Γεώργιος Διλβόης – Ο Θρυλικός Ήρωας της Ελλάδας και της Αμερικής, τιμή και θυσία χωρίς σύνορα

 «Ένας απόγονος της φυλής του Ξενοφώντα και του Λεωνίδα απέδειξε το δικαίωμά του να αναφέρεται ισάξια με εκείνες τις ηρωικές ψυχές…»

~Στρατηγός Τζωρτζ Μπριγκαντίερ~

 

Στις 18 Ιουλίου του 1918, σε ένα από τα μέτωπα κοντά στον ποταμό Μάρνη στην Γαλλία, ο Γεώργιος Διλβόης, μόλις 22 ετών, έγραψε με αίμα και θάρρος το όνομά του στην ιστορία. Γεννημένος στα Αλάτσατα της Σμύρνης, ο Διλβόης είχε ήδη ζήσει μια ζωή γεμάτη περιπέτεια, θυσίες και ηρωισμό, που τον έκαναν σύμβολο γενναιότητας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική.

 

Στα 18 του, το 1914, αφήνει την Αμερική, όπου είχε μεταναστεύσει λίγα χρόνια πριν, και έρχεται στην Ελλάδα μαζί με την ομάδα του ιερέα Αμβρόσιου Παρασχάκη για να πολεμήσει τους Τούρκους. Η πατρίδα τον καλεί και εκείνος υπακούει,μένει για σχεδόν έναν χρόνο στην Χίο, όπου είχε καταφύγει η οικογένειά του λόγω των διωγμών των Αλατσατιανών, και επιστρέφει στην Αμερική τον Φεβρουάριο του 1915.

 

Το 1916 κατατάσσεται στον αμερικανικό στρατό, στον 1ο Λόχο, 26ο Τμήμα, της 103ης Μοίρας Πεζικού της Μασαχουσέτης. Με εντολή του στρατηγού Τζων Πέρσινγκ παίρνει μέρος στις επιχειρήσεις «εθνικής ασφαλείας» εναντίον των επαναστατών του Μεξικού, κατακτώντας τρία μετάλλια κατά την απόλυσή του το 1917, του Μεγάλου Στρατού, της Δημοκρατίας και των Βετεράνων του Ισπανικού Πολέμου.

 

Το Μάϊο του 1918, ο Διλβόης, εθελοντής πλέον στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποστέλλεται στην Γαλλία. Στην  ζώνη Τορσύ-Μπελλώ, στην περιοχή της σιδηροδρομικής γραμμής του Μπελλώ, αναλαμβάνει την αποστολή κατάληψης γερμανικών θέσεων οπλοπολυβόλων. Παρά τον τραυματισμό που του αποκόπτει το ένα του πόδι, ολοκληρώνει το καθήκον του και θυσιάζεται ηρωικά.

 

Την 19η Ιανουαρίου 1919, ο στρατηγός Τζωρτζ Μπριγκαντίερ ενημερώνει τον πατέρα του Αντώνιο Διλβόη για την απονομή του Μεταλλίου Τιμής, αναγνωρίζοντας την γενναιότητα και την αυτοθυσία του Γιώργου, και υπογραμμίζοντας την ελληνική του κληρονομιά: «Ένας απόγονος της φυλής του Ξενοφώντα και του Λεωνίδα απέδειξε το δικαίωμά του να αναφέρεται ισάξια με εκείνες τις ηρωικές ψυχές…».

 

Η σορός του παρέμεινε στο συμμαχικό νεκροταφείο της Αργκόν μέχρι το 1922. Η οικογένειά του, με την παλιννόστηση στα Αλάτσατα, ζήτησε την μεταφορά του στην Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1922, με ειδική τελετή στο Παρίσι, η σορός του ταξιδεύει μέσω Ιταλίας στην Χίο και στα Λίτζια, συνοδευόμενη από τιμητικό άγημα του αμερικανικού στρατού. Την 10η Ιουλίου 1922, τα λείψανα υποδέχονται ο δήμαρχος των Αλατσάτων Δημήτριος Γαλατιανός, η οικογένεια και 17.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας, τοποθετώντας τα στο κέντρο του ναού των Εισοδίων της Παναγίας.

 

Μετά την μικρασιατική καταστροφή, τα οστά του βρίσκονται σε κίνδυνο και η αμερικανική κυβέρνηση απαιτεί την μεταφορά τους στις Η.Π.Α. και την διπλωματική αποκατάσταση της προσβολής της αμερικανικής σημαίας. Τελικά, τον Οκτώβριο του 1923, το φέρετρο ταξιδεύει με το πλοίο Sapelo και στις 12 Νοεμβρίου 1923 ενταφιάζεται με τιμές ήρωα στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλιγκτον.

 

Ο Γιώργος Διλβόης τιμήθηκε συνολικά από τέσσερις προέδρους των ΗΠΑ τον Γούντροου Ουίλσον (1919), τον Γουόρεν Χάρντινγκ (μεταφορά οστών, 1923), τον Κάλβιν Κούλιτζ (ενταφιασμός Άρλιγκτον) και τον Μπιλ Κλίντον (1999, αντικατάσταση του χαμένου Μεταλλίου Τιμής).

 

Στην Ελλάδα, δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά του, όπως στους δήμους Βύρωνα και Νέας Ερυθραίας, ενώ στη Μασαχουσέτη, στο Σάμερβιλ και στο Σικάγο στήνονται μνημεία και εγκαταστάσεις προς τιμήν του. Το Μετάλλιο της Τιμής, που κλάπηκε από τους Γερμανούς το 1941, αποκαταστάθηκε το 1999 από τον Αμερικανό πρέσβη Νίκολας Μπερνς, κατόπιν εγκρίσεως του Μπιλ Κλίντον, παραδίδοντας στην οικογένεια ένα σύμβολο θυσίας και αθανασίας.

 

Ο Γεώργιος Διλβόης δεν ήταν απλώς στρατιώτης. Ήταν η ενσάρκωση του ελληνικού ηρωισμού, η φλόγα που φωτίζει την αρετή και την γενναιότητα, η γέφυρα που ενώνει δύο πατρίδες. Η ζωή και η θυσία του διδάσκουν ότι η αληθινή ηρωική πράξη δεν περιορίζεται σε χρόνο ή τόπο…ταξιδεύει αιώνια, εμπνέοντας γενιές να ζουν με θάρρος, τιμή και αυτοθυσία.

 

 Στυλ. Καβάζης

 

Υ.Γ Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μια ξένη για τον Διλβόη χώρα, δεν δίστασαν να αναγνωρίσουν την θυσία του. Τέσσερις πρόεδροι, από τον Γούντροου Ουίλσον έως τον Μπιλ Κλίντον, ύψωσαν το όνομά του, τίμησαν τα οστά του, το μετάλλιό του και την ηρωική του πράξη. Για εκείνους, η εθνικότητα δεν αποτελεί όριο. Η αρετή, η γενναιότητα και η αυτοθυσία είναι η γλώσσα που όλοι καταλαβαίνουν.

 

Κι εμείς; Αντί να αναδεικνύουμε τους πραγματικούς ήρωες της ιστορίας μας, συχνά επικεντρωνόμαστε σε «προκάτ» ήρωες, σε προσωρινά και ανέξοδα σύμβολα, αφήνοντας τις ζωές και τις θυσίες των πραγματικών ανδρών και γυναικών να ξεθωριάζουν.Ας παραδειγματιστούμε από τους Αμερικανούς οι οποίοι έχουν μια ιστορία μόλις παραπάνω από δύο αιώνες σε αντίθεση με εμάς που μετράμε χιλιετίες.. Ας μάθουμε να τιμούμε τους ήρωες που πραγματικά αξίζουν τον σεβασμό μας, να κρατάμε ζωντανή την μνήμη τους και να δείχνουμε ότι η γενναιότητα και η αυτοθυσία  αξίζουν να τιμούνται πάνω από όλα.

 

Μέχρι και σε στάδιο έχουν δώσει το όνομα του ηρωικού Έλληνα, εδώ βλέπουμε την πρόσοψη του Σταδίου Ντίλμποϊ στο Σάμερβιλ της Μασαχουσέτης:

                                     Στυλιανός Καβάζης - συγγραφέας 

_______________________________________

Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο