Η ταινία δείχνει την ηρωική άμυνα του Φρουρίου της Βρέστης στα σύνορα Πολωνίας – Λευκορωσίας. Πρόκειται για πραγματικό ιστορικό γεγονός στις αρχές του Β' Π. Πολέμου και την αντίσταση των σοβιετικών στρατιωτών, κατά των Γερμανών εισβολέων, στις 22 Ιουνίου 1941.
Η ιστορία περιγράφει τα γεγονότα των πρώτων ημερών της άμυνας. Η ταινία μιλά για τρεις κύριες ζώνες αντίστασης, με επικεφαλής τον διοικητή του 44ου Συντάγματος Πεζικού, Pyotr Mikhailovich Gavrilov, τον στρατιωτικό Κομισάριο του 84ου Συντάγματος πεζικού Efim Moisejevich Fomin και τον επικεφαλής του 9ου συνοριακού φυλακίου, Andrey Mitrofanovich Kizhevatov. Πολλά χρόνια αργότερα ο παλαίμαχος Alexander Akimov ξανά και ξανά υπενθυμίζει τις μνήμες της εποχής, όταν ήταν ένας 15χρονος και βαθιά ερωτευμένος με την όμορφη Anya όταν ξαφνικά βρέθηκε στη μέση των γεγονότων του αιματηρού πολέμου.
Το φρούριο αυτό αργότερα για την δράση του αυτή τιμήθηκε από την τότε Σοβιετική Ένωση με παράσημο και ονομάστηκε ήρωας της ΕΣΣΔ...
Ο σκηνοθέτης Aleksandr Kott, παρουσιάζει την υπεράσπιση της σοβιετικής πατρίδας. Μας δείχνει την προετοιμασία του λαού για την ναζιστική επίθεση που ήξερε ότι ερχόταν και έπρεπε να είναι έτοιμος για να την κουρελιάσει, όπως και έγινε. Την υπεράσπιση της πατρίδας που έχτιζαν με πολύ κόπο οι σοβιετικοί πολίτες. Την υπεράσπιση της ίδιας της ιδεολογίας τους, απέναντι στο Ναζισμό – Φασισμό, που χτίστηκε για να διαλύσει τον μεγάλο αντίπαλο των κεφαλαιοκρατών, τον κομμουνισμό.
Άλλωστε η αποχή των "συμμαχικών" δυνάμεων από κάθε επεκτατική προσπάθεια των χιτλερικών να φτάσει στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν τόσο κραυγαλέα που δεν χωράει αμφισβήτηση.
Στην ταινία υπάρχει μια μικρή έως πολύ μικρή αντισταλινική αναφορά, που προφανώς είναι το "διαβατήριο" του Aleksandr Kott για να του επιτραπεί το γύρισμα της ταινίας.
Ταινία γυρισμένη με προδιαγραφές "σοσιαλιστικού ρεαλισμού" σε καιρό Πούτιν!!!
Ας μην ξεχνάμε ότι στη Ρωσία τώρα ο αντισταλινισμός και κατ επέκταση ο αντικομμουνισμός είναι βασική καθημερινή πνευματική τροφή των Ρώσων πολιτών σε μια προσπάθεια να σβηστεί η πραγματικότητα της επανάστασης και της οικοδόμησης του κράτους των μπολσεβίκων και έτσι οι νέοι να μην μάθουν ποτέ τι είχαν οι παππούδες τους και αυτοί που ζουν ακόμα να μην αναζητήσουν αυτά που έχασαν.
Αν δει κάποιος πιο προσεχτικά την ταινία όμως, θα δει ότι υπάρχει ξεκάθαρα διατυπωμένη η καθημερινότητα των σοβιετικών πολιτών σε μια χώρα που είχε καταφέρει μέσα σε 20 χρόνια να ανεβάσει τη ποιότητα ζωής των πολιτών της, τόσο που να είναι αγκάθι στο μάτι των καπιταλιστών. Περιγράφει αρκετά ρεαλιστικά μία ευημερούσα χώρα με χαρούμενους ανθρώπους.
