 |
| Θέα προς την Αρχαία Αγορά και τον ναό του Ηφαίστου με συνοδό τον βανδαλισμό του δημόσιου χώρου. Η φωτογραφία από το κέντρο των Αθηνών, που κατακλύζεται από τουρίστες, είναι ενδεικτική της αδυναμίας αντιμετώπισης ενός φαινομένου που έχει εξαπλωθεί παντού. |
Ήταν γεμάτη τουρίστες χθες το πρωί η Πλάκα. Οπως κάθε μέρα στην αιχμή του καλοκαιριού. Εκανα τον γύρο, από Μοναστηράκι, Βιβλιοθήκη του Αδριανού, Ρωμαϊκή Αγορά, Αέρηδες, Λυσίου, Μνησικλέους, Τριπόδων, Μνημείο Λυσικράτους, Βύρωνος και βγήκα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου... Ουρές έξω από το Θέατρο του Διονύσου.
Και μετά πάλι πίσω, αλλά από το Μοναστηράκι μέσα από την Αδριανού βγήκα στο Θησείο. Είχε ένα ευχάριστο αεράκι, η Αθήνα ήταν λουσμένη με ένα εξαίσιο φως, είδα πολλά ωραία, θα έλεγα εξαιρετικά, σχεδόν συγκινητικά όμορφα. Αλλά και πολλά που με έκαναν να απορήσω και να αναρωτηθώ πώς είναι δυνατόν αυτή η πόλη, αυτοί οι κάτοικοι και αυτές οι Αρχές να πάσχουν από αδιαφορία και αυτοκαταστροφή.
Τα ίδια, ίσως, έγραφε και κάποιος πριν από 20, 50 ή 100 χρόνια (και αυτό είναι βέβαιο αν ανατρέξει κανείς στον Τύπο), αλλά ας δεχθούμε ότι μιλάμε για το τώρα με την αλαζονεία της βραχείας μνήμης. Η αλήθεια είναι ότι η Πλάκα και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι μέσα στις μουντζούρες. Τοίχοι, προσόψεις, πέτρινες μάντρες, τηλεφωνικοί θάλαμοι με ανούσια συνθήματα και tagging. Δεν αιφνιδιάζει πλέον ως είδηση και ενδεχομένως να μην προκαλεί και ισχυρά συναισθήματα η διαπίστωση ότι η βιτρίνα της πρωτεύουσας και η προθήκη της ιστορικής παρακαταθήκης έχει πολλά, όχι λίγα, σημεία που προσβάλλουν πρώτα από όλα την ίδια την Αθήνα. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει η Εφορεία Αρχαιοτήτων όταν ανέχεται κάτω από τη μύτη της τον περίβολο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού ή της Αρχαίας Αγοράς να είναι γεμάτος συνθήματα και μουντζούρες...
Πώς ακριβώς σκέφτεται ο δήμος και δεν έχει διανοηθεί ότι οι απαράδεκτοι κάδοι έξω από το Μουσείο της Ακρόπολης δεν πρέπει απλώς να αδειάζουν (όταν αδειάζουν) αλλά και να πλένονται... Και επίσης, τι θα έπρεπε να πει κανείς στα εστιατόρια γύρω από την οδό Μνησικλέους που στηρίζονται σε τουρίστες που θα έρθουν μία ή δύο φορές και μετά θα εξαφανιστούν, όταν περνάς στις 10 το πρωί και έχουν ήδη βγάλει απορρίμματα και ο δρόμος βρωμάει σάπια σκουπίδια... Και τι να πει κανείς στο υπουργείο Πολιτισμού για τις πινακίδες (πολιτιστικού ενδιαφέροντος) που μας οδηγούν στο Μουσείο της Ακρόπολης και είναι στραβοβαλμένες, βρώμικες και γεμάτες αυτοκόλλητα; Και σε ποιον να πεις τι για την οδό Αρεως, όπου η Αυλή των Θαυμάτων (που και το Σέντραλ Παρκ να ήταν, θα είχε πλέον τελειώσει) κοσμείται από φρικτές λαμαρίνες καλυμμένες με γκράφιτι αλλά και όλη την πραμάτεια των μικρομάγαζων, με ποδοσφαιρικές σημαίες και όποια άλλη ακαλαισθησία μπορεί κανείς να φανταστεί;
Σίγουρα δεν θα μπορούσες να πεις και πολλά, γιατί το αυτονόητο δεν θέλει επεξήγηση. Νιώθεις όμως θλίψη γιατί ακόμη και το υπέροχο στο είδος του Μουσείο Λαϊκών Οργάνων που αξιοποιεί τη Συλλογή Φοίβου Ανωγειανάκη, στεγασμένο στην ιστορική κατοικία Λασσάνη της δεκαετίας του 1830, είναι μουντζουρωμένο και το βλέπεις λερό, καθώς έχεις αφήσει πίσω τον «Πλάτανο» που και αυτός ακριβώς απέναντι βλέπει την άλλη πρώην ταβέρνα να έχει καταντήσει σημείο ρύπανσης; Και τι να πεις για τον περιβάλλοντα χώρο των Αέρηδων με τις φρικτές μπετονένιες γλάστρες, κάθε μία, φυσικά, μουντζουρωμένη, να αντικρίζουν, ακριβώς μπροστά από τον Μεντρεσέ, ένα ελεεινό παγκάκι μπροστά από ψωραλέα φυτά... Αρκεί να προχωρήσεις λίγο, ώς τη γωνία Αιόλου και Πελοπίδα, όπου σε ένα από τα λαμπρά νεοκλασικά της Πλάκας, η Εφορεία Αρχαιοτήτων διατηρεί την επιγραφή της ανάμεσα σε καλλιγραφίες από σπρέι.
kathimerini
____________________________________
Τι να πει κανείς για τα δίποδα ζώα που εκτός από την παρουσία τους, βρωμίζουν με τα σπρέϋ και ό,τι βρουν μπροστά τους ανενόχλητοι αφού δεν βρέθηκε κανείς να τους δικάσει με βαριές ποινές και με κατάσχεση περουσιακών στοιχείων για αποκατάσταση των βανδαλισμένων σημείων.
Τελικά η "δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή", είναι θεόστραβη!
Juan
