Ήρθε τελικά η ώρα του πραγματικού λογαριασμού τον οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε όλοι, και όσοι ευνοήθηκαν και όσοι δεν ευνοήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια.Τα μέτρα που μας επιβάλλονται, οι περικοπές δώρων και επιδομάτων στο δημόσιο, αλλά και κατά ένα μέρος στον ιδιωτικό τομέα, η αύξηση ΦΠΑ, η απελευθέρωση των απολύσεων είναι η αρχή για μια τριετία που θα έχει πολλές δυσάρεστες και απρόβλεπτες συνέπειες, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα.
Εάν η περικοπή του 20% των μισθών σε δημόσιο είναι μεγάλο πρόβλημα, η έξοδος προς την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα σε ένα περιβάλλον με ποσοστά ανεργίας 15%-20% θα είναι μια τραγική κατάσταση με πολλές αρνητικές κοινωνικές προεκτάσεις.
Το τριετές πρόγραμμα γίνεται για να εξασφαλιστεί ότι το ελληνικό δημόσιο θα συνεχίσει να λειτουργεί και δεν θα κάνει παύση πληρωμών. Γίνεται για να εξασφαλιστεί ότι θα πληρώνονται οι μειωμένοι μισθοί και οι συντάξεις και κυρίως ότι μετά τα τρία χρόνια θα μπορεί η χώρα να σταθεί στα πόδια της και ότι η ανταγωνιστικότητα στον ιδιωτικό τομέα θα φέρει ανάπτυξη και την χώρα σε νέα οικονομική βάση.
Η δίκαιη συνεισφορά στο πρόβλημα που έχει ανάγκη να δει η κοινωνία δεν διαφαίνεται. Οι έχοντες και κατέχοντες ελάχιστα βαρύνονται από τον φορολογικό νόμο, σε σχέση με όσα ζητούνται από τους πολλούς να προσφέρουν. Άμεσο αντίκτυπο και ουσιαστική συνεισφορά στον προϋπολογισμό δεν υπάρχει, για όσους κέρδισαν και κυρίως για όσους έκλεψαν, νόμιμα και ανήθικα.
Η μείωση των μισθών με νόμο, πρέπει να φέρει και ανάλογη μείωση τιμών σε όλα τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες με νόμο. Εάν περιμένει το κράτος να διορθωθεί η αγορά μόνη της θα κάνει ακόμη ένα μεγάλο λάθος. Εάν προσδοκά το ΔΝΤ από την μείωση των μισθών να υπάρξει αύξηση των κερδών στις μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις και κατ’ επέκταση αύξηση των φόρων και έσοδα στο κράτος, αδιαφορώντας για την έκρηξη του κοινωνικού προβλήματος και της ανεργίας που θα προκύψει, η κυβέρνηση, να δηλώσει ως απαραίτητη τακτική.
Η αγορά δεν πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτη χωρίς κανόνες, να μετατραπεί σε αρένα επιβίωσης. Η παρουσία του κράτους πρέπει να είναι ισχυρή και παρεμβατική.
Τώρα εκείνο που έχει σημασία για όλα τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς που μικρή σχέση έχουν με την κοινωνία είναι, το γεγονός ότι εκτός από το να εκφράζουν τις εύλογες διαμαρτυρίες και να καλούν εργαζόμενους στους δρόμους να μπουν στην ουσία του προβλήματος και να δώσουν ρεαλιστικές και επί της ουσίας λύσεις, εάν έχουν.
Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία για τη χώρα, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κοινωνικούς φορείς. Ο δρόμος είναι δύσκολος και έχει μόνο μια στάση, την έξοδο από την επιτήρηση, με τις λιγότερες επιπτώσεις, και τη συγκρότηση ενός υπεύθυνου κράτους.
Κώστας. Δ. Παράσχης.
