18.7.16

«Παράτυποι» Μετανάστες»

Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Έτσι αποκαλούν τους λαθρομετανάστες οι… προοδευτικοί και αστοί πολιτικάντηδες και τα κάθε λογής παπαγαλάκια, που σε αναγκάζουν να μιλήσεις για παράτυπα μυαλά!
Στο παρελθόν, από τούτες τις στήλες, έκανα τη σχετική εννοιολογική αποκατάσταση. 
Πρόκειται για εσκεμμένη απόπειρα αλλοίωσης και βιασμού της ελληνικής γλώσσας.
Το ελληνικό λεξικό γράφει: «Παράτυπος = Αυτό που γίνεται παρά τους νόμιμους τύπους, η παράτυπη ενέργεια και Λαθρομετανάστης = Ο παράνομος μετανάστης, πρόσωπο που εισέρχεται σε άλλη χώρα χωρίς να έχει τη νόμιμη άδεια εισόδου και παραμονής. 

Μάλιστα ως παράδειγμα γράφει: «Τούρκοι δουλέμποροι αποβίβασαν Πακιστανούς λαθρομετανάστες»! (βλ. Μείζον Ελληνικό Λεξικό» - Τεγόπουλος-Φυτράκης (Ελευθεροτυπία), Αθήνα 1997). Αυτά γράφει το λεξικό για τις δύο έννοιες που είναι ταυτόσημες.
Ο παράτυπος μετανάστης …… η λαθρομετανάστης είναι το ίδιο. Τότε, γιατί αυτή η «προοδευτική» εμμονή στη χρήση ακατάλληλης ορολογίας; Μας λένε οι λογοπλάστες του ασύνορου λαϊκισμού και της παχυλής αγραμματοσύνης: «Δεν υπάρχουν άνθρωποι λαθρομετανάστες. Υπάρχουν λαθραία τσιγάρα κτλ».
Όμως αν ανοίξουν το λεξικό θα μάθουν ότι ΝΑΙ. Υπάρχουν λαθρομετανάστες που ισοδυναμούν με τους παράτυπους μετανάστες. Με το ζόρι να παραστήσουν τους πολιτικούς αυστραλοπίθηκους στο όνομανοσηρού προοδευτισμού; Αυτή η εμμονή τους δεν ανταποκρίνεται ούτε στη θουκυδίδεια ρήση: «Οι άνθρωποι για να δικαιολογούν τις αίσχιστες πράξεις τους αλλάζουν τη σημασία των λέξεων;» (βιβλίο Γ 82). Με την επιμονή τους οι «προοδευτικοί» παραχαράσσουν την ελληνική γλώσσα και τα λεξικά της, προκειμένου να την υποτάξουν στις ιδεοληψίες τους. Θέλουν, δε θέλουν, το λεξικό καταγράφει τους λαθρομετανάστες.
Εν κατακλείδι τίθεται το ερώτημα: Γιατί επιμένουν σ’ αυτή τη λεκτική μπούρδα;  Να τους ονομάσουμε μπουρδολόγους; Βάλτε ένα φρένο στην παραχάραξη της λογικής και τον άκρατο λαϊκισμό,  του οποίου η ασάφεια και ο ξύλινος λόγος συνιστούν θεμελιώδη στοιχεία του. (βλ. το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. “Ergo” Αθήνα 2002 και δη το κεφάλαιο: «Ο ανούσιος λόγος», σελ. 139 επ.

Αθήνα 18/07/2016

Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου