Αρκεί ο έλεγχος ολόκληρου δικτύου υποβρυχίων καλωδίων στο παρόν και το μέλλον για να "στραγγαλιστούν" οι υποδομές ενός κράτους
Για πολλά χρόνια, τα υποβρύχια καλώδια μεταφέρουν ρεύμα, πληροφορίες και δεδομένα διαδικτύου μεταξύ των ηπείρων, αλλά από προχθές όλα πλέον είναι στον “αέρα” μετά την επίσημη ανακήρυξη της Κίνας ως εχθρού των ΗΠΑ με την συμφωνία AUKUS.
Το σημερινό διαδίκτυο κυριολεκτικά δεν θα λειτουργούσε χωρίς τα εκατοντάδας χιλιάδες υποβρύχια καλώδια τα οποία εκτιμάται ότι μεταφέρουν πάνω από το 95 τοις εκατό των διηπειρωτικών δεδομένων του διαδικτύου.
Ακόμα κι αν αυτοί οι μεταλλικοί σωλήνες δεν λαμβάνουν μεγάλη κάλυψη από τον Τύπο ή πολιτική προσοχή, υποστηρίζουν τα πάντα, από πολιτικές επικοινωνίες και επιχειρηματικές συναλλαγές έως επιστημονική έρευνα και κοινή χρήση κρατικών εγγράφων στο παγκόσμιο διαδίκτυο.
Όπως αναφέρεται λεπτομερώς σε μια νέα έκθεση από το ινστιτούτο Atlantic Council, τρεις τάσεις επιταχύνουν τους κινδύνους για την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα αυτών των καλωδίων, ειδικά από χώρες σαν την Κίνα και την Ρωσία.
Δεύτερον, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες καλωδίων αναπτύσσουν συστήματα διαχείρισης απομακρυσμένου δικτύου για υποδομές καλωδίων, και αυτά τα συστήματα είναι συχνά μη ασφαλή, αυξάνοντας έτσι τους κινδύνους στον κυβερνοχώρο.Πρώτον, οι αυταρχικές κυβερνήσεις που ασκούν περισσότερο έλεγχο στις εταιρείες Διαδικτύου στα σύνορά τους για να χειριστούν την υποδομή του Διαδικτύου προς όφελός τους.
Τρίτον, ο αυξανόμενος όγκος και η ευαισθησία των δεδομένων που ρέουν μέσω αυτών των καλωδίων αυξάνουν τα κίνητρα για επιχειρήσεις κατασκοπείας ή διατάραξης της ροής ρεύματος και δεδομένων σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.
“Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις τάσεις, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ και ΕΕ, θα πρέπει να προστατεύουν καλύτερα αυτήν τη ζωτική υποδομή σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και τους συμμάχους και εταίρους παγκοσμίως”, αναφέρει το αμερικανικό ινστιτούτο.
Τα υποβρύχια καλώδια ανήκουν σε συνδυασμούς ιδιωτικών εταιρειών, κρατικών επιχειρήσεων και διεθνών κοινοπραξιών από όλο τον κόσμο. Ένα μόνο καλώδιο θα μπορούσε να έχει από έναν έως δεκάδες ιδιοκτήτες.
Αυτοί οι ιδιοκτήτες διακρίνονται από τις οντότητες που κατασκευάζουν εξαρτήματα καλωδίων (π.χ., τις ίνες, το μεταλλικό περίβλημα γύρω από αυτό) και εκείνες που τοποθετούν καλώδια κατά μήκος του βυθού του ωκεανού.
Η τοποθέτηση ενός υποβρυχίου καλωδίου είναι δαπανηρή και υλικοτεχνικά περίπλοκη, ειδικά τα μεγάλα σε μήκος καλώδια που συνδέουν πολλές διαφορετικές χώρες μαζί και κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
“Ορισμένες αυταρχικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα η Κίνα και η Ρωσία, ασκούν περισσότερο έλεγχο στις εταιρείες Διαδικτύου στα σύνορά τους για να χειριστούν ευνοϊκά την υποδομή του Διαδικτύου. Και οι δύο κυβερνήσεις ασκούν τακτικά έλεγχο στις εταιρείες Διαδικτύου στα σύνορά τους για λογοκρισία, παρακολούθηση και απαγωγή παγκόσμιας κίνησης στο Διαδίκτυο”, τονίζει το ινστιτούτο.
Το Κρεμλίνο συζητά συστηματικά τη στρατηγική σημασία της φυσικής υποδομής του διαδικτύου και ο ρωσικός στρατός έχει σενάρια επίθεσης για τον έλεγχο των ροών πληροφοριών σε περίπτωση συγκρούσεων (π.χ., όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία το 2014).
Όλες αυτές οι εταιρείες βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Πεκίνου. Αυτό το είδος επιρροής θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους.Εν τω μεταξύ, πολλές κινεζικές επενδύσεις στο υποβρύχιο καλωδιακό δίκτυο ελέγχονται από την κινεζική κυβέρνηση. Αυτές οι επενδύσεις γίνονται είτε μέσω κινεζικών κρατικών τηλεπικοινωνιών (όπως η China Mobile) είτε από εταιρείες που ανήκουν σε κρατικούς επενδυτικούς βραχίονες (όπως η Companhia de Telecomunicações de Macau (CTM)) και περιλαμβάνουν καλώδια που αγγίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Πεκίνο θα μπορούσε να αξιοποιήσει την ιδιοκτησία των κρατικών τηλεπικοινωνιών για την κατασκοπεία των καλωδιακών σταθμών ροής δεδομένων.
Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει αυτήν την επιρροή για να διαταράξει τις ροές δεδομένων σε ένα σενάριο παγκόσμιας σύγκρουσης, προκαλώντας διακοπή του Διαδικτύου σε μια συγκεκριμένη περιοχή.
