Tο τελευταίο διάστημα, οι Εξεταστικές Επιτροπές επανήλθαν στη ζωή μας. Όπως επανήλθε και η σκανδαλολογία, αν και αυτή η τελευταία πιθανότατα… δεν μας εγκατέλειψε ποτέ.
Επιχειρώντας να βρει πολιτικά και επικοινωνιακά ισοδύναμα, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να ανακαλέσει στην εθνική μνήμη των Ελλήνων σκανδαλώδεις υποθέσεις του παρελθόντος, στις οποίες είχαν πρωταγωνιστήσει στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Προκειμένου να δείξει ότι, παρά τη μεγάλη φθορά της δικής του διακυβέρνησης, ο ίδιος διατηρεί συγκριτικό πλεονέκτημα.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι προφανές ότι η ντουλάπα με τους σκελετούς των σκανδάλων της Μεταπολίτευσης μπορεί να γεννήσει… τέρατα. Και να στηθούν Εξεταστικές για μια σειρά από σκάνδαλα και… περίεργες υποθέσεις.
Υπάρχει ωστόσο και μια… παρακαμπτήριος. Ένας τρόπος να γλυτώσουμε από τις πολλές Εξεταστικές, χωρίς την ίδια στιγμή να αφήσουμε ανεξερεύνητα σκάνδαλα. Η λύση λοιπόν είναι… μια και μόνη Εξεταστική. Για τη λεηλασία της Ελλάδας επί Σημίτη. Εκείνη τη μοιραία για την εξέλιξη του μέλλοντος του τόπου οκταετία, όπου στήθηκε πανηγύρι διαπλοκής και διαφθοράς.
Την οκταετία που άνοιξε το δρόμο για την εθνική χρεοκοπία του 2010, στα χέρια και με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου.
Την οκταετία της πιο βίαιης αναδιανομής πλούτου στη χώρα, από την εποχή της Απελευθέρωσης του 1821. Της πιο βίαιης αναδιανομής πλούτου σε… δήθεν πολιτισμένη χώρα, εν καιρώ ειρήνης.
Μια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνούσε όλες τις… ομορφιές της περιόδου Σημίτη, θα έβρισκε μπροστά της κάθε μικρό και μεγάλο σκάνδαλο που καταγράφηκε στην Ελλάδα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Και ακόμη κι αν οι σχετικές ποινικές ευθύνες έχουν παραγραφεί, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ηθική ικανοποίηση της καταδίκης του Κώστα Σημίτη και των “ορφανών” του. Από την Ιστορία και τον λαό…
ysterografa
