Γράφει ο Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης
Νομικός, συγγραφέας, αρθρογράφος
Είναι συγκλονιστικός ο «άγνωστος» προφητικός λόγος του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Ο λόγος ο γεροντικός του μεγαλύτερου μύστη της Ορθοδοξίας που παρότι έχει κοιμηθεί από το 1994, δεν έχει γίνει γνωστός στους πολλούς. Αυτόν λοιπόν τον θησαυρό θα προσπαθήσω να σας τον προσφέρω στο πιάτο γιατί θεωρώ ότι μπορεί να σας βοηθήσει σημαντικά.
Ο λόγος αυτός βρίσκεται στα βιβλία που έχει εκδώσει η Γυναικεία Μοναστική αδελφότητα στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης (Λόγοι Α’ και Β’) για τον γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Τον Ιούνιο του 2017, ο θεολόγος και συγγραφέας Γεώργιος Φουκαδάκης και οι εκδόσεις «ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΑΕ» κυκλοφόρησαν ένα θαυμάσιο πνευματικό βιβλίο με τίτλο: «Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Η ζωή του και το έργο του», που σας συνιστώ να το διαβάσετε με προσοχή.
Ο λόγος λοιπόν του Αγίου για όλα όσα συνέβαιναν στην πατρίδα μας είναι πάντα επίκαιρος, διαχρονικός και μετά τόσα χρόνια. Στο σημερινό μου άρθρο θα σας δώσω μια πρόγευση του μυστικού – άγνωστου αυτού προφητικού λόγου για την Ελλάδα, που δεν είναι ρήσεις γνωστές στους πολλούς αλλά μόνο στους μυημένους.
Συχνά έλεγε ο γέροντας ότι στις ημέρες μας «ζούμε ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ». Τα χρόνια που έρχονται είναι ΔΥΣΚΟΛΑ.
Ο κόσμος ΚΑΙΓΕΤΑΙ και στο μέλλον έρχονται καταστάσεις ανεξέλεγκτες και ΟΛΑ θα μοιάζουν σαν ένα «χαλασμένο χωριό». Θεωρούσε ο Άγιος Παΐσιος ότι τα βάσανα, τα προβλήματα του κόσμου θα είναι ατελείωτα. Σε καμία εποχή ΔΕΝ υπήρχε η ανασφάλεια που νιώθουν οι σημερινοί άνθρωποι. Παρατηρείται γενική σήψη, διάλυση, κατάρρευση θεσμών και αξιών σε όλα τα επίπεδα. Είμαστε ΣΑΚΑΤΑΜΕΝΟΣ κόσμος και σπάνια θα δεις άνθρωπο ισορροπημένο. Έγιναν «μπαταρίες» οι άνθρωποι, παντού υπάρχει, σε όσους δεν εξομολογούνται, ένας περίεργος «δαιμονικός μαγνητισμός».
Και συνεχίζει ο γέροντας να λέει: «Σήμερα επικρατεί «μεγάλη σύγχυση», «Μύλος γίνεται», οι άνθρωποι είναι ζαλισμένοι, ναρκωμένοι, μεθυσμένοι. Σήμερα μικροί και μεγάλοι ζουν στον κόσμο «σαν σε τρελοκομείο». Ο κόσμος κατάντησε σωστό «τρελοκομείο». Ζουν οι Έλληνες χωρίς Χριστό και έτσι χτίζουν την ζωή τους «στα μπάζα». «Ψεύτισε ο κόσμος», το κακό μεγάλωσε και έχει μετατραπεί σε χιονοστιβάδα, που είναι έτοιμη να μας καταπιεί.
Πίστευε ο γέροντας της καρδιάς μας, ότι οι ΠΡΟΦΗΤΕΣ ήταν οι μεγαλύτεροι μάρτυρες, έβλεπαν τα μελλούμενα, τα επερχόμενα δραματικά γεγονότα και υπέφεραν. Ταυτόχρονα έβλεπαν την αδιαφορία των ανθρώπων που έκλειναν με βουλοκέρι τα αυτιά τους και δεν ήθελαν να ακούσουν «τα δυσάρεστα», τις «κακές ειδήσεις» για να συνεχίσουν αμέριμνοι τις ασωτίες, τα γλέντια, τα όργια. Δεν θέλουν οι πολλοί να ακούν τίποτε άλλο παρά μόνο για φαγοπότι, ξεφαντώματα, ατασθαλίες, χρήματα, υλικά αγαθά.
Ο προφητικός λόγος, ο γεροντικός, τους στενεύει, τους ενοχλεί, γιατί η αλήθεια πονάει, έχει κόστος. Δεν έχουμε καταλάβει εμείς οι Έλληνες ότι ζούμε σε χρόνια αποστασίας, πλάνης, διαφθοράς. Πολύ δύσκολα χρόνια! Είναι φοβερό! Έγινε η ζωή μας Βαβυλωνία! Πρέπει επειγόντως με προσευχή να ζητήσουμε το έλεός Του, ώστε να βγούμε από το σκοτάδι, έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.
Να ζήσουμε πνευματικά, να «γαντζωθούμε» με εμπιστοσύνη πάνω στον Ιησού Χριστό και στην Παναγία μας. Τα χρόνια που έρχονται, οι επόμενες δεκαετίες, βλέπω ότι θα δυσκολευτείτε πολύ. Τώρα ΔΕΝ με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε, αλλά δεν θα είμαι «εν σώματι» κοντά σας. Αν έχω παρρησία στον Θεό, θα προσεύχομαι για όλες και όλους σας, από τον ουρανό.
Την Ελλάδα, την κρατούν ακόμα όρθια, οι προσευχές μιας μερίδας Χριστιανών, που είναι άνθρωποι προσευχής, μέσα στους οποίους αναπαύεται ο Θεός και ζουν Ουράνιες καταστάσεις. Έχουν επαφή με Αγγέλους και με Αγίους, ακόμα και με τον Χριστό και την Παναγία.
Χωρίς τις προσευχές των ταπεινών αυτών ανθρώπων, δεν θα υπήρχε αύριο για τους Έλληνες!!!
Όμως ο Άγιος Παΐσιος πίστευε ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει τελικά να καταστραφούμε: «Ο λογισμός μου λέει πως δεν θα αφήσει ο Θεός» και η δύσκολη κατάσταση θα ξεκαθαρίσει. Οι άνθρωποι προτιμούν να μην ακούν, ότι θα γίνει πόλεμος ή η Δευτέρα Παρουσία και γι’ αυτό ΠΡΕΠΕΙ να προετοιμαστούν. Ορισμένοι ιερείς, μοναχοί, πνευματικοί άνθρωποι, αποκοιμίζουν τον κόσμο και τον αφήνουν αφελώς να διασκεδάζει και να αποφεύγει την στενοχώρια. Υπάρχουν, συνεχίζει ο Άγιος Παΐσιος, κάτι γριούλες που δεν θέλουν να τους μιλάς για θάνατο, παρά μόνο «για γάμους, χαρές, βαφτίσια», λες και δεν τις περιμένει ο θάνατος. Έτσι νιώθουν ψεύτικη και πρόσκαιρη χαρά.
Είναι εντυπωσιακό, το ότι ο Άγιος γέροντας αναφέρει, πως στην εποχή μας πλήθυναν οι μηχανές, κάνοντας τον άνθρωπο μηχανή. Οι μηχανές και τα σίδερα κυβερνούν πια το άνθρωπο. Γι’ αυτό και οι καρδιές των ανθρώπων έγιναν «σιδερένιες».
Επέμενε όμως ότι είτε το θέλουν οι άνθρωποι, είτε όχι, ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Είναι νομίζω συγκλονιστική αυτή η ΠΡΟΒΛΕΨΗ – ΠΡΟΟΡΗΣΗ του π. Παϊσίου, ότι θα έρθει αυτός ο καιρός, ο ευλογημένος, που οι περισσότεροι άνθρωποι ή σχεδόν ΟΛΟΙ οι Έλληνες θα πιστέψουν στον Τριαδικό Θεό, γιατί θα βρεθούν μπροστά σε τόσο μεγάλα αδιέξοδα που θα πέσουν στα γόνατα για να ζητήσουν το έλεός Του.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι φίλες και φίλοι αναγνώστες, μήπως φτάνει, έρχεται μέσα στα επόμενα χρόνια, αυτή η σημαντική στιγμή της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ μας.
Η εποχή της απώλειας, του Αντιχρίστου, έχει ημερομηνία λήξης αργά ή γρήγορα. Η λογική, οι γνώσεις, κλόνισαν την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές μας με ερωτηματικά και πολλές αμφιβολίες. Γι’ αυτό και πολλοί στερούνται τα θαύματα, τα Σημεία, τα θαυμαστά του Θεού, τα οποία βιώνονται και δεν εξηγούνται δια της λογικής. Η λογική είναι η «αρρώστια των διανοουμένων». Βρίσκεται στο μεδούλι τους. Ενώ έχουν καρδιά, αυτή είναι συχνά παγωμένη, άδεια, κενή και προπορεύεται της καρδιάς τους, η ψυχρή λογική. Αντίθετα η πίστη, η ακλόνητη πίστη στον Θεό κάνει θαύματα, γιατρεύει ετοιμοθάνατους, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει την επιστήμη με ανοιχτό το στόμα.
Πώς μπορούμε, έλεγε ο γέροντας Παΐσιος να εξηγήσουμε, να αναλύσουμε τον Θεό, με την ανθρώπινη λογική; Η λογική βλάπτει όταν κανείς επιχειρήσει να εξετάσει, να αναλύσει δι’ αυτής τα Μυστήρια του Θεού, τις προφητείες των αγίων, τα θαύματα.
Όποιος νομίζει, συνεχίζει ο π. Παΐσιος, ότι μπορεί να γνωρίσει τα Μυστήρια του Θεού με την βοήθεια της εξωτερικής επιστημονικής θεωρίας μοιάζει με ανόητο που θέλει να δει τον παράδεισο με το τηλεσκόπιο.
Σήμερα είναι 12 Ιουλίου 2017.
Ο Άγιος Παΐσιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1994, στις 11 π.μ., ημέρα Τρίτη, παρέδωσε την οσία ψυχή του στον Κύριο.
Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης σύμφωνα με την επιθυμία του. Ο τάφος του έγινε νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ για πλήθη κόσμου, που συρρέουν εκεί καθημερινά σαν ταπεινοί προσκυνητές.
Είναι λοιπόν σημαντική η σημερινή ημέρα που είναι αφιερωμένη στον μεγαλύτερο σύγχρονο άγιο της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Στο πρόσωπό του συγκέντρωσε την ποικιλία του αποστόλου, του προφήτου, του ευαγγελιστού, του δασκάλου, του πατέρα. Είναι αδύνατο, στα πλαίσια ενός άρθρου να σας περιγράψω την ζωή του, που ήταν ΑΓΑΠΗ, νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, υπακοή, θυσία, καρδιακό πένθος. Ο γέροντας ήταν «δοχείον της θείας χάριτος» και ένας ασκητής που έλιωνε την σάρκα του για τον Χριστό.
Ένας αληθινά πνευματικός και οικουμενικός άνθρωπος. Κάθε ανθρώπινος πόνος ήταν για τον π. Παΐσιο θέμα προσευχής και νηστείας, παρότι έκανε τα πάντα για να κρύβει τους υπερφυσικούς του αγώνες. Το «όνομά μου είναι ο τάφος μου», έλεγε συχνά προβληματισμένος.
Η αγάπη του συγκλονιστική, πελώρια, αγκάλιαζε όλο τον κόσμο. Πολλούς ανθρώπους, και μάλιστα νέους, τους βοήθησε να ζήσουν την Χριστιανική ζωή στον κόσμο και στην οικογενειακή ζωή.
Τι να γράψεις για τον γέροντα, όταν είσαι άνθρωπος αμαρτωλός, πνευματικά ασθενής; Είναι όχι μόνο δύσκολο, αλλά σχεδόν αδύνατο να μουτζουρώνεις σελίδες με λέξεις, φράσεις που αφορούν τον μεγαλύτερο άγιο των τελευταίων τεσσάρων αιώνων.
Ένας ασκητής που ήταν ταυτόχρονα ένας σπουδαίος πατριώτης, ένας ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ που έφτασε στην κατά «χάριν θέωσιν», είχε «αγάπη υπέρ πάσης κτίσεως και της αλόγου και της αψύχου».
Έλεγε συχνά, ότι ο Θεός μάς ανέχεται σαν Έθνος, όχι λόγω της καλοσύνης μας, αλλά επειδή κρατούμε την Ορθοδοξία. Έτσι, αν και όλοι μας υποβλέπουν, ο Θεός μας προστατεύει.
Μέχρι πότε όμως θα συμβαίνει; Σήμερα έχουμε ξεπεράσει τα όρια της υπομονήςΤου και βαδίζουμε στο χάος, στην απώλεια, στην καταστροφή.
Δεν ζητούσε ο γέροντας Παΐσιος από τον Θεό χαρίσματα, δεν ζητούσε τίποτα, ζητούσε μόνο το ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ. Άνθρωπος προσευχής και ταπείνωσης. Άνθρωπος προσφοράς, απλός, ακτήμων, απέριττος, λιτός, αγιασμένος.
Αναρίθμητα τα γνωστά ή άγνωστα θαύματά του, ακόμα και κυρίως μετά την οσιακή κοίμησή του.
Λίγες ημέρες, πριν την κοίμησή του, τον συνάντησε στο Μοναστήρι της Σουρωτής στην Θεσσαλονίκη ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Καρακάλλου, Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος.
Αναφέρει σχετικά:
«…ανεδίδετο από το σκελετωμένο και εξαϋλωμένο οσιακό και ιερόν του σώμα ευωδία αγίου λειψάνου, κάτι που με έκανε να θαυμάσω..». (Μαρτυρίες προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος, Νικόλαος Ζουρνατζόγλου, εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, σελ. 64-65).
elora.gr
