Δεν μπορούν να υπάρξουν επενδύσεις, μπίζνες και ανάπτυξη σε ένα κράτος που δεν μπορεί να προστατέψει τα σύνορά του!
εν μπορούν να υπάρξουν επενδύσεις, μπίζνες και ανάπτυξη σε ένα κράτος που δεν μπορεί να προστατέψει τα σύνορά του. Σε ένα κράτος στο οποίο διαχρονικά η πολιτική ηγεσία ευνουχίζει τη στρατιωτική.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι απεκάλυψε ότι το τουρκικό ερευνητικό σκάφος από το πρωί της Παρασκευής που εισήλθε στην ελληνική ΑΟΖ μέχρι τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας, που ανέστρεψε κινούμενο ανατολικά εντός της ελληνικής ΑΟΖ πραγματοποιούσε ηχοβολιστικές απεικονίσεις του βυθού. Γι΄αυτό είχε απλωμένα καλώδια σε μήκος 8 χιλιομέτρων!
Όλες αυτές τις ώρες, η φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» απλά ακολουθούσε το τουρκικό ερευνητικό Όρουτς Ρέις.
Το σκάφος εισήλθε στις 06:40 το πρωί της Παρασκευής στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και βρισκόταν περίπου 200 χλμ. νότια της Μεγίστης, ανατολικά της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου.
Δηλαδή το τουρκικό ερευνητικό σκάφος αφού ολόκληρωσε την αποστολή του εξήλθε της ελληνικής ΑΟΖ.
Το πως αντιμετώπισε η ελληνική κυβέρνηση τη τουρκική πρόκληση παραπαίμπει στην αντίδραση που είχε με την υπόθεση ΠΑΟΚ: Aτσαλες κινήσεις, χάος, μπάχαλο, δειλία.
Δείτε πως περιγράφει ο Μάκης Πολλάτος στο Πρώτο Θέμα την κυβερνητική αντίδραση:
“Σχεδόν ταυτοχρόνως με τον πλου του «Oruc Reis» στη θαλάσσια περιοχή όπου ο 29ος μεσημβρινός τέμνει τον 34ο παράλληλο, ένα στρατιωτικό ελικόπτερο με τον υφυπουργό Εθνικής Αμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή απογειωνόταν από την Αθήνα προς τη Λέσβο.
Tην ώρα εκείνη, πρωί Παρασκευής 31 Ιανουαρίου, τα τηλέφωνα στο υπουργείο Εξωτερικών ήχησαν από κλήση του πρεσβευτή της Τουρκίας στην Αθήνα Μπουράκ Ουζούγκεργκιν, ο οποίος ζητούσε να μάθει αν ο κ. Στεφανής προτίθεται να προσεγγίσει τις βραχονησίδες Ιμια. Θορυβημένοι προφανώς από τις κινήσεις του πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου, ο οποίος είχε πετάξει δύο φορές με ελικόπτερο κοντά στα Ιμια ανήμερα της κρίσης στην οποία έχασαν τη ζωή τους οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Εκτορας Γιαλοψός, οι Τούρκοι διπλωμάτες αναρωτιόντουσαν αν ο Αλκιβιάδης Στεφανής επρόκειτο να ακολουθήσει το παράδειγμα του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. και να πετάξει στεφάνι στη μνήμη των νεκρών.
Οταν οι Ελληνες διπλωμάτες ενημέρωσαν τον πρεσβευτή της Τουρκίας ότι ο υφυπουργός Εθνικής Αμυνας επισκεπτόταν τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης των μεταναστών σε Λέσβο, Σάμο και Χίο, ο Μπουράκ Ουζούγκεργκιν ευχαρίστησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Την ίδια ώρα, ένα τουρκικό πολεμικό έπλεε στην περιοχή των Ιμίων. Με αυτόν τον τρόπο, η Αγκυρα δεν υπενθύμισε απλώς στην Αθήνα την συμφωνία «no flags, no ships, no troops», που συνομολογήθηκε το 1996 για τα Ιμια μετά την παρέμβαση των Αμερικανών για την αποφυγή γενικευμένης σύρραξης, αλλά επαναβεβαίωσε ότι οι δύο βραχονησίδες αποτελούν μια γκρίζα ζώνη αμφισβητούμενης κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα.
Σταθμίζοντας όλες τις παραμέτρους, και αφού ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ενημερωνόταν και ενέκρινε ακόμη και το κείμενο των δύο ολιγόλογων non papers που εκδόθηκαν από το ΓΕΕΘΑ, η ελληνική κυβέρνηση κατέληξε ότι η ενδεδειγμένη απάντηση στην κίνηση του «Oruc Reis» δεν έπρεπε να είναι η υπεραντίδραση, αφού δεν είχε προχωρήσει σε εργασίες, δεν είχε εκδώσει Navtex ότι πραγματοποιούσε έρευνες, έπλεε σε διεθνή ύδατα και δεν συνοδευόταν από τουρκικά πολεμικά πλοία.”
Δυστυχώς το όλο σκηνικό παραπαίμπει σε μία πρόβα Ιμίων ενώ καθημερινά έρχονται να προστεθούν νέες ενδείξεις για την προβληματική ατολμία της κυβέρνησης τόσο εκτός όσο και εντός συνόρων.
Εντός συνόρων:
Α. Εξαντλεί τα δις που βρήκε στα ταμεία από τη φορολεηλασία του Σύριζα. Δεν τολμά να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις με πιο κραυγαλέο αυτό που συμβαίνει με τις ΔΕΚΟ και την ΕΡΤ. Πάρτε παράδειγμα τη χρεοκοπημένη ΔΕΗ (συγκοινωνούντα δοχεία με τον φαληρισμένο ΔΕΔΗΕ) που προσπαθούν να την εμφανίσουν σαν ιστορία επιτυχίας την ώρα που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε μετατάξεις, ούτε απολύσεις του αχρείαστου προσωπικού. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους σχεδόν τους χρεοκοπημένους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις. Πληρώνουμε 2,6 δις ευρώ το χρόνο για να τους συντηρούμε στην Εντατική.
Β. Η κυβέρνηση δεν τόλμησε να προχωρήσει σε φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Η μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 24% μετά τη φορομπηχτική καταιγίδα του Σύριζα είναι τρολάρισμα προς τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις-όπως επίσης η διατήρηση πάσης φύσεως χαρατσιών.
Γ. Οσα συμβαίνουν στη Παιδεία με τις παλαβωμάρες περί εορτών παραπαίμπουν σε οπισθοδρομικό κράτος το οποίο αρνείται πεισματικά να συνδέσει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας. Το τρίπτυχο Ρουβάς-Ζυγούλη, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, Προκόπης Παυλόπουλος αντανακλά ακριβώς αυτό που είναι το ελληνικό κράτος εν έτει 2020! Ενα κράτος έτοιμο ανά πάσα στιγμή να δολοφονήσει τον επόμενο Καποδίστρια για χάρη πελατειακών συμφερόντων.
Δ. Η αγωνία της κυβέρνησης στην υπόθεση του ΠΑΟΚ και η προσπάθεια να μην δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους της βορείου Ελλάδας κάθε άλλο παρά μεταρρυθμιστική φλόγα αποκαλύπτει.
Κάθε μέρα που περνάει η κυβέρνηση μετατρέπεται σε άτολμο διαχειριστή των χρημάτων που βρήκε στα ταμεία από τη φορολεηλασία του Σύριζα. Μια φορολεηλασία που συνεχίζει και η ίδια αλλά έτσι δεν μπορεί να πάει μακριά. Χωρίς τόλμη, χωρίς όραμα, χωρίς την αποφασιστικότητα να υπερασπίσει την εδαφική μας ακεραιότητα.
Δεν είναι τυχαίο πως όταν οι Ιταλοί της ENI διαπίστωσαν ότι η Κύπρος και η Ελλάδα δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν ασφαλείς γεωτρήσεις έσπευσαν να τα βρουν με τον Ερντογάν ώστε να μπορέσουν να κάνουν γεωτρήσεις εντός των ελληνικών και κυπριακών οικοπέδων.
Ομως δεν είναι μόνο οι άτολμες και δειλές κυβερνήσεις. Είναι και το ύφασμα του λαού που έχει χαλάσει. Ολόκληρες γενιές χαμένες οδηγούν σε μια χαμένη πατρίδα, χωρίς αιδώ, χωρίς αξιοπρέπεια.
Ο Χρήστος Γιανναράς περιγράφει ως εξής τον εθνικό μας ξιπασμό σε ένα ακόμη σπουδαίο άρθρο του στη Καθημερινή>
Στη διάρκεια μιας και μόνο γενιάς τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις κρατικής άμυνας έχουν αλλάξει στην Ελλάδα ριζικά.
Ενδεικτικό (συμβατικό) ορόσημο είναι η δικτατορία 1967-1974. Μέχρι τότε, η υπεράσπιση της «πατρίδας», της κρατικής ανεξαρτησίας, της ελληνικής ιδιαιτερότητας (των «παραδόσεων») ήταν κάτι κοινά αυτονόητο. Στη γενική επιστράτευση που κήρυξαν οι δικτάτορες το 1974, με αφορμή την πολεμική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, η ανταπόκριση του ελλαδικού πληθυσμού ήταν μουδιασμένη, αλλά αυτονόητα πάγκοινη. Αποκαλύφθηκε, βεβαίως, και το «μπάχαλο» (η οργανωτική διάλυση και παντοδαπή ασυναρτησία) του κρατικού μηχανισμού, όπως και η γελοιότητα της εθνικιστικής ρητορείας. Αλλά δεν εμπόδισαν και οι δυο αυτές παράμετροι να δηλωθεί εμφατικά η κοινωνική ετοιμότητα για υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Είκοσι δύο, μόλις, χρόνια μετά, το 1996, με την κρίση στη βραχονησίδα των Υμίων, αποκαλύφθηκε η αλλαγή που είχε ραγδαία συντελεστεί στη νοο-τροπία και στον ψυχισμό των Ελλήνων: Ενας πρωθυπουργός της κομματικής χαρτοκοπτικής, κρεμασμένος ολονυχτίς στο τηλέφωνο και εκλιπαρώντας αμερικανική παρέμβαση, χάρισε στους Τούρκους το πρόσχημα να μιλάνε για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και να συμπεριφέρονται, σε καθημερινή βάση, σαν αφεντικά. Ναι μεν ασελγούν οι Τούρκοι συνεχώς στο Διεθνές Δίκαιο και σε κάθε κώδικα ανθρώπινων δικαιωμάτων, όμως τον βαρβαρικό τους ρόλο τον παίζουν σοβαρά, με πυγμή. Κατακτούν ηγεμονικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα, προμελετημένα και ευφυέστατα, βήμα προς βήμα. Εχουν σοβαρότητα, γιατί είναι έτοιμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την πατρίδα τους.
Οι Ελληνες είμαστε πιο εκσυγχρονισμένοι, προσαρμοσμένοι στο καινούργιο «παράδειγμα»: στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης. Εχουμε σιωπηρά αλλά φανερά αποδεχθεί τη συντελεσμένη ενοποίηση μαρξισμού και καπιταλισμού (των δύο όψεων του Ιστορικού Υλισμού) στο αμφίφυλο μάγμα της «προοδευτικής πρωτοπορίας». Σε μια «προοδευτική» συλλογικότητα δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, όλα τα επιλέγει το άτομο, κατά το γούστο του, κάθε ατομική επιλογή είναι νομικά κατοχυρωμένη – προτεραιότητα έχει το άτομο, όχι η κοινωνία των αναγκών, η εγωτική προτίμηση, όχι οι συλλογικές στοχεύσεις.
Για τον «προοδευτικό» ατομοκεντρισμό τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν μας ξεπερνάει ώστε να μας προσδιορίζει συλλογικά – ό,τι είναι και ό,τι κάνει ο καθένας, το επιλέγει: Επιλέγει το φύλο του, τον ή τη σύντροφό του ασχέτως φύλου, τη μόνιμη ή ευκαιριακή πατρίδα του, το να «εκφράζεται» ανεμπόδιστα με βανδαλισμούς και εγκληματικές αυθαιρεσίες, να επιβάλλει την αυθαιρεσία του εγώ βασανίζοντας συνανθρώπους του.
Αυτή η εκτρωματική «ελευθερία» του κτηνώδους «προοδευτικού» ατομοκεντρισμού δεν πολεμιέται. Και, αντίστοιχα, η αγάπη για την πατρίδα, η χαρά των σχέσεων κοινωνίας, ο σεβασμός της διαφοράς, η φιλία, ο έρωτας, δεν διδάσκονται, δεν επιβάλλονται με νουθεσίες και προτροπές. Μόνο γεννιώνται. Στόχος του σχολειού, στόχος της παιδείας, για την ελληνική τουλάχιστον εμπειρία και παράδοση, δεν είναι να «πληροφορήσει» – «ενημερώσει» – «πείσει» για το αξιοσέβαστο και προτιμητέο. Ο στόχος είναι να οδηγηθεί το παιδί («παιδαγωγηθεί») στην εμπειρία της χαράς που δίνει η αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, η συμμετοχή, συμμέθεξη, σύμπραξη, η από κοινού στόχευση σε χαροποιές επιδιώξεις.
Το σχολείο, η κοινότητα ή γειτονιά ή ενορία, η γιορτή, το τραγούδι, ο χορός, οι εθιμικές παραδόσεις, η ιστορική πληροφόρηση, η οικογενειακή οικειότητα, τα θησαυρίσματα της γλώσσας – αυτά όλα γεννάνε την αγάπη για την πατρίδα, χωρίς νοητικές αναλύσεις, διδαχές, ηθικές προστακτικές. Στους αντίποδες της φιλοπατρίας είναι ο διεθνισμός: του προλεταριάτου ή του κεφαλαίου (αποδείχθηκε περίτρανα η κοινή τους ρίζα και οι καρποί πανομοιότυπης απανθρωπίας). Αποδείχθηκε η συμφυΐα και ομοιοκαρπία και στην περίπτωση των υπουργών Παιδείας: Σε τι διέφεραν οι «αριστεροί» υπουργοί (Φίλης, Γαβρόγλου, Αρσένης ή Βερυβάκης) από τους «δεξιούς» της συμπλεγματικής απομίμησης των αριστερών της «προόδου» (Κεραμέως, Γιαννάκου, Σπηλιωτόπουλος ή Αρβανιτόπουλος);
Οπως και σε όλες τις μετα-αποικιακές κοινωνίες, έτσι και στην Ελλάδα, η ανάγκη που ενστικτωδώς αξιολογείται πρωτεύουσα είναι ο διεθνισμός, η απατρία. Γεννάει αυτή την ανάγκη η απαιδευσία, η χρηστική εκδοχή της μάθησης, η βαρβαρική ωφελιμοθηρία και ηδονοθηρία που τη βαφτίσαμε «πρόοδο». Νέμονται τον μεθοδευμένο παλιμβαρβαρισμό, αδίστακτοι, οι εξουσιολάγνοι επαγγελματίες της πολιτικής.
Γελοιοποίησαν τη στρατιωτική θητεία σε βραχύτατη «παρένθεση» στην ανεργία ή στον χαβαλέ, εγκατέλειψαν κάθε στοιχειώδη έγνοια εξοπλισμού της χώρας. Θεωρούμε πια αυτονόητο ότι τον πόλεμο τον αναλαμβάνουν καλοπληρωμένοι μισθοφόροι – ή και άθλια μισθοδοτούμενοι αναγκεμένοι σαν τους αστυφύλακες που καίγονται κάθε βράδυ για το κέφι των κανακάρηδων της πλουτοκρατίας. Τώρα περιμένουμε μοιρολατρικά το όποιο «θερμό επεισόδιο» σκαρφιστεί ο Ερντογάν, για να προσθέσει στις κατακτήσεις του άγνωστο αριθμό νησιών στο πανάρχαια ελληνικό Αιγαίο.
Ο εξευτελιστικός αφελληνισμός μας απαιτεί, να επαναληφθούν τα αμήχανα αλλά αυτάρεσκα γλυκοχαμόγελα τύπου Νίκου Κοτζιά, όταν ξεπούλαγε στο ΝΑΤΟ τη Μακεδονία – συνεπής κατάληξη μιας, εκτρωματικής ιστορικά, πολιτικής χαμέρπειας. Οι άνθρωποι πολεμάνε, όταν θέλουν να μη χάσουν κάτι, που χωρίς αυτό η ζωή τους δεν έχει νόημα. Σήμερα αυτό το «κάτι» είναι μόνο το χρήμα. Γι’ αυτό και οι πόλεμοι μόνο για μισθοφόρους.
Και μια και μιλάμε για κιοτή λαό και ηγεσία ένα χρόνο πριν η Καθημερινή θα απεκάλυπτε το λόγο που οι υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, υπήρξαν πραγματικοί ήρωες. Επέλεξαν να πεθάνουν όταν διαπίστωσαν βλάβη στο ελικόπτερο τη νύχτα των Ιμίων παρά να προσγειωθούν στο κατάστρωμα της φρεγάτας Γιαβούζ:
Το ημερολόγιο έγραφε 31 Ιανουαρίου. Ήταν ακριβώς πριν από 23 χρόνια όταν το ελικόπτερο του ελληνικού ΠΝ με τρία μέλη πληρώματος καταπέφτει κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων.
Είχε προηγουμένως απονηωθεί από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» προκειμένου να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη Μικρή Ίμια.
Στο ελικόπτερο επέβαιναν και έχασαν τη ζωή τους οι υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.
Οσα συνέβησαν εκείνη τη νύχτα ήταν η κλιμάκωση της κρίσης που εκδηλώθηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και παρ’ ολίγον να εξελιχθεί σε ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στις δύο χώρες. Ωστόσο, έως σήμερα παραμένουν ακόμη άγνωστες πτυχές της νύχτας εκείνης.
Ορισμένες λεπτομέρειες έγιναν λίγο γνωστές και καλύφθηκαν από τα σενάρια γύρω από το τι έγινε, τα οποία επικράτησαν, ενδεχομένως γιατί ταιριάζουν καλύτερα με τα στερεότυπα γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η «Κ» θυμίζει, με ένα ρεπορτάζ της Δώρας Αντωνίου, μία από τις λιγότερο γνωστές πτυχές της νύχτας των Ιμίων που της είχε επιβεβαιώσει ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ, ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης. Αφορά τα όσα εκτυλίχθηκαν λίγο πριν από την πτώση του ελικοπτέρου και τον τραγικό θάνατο των τριών μελών του πληρώματος επιβεβαιώνοντας τον ηρωισμό της προσπάθειάς τους.
Σήμα κινδύνου
Οπως ανέφερε ο ναύαρχος Αντωνιάδης, όταν το πλήρωμα του ελικοπτέρου αντελήφθη ότι υπάρχει βλάβη, εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Αυτό φαίνεται και από την καταγραφή της επικοινωνίας μεταξύ του θαλάμου επιχειρήσεων του ΓΕΝ και της φρεγάτας «Ναυαρίνο», από την οποία είχε απονηωθεί το ελικόπτερο και στην οποία επέστρεφε:
Ωρα 5.04 ΓΕΝ: Το ελικόπτερο να επιστρέψει.
Ωρα 5.05 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Εχω απώλεια επαφής με το ελικόπτερο. Τελευταία του αναφορά EMERGENCY – EMERGENCY 1,5 μίλι βόρεια από το σημείο του ενδιαφέροντος.
Ωρα 5.05 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Εχω απώλεια επαφής με το ελικόπτερο. Τελευταία του αναφορά EMERGENCY – EMERGENCY 1,5 μίλι βόρεια από το σημείο του ενδιαφέροντος.
Το σήμα κινδύνου που εξέπεμψε το ελικόπτερο, εκτός από το «Ναυαρίνο», ελήφθη και από την τουρκική φρεγάτα «Γιαβούζ», που είχε πλεύσει στην περιοχή και είχε αποβιβάσει τους Τούρκους κομάντος στη Μικρή Ιμια. «Η επικοινωνία γινόταν στο ραδιοτηλέφωνο και ήταν απλό για τους Τούρκους να μπουν στη συχνότητα και να ακούσουν τα λεγόμενα», αναφέρει ο ναύαρχος Αντωνιάδης. Μόλις η φρεγάτα «Γιαβούζ» αντελήφθη ότι το ελληνικό ελικόπτερο έχει πρόβλημα, παρενέβη στην επικοινωνία και ενημέρωσε το πλήρωμά του ότι μπορεί να προσνηωθεί επί της «Γιαβούζ», που βρισκόταν πιο κοντά. Ομως, η απάντηση που δόθηκε από το ελικόπτερο ήταν αρνητική. Προτίμησαν να συνεχίσουν την πορεία τους για να φθάσουν στη φρεγάτα «Ναυαρίνο», όμως δεν τα κατάφεραν», συνεχίζει ο ναύαρχος Αντωνιάδης.
Ο αρχηγός ΓΕΝ Τουρκίας
Με τα λεγόμενά του έρχεται να επιβεβαιώσει τα όσα είχε πει στην εκπομπή «Φάκελοι» ο εκλιπών πλέον ναύαρχος Γκιουβέν Ερκαγια, που είχε διατελέσει αρχηγός ΓΕΝ Τουρκίας και θεωρείται «εμπνευστής» της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών». Μιλώντας για τη νύχτα των Ιμίων και συγκεκριμένα για την πτώση του ελικοπτέρου, ανέφερε:
«Το πλήρωμα του πλοίου «Γιαβούζ» μπήκε στη συχνότητα επικοινωνίας του ελικοπτέρου και άρχισε να ακούει τις συνομιλίες. Εκείνη την ώρα το ελικόπτερο παρουσίασε βλάβη. Ανέφερε πως πρέπει να προσγειωθεί. Οι δικοί μας αμέσως ετοίμασαν χώρο προσγείωσης και πρότειναν στο ελικόπτερο να προσγειωθεί. Δεν το δέχτηκε και έπεσε λόγω αυτής της βλάβης». Αντίστοιχη είναι και η μαρτυρία που έδωσε ο Δημήτρης Σπυρίδων, αντιστράτηγος ε.α., τέως διοικητής ΑΣΔΕΝ: «Κατά τις 5 και 7 λεπτά με ειδοποιεί ότι ο ΣΑΜ δεν έχει στο ραντάρ του το ελικόπτερο και ότι το καλεί, δεν του απαντάει και ότι ακούει τη φρεγάτα «Γιαβούζ» να το καλεί μη τυχόν θέλει βοήθεια να προσγειωθεί πάνω στη «Γιαβούζ» το ελικόπτερο».
Λίγο αργότερα, διαπιστώνεται ότι το ελικόπτερο έχει εξαφανιστεί, όπως φαίνεται από τον διάλογο του κέντρου επιχειρήσεων με το «Ναυαρίνο»:
Ωρα 5.13 ΓΕΝ: Ερωτηματικό: Εχετε επικοινωνίες;
Ωρα 5.14 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό
Ωρα 5.14 ΓΕΝ: Ερωτηματικό. Εάν αποκτήσατε κάποια στιγμή επικοινωνία.
Ωρα 5.15 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Τον ακούσαμε που έκανε μια κλήση μόνο.
Ωρα 5.16 ΓΕΝ: Τον έχετε στα Ρ/Ε;
Ωρα 5.16 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό.
Ωρα 5.24 ΓΕΝ: Το EMERGENCY τι ήταν;
Ωρα 5.24 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: MASTER CAUTION ΕΜΕRGΕΝCΥ
Ωρα 5.14 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό
Ωρα 5.14 ΓΕΝ: Ερωτηματικό. Εάν αποκτήσατε κάποια στιγμή επικοινωνία.
Ωρα 5.15 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Τον ακούσαμε που έκανε μια κλήση μόνο.
Ωρα 5.16 ΓΕΝ: Τον έχετε στα Ρ/Ε;
Ωρα 5.16 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό.
Ωρα 5.24 ΓΕΝ: Το EMERGENCY τι ήταν;
Ωρα 5.24 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: MASTER CAUTION ΕΜΕRGΕΝCΥ
Μέσα σε δευτερόλεπτα
Ο ναύαρχος Αντωνιάδης, αναφερόμενος στο περιστατικό, επισημαίνει ότι η επικοινωνία έγινε ανάμεσα στη φρεγάτα «Γιαβούζ» και το ελικόπτερο και ότι η απόφαση να μην προσνηωθεί στην τουρκική φρεγάτα, αλλά να συνεχίσει την πορεία του με προορισμό στο «Ναυαρίνο», δεν ελήφθη κεντρικά. «Ολα έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα.
Δεν διαβιβάστηκε η τουρκική πρόσκληση προς το κέντρο επιχειρήσεων για να εξεταστεί. Η απάντηση δόθηκε άμεσα». Μάλιστα, προσθέτει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν ευρέως γνωστό εντός του Πολεμικού Ναυτικού. «Δεν βγήκε ποτέ όμως προς τα έξω. Το κλίμα που καλλιεργήθηκε σχετικά με τα Ιμια ήταν διαφορετικό.
Αναπτύχθηκαν και διάφορες θεωρίες ότι το ελικόπτερο δεν έπεσε από βλάβη, αλλά το έριξαν είτε οι Τούρκοι κομάντος είτε η τουρκική φρεγάτα, οπότε αυτή η πτυχή των όσων συνέβησαν έμεινε στην αφάνεια», καταλήγει.
Πρόσφατα ο υπουργός Πιερρακάκης βρέθηκε στο Ισραήλ [Cyber Tech Forum Tel Aviv 2020] για την κυβερνοασφάλεια και την προώθηση των start-ups. Ομως οι κυβερνώντες αγνοούν ότι ούτε start-ups μπορούν να υπάρξουν ούτε επενδύσεις να γίνουν εάν ο λαός και η ηγεσία ενός κράτους είναι ανίκανοι να υπερασπισθούν τα σύνορά τους. Κανείς-ούτε καζινάς-δεν θα επενδύσει όταν γνωρίζει ότι λειτουργεί σε ένα μη προστατευμένο περιβάλλον στρατιωτικά, φορολογικά, ασφαλιστικά αλλά και με υγιή δικαιοσύνη. Στον Ισραηλινό στρατό υπηρετούν από το 1949 άνδρες και γυναίκες. Εδώ υπάρχουν start-ups, υψηλή τυεχνολογία αλλά και υψηλό εθνικό φρόνημα. Στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο άνδρες και γυναίκες χαβαλέδες τους instagram που οδηγούν και σκοτώνονται στους δρόμους καθώς είναι καρφωμένοι στην οθόνη του κινητού τους.
Εάν συνεχισθεί η κυβερνητική ατολμία εντός και εκτός Ελλάδας είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Μητσοτάκης θα συρθεί είτε σε πρόωρες εκλογές είτε σε οικομενική κυβέρνηση-έχοντας προηγηθεί εθνικές απώλειες…
https://kourdistoportocali.com/
