Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Την ώρα που ΗΠΑ και Ρωσία συναγωνίζονται για το ποια θα έχει περισσότερες βάσεις στη Συρία και ποια θα ελέγχει τις πηγές πετρελαίου , έβαλε και η Τουρκία το πόδι της στην περιοχή. Μετά την εγκατάσταση της εκεί της άνοιξε η όρεξη για την Λιβύη.
Ο Ερντογάν στα τέλη Φεβρουαρίου του 2011 έλεγε: “Τι δουλειά έχει το ΝΑΤΟ στην Λιβύη” και αρχικά αντιστάθηκε στην ανατροπή του Καντάφι. Λίγες μέρες, όμως, μετά τον Μάρτιο άλλαξε γνώμη και υποστήριξε την επίθεση των νατοϊκών δυνάμεων στη Λιβύη.
Πρόσφατα ο Τσαβούσογλου ανακοίνωσε ότι Τραμπ και Ερντογάν συμφώνησαν να σχηματίσουν μια κοινή ομάδα εργασίας για τη Λιβύη. Κάλεσε δηλαδή τις ΗΠΑ να αναλάβουν μεγαλύτερο ρόλο στη χώρα αυτή. Η στάση αυτή της Τουρκίας ενόχλησε τη Μόσχα με απρόβλεπτες προς το παρόν συνέπειες.
Αυτές οι τραμπάλες της τουρκικής διπλωματίας μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας ασφαλώς κρύβουν τεράστιους κινδύνους. Ο Αχμέτ Τακαν στην τακτική του στήλη στην εφημεριδα Sozcu δημοσιεύει άρθρο με τίτλο :”Την ώρα που τρωγόμαστε για την Αγία Σοφία, χάνουμε μπροστά στα μάτια μας την Κύπρο”.
Ο αρθρογράφος εστιάζει τις απόψεις του στις δηλώσεις του “προέδρου” του ψευδοκράτους Ακιντζί, ο οποίος ενόψει τον εκλογών φέρεται να είπε:
-Δεν θέλει την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη. Προτιμά να είναι εγγυήτριες δυνάμεις η Αγγλία, η Ελλάδα και η Τουρκία μαζί. Ζήτησε δηλαδή ξεκάθαρα την απομάκρυνση του τουρκικού Στρατού.
-Αποκάλεσε “πόλεμο” την ειρηνευτική επιχείρηση του 1974.
-Παρομοίασε την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο με την προσάρτηση της Κριμαίας.
-Αντιστάθηκε στην επιχείρηση “Πηγή Ειρήνης”.
-Δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει άλλος Tayfur Sokmen (ο άνθρωπος που συνέταξε την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία).
Την ώρα που τα πλήθη αλαλάζουν για την Αγία Σοφία, οι τουρκοκύπριοι εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους για την τουρκική κατοχή στο νησί τους.
Όταν μια χώρα γίνεται πιόνι στη σκακιέρα των μεγάλων πολύ εύκολα χειραγωγείται και σίγουρα χάνει σε όλα τα επίπεδα.
https://www.militaire.gr/
