12.7.17

Η καταστροφή μιας μικρής πολεμικής βιομηχανίας.


Ένα μυθιστόρημα; Μια πραγματική ιστορία; ή ένας εφιάλτης!


Από όσα θυμάμαι γιατί έχουν περάσει κοντά 25 χρόνια από τότε. Να αναφέρω το όνομα της, τι σημασία έχει αφού ο κόσμος την έχει ξεχάσει. Το θέμα τι έγινε τότε για να τα μαθαίνουν οι νέοι και να τα γνωρίζουν οι παλιοί, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τι τίτλο να έβαζα αναρωτιόμουν; Καταστρέψτε την με κάθε μέσο; Ή διαλύστε την; Ή το κατεστημένο και το σύστημα τα μεθόδευσε όλα αυτά χωρίς ίχνος ντροπής, ενοχής! Με τόσο μίσος όμως που είναι τόσο παράξενο και περίεργο για όλα αυτά που συνέβησαν τότε.

Τα πράγματα δεν ήταν όπως σήμερα, πριν από 25-30 χρόνια λεφτά υπήρχαν και πολλές μικρές βιομηχανίες είχαν σαν ασχολία τους να κατασκευάζουν διάφορα πράγματα για της ένοπλες μας δυνάμεις. Ξεκίνησαν με διαφορετικό τρόπο με άλλη παραγωγή, αλλά τελικά πιστοποιηθήκαν σαν μικρές πολεμικές βιομηχανίες από τα παραγόμενα προϊόντα. Η κατασκευή ανταλλακτικών πχ για τα παλιά άρματα γινόταν από αυτές της μικρές βιομηχανίες και είχαν παραγγέλλει πολλές νέα μηχανήματα που ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά. Ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν σημαντικός με την ειδίκευση του για να τα κατασκευάσει, γιατί κάποια είχαν την βοήθεια υπολογιστή για την κατασκευή ή αναλογικές ρυθμίσεις αλλά με πολύ περιορισμένες δυνατότητες.
Η εταιρία ‘Άλφα είχε ειδικότητα της αεροπορικές κατασκευές, πως ιδρύθηκε και ποτέ δεν το θυμάμαι. Είχε σε παραγωγή δεξαμενές καυσίμου για τα αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας. Τότε σε πολλές περιπτώσεις έκαναν απόρριψη των εξωτερικών δεξαμενών για να εμπλακούν σε αερομαχία με τα τούρκικα αεροσκάφη, όπως συνέβαινε με τα Μιράζ F-1 όταν αντιμετώπιζαν τα F-16 των τούρκων!
Η εταιρία κατασκεύαζε και άλλα προϊόντα, όπως τους φορείς εκτόξευσης ρουκετών των 2,75 ιντσών που είχαν την δυνατότητα να πάρουν 7 ρουκέτες. Όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν μια συμπαγείς κατασκευή, αλλά μέσα είχε τα απαραίτητα καλώδια που ήταν συνδεδεμένα με κάθε μια ρουκέτα για να εκτοξευτεί και κατέληγαν στον φορέα σύνδεσης με το αεροσκάφος.
Η αεροπορία είχε μείνει ευχαριστημένη, ήθελε μια κατασκευή με έναν φορέα για να μεταφέρει 4 βόμβες των 250 λιβρών για να τοποθετηθεί στην άτρακτο στον κεντρικό φορέα των αεροσκαφών. Η  εταιρία κέρδισε το πρόγραμμα και κατασκευάστηκαν 6 ή 8 φορείς, οι οποίοι ήταν καλύτεροι από τους ανταγωνιστές παγκόσμιος! Γιατί; Γιατί είχε τοποθέτηση και 4 ρουκέτες των 2,75 ιντσών στον φορέα, σε ειδική θέση χωρίς να εμποδίζουν την αεροδυναμική. Έτσι το αεροσκάφος είχε περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει γιατί πρώτα θα έριχνε της ρουκέτες από μακριά κατά την βύθιση που θα έκανε. Μετά θα έριχνε με το πυροβόλο και θα άφηνε της βόμβες επάνω από τον στόχο, όπως και έγινε στο πεδίο βολής με απόλυτη επιτυχία. Θα μπορούσε να αυξηθεί ο αριθμός των βόμβων και να διαφοροποιηθεί- μεγαλώσει ο φορέας, με μεγαλύτερη ικανότητα και σε αριθμό ρουκετών. Δηλαδή 4 βόμβες των 500 λιβρών και 6 ρουκέτες κλπ.
Ο ρυμουλκούμενος φορέας εκτόξευσης ρουκετών!
Την ίδια περίοδο οι τούρκοι έφτιαχναν ρυμουλκούμενους φορείς ρουκετών των 2,75 ιντσών, παρουσιαστήκαν μάλιστα τρία πρωτότυπα. Έτσι ήρθε και η ιδέα για τον εκτοξευτή, αν θα μπορούσαν να φτιάξουν και αυτοί κάτι αντίστοιχο. Ο μικρός είπε πως θα μπορούσαν να τον φτιάξουν καλύτερο και πως υπάρχουν λύσεις για αυτό. (Για τον μικρό τον πιο νέο υπάλληλο της εταιρίας θα μάθουμε αργότερα.) Αν και φαινομενικά ήταν απλή η κατασκευή με ενωμένους έξη φορείς ρουκετών των 7 ρουκετών, ο κάθε ένας των 2,75 ιντσών που κατασκεύαζε η εταιρία. Η καινοτομία του ρυμουλκούμενου εκτοξευτή ήταν ότι μπορούσε να περιστραφεί δεξιά- αριστερά με μεγάλη γωνία, ανεξάρτητα από τον κιλλίβαντα. Δηλαδή σε θέση βολής μπορούσε να περιστρέφει ο φορέας των 6Χ7 ρουκετών με μεγάλη ευκολία για να προσβάλει στόχους οπουδήποτε!
Τα πλεονεκτήματα του ρυμουλκούμενου εκτοξευτή ρουκετών.
Για την γρήγορη περιστροφή του εκτοξευτή κατά την βολή το αναφέραμε πριν.
Δεν αναφέραμε πως είχε πολύ γρήγορη ανύψωση σε μοίρες που έφταναν σε πολύ μεγάλη γωνία, όπως δηλαδή έχουν οι όλμοι, κατάλληλη για να ορεινά εδάφη της Ελλάδας.
Είχε πολύ χαμηλό βάρος αφού δεν ήταν μια συμπαγείς κατασκευή, όπως δηλαδή έκαναν οι τούρκοι.
Ήταν εύκολο να ρυμουλκηθεί από ελαφριά οχήματα 4Χ4, ή να τοποθετηθεί στην καρότσα ακόμα και πολιτικών ημιφορτηγών με κάποιες μετατροπές.
Μετέφερε 42 ρουκέτες των 2,75 ιντσών, έναντι 40 ρουκετών του εκτοξευτή των τούρκων.
Είχε γρηγορότερη επαναγέμιση με ρουκέτες λόγο των κενών που είχε. Έτσι μπορούσαν να το κάνουν ακόμα και 3 χείριστες- γεμιστές με εναλλαγή και άλλων τριών αν απαιτείτο. Ο χρόνος για να βάλεις μέσα στον εκτοξευτή μια ρουκέτα ήταν περίπου 6 δευτερόλεπτα.
Είχε την δυνατότητα άμεσης βολής σε 0 μοίρες με ταχεία περιστροφή δεξιά— αριστερά! Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να χτυπήσει τα πάντα ακόμα και άρματα! Με 42 ρουκέτες να χτυπούν συνεχόμενα τον στόχο στο ίδιο περίπου σημείο, θα έθετε εκτός όχι τα άρματα Μ48 της εποχής αλλά και νεώτερα.
Είχε πολύ χαμηλό κόστος αγοράς, όσο για το κόστος χρήσης-συντήρησης ήταν σχεδόν μηδενικό. Όσο για το κόστος των ρουκετών, ας μην ξεχνάμε πως μας είχαν προτείνει οι αμερικάνοι να μας φτιάξουν εργοστάσιο παραγωγής ρουκετών στην Ελλάδα. Αυτό που έκαναν τελικά οι (χαζοί) τούρκοι, ενώ εμείς (οι ξύπνιοι) έλληνες αρνηθήκαμε! (οι τούρκοι έκαναν παραγγελίες των δικών τους κατωτέρων ρυμουλκούμενων εκτοξευτών ρουκετών, ενώ εμείς οι ξύπνιοι όχι) 
Αλλά σημαντικά πλεονεκτήματα του ρυμουλκούμενου εκτοξευτή ρουκετών.
Η απόδοση της ρουκέτας των 2,75 ιντσών είναι περίπου ίδια με του όλμου των 81 χιλιοστών, με βεληνεκές τότε τα 7,5 χιλιόμετρα. Σήμερα έχει φτάσει στα 8,5 χιλιόμετρα με δυνατότητα κατεύθυνσης προς τον στόχο.
Ένα τάγμα θα μπορούσε με 2 εκτοξευτές να καλύψει τους λόχους του και να τους παρέχει υποστήριξη με επαναλαμβανόμενα συνεχή πυρά, των 84 ρουκετών το λεπτό σε δυο στόχους ανά εκτοξευτή. Δηλαδή θα μπορούσαν άνετα να ρίξουν σε 4 στόχους από 21 ρουκέτες!
Αυτό όμως που έκανε μοναδικό των ρυμουλκούμενο εκτοξευτή ρουκετών, ήταν η αντιμετώπιση αποβάσεων στα νησιά τότε. Σήμερα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ενάντιων αεραποβάσεων. Με της δυνατότητες της γρήγορης-ταχείας μετακίνησης, με την εύκολη απόκρυψη που είχε λόγο μικρού μεγέθους και την δυνατότητα συνεχόμενων πολλαπλών βόλων ενάντιων της περιοχής απόβασης. Καταστρέφοντας το πεζικό, τα ελαφρά οχήματα και τα μικρά αποβατικά των τούρκων, αφού μετά φτάνουν τα άρματα. Ήταν δηλαδή ένα πολύ σημαντικό σύστημα για την επιβίωση των νησιών μας, με ευκολία χρήσης από εφέδρους με λίγη εκπαίδευση.
Τα πλεονεκτήματα δεν τελειώνουν εδώ αλλά συνεχίζονται!
Ο εκτοξευτής είχε την δυνατότητα να τοποθετηθεί και σε ελαφριά πλοιάρια μεγέθους CB-90! Η τοποθέτηση του θα έδινε μεγαλύτερη ισχύ από αυτή που είχαν τα περιπολικά Παναγόπουλος που είχαν δυο εξαπλούς φορείς με ΠΑΟ των 106 χιλιοστών. Άλλο 2 χιλιόμετρα εμβέλεια, άλλο 7,5 χιλιόμετρα και ήταν κατάλληλες οι ρουκέτες και για επίγειους στόχους, υποστήριξη αποβάσεων και ενάντιων πλοίων!
Αλλά το ασύγκριτο πλεονέκτημα του ρυμουλκούμενου εκτοξευτή ρουκετών με τους άλλους παγκοσμίως, ήταν η δυνατότητα στον ίδιο κιλλίβαντα να μπουν χωρίς τροποποιήσεις άλλοι εκτοξευτές ρουκετών με μεγαλύτερου διαμετρήματος ρουκέτες! Δηλαδή αντί για τον φορέα με της 7 ρουκέτες των 2,75 ιντσών, να μπει άλλος με 4 ρουκέτες των 5 ιντσών. Μπορούσαν να μπουν και μεγαλυτέρου μεγέθους ρουκέτες που ήταν σε παραγωγή τότε, πχ των 240 χιλιοστών για χρήση από ελαφρά ελικοφόρα αεροσκάφη αλλά και ρουκέτες μεγαλυτέρου μήκους με μεγαλύτερη εμβέλεια!
Κανένας δεν τα έχει πει αυτά κανένας, δεν τα έχει γράψει ποτέ μα ποτέ κανένα περιοδικό του χώρου. Όλοι λένε έτσι αόριστα για τον ρυμουλκούμενο εκτοξευτή ρουκετών των 2,75 ιντσών ,λες και δεν άξιζε, λες και ήταν μια κατασκευή για πέταμα. Περαιτέρω στοιχεία τίποτα άκρα του τάφου σιωπή, αλλά για πάμε παρακάτω.
Ο ρυμουλκούμενος εκτοξευτής ρουκετών μπορούσε να αερομεταφερθεί από ελικόπτερα, ακόμα και τα παλιά UH-1  μπορούσαν να το κρεμάσουν από κάτω με συρματόσκοινο! 
Ο πρακτικός χρόνος βολής και επαναγέμισης υπολογίστηκε στα 3 λεπτά, προσοχή ο πρακτικός όχι ο θεωρητικός. Δηλαδή ο απαιτούμενος χρόνος για να ρίξει να ξαναγεμίσει με ρουκέτες και να είναι έτοιμος για βολή σε άλλο στόχο. Δηλαδή μέσα σε 30 λεπτά μπορούσε να ρίξει 420 ρουκέτες!
Πέντε ρυμουλκούμενοι εκτοξευτές ρουκετών μπορούσαν να ρίξουν 2100 ρουκέτες, δηλαδή μπορούσαν να κρατήσουν έναν ρυθμό βολής της τάξης μια ρουκέτα το δευτερόλεπτο!
Η απόδοση του στο πεδίο βολής.
Στο πεδίο βολής ήταν πολιτικοί, ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί που θα παρακολουθούσαν της βολές από μακριά. Υπήρχαν και μερικοί κατώτεροι πυροβολικού- αεροπορίας που θα βοηθούσαν από κοντά, με το να γεμίσουν τον εκτοξευτή με της ρουκέτες, θα έκαναν της ρυθμίσεις για την βολή και θα τον δοκίμαζαν για να πιστοποιήσουν της ικανότητες του. 
Με της πρώτες βολές που ήταν όλες εύστοχες έγινε ο χαμός! Οι βολές συνεχιστήκαν, η ευστοχία ήταν το πλεονέκτημα του εκτοξευτή και τα πράγματα πήραν άρδην τροπή! Άκουγες τους ανωτάτους αξιωματικούς να λένε πάλι πέτυχε το καταραμένο τον στόχο δεν είναι δυνατόν. Άκουγες τους (λιγότερους σε αριθμό) ανώτερους αξιωματικούς να λένε μπράβο καλά τα πάει και από την μεριά των πολιτικών τα εξ αμάξης που δεν μπορώ να τα αναφέρω.
Ο εκνευρισμός ήταν τόσο μεγάλος για την ευστοχία του που απαίτησαν να κάνει βολές στα όρια του βεληνεκούς και με μεγάλη γωνιά στροφής του εκτοξευτή από τον κιλλίβαντα! Στις 45+ μοίρες νομίζω αριστερά που πέτυχε με την μια τον στόχο. Ακούστηκαν μπράβο εξαιρετική βολή από την μεριά των ανώτερων αξιωματικών. Το καταραμένο πάλι πέτυχε το στόχο, αδύνατον δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και άλλα υποτιμητικά σχόλια από την πλευρά των ανώτατων αξιωματικών. Από την πλευρά των πολιτικών ακούστηκαν πολύ κακόχεντρα σχόλια (όχι από αυτά που λέγονται στα καφενεία αλλά στην τηλεόραση που βρίζει ο ένας τον άλλον μπας και πάρει κανέναν ψήφο παραπάνω!) Δεν μπορώ να τα αναφέρω και όλα όπως καταλαβαίνετε για διάφορους λόγους!
Το πόσο πολύ τους πείραξε που απέδειξε την άξια του που δεν  μπορούσαν να τον χωνέψουν με τίποτα. Ευτυχώς που ο αριθμός των ρουκετών των 2,75 ιντσών που διατέθηκε για την βολή ήταν μικρός αλλιώς θα το έβαζαν να ρίχνει μέχρι αύριο! Τα υπόλοιπα τα ξέρετε καμία παραγγελία δεν έκαναν, ενώ για τους τούρκους τα αναφέραμε. Η επίσημη δικαιολογία ήταν μια πως θα απαιτούσε να υπάρχει μεγάλο απόθεμα ρουκετών, πως θα μειωνόντουσαν τα αποθέματα της αεροπορίας σε ρουκέτες και διαφορές άλλες μπούρδες.
Ο σκελετός του επιθετικού ελικοπτέρου!
Σε μια περίοδο αναδουλειάς στην μικρή εταιρία όλοι αναρωτιόντουσαν, τι θα κάνουν πως θα περάσει η ώρα. Τότε ο μικρός έριξε μια ιδέα; Να φτιάξουμε κάτι για να ασχοληθούμε. Τι να φτιάξουμε των ρώτησαν; Ένα ελικόπτερο! Ένα ελικόπτερο; Μα θέλει καθίσματα, είναι μεγάλο σε μέγεθος. Ναι για αυτό θα φτιάξουμε ένα επιθετικό ελικόπτερο απάντησε ο μικρός! Όλοι έμειναν άφωνοι άλλα τελικά συναίνεσαν για αυτό. Δεν είπε κανένας πως ήταν έτσι μια απόφαση εν θερμό, ήταν μια σοφή απόφαση για το μέλλον της εταιρίας που έπρεπε να προχωρήσει προς τα επάνω. Έτσι ξεκίνησαν την δουλειά.
Την επόμενη μέρα από την συζήτηση ήρθαν σχέδια, φωτογραφίες. Ήθελαν βοήθεια αλλά ήταν πολύ δύσκολο να βρουν κάποιους να τους βοηθήσουν που να έχουν της γνώσεις και να μην πάρουν σχεδόν καθόλου ή ελάχιστα χρήματα! Ξεκίνησαν με τον γνωστό του γνωστού, τους φίλους και συγγενείς. Πρώτος ήρθε για βοήθεια ένας υπαξιωματικός μηχανικός ελικόπτερων (δεν θυμάμαι σε ποιο σώμα ήταν όμως) και μετά ήρθε ένας φοιτητής που ήταν στο τελευταίο έτος αεροναυπηγός. Ξεκίνησε η δουλειά αλλά ο πρώτος σκελετός απείχε από το να ήταν ένα πραγματικό ελικόπτερο, ήθελαν επιπλέον βοήθεια από έξω επειγόντως. Το παρήγορο όμως ήταν πως διαπιστώθηκε πως είχαν της ικανότητες και μπορούσαν να τον κατασκευάσουν οι εφαρμοστές της εταιρίας, άνθρωποι χωρίς διπλώματα και πτυχία. Έτσι ο πρώτος σκελετός πέρασε στην άκρη και μετά διαλύθηκε, για να κατασκευαστή ο δεύτερος σκελετός του επιθετικού ελικοπτέρου.
Ήθελαν βοήθεια όπως είπαμε και πριν, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να βρουν να τους βοηθήσουν που να έχουν της γνώσεις και να μην πάρουν σχεδόν καθόλου ή ελάχιστα χρήματα! Που να βρεις όμως έναν αεροναυπηγό που να έχει ειδικότητα στα ελικόπτερα; Το πρόβλημα ήταν τα σχέδια που δεν ήταν απόλυτα ακριβή, αλλά και ότι αυτοί που βοηθούσαν δεν ήταν συνεχώς στην εταιρία για να ελέγχουν την δουλειά και να διορθώνουν τα λάθη. Έτσι στον δεύτερο σκελετό του επιθετικού ελικοπτέρου έγιναν πάλι λάθη που μπορούσαν να διορθωθούν, αλλά κάνεις δεν ήθελε μπαλώματα. Έτσι αποφασίστηκε να διαλυθεί ο σκελετός και να φτιαχτεί ένας καινούργιος. Αυτό έγινε και για έναν ακόμα λόγο γιατί δεν χωρούσε τον κατάλληλο κινητήρα, δηλαδή όχι αυτόν που ήθελαν αλλά αυτόν που μπορούσαν να βρουν!
Όχι δεν έκαναν αντιγραφή ενός επιθετικού ελικοπτέρου όπως θα νομίζει κάποιος, όπως έκαναν οι Ιρανοί με τα αμερικανικά κόμπρα. Ήθελαν να φτιάξουν το δικό τους επιθετικό ελικόπτερο! Ήθελαν να αποδείξουν ότι άξιζαν! Εξάλλου αυτό έκαναν όλες οι εταιρίες τον σκελετό έφτιαχναν, κινητήρα κλπ τα έπαιρναν από αλλού. Ο τρίτος σκελετός έδειχνε σαν ένα πραγματικό επιθετικό ελικόπτερο. Τοποθετηθήκαν όλα τα απαραίτητα όργανα, από ένα παλιό ελικόπτερο του στρατού που είχαν αποσύρει τον τύπο. Μπήκαν οι καλωδιώσεις από ηλεκτρολόγο που δούλευε στα ελικόπτερα του στρατού ξηράς και από τον μικρό! Μπήκαν καθίσματα, δεξαμενές καυσίμου κλπ.
Τοποθετήθηκε το ουραίο στροφείο και ο μειωτήρας κατασκευάστηκε σε ένα ειδικό μηχανουργείο που τότε έφτιαχνε τα ανταλλακτικά για να άρματα. Ποιος μειωτήρας; Αυτός που μεταδίδει την κίνηση στον άξονα του ουραίου στροφείου κλπ. Μην νομίζει κάποιος πως η κατασκευή ενός ελικοπτέρου είναι μια εύκολη υπόθεση. Το δύσκολο ήταν να κατασκευαστή ο άξονας που μεταδίδει την κίνηση στο στροφείο και όχι οι έλικες. Δηλαδή τα πτερύγια του στροφείου. Τοποθετηθήκαν και δυο φορείς ρουκετών των 2,75 ιντσών στης μικρές πτέρυγες, έτσι έδειχνε πια σαν ένα πραγματικό επιθετικό ελικόπτερο, άσχετα αν ήταν λίγο πιο μικρό στο μέγεθος.
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν τι θα έκαναν με το ρύγχος, πως θα έβαζαν ένα πυροβόλο εξωτερικά σε αυτό με το σύστημα περιστροφής- κίνησης. ο μικρός διαφώνησε κάθετα από την αρχή. Όχι εξωτερικό πυροβόλο, χρειάζεται ραντάρ όπως έχουν τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα. Γιατί ο πόλεμος θα διεξαχτεί στο αιγαίο και εκεί πρέπει να τον κερδίσουμε, καταστρέφοντας τα αποβατικά πλοία των τούρκων, τα πλοία επιφανείας και της αποβάσεις που θα κάνουν και μετά στον Έβρο. Αν χάσουμε τον πόλεμο στο αιγαίο, δηλαδή να μας πάρουν δυο νησιά οι τούρκοι και να κερδίσουμε εδάφη στην ανατολική Θράκη, δεν μπορούμε να αναπληρώσουμε της απώλειες. Έτσι το ελικόπτερο έπρεπε να μπορεί να πάρει και πυραύλους εναντίον πλοίων AS-15TT και μεγαλύτερους, μαζί με μεγάλες ρουκέτες. Όπως δηλαδή είχαν φτιάξει στον πόλεμο της Κορέας σαν τον μικρό Τζων κλπ.
Μα θα αφήσουμε το ελικόπτερο άοπλο; Όχι απάντησε ο μικρός θα του βάλουμε έναν φορέα ανάρτησης οπλισμού κάτω από την άτρακτο που εκεί θα μπορεί να μπει εξωτερικά ένας φορέας με ένα πολυβόλο των 0,50 ιντσών, όπως έχουν τα αεροσκάφη Τ-2 στην Καλαμάτα. Έξαλλου εκεί θα μπει αντί για το πολυβόλο το σύστημα κατεύθυνσης των πυραύλων. Έτσι άφησαν τον κατάλληλο χώρο στο ρύγχος για να μπει ένα ραντάρ επιφανείας.
Η δουλειά συνεχίστηκε και είχε φτάσει στο σημείο της εξεύρεσης κινητήρα που ήταν δύσκολο να τον παραγγέλλουν από το εξωτερικό, αφού δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι πόροι. Δηλαδή τα χρήματα! Έτσι προσπάθησαν να συνεννοηθούν και να ζητήσουν έναν κινητήρα δανικό από τον στρατό για της δόκιμες πτήσης του ελικοπτέρου. Είχαν φτάσει στο σημείο που έκαναν της διαβουλεύσεις, ήρθε κλιμάκιο του στρατού για να το δει κλπ.
Η καταστροφή της μικρής πολεμικής βιομηχανίας.

Ενώ πήγαιναν όλα μια χαρά ξαφνικά και αναπάντεχα ήρθε το τέλος! Ήρθε το περιοδικό πτήση για να κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα στην εταιρία και όλα τα προϊόντα που παράγει και που τα έχω αναφέρει. Αυτά μπήκαν και με φωτογραφίες στο περιοδικό. Στο τέλος στην συζήτηση που έκαναν με τον υπεύθυνο της εταιρίας, ακούστηκαν και δημοσιοποιηθήκαν δυο πράγματα στο περιοδικό. Το ένα ήταν ο τρίτος σκελετός που επιθετικού ελικοπτέρου που ήταν περήφανος για αυτό με της βελτιώσεις που είχαν γίνει. Το άλλο ήταν ότι είχε ζητήσει προσωπικό η εταιρία για να αναπτυχτεί. Ήρθε ένας καθηγητής με διδακτορικό για να δουλέψει που δεν είχε βασικές γνώσεις φυσικής που δεν μπορούσε να τους βοηθήσει. Έτσι στην θέση του προσέλαβαν ένα απόφοιτο τεχνικού λυκείου που προσέφερε τα μέγιστα στην εταιρία και έκοβε το μυαλό του! Αυτός είναι ο μικρός που γράφω ο πιο νέος υπάλληλος στην εταιρία.
Μόλις τυπώθηκε το περιοδικό και μοιράστηκε στα περίπτερα, από την επόμενη μέρα ξεκίνησε ο πόλεμος. Στην ΕΑΒ ούρλιαζαν γιατί αυτοί δεν είχαν φτιάξει ποτέ κάτι δικό τους και είχαν ασχολία μόνο με τα αντισταθμιστικά ωφέλει. Πήγαν στον υπουργό και στους υπόλοιπους έξω φρενών. Το ίδιο έγινε και με τον καθηγητή με το διδακτορικό που είχε σχέση με μεγάλο πολίτικο κώμα μόλις του το είπαν πήγε στον υπουργό και ζήτησε το κεφάλι τους επί πίνακι. Όπως ξέρετε τα πολιτικά κώματα διόριζαν και στον ιδιωτικό τομέα έτσι είχε γίνει και με αυτόν, θα σου δώσω την δουλειά αλλά θα πάρεις έναν δικό μου για δουλειά! 
Έτσι η εταιρία μπήκε στην μαύρη λίστα ξαφνικά και αναπάντεχα! Πρώτα ήρθαν το πρωί το υγειονομικό, οι αστίατροι που έψαχναν τους χώρους της εταιρίας και την έγραψαν για την σκόνη που είχε!
Ήρθε και το ΙΚΑ ψάχνοντας να βρει ανασφάλιστους τους εργάτες, δεν βρήκε τίποτα και έφυγε!
Πήγαν και οι ελεγκτές της εφορίας τρεις ολόκληρες ήμερες ήταν εκεί και έψαχναν, έψαχναν, έψαχναν! Την τρίτη μέρα κατά το μεσημέρι ακούστηκε μια φωνή τους πιάσαμε! Βρήκαν κάτι λάθος μια ασήμαντη παράβαση, ένας αναγραμματισμός στα βιβλία από λάθος και τους έριξαν ένα βαρύ πρόστιμο!
Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι τέλους! Έβαλαν χέρι σε όλους που τους είχαν βοηθήσει με το σκελετό του επιθετικού ελικοπτέρου, επέπληξαν τους πάντες. δεν επέτρεψαν να δοθεί κινητήρας για να γίνουν οι πτητικές δόκιμες και δεν έδωσαν ποτέ ξανά δουλειά στην εταιρία! Με αποτέλεσμα να την οδηγήσουν σε κλείσιμο!
Αν προλάβαιναν και προχωρούσαν το επιθετικό ελικόπτερο μπορεί κάτι να είχε γίνει. Δυστυχώς το περιοδικό Πτήση άθελα του συνέβαλε στο να γίνει η αιτία να καταστραφεί η εταιρία. Δεν είπα πως έφταιγε το περιοδικό, παραδόξως όμως όλες οι μικρές εταιρίες που παρουσίασε τότε έκλεισαν! Η Ελλάδα έμεινε στάσιμη τίποτα καινούργιο δεν κατασκευάστηκε, τίποτα δεν προχώρησε.
Η κουτή ερώτηση;
Το επιθετικό ελικόπτερο θα άξιζε σαν τα Απάτσι που πήραμε; Τι λες ρε καραμήτρο που μου θες και Απάτσι που δεν έχεις φράγκο και μου θες μεταξωτά βρακιά να φορέσει ο πισινός σου, τώρα να δω πως θα τα συντηρήσεις; Έμαθες και τα Απάτσι, τι ξέρεις για αυτά; Ξέρεις πως πολέμησαν στο Ιράκ και έπαθαν πανωλεθρία, χάνοντας δεκάδες ελικόπτερα; Τα επιθετικά ελικόπτερα και όλα τα ελικόπτερα γενικά είναι ευάλωτα. Αυτό που έκαναν οι αμερικανοί μετά από κάθε έναν πόλεμο στο Ιράκ ήταν να τα συγχρονίσουν, για να έχουν την δυνατότητα να χτυπάμε τον εχθρό από πιο μακριά για να έχουν λιγότερες απώλειες.
Όσο για το επιθετικό ελικόπτερο ήταν μια χαρά ασφαλώς και ήθελε πολύ δουλειά για να γίνει μάχιμο και να πετάξει, αλλά δεν το άφησαν. Ήταν στα επίπεδα των εξοπλισμένων ελικοπτέρων, θα μπορούσε εύκολα να βαλτωθεί. Αλλά δεν θα γράψω άλλες φανταστικές ιστορίες τι θα μπορούσε να γίνει εκ των υστέρων.
Στο επόμενο θα αναφερθώ για μια άλλη μικρή πολεμική βιομηχανία, μόνο που εδώ ξέρω λιγότερα και όχι από πρώτο χέρι όπως αυτά που έγραψα και διαβάσατε.

Και για την αντιγραφή.

Δικαίος Γεώργιος Μικρός Ήρωας.