Γράφει ο Γιώργος Κουβαράς
Από την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έφτιαξε με τον τελευταίο του ανασχηματισμό ένα παράξενο μείγμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ολίγον από παλιό ΠΑΣΟΚ και παλιά Ν.Δ., ξεκίνησε ένας άτυπος διάλογος για το μέλλον του πολιτικού χώρου στον οποίο ο σημερινός πρωθυπουργός φαίνεται αποφασισμένος να ηγηθεί, είτε κερδίσει είτε χάσει (το πιθανότερο) τις επόμενες εκλογές.
«Με τον ανασχηματισμό επιχειρείται ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου», απεφάνθη ο Νίκος Παππάς, συμπληρώνοντας με νόημα: «Το κλείσιμο των μνημονίων μάς καλεί να αντιληφθούμε ότι δεν είναι απαραίτητο να διαφωνούμε για το μέλλον με αυτούς που διαφωνούσαμε για το παρελθόν». Τι μας λέει ο Νίκος Παππάς, ο στενότερος συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα;
Οτι ο νέος «προοδευτικός» χώρος μετά τα μνημόνια χωράει από Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου μέχρι Κατερίνα Παπακώστα. Εκπληξη; Οχι, βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από τα μνημόνια ο ίδιος «προοδευτικός» χώρος χωρούσε από Τζάκρη μέχρι Καμμένο και Κατσίκη.
Ερχεται όμως η Ελένη Αυλωνίτου, μια άλλη εκπρόσωπος του «προοδευτικού» χώρου, γνήσια, διότι ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, και δηλώνει: «Η Αριστερά είναι ο πυρήνας αυτής της κυβέρνησης, αλλά θα διεκδικούμε την εκλογή μας όχι ως Αριστερά, αλλά ως ένα κόμμα στο οποίο θα μπορούν να ακουμπήσουν περισσότεροι Ελληνες πολίτες». Τι προσπαθεί να μας πει η Ελένη Αυλωνίτου; Οτι όλοι μπορούν να γίνουν ΣΥΡΙΖΑ, δεν τρέχει και τίποτα, μην το παίρνουν και στα σοβαρά ότι πρόκειται περί… Αριστεράς.
Ας φύγουμε όμως λίγο από τους ίδιους τους Συριζαίους και ας πάμε σε αυτούς που καλοβλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν θέλουν να λερωθούν ακόμη συνεργαζόμενοι μαζί του πριν από τις εκλογές και προτιμούν να το αφήσουν για αργότερα.
Ο Σπύρος Δανέλλης, βουλευτής του Ποταμιού σήμερα, πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και παλιότερα βουλευτής του Συνασπισμού, δήλωσε, παραμονή του ανασχηματισμού, πριν από την υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα:
«Δεν μπορεί να αναφέρεται κάποιος στο προοδευτικό μέρος του πολιτικού χάρτη και να αφαιρεί τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να είναι ανιστόρητος και εκτός πραγματικότητας. Η εμπάθεια στην πολιτική δεν βοηθάει, πρέπει να λειτουργούμε όχι με το θυμικό, αλλά με τη λογική… Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, είτε το θέλουμε, είτε όχι, προφανώς οι δυνάμεις που θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο στενής συνεργασίας και συνεννόησης είναι αυτές που αναφέρονται στην πρόοδο και το δείχνουν με τις συγκεκριμένες πολιτικές, προτεραιότητες και αντιλήψεις που πρέπει να υπηρετήσουν».
Την επομένη του ανασχηματισμού δεν φαίνεται να άλλαξε άποψη, αφού κατακεραύνωσε το κόμμα του, το Ποτάμι, λέγοντας ότι η επικριτική ανακοίνωση που εξέδωσε για τον ανασχηματισμό είναι «δείγμα μιζέριας» και φανερώνει «έλλειψη πολιτικού πολιτισμού». Τι μας λέει ο Δανέλλης; Οτι «πρόοδος» δίχως ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται και καλό είναι να το πάρουν απόφαση όλοι. Προφανώς, ο Σπύρος Δανέλλης, διαπνεόμενος από πολιτικό πολιτισμό, δεν πτοείται από τη συμμετοχή Παπακώστα, Καμμένου και Κατσίκη στο «προοδευτικό μέτωπο».
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και πολλές άλλες δηλώσεις στο πλαίσιο του άτυπου διαλόγου που έχει ξεκινήσει για τη συγκρότηση του νέου «προοδευτικού χώρου», αλλά είναι μάλλον περιττό. Το νόημα είναι ξεκάθαρο: ό,τι έχει στην ούγια υπογραφή Τσίπρα θα βαφτίζεται προοδευτικό. Ο,τι μέχρι χθες ήταν κρέας μπορεί σήμερα να γίνει ψάρι, μόνο και μόνο γιατί έτσι αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας. Και τα σκυλιά δεμένα… Είναι άλλωστε ενδεικτικό το γεγονός ότι η «Αυγή» καλοδέχτηκε ως υφυπουργό την Κατερίνα Παπακώστα για την οποία έγραφε πύρινα άρθρα, όταν παρομοίαζε τους μετανάστες με «κατσαρίδες». Και επίσης είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το left.gr κατέβασε από το Διαδίκτυο, μετά την υπουργοποίησή της, το άρθρο του που αποκαλούσε την Κατερίνα Παπακώστα «Ζαρούλια της Ν.Δ.» (η Ζαρούλια είναι η σύζυγος του Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής).
Πώς γίνεται όμως η συγκρότηση αυτού του νέου «προοδευτικού χώρου», που χωράει μέχρι τη «Ζαρούλια της Ν.Δ.», με την ανοχή των Συριζαίων που επιμένουν να θεωρούν εαυτούς «αριστερούς»; Η συνταγή είναι σχετικά απλή και επιβεβαιώνει ότι τελικά η καρέκλα έχει μεγάλη πέραση και σε αυτό τον χώρο. Ο Αλέξης Τσίπρας, προτείνοντας τον Πάνο Σκουρλέτη για τη θέση του γραμματέα, έδωσε στην εναπομείνασα αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα, για να ασχολείται και να έχει έτσι την ψευδαίσθηση ότι διαδραματίζει κάποιον ρόλο.
Στην πραγματικότητα, όμως, το παιχνίδι της εξουσίας και ο στρατηγικός σχεδιασμός της επόμενης μέρας γίνονται από τον ίδιο και τη στενή του ομάδα που στήνουν την «προοδευτική παράταξη» στα μέτρα τους.
Το θλιβερό είναι ότι δεν βρέθηκε -και δεν θα βρεθεί- ούτε ένας από τους λίγους που υπάρχουν ακόμη στον ΣΥΡΙΖΑ και γνωρίζουν τον Πιέτρο Ινγκράο, εμβληματικό στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, διανοούμενο και σημείο αναφοράς της ανανεωτικής Αριστεράς, να θυμηθεί και να αναφωνήσει τη φράση του που έγραψε Ιστορία στο 11ο Συνέδριο του ΙΚΚ το 1966: «Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν σας έλεγα ότι με πείσατε»! Δεν βρέθηκε, ούτε θα βρεθεί. Πολύ απλά γιατί ο Ινγκράο «ήθελε το φεγγάρι» (όπως λέει ο τίτλος του τελευταίου του βιβλίου που συνοψίζει τα 100 χρόνια της ζωής του), ενώ οι Συριζαίοι θέλουν μόνο την εξουσία.
ysterografa.gr/
