Η ενανθρώπηση του Θεού χώρισε την ιστορία στα δύο. Σε προ και μετά Χριστόν. Η ανθρώπινη ψυχή διαθέτει δύο μεγάλες δυνάμεις, τη δύναμη του γιγνώσκειν και τη δύναμη του πιστεύειν. Όπου δεν φτάνει η γνώση και το πεδίο της είναι πεπερασμένο η ανεπάρκειά της καλύπτεται από την πίστη. «Γνωρίζουμε την αλήθεια» έλεγε ο Πασκάλ (Στοχασμοί,282) «όχι μόνο με τη λογική, αλλά και με την καρδιά· μ’αυτό τον τελευταίο τρόπο γνωρίζουμε τις πρώτες αιτίες, και μάταια προσπαθεί η λογική που δεν έχει καμιά συνάφεια μ’αυτές να τις καταπολεμήσει»...
Τω καιρώ εκείνω στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας ο «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» με ένα υπερφυές θαύμα.
Στον σκληρούς καιρούς που ζούμε έμφοβοι για τα τεκταινόμενα και τις ανασφάλειες που απεργάζονται, ο λόγος του αγγέλου προς τους αγραυλούντες ποιμένες της Άγιας Νύχτας: «Μη φοβείσθε· ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην» είναι λόγος ευφροσύνης. Και στους ανθρώπους της πίστεως αλλά και τους άλλους που ζουν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πολιτισμού της πίστεως διαλύει τον φόβο. Αυτή η χαρά δεν είναι ατομική, «έσται παντί τω λαώ» (κατά Λουκάν 2,10)
Η Εκκλησία είναι οικουμενική. Η δράση της αφορά όλους, πιστούς, ημίπιστους και άπιστους.«Τις δωρεές του Θεού τις προσφέρει σε όλους ανεξαιρέτως καλούς και πονηρούς» (Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος).
Η κοινωνία μας έχει μετεξελιχθεί ραγδαία αυτά τα χρόνια σε μετανεοτερική κοινωνία. Οι Λατίνοι έλεγαν ότι « η διαφθορά του καλύτερου είναι η χειρότερη διαφθορά» (corruptio optimi pessima). Και κατά μία ωραία έκφραση(Θ. Χόπκο, στο Σ. Φωτίου: Η υποδοχή του άλλου σ.243) η χειρότερη κακία είναι πάντοτε η διατροφή της καλύτερης αρετής.
Σε διάφορες φάσεις, και τώρα, πολλοί εμφανίζονται ενάντιοι στον Θεό. Στην πραγματικότητα επαναστατούν απέναντι στις καρικατούρες του Θεού όπως τις παρουσιάζουν ανάξιοι εκπρόσωποί του, Στην επικοινωνιακή επικαιρότητα κυριαρχούν μηδενιστές κατά της πίστεως και εθνομηδενιστές κατά της πατρίδας. Αμφότεροι βλάπτουν εαυτούς και την κοινωνία.
Στην εμπειρία της Εκκλησίας ανήκουν η θυσιαστική αγάπη, η υπερβατικότητα του προσώπου, η μαρτυρία μιας προφητικής και δημιουργικής πνευματικότητας που να μπορεί να φωτίσει την ιστορία. (Ολιβιέ Κλεμάν).
Η εξουσία είναι απαραίτητη διότι είναι δύναμη που συνιστά προϋπόθεση να οργανωθεί ένας κόσμος πιο δίκαιος και πιο ανθρώπινος.
Ο Βλαντιμίρ Σολοβιώφ είναι της real politique όταν λέει ότι «σκοπός της εξουσίας δεν είναι να μεταμορφώσει τον κόσμο σε Παράδεισο, αλλά μα τον εμποδίσει να γίνει Κόλαση».
Η Γέννηση του Θεανθρώπου κόμισε στους ανθρώπους την καλή αγγελία ότι «ενηνθρώπησεν» για να έχουν οι άνθρωποι ζωή και περίσσεια ζωής.
Η Ελλαδική Εκκλησία τοποθετήθηκε προχθές εύστοχα με το Μήνυμα της προς το Λαό, απέναντι στη σύγχρονη Κρίση.
Με τα μέτρα της ανθρώπινης κλίμακας, ιδωμένα υπό το πρίσμα του αιωνίου, ονόμασε πρόσωπα πράγματα και καταστάσεις με το αληθινό τους όνομα: Απουσία νοήματος ζωής, εγωκρατούμενο ένστικτο, έλλειμμα οράματος, κατώτερες των περιστάσεων ηγεσίες.
Η ελπίδα, η αλήθεια και η αγάπη θα νικήσουν.
