14.9.16

Ποιές είναι οι αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία;


Γράφει ο συνεργάτης μας 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΛΥΚΟΥΔΗΣ*


Θα πω πολλά και δη τέτοια μέρα και δεν πρέπει. Περιορίζομαι όμως στα πρέποντα και επαφίεμαι στην αντιδραστική μου πνευματική ακρασία να επανέλθω συντόμως με περισσότερα.
     Αλλάζει ο τρόπος διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια. Η ανάπτυξη του μαθήματος θα βασίζεται σε λογοτεχνικά κείμενα, φιλοσοφικά, πίνακες, παραβολές, βίντεο, μουσικές κ.ά. Τον Όμπραξ, τον Λοχαγό Μαρκ και τον αξέχαστο Φρου-φρου λησμόνησαν που είχαμε στα παιδικά μας χρόνια!
Ποια φιλοσοφικά κείμενα θα διδάξουν Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα; Βέβαια, συμφωνώ απόλυτα με τα μέσα, δηλαδή με τους πίνακες, τη μουσική, τα λογοτεχνικά και κάποια φιλοσοφικά κείμενα που ευωδιάζουν από Χριστό, πλην όμως, αναρωτιέμαι, αλήθεια, έχεις κανείς αντίλογο ότι όσα εξ αυτών θα επιλεγούν θα κατακρημνίζουν την Πίστη μας αντί να την στερεώνουν και να διδάσκουν τα ελληνόπουλα; Άλλωστε, η απεμπλοκή από το σχολικό εγχειρίδιο μόνο χαρά μου προξενεί, φθάνει καθείς να αναγνώσει βιαστικά το περιεχόμενό τους! Ηθικολογίες, όμορφες καλόβουλες κουβεντούλες, καλοί άνθρωποι, αγάπη παντού, αγάπη, η αλήθεια όλη από μέρους ενός εκάστου! Μακριά από τα σχολικά εγχειρίδια των θρησκευτικών, η διδασκαλική μου εμπειρία μού λέγει ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα την Πίστη μας, παρά ακολουθώντας τα κείμενα αυτά.
     Στην Ελλάδα όμως του 2016, στη Χώρα των Αγίων και Μαρτύρων και Ηρώων της Πίστεως, ως συνηθίζω να γράφω, να λέμε ναί στην ετερότητα και στην ομαλή κοινωνικοποίησή της καί το καταλαβαίνω καί το επιθυμώ! Να προσαρμόζουμε όμως το μάθημα των θρησκευτικών αντί στο 97,8 επί τοις εκατό που αναφέρεται σε Χριστιανούς Ορθόδοξους στο 2-3 τοις εκατό στους ετερόδοξους και ένθερμους υποστηρικτές άλλων θεωριών και δογμάτων, είναι κάτι που με ξεπερνά και με βρίσκει και νυν και εσαεί αντίθετο, δημόσια και ιδιωτικά! Όποιός δεν επιθυμεί να ακούσει για Χριστό στην Ορθόδοξη Ελλάδα είτε να επιστρέψει στην πατρίδα του είτε να εξαιρεθεί από το μάθημα, δικαίωμα που ταυτόχρονα αναγνωρίζει η εκπαιδευτική κοινότητα σε κάθε αλλοδαπό μαθητή. Και όμως, δεν καταλαβαίνω, αφού τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα της απαλλαγής, γιατί τόσος κόπος να μεταποιήσουμε το μάθημα σε θρησκειολογικό συνονθύλευμα θεωριών και ηθικολογικών προθέσεων; Γιατί σιωπούν οι αρμόδιοι φορείς; Υπάρχει συντεταγμένη επίσημη θέση ημών των Ορθοδόξων επ΄ αυτού; Ερωτώ, υπάρχει; Απεναντίας, πολύ πόνο μου προξενούν αυτά τα θεατρινίστικα "μαγαζάκια" νεότερων και "μεταπατερικών"-μοντέρνων θεολόγων συναδέλφων, που σπεύδουν να χειροκροτήσουν παρόμοιες ως οι άνω ενέργειες και πρωτοβουλίες! Αλλά να θυμάστε και να θυμόμαστε όλοι μας: Υπάρχει και Θεός! Μη σχεδιάζετε άνευ φόβο Θεού και Πίστεως! Ιδού νυν καιρός!

___________________________________________________

*Ο Δημήτριος Π. Λυκούδης


     Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Θεολογία (τμήμα Θεολογίας) στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλολογία (τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α. (Χριστιανική Αγωγή και Ποιμαντική) και ακολούθως στο τμήμα Θεολογίας (Δογματική). Είναι υποψήφιος Διδάκτορας του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α. στον τομέα της Ψυχολογίας της Θρησκείας.
   Το ερευνητικό του έργο εστιάζει σε θέματα ποιμαντικά και δογματικά και σε ζητήματα που άπτονται της Ψυχολογίας της Θρησκείας. Προσκεκλημένος Ιερών Μητροπόλεων τόσο του κέντρου όσο και της επαρχίας, κηρύττει ορθόδοξο λόγο περιοδικά. Επιμελείται και παρουσιάζει εβδομαδιαίως τεσσερις (4) ραδιοφωνικές εκκλησιαστικές εκπομπές (Ι.Μ. Χίου, Ψαρών και Οινουσών, Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Ι.Μ. Παροναξίας, Ι.Μ. Κεφαλληνίας, Ι.Μ. Ξάνθης και Περιθεωρίου, Ι.Μ. Αργολίδος, Ι.Μ. Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μυκόνου, Σερίφου, Κιμώλου, Μήλου, Σύφνου, Κύθνου, Φολεγάνδρου, Σίκινου, Ι.Μ. Πατρών, Ι.Μ. Μονεμβασίας και Σπάρτης, Ι.Μ. Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων, Ι.Μ. Άρτης, Ρ/Σ Αγίων Μετεώρων, Ι.Μ. Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, 
Διαδικτυακό ραδιόφωνο "Αγίας Τριάδος Βύρωνος", Ραδιόφωνο ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, της Ι. Μονής Ταξιαρχών Πηλίου),  και έχει κάνει πάνω απο 100 εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά θεολογικά και ιστορικά συνέδρια και ημερίδες και αρθρογραφεί σε εκκλησιαστικά και ιστορικό-φιλοσοφικά περιοδικά. Επιμελείται και διαχειρίζεται τρία (3) ιστολόγια στο διαδίκτυο, «Θεολογικο Σπουδαστήριο», «Θεολογικό Αναλόγιο», «Θεολογικό Υπόμνημα». Από τον Ιανουάριο του 2015 εκδίδει και επιμελείται το έντυπο περιοδικό «Αιτωλικός Απόηχος», μια δίμηνη έκδοση πολιτιστικού περιεχομένου. 
   Ως κάτοχος διπλώματος Βυζαντινής Μουσικής (Ωδείο Αιγάλεω), διακονεί στο ιεροψαλτικό αναλόγιο σε δύο ενορίες (Ι.Μ. Πειραιώς και Ι.Μ. Νέας Σμύρνης) και συμμετέχει σε εκκλησιαστικές χορωδίες και συναυλίες (διακόνησε και ως κατηχητής ανωτέρου στην Ι.Μ. Πειραιώς από το 2003 έως το 2009 – κάτοχος διπλώματος επιμορφώσεως στελεχών του διετούς σεμιναρίου της Ι.Μ. Πειραιώς). ΄Εχει βραβευτεί με πολλές τιμητικές διακρίσεις για την συνολική εκκλησιαστική και πολιτιστική του δράση. Από τον Οκτώβριο του 2014 τυγχάνει μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών (ΔΕΕΛ). Στις 13/11/2014 βραβεύτηκε απο την Διεθνή ΄Ενωση Λογοτεχνών της Βραζιλίας για την ποικίλη εργογραφική του δραστηριότητα. Αρθρογραφεί και συνεργάζεται με τις διαδικτυακές εφημερίδες «Efenpress» και «NetNews», με τις ιστοσελίδες «Βήμα Ορθοδοξίας» και «Εκκλησία on line»  και από τον Ιούνιο του 2015 με την έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός τηςΟρθοδοξίας». Από τον Ιούνιο του 2015 έως τον Δεκέμβριο διακόνησε ως καθηγητής και Σχολάρχης της Πατριαρχικής Ακαδημίας «Σιών» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του. Απο τον Μάιο του 2016, παρουσιάζει την εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή "Νεανικές Αναζητήσεις" στον τηλεπτικό σταθμό ΘΑΡΡΙ, της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου. Είναι πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Συμπαράστασης αδελφών «Ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία» που δραστηριοποιείται φιλανθρωπικά στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.
     Ομιλεί: Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Ρουμάνικα, (Αραβικά – Εβραϊκά).
Έργα του: 1. «Η Προσευχή ως επικοινωνιακός τρόπος προσέγγισης του Θείου στο χώρο του μεταμοντέρνου κόσμου» (Αθήνα 2011), 2. «Βίος Αβίωτος» (Αθήνα 2014), 3. «Οσμήν Ευωδίας Αγιορείτικης» (Αθήνα 2015), 4. «Αγέλαστοι Άνθρωποι» (Αθήνα 2016), 5. «Ο Άγιος του αιώνα μας, πρὠην Πενταπόλεως Νεκτάριος Κεφαλάς» (Αθήνα 2016), 6. «Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Βίος και Πολιτεία» (Υπό έκδοση), 7. 
«Θεολογίας γόνοι αθεολόγητοι» (Υπό έκδοση).