Ο Alexander Dugin, ο βασικός στοχαστής της ρωσικής γεωπολιτικής σκέψης, αναλύει σε άρθρο του τις τελευταίες εξελίξεις στη διεθνή σκηνή μέσα από το πρίσμα της αμερικανικής εσωτερικής κρίσης και της διάλυσης της φιλελεύθερης παγκόσμιας ηγεμονίας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα τελευταία γεγονότα επιβεβαιώνουν πως οι ελπίδες για μια στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών προς μια νέα, συντηρητική κατεύθυνση υπό την ηγεσία του Donald Trump έχουν καταρρεύσει.
Οι προσδοκίες ότι οι ΗΠΑ θα εγκατέλειπαν την επιθετική πολιτική επέμβασης και θα επικεντρώνονταν στα εσωτερικά τους ζητήματα, διαλύθηκαν ολοκληρωτικά.
Ο Dugin εκτιμά ότι η χώρα έχει επιστρέψει στην ίδια ατζέντα που θα υπήρχε ακόμη και χωρίς πολιτική εναλλαγή: τη διατήρηση ενός μονοπολικού κόσμου μέσω ηγεμονίας και στρατιωτικής υπεροχής.
Το αποτέλεσμα είναι μια νέα, σκοτεινή εποχή, όπου η Δύση κινδυνεύει να παρασύρει μαζί της ολόκληρη την ανθρωπότητα στην πτώση της.
Η μεταμόρφωση του αμερικανικού οράματος
Ο Dugin τονίζει ότι το αρχικό σχέδιο για μια «Αμερική που επικεντρώνεται στον εαυτό της» είχε έναν σαφή προσανατολισμό: τον περιορισμό των πολεμικών εμπλοκών και την εγκατάλειψη της πολιτικής παγκόσμιας επέμβασης.
Η ιδέα του «America First» προϋπέθετε πως η χώρα θα έπαυε να εμπλέκεται σε πολέμους και θα άφηνε τις υπόλοιπες δυνάμεις να διαμορφώσουν τον δικό τους γεωπολιτικό χώρο.
Όμως, σύμφωνα με τον Dugin, αυτή η αρχική κατεύθυνση αντιστράφηκε πλήρως.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επανέρχονται σε μια λογική εξοπλισμών, πυρηνικών δοκιμών και χρηματοδότησης καθεστώτων που προκαλούν αποσταθεροποίηση.
Η προοπτική ενός νέου παγκοσμίου πολέμου - αυτή τη φορά ανάμεσα σε πυρηνικές δυνάμεις - γίνεται, όπως λέει, μια απτή πραγματικότητα.
Ο ίδιος θεωρεί ότι οι ΗΠΑ προετοιμάζονται όχι για πόλεμο με την Κίνα, αλλά με τη Ρωσία, την οποία αντιμετωπίζουν ως τον κύριο αντίπαλο της παλαιάς παγκόσμιας τάξης.
Η διάψευση των ελπίδων και η εσωτερική αποσύνθεση
Ο Dugin περιγράφει την πορεία της αμερικανικής ηγεσίας ως μια πλήρη κατάρρευση.
Ο αρχικός ενθουσιασμός, οι υποσχέσεις για αναγέννηση, η καταπολέμηση της διαφθοράς και η αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας — όλα, όπως λέει, κατέληξαν σε αποτυχία.
Η αποστασιοποίηση από τους αρχικούς ιδεολογικούς συμμάχους και η υιοθέτηση των θέσεων του νεοσυντηρητικού κατεστημένου οδήγησαν σε έναν πολιτικό και ηθικό εκφυλισμό.
Η ίδια η εκλογική βάση του Trump που στήριξε τη συντηρητική ανατροπή έχει απογοητευθεί βαθιά.
Κατά τον Dugin, πρόκειται για πολιτική αυτοκτονία: η αρχική «συντηρητική επανάσταση» μετατράπηκε σε μια νεοηγεμονική, στρατιωτικοποιημένη στρατηγική, ταυτισμένη πλέον με το κατεστημένο που είχε υποσχεθεί να ανατρέψει.
Η σημερινή κατάσταση, κατά τον Ρώσο στοχαστή, μοιάζει με έναν παρατεταμένο λήθαργο: μια χώρα που κινείται μηχανικά, χωρίς όραμα, χωρίς εσωτερική συνοχή, σε πλήρη παρακμή.
Το κρίσιμο σημείο ρήξης: Ο παράγοντας Ισραήλ
Για τον Dugin, το σημείο καμπής όπου η αμερικανική πολιτική έχασε κάθε εσωτερική συνοχή συνδέεται με τον τρόπο που το Ισραήλ επηρέασε τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Η αρχική στάση υπέρ της αυτονομίας της Αμερικής μετατράπηκε, σύμφωνα με τον ίδιο, σε υποταγή σε εξωτερικές πιέσεις.
Η προσέγγιση με το Ισραήλ, η εμπλοκή στη Μέση Ανατολή, η υποστήριξη πολεμικών επιχειρήσεων και η ευθυγράμμιση με συγκεκριμένα λόμπι, θεωρούνται από τον Dugin ως το σημείο όπου το δόγμα «America First» αντικαταστάθηκε από ένα «Israel First».
Εκεί, λέει, προδόθηκαν οι δύο θεμελιώδεις αρχές της αρχικής ατζέντας: ο απομονωτισμός και η προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος.
Ο Dugin περιγράφει μια βαθιά κοινωνική κρίση στις ΗΠΑ, όπου μεγάλα τμήματα της συντηρητικής βάσης αντιδρούν απέναντι σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Από αυτή την αντίδραση γεννήθηκε ένα νέο ρεύμα αντιπαράθεσης εντός των ίδιων των αμερικανικών κομμάτων - μια κρίση ταυτότητας που, σύμφωνα με τον Dugin, απειλεί να διαλύσει εκ των έσω ολόκληρη την πολιτική τάξη.
Προϋποθέσεις για επιστροφή στη ρεαλιστική πολιτική
Ο Dugin υποστηρίζει ότι μια πραγματική στροφή θα μπορούσε να υπάρξει μόνο εάν η αμερικανική πολιτική εγκαταλείψει πλήρως την ψευδαίσθηση της μονοπολικής ηγεμονίας και αποδεχθεί την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου.
Αυτό, κατά τον ίδιο, προϋποθέτει την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία, τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία υπό ρεαλιστικούς όρους, και την οριστική απομάκρυνση από τις παρεμβάσεις σε τρίτες χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Νιγηρία και η Κολομβία.
Παράλληλα, θεωρεί απαραίτητη τη ρήξη με τους νεοσυντηρητικούς κύκλους που επιδιώκουν διαρκή πόλεμο, αλλά και τη δημοσιοποίηση των στοιχείων που, κατά τον ίδιο, υπονομεύουν το ηθικό κύρος της αμερικανικής ηγεσίας.
Μόνο έτσι, λέει, μπορεί να υπάρξει μια επιστροφή σε μια πολιτική που να θυμίζει το αρχικό όραμα: μια Αμερική που αναγεννάται εκ των έσω και σέβεται την πολυπολικότητα του πλανήτη.
Ωστόσο, ο Dugin παραδέχεται ότι δεν βλέπει κανένα σημάδι πως αυτή η στροφή είναι πιθανή.
Αντίθετα, θεωρεί ότι η πορεία των πραγμάτων οδηγεί σε περαιτέρω αποσύνθεση, σε νέες συγκρούσεις και σε έναν πλανήτη που διολισθαίνει ολοένα πιο κοντά στο όριο του πυρηνικού αδιεξόδου.
«Το Σκοτάδι πριν την Αυγή»
Στην ανάλυσή του, ο Dugin βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια δύναμη σε παρακμή, που δεν μπορεί να αποδεχθεί το τέλος της ηγεμονίας της και αντιδρά καταστροφικά.
Το μονοπολικό σύστημα, λέει, τελειώνει, και το μόνο ερώτημα που απομένει είναι αν θα καταρρεύσει μόνο του ή αν θα παρασύρει μαζί του και τον υπόλοιπο κόσμο.
Η «νέα αυγή» που περιέγραφε το αρχικό συντηρητικό όραμα έχει μετατραπεί σε σούρουπο.
Και για τον Dugin, αυτή η μετάβαση σηματοδοτεί όχι απλώς το τέλος μιας πολιτικής εποχής, αλλά την αρχή ενός παγκόσμιου υπαρξιακού διλήμματος: αν η Δύση θα αποδεχθεί την πολυπολικότητα ή αν θα επιλέξει να καεί μέσα στις ίδιες τις φλόγες της παρακμής της.
www.bankingnews.gr
_______________________________
Αναρτήθηκε από τον Dr Μιχάλη Τσολάκη
