Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη
Η Προϊστορία τους
Δεν μπορώ να καταλάβω που μπορούμε να βασίζουμε την οποιαδήποτε αισιοδοξία μας για την έκβαση των διερευνητικών συνομιλιών.
Μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται επί 14 χρόνια και με 60 γύρους, που δεν κατέληξαν πουθενά.
Τι άλλαξε τώρα το οποίο θα οδηγήσει σε κάποια κατάληξη – συμφωνία;
Μάλλον τίποτα δεν άλλαξε. Η στάση και η πρόθεση της Τουρκίας είναι ακόμη πιο επιθετική και πιο διεκδικητική.
Να σημειώσουμε τη τοποθέτηση της ελληνικής θέσης: διμερείς συνομιλίες και μετά δικαστήριο της Χάγης. Δλδ απορρίφθηκε ένα ενδιάμεσο σκαλί ξένης διαιτησίας.
Ο οποιοσδήποτε ξένος διαμεσολαβητής θα έβαζε και τα δικά του συμφέροντα, του κράτους του.
Ας θυμηθούμε τη διαμεσολάβηση του Νίμιτς στη «Συνθήκη των Πρεσπών». Τα αμερικανικά και Γερμανικά συμφέροντα προωθούσε.
Ας κάνουμε μια εκτίμηση περί του αποτελέσματος των διμερών συνομιλιών:
Νομίζω ότι οι διμερείς συνομιλίες μπορούν να κλείσουν σε 5 λεπτά. Φυσικά με αδιέξοδο.
Όλες οι συνομιλίες είναι μια ερώτηση: «Εάν δεν συμφωνήσουμε με διμερείς συνομιλίες, θα πάμε στη Χάγη με μόνο θέμα την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ;»
Δλδ «Δεσμευόμαστε ότι θα πάμε στο διεθνές δικαστήριο;».
Νομίζω ότι η απάντηση της Τουρκίας είναι προφανής και δεν θα χάσουμε χρόνο για το τίποτα.
Τι επιδιώκει τότε η Τουρκία και συναινεί στις συνομιλίες;
1/Να φανεί διαλλακτική
2/Κυρίως να κερδίσει το οτιδήποτε και όσο μπορεί περισσότερα στα επιμέρους θέματα, στις υποπαραγράφους και στις υποσημειώσεις.
Και ποια θα είναι η συνέχεια του οποιοδήποτε αποτελέσματος των συνομιλιών;
Να πάρει η Τουρκία όσα μπορεί περισσότερα, ανατολίτικο παζάρι. Και την επομένη θα ξεκινήσει πάλι το γαϊτανάκι των επιπλέον απαιτήσεων.
Μια πρόβλεψη: Μόνο ειρήνευση στη περιοχή δεν θα πετύχουμε. Ούτε καν για περιορισμένο χρόνο.
Οι αιθεροβάμονες λοιπόν προσγειωθείτε. Η φωτεινή επιγραφή στις θέσεις των αεροπορικώς ταξιδευόντων «προσδεθείτε» άναψε.
Είναι η ρήση του Αϊνστάιν: «Ο ορισμός της ανοησίας είναι να ακολουθείς την ίδια λάθος συνταγή και να περιμένεις άλλο αποτέλεσμα».
Να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος και θέλεις να βγεις σωστό.
Το συμπέρασμα, δεν έχει γλυκόλογα και πρίγκιπα. Είναι στυγνό και αψύ. Και δυστυχώς κάποιος πρέπει να το πει:
Με την Τουρκία δεν τελειώνουμε. Το μέλλον μας μαζί της είναι δύο λέξεις: «Ισχυρή Αποτροπή».
Αυτό ίσως μπορεί να διαφοροποιηθεί μόνον στη περίπτωση που βρεθεί κάποιος και αποφασίσει να της επιφέρει ένα ισχυρότατο στρατιωτικό χτύπημα ή κατά την σύγχρονη πλέον πολεμική πρακτική ένα οικονομικό χτύπημα τέτοιου μεγέθους, που να τη στείλει μισό έως 1 αιώνα πίσω…
Το πρώτο μπορεί να γίνει από μία τοπική δύναμη.
Το δεύτερο αφορά κάποια υπερδύναμη ή έναν διεθνή μηχανισμό.
Παρατήρηση:
Σημειώστε και να μην ξεχνάμε. Η Τουρκική απειλή εξυπηρετεί και είναι επιθυμητή και από πολλούς άλλους.
Θυμηθείτε ότι εξυπηρετεί:
1/Εξοπλιστικά προγράμματα, το πιο απλό.
2/Διατήρηση ισχυρών αεροναυτικών υποδομών στην Ελλάδα προς υποβοήθηση ενεργειών στρατών άλλων κρατών.
Παράδειγμα: Η Ελλάδα έχει υποδομές υποστηρίξεως ενεργειών F-16 και MIRAZ. Οι Γάλλοι θέλουν να έχει και για RAFALE. Θα μας πουλήσουν λοιπόν μερικά. Λέτε να αποκτήσουμε δυνατότητες και για F-35; Μπορεί και ναι. Αν αυτό γίνει το κύριο ΝΑΤΟΪΚΟ αεροπορικό όπλο;
3/Να εκπαιδεύουμε τους άλλους.
4/Και Η Τουρκία έχει μια και μόνη αποστολή. Να μας κρατάει απασχολημένους. Να μην αφήσει την Ελλάδα να μεγαλουργήσει και να παραμένει ένα πειθήνιο όργανο των ξένων.
