4.1.16

Ο Γιώργος (και ο Βενιζέλος) δεν μας αφήνουν να τους ξεχάσουμε


Ο Γιώργος και ο Βαγγέλης… Το αταίριαστο δίδυμο, που μέσα στη διαφορετικότητά του κατάφερε να πρωταγωνιστεί επί σχεδόν δυο δεκαετίες στο ΠΑΣΟΚ και στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, επανήλθε με πάθος στο προσκήνιο τα τελευταία 24ωρα.
Ο μεν γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ο τελευταίος των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, με αφορμή τη χθεσινή επέτειο ίδρυσης του Κινήματος, που έμεινε εκτός Βουλής στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, και δεν συμμετείχε καν στην αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

Ο δε πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήτης του Αντώνη Σαμαρά στη “δύσκολη” περίοδο 2012-2015, με μπαράζ δημόσιων παρεμβάσεών του, κυρίως μέσω αρθρογραφίας, για να μας θυμίσει ότι διατηρεί την υπεροχή της βαθιάς γνωστικής κατάρτισης που τον χαρακτηρίζει.
Παπανδρέου και Βενιζέλος φαντάζουν οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: Της εθνικής τραγωδίας που συσσώρευσε στην Ελλάδα το “όλον ΠΑΣΟΚ”, στις διαχρονικές εκφάνσεις του, δηλαδή και στη σημερινή με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αν ο Γιώργος (Ανδρέα Παπανδρέου) είναι ο πρωθυπουργός που έβαλε την υπογραφή του κάτω από την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, και επομένως στην απώλεια της εθνικής αυτοδιάθεσης και κυριαρχίας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πρωταγωνίστησε, την περίοδο της συγκυβέρνησης με τον Αντώνη Σαμαρά, στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για τη… λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε.
Αμφότεροι θα ήταν καλύτερο να επιλέξουν τη λήθη. Και να ευελπιστούν ότι θα ξεχαστούν για τις δραματικές επιπτώσεις της παρουσίας τους στη διαμόρφωση του εθνικού παρόντος. Με το να μην μας αφήνουν να τους ξεχάσουμε, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ανακυκλώνουν την τοξικότητα που τους χαρακτηρίζει.
Μαζί φυσικά με το… ανάθεμα μιας κοινωνίας που δεν μπορεί ακόμη να συνέλθει από τις δικές τους αστοχίες.

http://ysterografa.gr/