15.8.15

Το σχέδιο των ΗΠΑ κατά του ΙΚ και οι… τακτικές των Απάτσι!


Είναι πλέον ξεκάθαρες οι αδυναμίες της αμερικανικής στρατηγικής στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Για τους Αμερικανούς, ο πόλεμος κατά του ΙΚ δεν πρόκειται να κερδηθεί στο έδαφος μόνο, καθώς το φάντασμα του Βιετνάμ εξακολουθεί να πλανάται, διδάσκοντας πως οι τακτικές νίκες δεν αποτελούν προϋπόθεση για μια στρατηγική επιτυχία.

Του Robert Newston
ΠΗΓΗ: http://nationalinterest.org/
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας
Για να αντιμετωπιστούν οι τακτικές επιτυχίες του ΙΚ, αρχικά, είναι απαραίτητη η ακόμα στενότερη συνεργασία των Αμερικανών στρατιωτικών συμβούλων με τις ιρακινές δυνάμεις, αλλά και η προώθηση των Αμερικανών στην πρώτη γραμμή.

Οι Αμερικανοί σύμβουλοι πρέπει να αφεθούν να συνοδεύουν τις ιρακινές δυνάμεις στις μάχες, αντί να κάθονται στα μετόπισθεν, όπως είναι υποχρεωμένοι, με διαταγή της αμερικανικής κυβέρνησης. Παράλληλα θα χρειαστεί η ανάπτυξη μονάδων υποστήριξης και επιμελητείας, αλλά και μονάδες περισυλλογής, ιατρικής περίθαλψης, έρευνας και διάσωσης και άμεσης αντίδρασης.
Ωστόσο, στο Αφγανιστάν, οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις έδρασαν, πολλάκις, χωρίς επιμελητειακή υποστήριξη, αυτόνομα, σε μικρές ομάδες, υποστηρίζοντας φίλιες μονάδες της Βόρειας Συμμαχίας. Το να λέει, λοιπόν, κανείς, πως μπορεί να νικήσει τους τζιχαντιστές στο Ιράκ χωρίς τη χρησιμοποίηση χερσαίων δυνάμεων, είναι, απλώς, όνειρο. Κάποιες, δε, συνήθειες που οι Αμερικανοί ανέπτυξαν τα τελευταία 14 χρόνια και εφάρμοσαν στο Αφγανιστάν, αλλά και τώρα στο Ιράκ, είναι υπεύθυνες για τις μη επιτυχίες.
Κατ’ αρχήν η τακτική του στατικού πολέμου και των προωθημένων, οχυρωμένων βάσεων, με αμυντικές περιμέτρους και μεγάλες φρουρές, που απαιτούν και ιδιαίτερα σοβαρή επιμελητειακή υποστήριξη, αποδείχθηκε μάλλον συμβατική και απέδωσε μόνο όταν οι βάσεις αυτές αξιοποιήθηκαν ως ορμητήρια για επιδρομές μικρών μονάδων των ειδικών δυνάμεων, που δρούσαν αυτόνομα.
Στο Ιράκ σήμερα, αλλά και στους μελλοντικούς, μικρούς, υβριδικούς πολέμους που θα έχουν να δώσουν οι ΗΠΑ, όλη αυτή η στρατηγική πρέπει να αναθεωρηθεί. Δεν είναι δυνατόν για ένα μάχιμο τμήμα 500 ανδρών να απαιτούνται διπλάσιοι άνδρες των υπηρεσιών επιμελητείας και υποστήριξης.
Επιθέσεις, ειδικά ασύμμετρες, ή με όπλα ακριβείας υπερέχουν της στατικής άμυνας. Το ΙΚ κυρίευσε τις ιρακινές βάσεις με ταχύτητα και δόλο. Στην Ουκρανία, ρωσικά drones, κατεύθυναν, με ακρίβεια, το ρωσικό πυροβολικό, προκαλώντας συντριπτικά πλήγματα στις ουκρανικές δυνάμεις.
Οι ασύμμετρες επιθέσεις αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για τις δυνάμεις που αναπτύσσονται σε σταθερές βάσεις. Η κινητικότητα και όχι οι οχυρώσεις είναι η απάντηση και οι Αμερικανοί πρέπει να δράσουν βασιζόμενοι σε μικρές ομάδες κρούσης. Οι Αμερικανοί δεν χρειάζονται ένα νέο Οχυρό Απάτσι, αλλά τις τακτικές των Απάτσι.
Για παράδειγμα τα αμερικανικά ελικόπτερα δεν πρέπει να επιχειρούν από αεροπορικές βάσεις σε αστικές περιοχές, που εξαρτώνται από επισφαλείς γραμμές επικοινωνιών και είναι εύκολο να δεχτούν ασύμμετρες επιθέσεις. Οι βάσεις αυτές απαιτούν, για την ασφάλειά τους, ισχυρές φρουρές.
Αντ’ αυτού, τα αμερικανικά ελικόπτερα και drones θα πρέπει να επιχειρούν από προκεχωρημένα σημεία ανεφοδιασμού, για βραχύ χρονικό διάστημα, κοντά στη ζώνη επιχειρήσεων, προστατευμένα από την έρημο. Επιμελητειακές βάσεις, στη ζώνη των μετόπισθεν, θα υποστηρίζουν τα σημεία αυτά ανεφοδιασμού.
Οι ταχυκίνητες αμερικανικές δυνάμεις κρούσης που θα επιχειρούν από την έρημο, θα μπορούν να αποκόψουν τις γραμμές επικοινωνιών του ΙΚ, συντρίβοντας τον εφοδιασμό των μάχιμων μονάδων και αποκόπτοντας το ρεύμα αναπληρώσεων. Οι ταχυκίνητες μονάδες κρούσης δεν θα έχουν ως αποστολή την κατάκτηση και τη διατήρηση εδάφους, αλλά απλώς το να προκαλέσουν τις σοβαρότερες δυνατές απώλειες στο ΙΚ, πλήττοντάς τα σημεία στηρίγματος που αυτό κατέχει. Οι ιρακινές δυνάμεις θα ακολουθούν και θα κατακτούν το έδαφος.
Η πρωτοβουλία είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα στον πόλεμο. Οι ταχυκίνητες δυνάμεις αυτό ακριβώς κάνουν. Κερδίζουν την πρωτοβουλία, με ελάχιστο κόστος, αν και με υψηλό τακτικό κίνδυνο. Στον πόλεμο όμως η περιορισμένη κινητικότητα αποτελεί πηγή κινδύνου. Οι Ρωμαίοι έλεγαν πως όποιος αμύνεται πεθαίνει.
Η προσπάθεια περιορισμού των τακτικών κινδύνων περιορίζει την κινητικότητα ενός στρατού και τον καθιστά ευάλωτο. Η υποστήριξη των ταχυκίνητων μονάδων πρέπει να γίνεται από επίσης μικρές, ευέλικτες και ταχυκίνητες μονάδες υποστήριξης. Η ευκινησία είναι ο παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης.

defence-point