρακαλούσα να προσέχετε πως μου μιλάτε γιατί ο τρόπος σας κλονίζει τον αυτοσεβασμό μου .
-Τον ποιον;
-Τον αυτοσεβασμό μου. Επέμεινα, περήφανη που ήμουν διαβασμένη.
-Και για να έχεις εσύ αυτοσεβασμό θα πρέπει εγώ να χάσω την εμπιστοσύνη του αφεντικού; Να κλείσει το γραφείο και να χάσουμε όλοι τη δουλειά μας;
Τι να του έλεγα; Το δίκιο ήταν με το μέρος του. Έτσι με το κλασσικό χαρτόκουτο υπό μάλης θα το έχετε δει σε ταινίες. Αυτό καλέ, που το γεμίζουν με τα προσωπικά τους είδη όλου του κόσμου οι απολυμένοι) ,το οποίο σημειώστε ήταν γεμάτο με αποκόμματα εφημερίδων ή περιοδικών που μιλούσαν για ψυχανάλυση, αποχαιρέτησα τους φίλους μου και πήρα την ανιούσα ή μάλλον την κατιούσα για το ταμείο ανεργίας. Τον πρώτο καιρό θα τα κουτσοκατάφερνα οικονομικά γιατί σημειώστε ότι είχα και το κομπόδεμα από τις συνεδρίες στο κουμπαρά μου.Έπρεπε όμως να βρω δουλειά το συντομότερο. Από όλη αυτή την περιπέτεια είχα πάρει και το μάθημά μου. Με το που θα έβρισκα καινούργια δουλειά, θα πήγαινα σε επαγγελματία ψυχοθεραπευτή. Τελικά αυτή ήταν και η οικονομικότερη λύση.
Η καινούργια δουλειά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Είμαι, ξέρετε, πεπειραμένη γραφίστρια και στον κλάδο αυτό το ποσοστό ανεργίας είναι χαμηλό. Μάλιστα τους συνέφερε να μου δίνουν για ένα χρόνο τα χρήματα "μαύρα" και εγώ να μην χάσω το επίδομα από το ταμείο.
Σημειώστε τώρα.Είχα δύο σχεδόν μισθούς συν τα χρήματα από τις συνεδρίες στην άκρη.
Είναι αστείο αλλά θα το πω.
Εμένα η ψυχοθεραπεία μου απέφερε κέρδη.
Σοβαρεύτηκα όμως και βγήκα εις άγραν καλού ψυχοθεραπευτή.
Δεν ήταν και τόσο εύκολο.
Η Βέρα, η πρώτη μου ξαδέλφη, ήταν κατηγορηματική.
-Θα πας στην τάδε. Πήγε η Πετροπούλου και την έχει για Θεό. Η Πετροπούλου είναι η γειτόνισσα που την άφησε ο άνδρας της γιατί τα έφτιαξε με την καλύτερη της φίλη. Δεν θυμάσαι εκείνη που σου έλεγα ότι ενώ άντεξε το χωρισμό κατέρρευσε όταν ο λεγάμενος πήγε να της πάρει τον Θύμιο το γάτο της; Με το φορείο την πήγαν στο Νοσοκομείο. Τώρα είναι μια χαρά.
-Ναι αλλά εγώ δεν ανήκω σ αυτή την κατηγορία.
-Και σε ποια κατηγορία ανήκεις, δηλαδή;
-Δεν ξέρω...άλλα είναι τα προβλήματα μου.
-Όπως;
-Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά να ..
-Πήγαινε μια φορά και μετά αποφασίζεις.
Τελικά αποφάσισα να αρχίσω με την ψυχοθεραπεύτρια της Πετροπούλου που τώρα είναι μια χαρά μαζί με το γάτο της, γεγονός που μέτρησε αποφασιστικά στην απόφαση.
Την έλεγαν Μίρκα και, επειδή έχω μια ψιλοαπέχθεια στα μεταλλαγμένα ονόματα, την ρώτησα, από την πρώτη κιόλας συνεδρία , τι κρυβόταν πίσω από αυτό.
- Το Μαριγώ, μου απάντησε δήθεν αδιάφορα. Και τότε μου αποκαλύφθηκε το τικ. Ανοιγόκλεινε τα μάτια δυο-τρεις φορές απανωτά και μετά σταματούσε. Τυχαίο; Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ νωρίς να αποφασίσω. Ένα ήταν σίγουρο ότι θα την παρακολουθούσα. Ο εσωτερικός μου κριτής μου συνέστησε να επικεντρωθώ στα δικά μου αλλά εγώ είχα αντίθετη γνώμη. Στο κάτω- κάτω της γραφής το βρίσκετε σώφρον να ανοίγω την καρδούλα μου σε μια που την έλεγαν Μίρκα και που δεν είχε καταφέρει να θεραπεύσει το δικό της τικ;
Είχα φτάσει στην έκτη συνεδρία και όσο τα δάκρυά μου στέρευαν,τόσο το πετάρισμα των ματιών της πύκνωνε. Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα να ανακαλύψω τι κρυβόταν πίσω από αυτό. Ως άνθρωπος της εποχής ξεκίνησα από το google. Αηδίες! Τελικά βρέθηκα να χαζεύω ανέκδοτα με ανθρώπους που είχαν διάφορες περιπέτειες με το κουσούρι αυτό. Όπως αυτός που ενώ πήγαινε στα φαρμακεία να πάρει ντεπόν για τους πονοκεφάλους του, γέμιζε τις τσέπες προφυλακτικά που του έδιναν οι φαρμακοποιοί, ερμηνεύοντας με τον λάθος τρόπο το κλείσιμο του ματιού. Αυτά και άλλα επώδυνα από τις ιστοσελίδες που από αλλού ξεκινάς και αλλού φτάνεις χάνοντας μεροκάματα για να βρεις αυτό που ζητάς. Αφού απογοητεύτηκα ανατρέχοντας στα εξειδικευμένο ψυχο-
-Τι σχέση έχεις εσύ με τικ;.
-Εγώ όχι ,αλλά μια γνωστή μου.
-Να πάει σε γιατρό.
-Τι γιατρό;
-Πρώτα από όλα ψυχολόγο.
Δεν ήθελα άλλο , είχε πει τη μαγική λέξη. Βιάστηκα να κλείσω το τηλέφωνο.
Ένα και ένα κάνουν δυο . Τι δουλειά έχω εγώ με μια ψυχολόγο που χρειάζεται ψυχολόγο;
Η επόμενη συνεδρία είχε για θέμα την διακοπή των συναντήσεων μας. Δεν το δέχτηκε καθόλου καλά, παρόλο που ο λόγος που επικαλέστηκα ήταν πολύ δυνατός. Αυτή εύρισκε συνέχεια επιχειρήματα για να με πείσει να το ξανασκεφτώ, να δώσω χρόνο στον εαυτό μου. Ν' αραιώσω, έστω, τις επισκέψεις αλλά επ’ ουδενί να τις σταματήσω. Όσο μιλούσε το τικ της επιδεινωνόταν θεαματικά. Επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να της βγει το μάτι , υπεχώρησα και της υποσχέθηκα ότι θα το ξανασκεφτώ. Πονηρή όμως αυτή μου έκλεισε και ραντεβού για την επόμενη συνεδρία. Πιο πονηρή όμως εγώ, μια μέρα πριν πήρα στον τηλεφωνητή της και το ακύρωσα.
Δεν το ήξερα, να την πληρώνω για να μου κλείνει το μάτι!
