Φυσικά, το ερώτημα του τίτλου είναι ρητορικό. “Που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό;” Είναι δεδομένο ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις γνωρίζουν με ακρίβεια τη θέση του τουρκικού ερευνητικού πλοίου ORUC REIS και παρακολουθούν – ιχνηλατούν την πορεία του τόσο με εμφανή (φρεγάτα τύπου Standard “ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ” F466) όσο και με… αφανή μέσα.
Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με το MarineTraffic.com η τελευταία καταγραφή για τη θέση του ORUC REIS έχει ημερομηνία 24 Ιανουαρίου 2020, δηλαδή πριν 6 ημέρες και 11 ώρες, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Κατά την άποψη μας ο πλους του ORUC REIS δεν αποτελεί μόνο δοκιμή της ελληνικής αντίδρασης στην “περιήγηση σε ελληνικά χωράφια”, αλλά ταυτόχρονα και πρώτη απόπειρα ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ της τουρκο-λιβυκής συμφωνίας, όπως θα αναπτυχθεί στη συνέχεια…
Κατά συνέπεια, η ελληνική πλευρά δεν θα πρέπει να περιοριστεί στα τυπικά μέτρα που λαμβάνονται τέτοιες περιπτώσεις ή στη ανάδειξη της τουρκικής προκλητικότητας σε διπλωματικό επίπεδο αλλά να επιταχύνει και όλες εκείνες τις πολιτικές και νομικές διαδικασίες που απαιτούνται ώστε να υπάρχει στερεό νομικό υπόβαθρο για την οποιαδήποτε αντίδραση αποφασιστεί εφόσον η Τουρκία αρχίσει να υπερβαίνει το όριο.
Διότι εφόσον το ORUC REIS δεν φαίνεται να εκτελεί κάποια ερευνητική δραστηριότητα αλλά απλώς… πλέει στη θάλασσα, δεν απαιτείται τίποτα περισσότερο από αυτό που ήδη γίνεται. Αν όμως διαπιστωθεί ότι εκτελεί ερευνητική δραστηριότητα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Σημασία έχει και ο τελικός προορισμός… Πάμε λοιπόν παρακάτω.
Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να βρίσκεται πλησίον ή και να εισέρχεται “προσεχώς”, εντός μιας περιοχής με ειδική σημασία. Αυτή είναι η στενή θαλάσσια λωρίδα που σύμφωνα με το παράνομο “Μνημόνιο” που υπέγραψαν οι Τούρκοι με την “κυβέρνηση της Τρίπολης”, ενώνει τις θαλάσσιες ζώνες της Τουρκίας και της Λιβύης, ασφαλώς στερώντας παράνομα το δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες σε νήσους όπως η Κρήτη!
Η αναφορά αυτή μπορεί να σημαίνει κάτι… μπορεί όμως να μην σημαίνει και απολύτως τίποτα, όσο οι προθέσεις των Τούρκων δεν έχουν ξεκαθαρίσει. Δεν υπάρχει δηλαδή σαφής πληροφόρηση αναφορικά με τους σκοπούς του πλου του ερευνητικού σκάφους των Τούρκων και των δυο βοηθητικών σκαφών που το συνοδεύουν. Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν, ότι το τουρκικό ερευνητικό έχει απλώσει τα θαλάσσια καλώδια για τη διενέργεια σεισμικών ερευνών.
Τα αρμόδια επιτελεία δεν περίμεναν ασφαλώς την τουρκική ενέργεια ώστε διά της μεθόδου του… “brainstorming” να εκτιμήσουν ποιες είναι οι πιθανές επιδιώξεις των Τούρκων. Τα σενάρια όλα έχουν τύχει επεξεργασίας και υπάρχουν καταγεγραμμένες οι ενδεδειγμένες ενέργειες σε κάθε περίπτωση.
Με ψυχραιμία και δείχνοντας όχι τόσο προς την Τουρκία αλλά προς τη διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί κλιμάκωση, όμως θα βρίσκεται όπου οι τουρκικές ενέργειες επιδιώξουν να αμφισβητήσουν εμπράκτως κατοχυρωμένα από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας ελληνικά δικαιώματα.
Τα ενδεχόμενα δεν είναι και λίγα. Θα σταματήσει τον πλου το τουρκικό ερευνητικό στο σημείο που δήθεν ενώνονται οι θαλάσσιες ζώνες Τουρκίας και Λιβύης, επιδιώκοντας να περάσει και έμπρακτα, πέραν του “Μνημονίου”, περνώντας στο στάδιο της εφαρμογής του, το μήνυμα της αμφισβήτησης της ελληνικής δικαιοδοσίας στην περιοχή; Είναι απλώς μια προσπάθεια ψυχολογικής επιχείρησης κατά της Ελλάδας ως “δώρο” για την επέτειο από τα Ίμια;
Θα συνεχίσει ο πλους προς την κρίσιμη -ως πολλά υποσχόμενη από την άποψη των ερευνών για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων- περιοχή νοτίως της Κρήτης; Θα προχωρήσει προς τη Λιβύη και τότε οι Τούρκοι θα μας ενημερώσουν ότι κινούνται με βάση τη συμφωνία με τη “νόμιμη κυβέρνηση” της Λιβύης;
Θα ισχυρισθούν ότι η “κυβέρνηση” του Σάρατζ “τους προσκάλεσε” για να διενεργήσουν σεισμικές έρευνες σε θαλάσσιες περιοχές, που όλως τυχαίως συμπίπτουν με “οικόπεδα” που έχει παραχωρήσει η ελληνική πλευρά στον αμερικανικό κολοσσό ExxonMobil και την γαλλική Total, για τη διενέργεια ερευνών με στόχο τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων;
Με απλά λόγια, αφού η γεωγραφία δεν κάνει τη χάρη στο κράτος-παρία της περιοχής και τον ισλαμοφασιστικής νοοτροπίας και ιδεολογίας ηγέτη του, φροντίζει δι’ αντιπροσώπου (proxy) να επιχειρήσει να παρεμβληθεί ακόμα και εκεί.
Το DP το έχει γράψει πολλές φορές. Στόχος βασικός της Τουρκίας δεν είναι άλλος από το να “βραχυκυκλώσει” κάθε περίπτωση αξιοποίησης, αφού γνωρίζει πως δεν διαθέτει συμμάχους, αλλά κινείται μετωπικά όχι μόνο εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας, αλλά εναντίον των ΗΠΑ και της Γαλλίας, εταιρίες των οποίων εμπλέκονται στην περιοχή.
Στην περιοχή βρίσκεται ήδη το γαλλικό αεροπλανοφόρο “Charles de Gaulle” με την ομάδα μάχης που το συνοδεύει. Δεν είναι ιδιαίτερα μακριά και αμερικανική ομάδα μάχης αεροπλανοφόρου. Είναι πολύ πιθανό, το ότι το τουρκικό ερευνητικό κινείται άνευ συνοδείας πολεμικών σκαφών, να έχει τη δική του σημασία. Άρα να γίνεται επίτηδες.
Θα μπορούσε να σημαίνει ότι η Τουρκία θα επιδιώξει και να καταγράψει αμφισβήτηση των δικαιωμάτων των εμπλεκομένων και θα αποφύγει να στρατιωτικοποιήσει την κρίση, αφού η ισορροπία δυνάμεων δεν την ευνοεί και κάθε απειλή, εάν εκτοξευόταν, θα στερούνταν κάθε αξιοπιστίας.
Η ελληνική πλευρά καλό θα ήταν να ξεκινήσει να σκέπτεται ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδρασή της σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Διότι εάν λάβουμε ως δεδομένο ότι ναι μεν ΗΠΑ και Γαλλία δεν θα συμμορφωθούν αποδεχόμενες τις τουρκικές απόψεις, αλλά εξακολουθούν εμφανώς να μην επιθυμούν οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τον “πολύτιμο ΝΑΤΟϊκό σύμμαχο”!
Σε απλά… ελληνικά, αυτό ρίχνει “νερό στον μύλο” της επίτευξης του τουρκικού στόχου να βραχυκυκλώσει οτιδήποτε δεν τη συμπεριλαμβάνει, καθότι συμπεριφέρεται διεθνώς ως αρπακτικό και δεν πρόκειται να σταματήσει την πρακτική αυτή αν δεν εισπράξει την “κατάλληλη σφαλιάρα“. Όσο κανείς δεν αναλαμβάνει να βάλει φραγμό στους τουρκικούς παραλογισμούς, η Άγκυρα δεν θα έχει τον παραμικρό λόγο, το παραμικρό “κίνητρο” να επανεξετάσει τη στάση της. Τόσο απλά.
Θα μπορέσει η ελληνική ψυχραιμία και μετριοπάθεια να μη φθάσει σε τέτοιο σημείο που θα δώσει τα λάθος μηνύματα προς φίλους και εχθρούς; Θα επιχειρηθεί να δοθεί ένα μήνυμα ότι τα όρια της ρητορικής καταδίκης δεν είναι απεριόριστα; Εάν πρέπει να δοθεί ένα τέτοιο μήνυμα, μήπως η “τακτική κατάσταση” στρατιωτικά καθιστούν τη συγκυρία κατάλληλη;
Πέραν του τι θα διατυπωθεί από τον καθένα σε ρητορικό επίπεδο, αν η Ελλάδα αποφασίσει να κινηθεί κάπως διαφορετικά, πόσο βέβαια είναι η ελληνική πλευρά ότι μια ενδεχόμενη πιο “ζωηρή” αντίδραση δεν θα ήταν επιθυμητή από όλους τους εμπλεκόμενους;
Δεν μπορείς μια ζωή να περιμένεις από άλλους να σου λύσουν τα προβλήματα, ούτε να τρέψεις την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν επιλογές χωρίς κόστος. Αν πρέπει να “ζυγίσεις” το ενδεχόμενο απωλειών σε περίπτωση κάποιας σύγκρουσης, από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς θα πρέπει να υπάρχει η εκτίμηση της σταθερής βλάβης που υφίστανται τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα από την απροθυμία ουσιαστικής, όχι “φιλολογικής” αντιμετώπισης των τουρκικών αθλιοτήτων.
Το πρόβλημα δεν είναι εύκολο. Αυτά όμως έχουν ξεχωρίσει και αναδείξει ιστορικά τους ηγέτες, στρατιωτικούς και πολιτικούς, τοποθετώντας τους αλλού… σε σχέση με τους άβουλους και κατευθυνόμενους διαχειριστές της εξουσίας. Ας το θυμάται το πολιτικό σύστημα της χώρας. Όχι μόνο η κυβέρνηση…
defence-point
