Του Όμηρου Αλεξάνδρου
Οικονομολόγου Λογιστή-Ελεγκτή
Με πιάνει κυριολεκτικά κατάθλιψη όταν σκέφτομαι το σοβαρότατο πλέον ενδεχόμενο, μετά τα όσα έχουμε πάθει, να οδηγηθούμε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές του Μαίου του 2016 με πρωταγωνιστές το ίδιο άθλιο κομματικό κατεστημένο και τους ίδιους φτηνούς πολιτικάντηδες που το συνθέτουν.
Για 41 χρόνια τώρα οι εκάστοτε κυπριακές ηγεσίες, με μονίμως απούσα την μάνα Ελλάδα, και παντελή έλλειψη στρατηγικής στο κυπριακό ολισθαίνουμε αργά αλλά σταθερά στις πάγιες θέσεις και επιδιώξεις της Τουρκίας που δεν είναι άλλες από την πλήρη προσάρτηση της Κύπρου.
Σήμερα η δική μας πλευρά με πρωταγωνιστή έναν από κάθε άποψη αναξιόπιστο και θλιβερό Πρόεδρο, με την στήριξη που του παρέχουν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, ετοιμάζεται να υπογράψει την συνθήκη παράδοσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Τουρκία μέσω της καταστροφικής λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ΔΔΟ..
Το έργο της παράδοσης στην Τουρκία το ανέλαβε το ίδιο αυτό άθλιο κομματικό κατεστημένο που οδήγησε την Κύπρο στην οικονομική κατάρρευση και τον κύπριο πολίτη στην ανεργία και στα κοινωνικά παντοπωλεία, για να μην έχει αντιστάσεις και να παραδοθεί χωρίς μάχη, όχι μόνο στη Τουρκία, αλλά και στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής, των οίκων αξιολόγησης, και στην παγκόσμια τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών
Ο Πρόεδρος και οι εταίροι του, με την στήριξη κάποιων μεγάλων ΜΜΕ, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική δυσπραγία και την ανασφάλεια του βιώνει ο κυπριακός λαός, με φτηνά συνθήματα προπαγανδίζουν καθημερινά υπέρ της άκρως αντιδημοκρατικής και οικονομικά μη βιώσιμης λύσης της ΔΔΟ, διαδίδοντας μάλιστα ότι με την λύση περίπου θα βρέχει δολάρια και θα επέλθει οικονομική έκρηξη.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μαζί με ΔΥΣΗ και ΑΚΕΛ, μόνο καμπάνες δεν κτύπησαν με την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζιή στην λεγόμενη προεδρία της ΤΔΒΚ (όπως κάναμε βλακωδώς και παλαιότερα με την εκλογή Τζιμμυ Κάρτερ στις ΗΠΑ) και προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι συνομιλητής μας δεν έπρεπε να είναι ο εγκάθετος της Άγκυρας αλλά η ίδια η Άγκυρα που ελέγχει το ψευδοκράτος τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά. Σχέδιο η αφέλεια και βλακεία η μίγμα και των δύο; Η ιστορία θα το κρίνει.
Ήρθε η ώρα ο λαός να πάρει τα πράγματα στα χέρια του και να απαλλαγεί από την υπάρχουσα άθλια κομματοκρατία πριν να είναι αργά . Και όταν λεω κομματοκρατία εννοώ φυσικά όλα τα κόμματα και όχι μόνο ΔΗΣΥ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ που νέμονται την εξουσία από το 1960. Εμένα δεν με αρκεί η όποια διαφωνία και φραστική αντίθεση των στελεχών των υπολοίπων μικρών κομμάτων και πολιτικών κινήσεων έναντι της στάσης που τήρησαν και εξακολουθούν να τηρούν τα τρία μεγάλα κόμματα τόσο στο κυπριακό όσο και στο θέμα της οικονομίας.
Τα στελέχη των μικρών κομμάτων που δεν βρισκόντουσαν στην εξουσία, οφείλουν να εξηγήσουν στον Λαό πριν ζητήσουν την ψήφο του, τι έχουν κάνει στην πράξη ενάντια στις καταστροφικές πρακτικές των 3 μεγάλων κομμάτων. Γιατί δεν θυσίασαν καρέκλες και καπετανάτα για να συστήσουν ένα νέο, χωρίς αρρωστημένες ιδεολογίες πολιτικό χώρο, με νέους, ικανούς, αδιάφθορους και γνήσιους πατριώτες για να σταματήσουν τον κατήφορο που μας οδηγούν τα μεγάλα και αμαρτωλά κόμματα εξουσίας.
Κάποιοι πολιτικοί που ανήκουν τόσο σε μικρά όσο και μεγάλα μου έχουν επανειλειμμένως διαμαρτυρηθεί ότι είμαι ισοπεδωτικός στην κριτική που ασκώ στο πολιτικό σύστημα, προβάλλοντας ότι αυτοί είναι νέοι και καθαροί πολιτικοί και δεν ευθύνονται για τα όσα μας έχουν συμβεί. Να δεχθώ ότι κάποιοι πολιτικοί είναι καθαροί και τίμιοι. Το γεγονός όμως ότι δεν καταγγέλλουν τα κακώς έχοντα στα κόμματα τους και απλά βολεύονται σε αυτά απολαμβάνοντας τα οφέλη της εξουσίας και δεν παραιτούνται, αυτό τους καθιστά συνυπεύθυνους και δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες.
Όποιος δεν θέλει ν’ ανήκει στον θίασο των 56 της Βουλής που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες, τις οποίες συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης και του διευθυντηρίου μαζί με τις «άγιες οικογένειες» του τόπου θα πρέπει να το αποδείξουν στην πράξη. Αν αυτό δεν γίνει, στο θέατρο που λέγεται… Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα συνεχίσουμε να μην βλέπουμε σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Κύπριους Διανοητές και επιστήμονες, επειδή απλά δεν είναι…θεατρίνοι.
Μερικοί από τις δεκάδες χιλιάδες δέκτες των μηνυμάτων μου, μου ζητούν και πολύ δικαιολογημένα, να μην ασκώ μόνο κριτική στο αμαρτωλό πολιτικό σύστημα αλλά να προτείνω τρόπους πως θα απαλλαγούμε από αυτό. Τους υπενθυμίζω ότι η πρόταση μου πως θα απαλλαγούμε από αυτό, περιέχεται στη ομιλία/Διάλεξη μου που έκανα στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου πριν από δύο περίπου χρόνια που είναι η εξής:
Το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο στην Κύπρο έχει καταστεί οικονομικά πανίσχυρο γιατί χρηματοδοτείται από εταιρείες και άτομα του εξωτερικού που έχουν αλλότρια συμφέροντα να εξυπηρετήσουν (Ιδέ έκθεση GRECO), καθώς επίσης από τον υπόκοσμο και μεγάλους οικονομικούς παράγοντες (Σπόνσορες). Η οικονομική ευρωστία του υπάρχοντος κομματικού κατεστημένου έχει επίσης τονωθεί και με την αύξηση της κρατικής χορηγίας που πέρασε πρόσφατα από την Βουλή. Ένα μεγάλο μερος της οικονομικής του δύναμης το κατεστημένο την διοχετεύει σε μεγάλα ΜΜΕ (Εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια) για να προστατεύει τα νότα του. Εν ολίγοις τα πλείστα ΜΜΕ,τα παίρνουν για να αναδεικνύουν στην πολιτική διεφθαρμένους και ανίκανους και για να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα τους σε βάρος του τόπου.
Ο μόνος τρόπος για να αναδειχθεί κάποια νέα κίνηση και να ενθαρρυνθούν νέοι ικανοί και αδιάφθοροι πατριώτες να αναμιχθούν στην πολιτική, είναι να ενισχυθεί οικονομικά αυτή η Κίνηση από επιφανείς οικονομικά ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο τους να πάει μπροστά χωρίς να αναμένουν ανταλλάγματα από την εξουσία. Να ενεργήσουν δηλαδή ως εθνικοί ευεργέτες όπως και το 1821 και όχι ως σπόνσορες. Οι εθνικοί ευεργέτες, σε αντίθεση με τους σπόνσορες που βοηθούν το κατεστημένο να διατηρείται στην εξουσία προσδοκώντας ανταλλάγματα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν ανιδιοτελώς ώστε να γεννηθεί κάτι υγιές για να βγάλει τον ελληνισμό της Κύπρου από το τέλμα.
Υπάρχουν τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό λαμπερά μυαλά που θα επιθυμούσαν και θα μπορούσαν να αναμιχθούν στην πολιτική αλλά είναι απρόθυμοι να το κάνουν γιατί φοβούνται τον πόλεμο και την λάσπη που θα δεχθούν από το βρώμικο κομματικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ που το στηρίζουν. Αν στηριχθεί όμως οικονομικά από εθνικούς ευεργέτες ένα τέτοιο εγχείρημα και ριζώσει να είστε βέβαιοι ότι οι πολίτες που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους θα το αγκαλιάσουν και θα το στηρίξουν και αυτοί οικονομικά. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απαλλαγούμε από την υπάρχουσα άθλια κομματοκρατία.
Κάνω έκκληση σε επιφανείς οικονομικά πολίτες και σε όλους τους απλούς πολίτες που συμφωνούν με αυτή τη πρόταση να έρθουν σε επαφή μαζί μου για να δούμε με πιο τρόπο υλοποιείται το πιο πάνω δύσκολο ομολογουμένως εγχείρημα. Διαβεβαιώ τους πάντες ότι δεν έχω προσωπικά καμιά φιλοδοξία να ηγηθώ αυτής της Κίνησης αλλά θα παραμείνω ένας απλός στρατιώτης για την υλοποίηση της.
Οι μάζες δεν επαναστατούν ποτέ από μόνες τους και δεν επαναστατούν μόνο γιατί καταπιέζονται.Μάλιστα, όσο δεν τους επιτρέπεται να έχουν μέτρο σύγκρισης, ούτε καν παίρνουν είδηση πως καταπιέζονται. Ας μην ξεχνάμε πως η Γαλλική Επανάσταση ξέσπασε δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της Γαλλίας – ενώ ήταν εξαιρετικά αιματηρή, επειδή ακριβώς καθυστέρησε τόσο πολύ.
Εμπρός λοιπόν, ο σκοπός είναι ιερός και επιβαλλόμενος, δεν μπορούμε να μένουμε άλλο αδρανείς μπροστά στην καταστροφή αυτού του επίγειου παράδεισου που μας χάρισε ο θεός. Το χρωστάμε σε όσους θυσιάστηκαν για αυτόν το τόπον, το χρωστάμε στα παιδιά μας, στις μελλοντικές γενιές.
