Η γαλλική εφημερίδα Liberation διατυπώνει ένα χιλιοειπωμένο ερώτημα το οποίο δεν έχει ωστόσο απαντηθεί. «Μα ποιος θα σταματήσει τον Ερντογάν» διερωτάται σε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα της όπου παρακολουθεί την πορεία της χώρας αυτής από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου μέχρι σήμερα.
 |
Τον Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να τον σταματήσουν μόνον οι ψηφοφόροι του οι οποίοι τον επανεκλέγουν προσφέροντας του ολοένα και πιο ισχυρά ποσοστάΗ απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι θεωρητικά μία και μοναδική. Τον Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να τον σταματήσουν μόνον οι ψηφοφόροι του οι οποίοι τον επανεκλέγουν προσφέροντας του ολοένα και πιο ισχυρά ποσοστά. Είναι άραγε τόσο αφελείς οι Τούρκοι ψηφοφόροι του Ερντογάν; Όχι βέβαια. Πρόκειται για εκατομμύρια πολίτες, άντρες και γυναίκες που έχουν ανασυρθεί από την αφάνεια στην οποία ήταν καταδικασμένοι επί πολλές δεκαετίες και που πλέον ορκίζονται στο όνομα του. Ξεχασμένοι πληθυσμοί της Ανατολίας, άνθρωποι σκιές που βίωναν την απαξίωση ενός πολιτικο-οικονομικού συστήματος των «Λευκών Τούρκων» . Είναι οι λεγόμενοι «Μαυροκέφαλοι», ή «Kara Turk», που είτε στις απομακρυσμένες επαρχίες είτε στα γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων πίστεψαν στον καθοδηγητή τους και στο μοντέλο που τους πρόσφερε.
Μαζί τους συγκροτήθηκε μία ολόκληρη στρατιά από μικρομεσαίους επιχειρηματίες που χρόνο με τον χρόνο ενισχύθηκαν. Ονομάζονται οι «Τίγρεις της Ανατολίας». Παράγουν τα πάντα από πυραύλους απλοϊκής τεχνολογίας μέχρι κοτόπουλα. Διαθέτουν τράπεζες ισλαμικού τύπου, εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα και περιοδικά. Είναι έμποροι, εισαγωγείς, εξάγουν και πωλούν, είναι μία άτυπη αλυσίδα franchise, που στο όνομα του Ισλάμ στήνουν μαγαζιά, σούπερ μάρκετ, εταιρείες μεταφορών, δίκτυα διακίνησης προϊόντων. Είναι η γενιά των μικρομεσαίων που εκδικούνται τους μεγάλους πυλώνες της Τουρκίας του Κεμάλ Ατατούρκ.
Αυτοί στηρίζουν τον Ερντογάν, αυτοί είναι η ραχοκοκαλιά του συστήματος Ερντογάν, αυτοί επηρεάζουν τους ψηφοφόρους, αυτοί ελέγχουν τους κοινωνικούς σχηματισμούς. Είναι παντού. Στην Εκπαίδευση, στην Αστυνομία, στην ΜΙΤ, στη Δικαιοσύνη, στα Πανεπιστήμια, στους δρόμους και στα παζάρια. Τώρα είναι και στον Στρατό. Στην αρχή την δουλειά αυτήν την έκανε το τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, του καθοδηγητή του Ερντογάν. Ο Γκιουλέν έγινε τώρα ο εχθρός Νο 1. Τώρα συνεχίζουν οι ακραιφνείς Ερντογανικοί.
Η Liberation στο αφιέρωμα της διαπιστώνει « Ο Ερντογάν έσβησε τα φώτα στην Άγκυρα». Σωστή η διαπίστωση αλλά ο Ερντογάν έχει κλείσει τον διακόπτη σε ολόκληρη την ΤουρκίαΗ Liberation στο αφιέρωμα της διαπιστώνει «Ο Ερντογάν έσβησε τα φώτα στην Άγκυρα». Σωστή η διαπίστωση αλλά ο Ερντογάν έχει κλείσει τον διακόπτη σε ολόκληρη την Τουρκία. Στα σχολεία, στο Δημοτικό τα παιδιά μαθαίνουν να μισούν τους «άλλους», να «κηδεύουν» τους νεκρούς του πραξικοπήματος, να λατρεύουν τους «μάρτυρες» της 15ης Ιουλίου αλλά και τα θύματα του πολέμου με τους Κούρδους.
Τους Τούρκους φαντάρους δηλαδή και όχι τους Κούρδους πολίτες που καθημερινά σφάζονται στην νοτιοανατολική Τουρκία. Τα βιβλία που πρέπει να διαβάσουν τα παιδιά στις διακοπές αφορούν τον Μπαρμπαρόσα, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, τον Μωάμεθ τον Πορθητή άντε και τον Σουλτάνο Μουράτ. Μέχρις εκεί. Αυτή είναι η πνευματική τροφή. Αυτά τα παιδιά έχουν γονείς που φοβούνται και τη σκιά τους. Και να έχουν αμφιβολίες τις κρύβουν. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι θεωρητικά μία και μοναδική. Τον Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να τον σταματήσουν μόνον οι ψηφοφόροι του.
Στην Τουρκία οργανώθηκε ένα κοινωνικό δίκτυο χαφιέδων της γειτονιάς. Ο Ερντογάν έσβησε τα φώτα παντού εκτός από εκείνα των τζαμιών. Η Τουρκία ζει στο σκοτάδι. Άλλοτε στο σκότος των φυλακών, άλλοτε πίσω από τις βαριές κουρτίνες σε κατ΄οίκον περιορισμό. Άλλοτε στο σκοτάδι καταδικασμένοι στην ανεργία. Άλλοτε σαν αυτοεξόριστοι στο εξωτερικό πασχίζοντας να διασφαλίσουν τον επιούσιο.
 |
Η εφημερίδα Liberation διερωτάται με αγωνία «Μα ποιος μπορεί να σταματήσει τον Ερντογάν». Μα μόνον εκείνοι που τον διατηρούν στην εξουσία, τα εκατομμύρια Τούρκων που τον ψηφίζουν και που πίστεψαν πώς το Ισλάμ είναι η λύση στα αδιέξοδα που ήταν καταδικασμένοι, αυτοί οι παρίες μιας Τουρκίας της οποίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της λωρίδας του Βοσπόρου και της Προποντίδας ήταν μεγαλύτερο από εκείνο του Λουξεμβούργου όταν στα βάθη της Ανατολίας ήταν μόνον μερικά γρόσια.
Ο Ερντογάν ενσαρκώνει την εκδίκηση της Ανατολίας. Για τον λόγο αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και αφύσικα ισχυρός.Ο Ερντογάν ενσαρκώνει την εκδίκηση της Ανατολίας. Για τον λόγο αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και αφύσικα ισχυρός. Για τον λόγο αυτό μπορεί και κάνει πράγματα αλλόκοτα , να τα βάζει με όλους και με όλα. Γιατί ξέρει ότι στις κάλπες κερδίζει, διότι ο λαϊκισμός όπως και η ανοησία είναι ανίκητος και πώς το Ισλάμ πουλάει και πουλάει καλά και ακριβά.
 |
Ο ξένος παράγοντας
Η γαλλική εφημερίδα διερωτάται αλλά δεν απαντά. Διότι ξέρει καλύτερα από τον καθένα πώς δεν υπάρχει βιομηχανία λευκών συσκευών στην Γερμανία που να μην παράγει το προϊόν της στην Τουρκία. Πώς η βιομηχανία βαρέων οχημάτων της Γερμανίας διαθέτει την αλυσίδα παραγωγής της στην Τουρκία. Πώς οι πατέντες της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας αποτελούν την ραχοκοκαλιά της τουρκικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Πώς το ίδιο ισχύει για τις ολλανδικές παραγωγικές βιομηχανίες. Η γερμανική χημική βιομηχανία καθώς και η γαλλική διαθέτουν επενδύσεις στην Τουρκία που αθροιζόμενες φθάνουν τις πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια. Η γαλλική βιομηχανία ενδύματος είναι ο πρώτος καλύτερος πελάτης της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι ένας από τους τρεις σημαντικότερους πελάτες της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Είναι ένας από τους βασικότερους πελάτες – αγοραστές του ρωσικού φυσικού αερίου. Η Τουρκία είναι μία από τις μεγαλύτερες μονάδες παραγωγής φρέσκου τροφίμου. Μόνο η μικρή Ολλανδία έχει επενδύσει τελευταία πάνω από 22 δισ. ευρώ στην Τουρκία. Ο ξένος παράγων ακροβατεί πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί όταν διαπραγματεύεται με την Τουρκία. Επιχειρεί να συνεννοηθεί και όχι να ανατρέψει τον Ταγίπ Ερντογάν. Το Light Islam (που δεν είναι πια τόσο Light) υπήρξε και παραμένει ισχυρό δόγμα άσκησης πολιτικής ελέγχου προς τα καθεστώτα του ισλαμικού Κόσμου από τα δυτικά κέντρα. Απέτυχε η Αραβική Άνοιξη αλλά το δόγμα παραμένει. Η αποτυχία δεν εξασθένησε τις δυτικές προσδοκίες. Είναι και η στρατηγική θέση.Το ΝΑΤΟ, οι στρατιωτικές βάσεις, η γειτνίαση με τον Ιράν και την Ρωσία, τον Αραβικό Κόσμο και το Ισραήλ. Είναι και η G20 και η ισχυρή παραγωγική μηχανή που κατάφερε να στήσει στα πόδια της το σύστημα Ερντογάν, διεφθαρμένο ναι, σύστημα νεποτισμού ασιατικού τύπου ναι, αλλά παραγωγικό και ισχυρό και κυρίως αποτελεσματικό. Οι Αμερικανοί θα ήθελαν πολύ μία ανατροπή στην Άγκυρα. Το σίγουρο είναι πώς ούτε ξέρουν πώς ούτε και πότε θα το επιτύχουν. Η γαλλική εφημερίδα διερωτάται αλλά δεν απαντά. Η Δύση προσπαθεί να συνεννοηθεί με ένα σύστημα εξουσίας που μοιάζει περισσότερο με εκείνο του Πούτιν στη Ρωσία ή με εκείνα της Ιορδανίας ή των Εμιράτων παρά με κάποια έστω αυταρχικού τύπου δυτική Δημοκρατία. Ποιος λοιπόν μπορεί να σταματήσει τον Ερντογάν αν όχι η ίδια η Τουρκία, όταν και όποτε καταρρεύσει το σύστημα αξιών (ή απαξίας) που έστησε ο Ερντογανισμός.
Newsroom zougla
