ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ; - ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ;
Σε επίθεση με χημικά όπλα κατά των Κούρδων πεσμεργκά προχώρησαν οι ισλαμιστές του ISIL αναβιώνοντας μνήμες από την επίθεση-γενοκτονία κατά της κουρδικής πόλης Χαλάμπτζα το 1987, όταν το καθεστώς Σ.Χουεϊν εξολόθρευσε πάνω από 5.000 αμάχους.
Κούρδοι μαχητές υπέστησαν «πριν από μερικές ημέρες» μία χημική επίθεση στο Ιράκ από τους ισλαμιστές του ΙSIL, ανακοίνωσε σήμερα το γερμανικό υπουργείο Άμυνας, το οποίο εκπαιδεύει τους πεσμεργκά για να πολεμήσουν εναντίον της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ).
«Υπήρξε μία επίθεση με χημικά όπλα (...), οι πεσμεργκά (Κούρδοι μαχητές) που επλήγησαν από την επίθεση εμφάνισαν ερεθισμό των αναπνευστικών οδών», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος του υπουργείου.
«Αμερικανοί και ιρακινοί ειδικοί εργάζονται αυτή τη στιγμή για να προσδιορίσουν τι πραγματικά συνέβη», δήλωσε ο εκπρόσωπος αναφερόμενος στην επίθεση η οποία πραγματοποιήθηκε νοτιοδυτικά της Αρμπίλ, πρωτεύουσας της αυτόνομης περιοχής του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Η επίθεση με τοξικά αέρια πραγματοποιήθηκε με ολμοβόλο, πρόσθεσε, χωρίς να διευκρινίσει ποια ουσία χρησιμοποιήθηκε.
Αμέσως δημιουργείται ερώτημα πως το ISIL απέκτησε αυτή την δυνατότητα χρήσης χημικών όπλων καθώς το υποτιθέμενο οπλοστάσιο του Σ.Χουσείν όπως έχει αποδειχτεί από τις έρευνες του 2003 δεν υπήρχε, είχε καταστραφεί προ πολλού. Ποιος τους προμήθευσε με τις πρώτες ύλες και ποιος είχε την γνώση να τα παρασκευάσει;
Ο εκπρόσωπος δήλωσε πως οι στρατιώτες της Μπούντεσβερ (οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις) που έχουν αναπτυχθεί στο βόρειο Ιράκ προκειμένου να εκπαιδεύσουν τους Κούρδους μαχητές δεν κινδύνεψαν σε καμία περίπτωση.
«Οι Γερμανοί στρατιώτες δεν επλήγησαν ούτε απειλήθηκαν (...) η προστασία των στρατιωτών μας στο βόρειο Ιράκ παραμένει σε κάθε περίπτωση στο πιο υψηλό επίπεδο», υπογράμμισε.
Οι τζιχαντιστές του ΙΚ έχουν χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν όπλα που περιείχαν τοξικά αέρια εναντίον των Κούρδων μαχητών, ενώ παρακλάδια τους είχαν ρίξει χημικά αέρια και στην συριακή Γκούτα τον Σεπτέμβριο του 2013 με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί επίτηδες από τις ΗΠΑ ο Μ.Άσαντ ώστε να βρεθεί η αφορμή για αμερικανική επέμβαση στο συριακό έδαφος, μια επέμβαση που ακυρώθηκε λόγω της σθεναρής στάσης της Ρωσίας.
Οι Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) και το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και ειδικοί ανέφεραν τον Ιούλιο επιθέσεις με χημικά όπλα στη επαρχία Χασάκε, στη βορειοανατολική Συρία, εναντίον των Κούρδων μαχητών.
Ούτε σε αυτή την περίπτωση διευκρινίστηκε το είδος του αερίου: «τα βλήματα αποδεσμεύουν ένα κίτρινο αέριο που αναδίδει μία έντονη οσμή χαλασμένου κρεμμυδιού».
Οι κουρδικές δυνάμεις είχαν κάνει λόγο τότε για «αίσθηση καύσου στον λαιμό, στα μάτια και στη μύτη, που συνοδεύεται από πονοκεφάλους, μυικούς πόνους, απώλεια συγκέντρωσης, προβλήματα κινητικότητας και εμετούς».
Τον Μάρτιο, η κυβέρνηση της αυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν είχε δηλώσει πως διαθέτει αποδείξεις για τη χρήση αερίου χλωρίου ως χημικού όπλου από το ΙΚ εναντίον των δυνάμεών της.
Το χλώριο, που είχε χρησιμοποιηθεί κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ένα αέριο που προκαλεί ασφυξία και η χρήση του έχει απαγορευθεί από τη Συνθήκη για τα Χημικά Όπλα το 1997.
Σημειώνεται ότι είναι οι Κούρδοι του Ιράκ είναι συνηθισμένοι να δέχονται επιθέσεις με χημικά όπλα καθώς ήταν τα αγαπημένα "πειραματόζωα" του Σ.Χουσεϊν του οποίου οι αξιωματικοί λέγεται ότι τώρα πολεμούν στο ISIL.
Από το Σεπτέμβριο του 1980 μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν. Οι Κούρδοι είναι τα κύρια θύματα αυτού του πολέμου, επειδή ζουν πέρα από τα σύνορα του Ιράκ και του Ιράν.
Στις 15 Μαρτίου 1988, η κουρδική πόλη Χαλάμπτζα απελευθερώνεται από τα χέρια του Σαντάμ Χουσεΐν από τους Πεσμεργκά (Κούρδοι αντάρτες) του PUK, η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν του Τζαλάλ Ταλαμπανί, με την υποστήριξη των Φρουρών της ιρανικής επανάστασης .
Στις 16 Μαρτίου 1988, γίνεται μια επίθεση εναντίον της πόλης της Χαλάμπτζα. Οι κάτοικοι αρχικά σκέφτηκαν ότι ήταν τα κλασικά αντίποινα του ιρακινού στρατού.
Κάποιοι κατέφυγαν σε πρόχειρα καταλύματα, ενώ άλλοι προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά τις χημικές βόμβες που πέταγαν τα ιρακινά Μιγκ και Μιράζ στον ίδιον το πληθυσμό τους, δεν άφησαν κανέναν να γλιτώσει. (τα Μιράζ που πωλούσε ο Ζακ Σιράκ στον Σαντάμ την εποχή εκείνη)
Μια δυσωδία εισέβαλλε στη Χαλάμπτζα. Οι αεροπορικές επιδρομές διήρκεσαν όλη τη νύχτα.
Την επόμενη μέρα ανακαλύπτεται το φοβερό θέαμα, οι πρώτες εικόνες που λήφθηκαν ήταν από τους Ιρανούς δημοσιογράφους και ανταποκριτές πολέμου.
Οι εικόνες αυτής της σφαγής κάνουν το γύρο του κόσμου: δρόμοι κατακλυσμένοι με πτώματα, βρέφη στην αγκαλιά των νεκρών γονέων τους, ηλικιωμένους, γυναίκες, παιδιά νεκρά από τα χημικά αέρια ...
Η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο μετά από τη γενοκτονία των Εβραίων.
Ο απολογισμός είναι πολύ βαρύς, σε λιγότερο από μία ώρα, υπήρξαν 5.000 θάνατοι , μεταξύ τους 3.200, μην έχοντας οικογένεια, οι οποίοι θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο.
Να γνωρίζετε ότι η χρήση των χημικών όπλων απαγορεύεται ρητά από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1925 (μόνο η Ιταλία του Μουσολίνι τα είχε χρησιμοποιήσει στον πόλεμο της Αβησσυνίας και η Γερμανία του Χίτλερ με τους θαλάμους αερίων εναντίον των Εβραίων και των Τσιγγάνων).
Στις αρχές του Απριλίου του 1987, ο καθείς Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ, εξάδελφος του Σαντάμ Χουσεΐν, διορίστηκε επικεφαλής του γραφείου των υποθέσεων του Βορρά (δηλαδή το Κουρδιστάν).
Την 29 Μαρτίου του 1987, μέσω του προεδρικού διατάγματος αριθ. 160, επιβάλει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να ενορχηστρώσει όλα τα μέσα για την εφαρμογή της « τελικής λύσης» του κουρδικού ζητήματος.
Η επιχείρηση για την μόνιμη εκρίζωση του «κουρδικού προβλήματος» βαφτίζεται «Ανφάλ» (το όνομα του ογδόου κεφαλαίου του Κορανίου που σημαίνει «λάφυρα»)
Αποφασίστηκαν η εκκένωση όλων των χωριών για να τα καταστρέψουν, η ομαδοποίηση των κατοίκων τους για την εξάλειψη αυτού του πληθυσμού που θεωρούταν εχθρικός προς τον ιρακινό καθεστώς.
Είναι σε αυτά τα πλαίσια που σχεδιάστηκε η χρήση των χημικών όπλων.
Στις 15 Απριλίου 1987, ήτοι δύο εβδομάδες μετά από το διορισμό του, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ αποφάσισε να διεξάγει το πρώτο χημικό πείραμα στις επαρχίες του Ερμπίλ και της Σουλεϊμανίγια, με εκατοντάδες νεκρούς .
Στις 17 Απριλίου 1987 που ακολουθεί, μια άλλη χημική επίθεση κάνει 400 νεκρούς στην κοιλάδα Μπαλισάν, 286 επιζώντες προσπάθησαν να μεταβούν στο Ερμπίλ για να θεραπευτούν, αλλά συνελήφθηκαν από τον ιρακινό στρατό που τους εξόντωσε απάνθρωπα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ιρακινές υπηρεσίες είχαν εκπαιδευτεί από τους ειδικούς της Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας.
Στις 26 Μαΐου 1987, ο Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ δήλωσε στα μέλη του κόμματος Μπάαθ: «Μόλις ολοκληρωθεί ο εκτοπισμός του πληθυσμού, θα αρχίσουμε την επίθεση στους Πεσμεργκά από παντού. (...) Θα τους περικυκλώσουμε σε μικρές εστίες και στη συνέχεια θα τους επιτεθούμε με χημικά όπλα.
Δεν θα τους επιτεθώ με χημικά όπλα μόνο για μια ημέρα, θα συνεχίσω να τους επιτεθώ για δεκαπέντε ημέρες.»
Οι επιχειρήσεις διαιρούνται σε σειρά οκτώ Ανφάλ .
Τα πρώτα επτά Ανφάλ έχουν στόχο την περιοχή όπου δρα η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK), ενώ η «τελική Ανφάλ» έπληξε την περιοχή όπου κυριαρχεί το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK).
Έτσι, έχουμε τις ακόλουθες οκτώ επιχειρήσεις με τις τοποθεσίες - στόχους τους:
Πρώτη Ανφάλ: Sergalou και Bergalou από 23 Φεβρουάριου - 19 Μαρτίου 1988. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης Ανφάλ που η Χαλάμπτζα αεριοποιήθηκε.
Δεύτερη Ανφάλ: Qara Dagh, από Μάρτιος 22 - Απρίλιος 1 1988
Τρίτη Ανφάλ: Germian, 7 Απρ-20 Απρ, 1988
Τέταρτη Ανφάλ: Η Κοιλάδα Zab, από τις 3 Μάης - 8 Μάιος 1988
Πέμπτη, έκτη και έβδομη Ανφάλ: οι κοιλάδες Shaqlawa και Rawanduz, 15 Μάιος - 26 Αύγουστος 1988
Τελική Ανφάλ: Badinan από 25 Αύγ έως 6 Σεπ 1988
200.000 ιρακινοί στρατιώτες πήραν μέρος σε αυτή την επιχείρηση γενοκτονίας που έγινε με επιθέσεις του στρατού ξηράς, με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, με συστηματική καταστροφή των κατοικημένων περιοχών, με μαζικές εκτοπίσεις, με τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, με συνοπτικές εκτελέσεις και φυσικά με τη μαζική χρήση χημικών όπλων, με την οποία κέρδισε ο Αλί Χασάν αλ-Ματζίντ το παρατσούκλι του «Αλί ο χημικός».
Μετά από αυτή τη μακρά γενοκτόνο πράξη , το 90% των 1.000 κουρδικών χωριών είχαν σβηστεί από τον χάρτη, όπως και καμιά εικοσαριά πόλεις.
Η εξοχική γη της επαρχίας γέμισε με σχεδόν 15 εκατομμύρια νάρκες, για να εμποδιστεί κάθε δραστηριότητα.
Την περιοχή που κάλυπταν τα 1.000 χωριά αποφασίστηκε, την 3 Ιουνίου 1987, να παραμένει μια ζώνη όπου κάθε ανθρώπινη ή ζωική ζωή έπρεπε να εξαλειφθεί.
Αυτό θα οδηγήσει στα τραγικά επεισόδια της εκστρατείας του Ανφάλ (το όνομά ενός στίχου του Κορανίου που επιτρέπει την λεηλασία της περιουσίας των απίστων) μεταξύ Φεβρουαρίου και Σεπτέμβρη του 1988.
Έπρεπε να περιμένουμε την κατάπαυση του πυρός μεταξύ του Ιράκ και του Ιράν για να σταματήσουν αυτές τις ενέργειες.
Τα ιρακινά στρατεύματα που επέστρεψαν (200.000 στρατιώτες με υποστήριξη της αεροπορίας) εκτελούν στη συνέχεια μια τελική εκστρατεία στην κουρδική επαρχία της Μπαντινάν, κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. Θα λάβει χώρα μια έξοδος περίπου 100.000 πολιτών προς την Τουρκία.
Η ιστορία της Χαλάμπτζα γράφεται παράλληλα με αυτά τα γεγονότα όπου τον Ιούλιο του 1988 ο στρατός βομβάρδισε και ισοπέδωσε ολοσχερώς την πόλη.
Αν επισήμως 5.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 16 Μαρτίου του 1988 στη Χαλάμπτζα, δεκάδες χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν ή μολύνθηκαν.
Πόσοι έχουν πεθάνει από τότε; Κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Μεταξύ του 1988 και του 1991, πολλά θύματα υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο Ιράν.
Κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε νέες περιπτώσεις. Το 2006 και μόνο , δεκαοκτώ χρόνια μετά την τραγωδία, 220 νέα κρούσματα είχαν εντοπιστεί ...
Πριν από τις επιθέσεις, ο Αλί ο χημικός έλεγε: "Θα τους σκοτώσω όλους με χημικά όπλα! Ποιος θα μιλήσει; Η διεθνής κοινότητα; Γάμ@@@ τους! "
Τώρα φάιεται ότι μια οργάνωση με καταβολές από εκείνο το καθεστώς έχει πάλι την δυνατότητα να χρησιμοποιεί τέτοια όπλα. Υπενθυμίζεται ότι η τουρκική ΜΚΟ ΙΗΗ μετέφερε με καμιόνια στην Συρία τις πρώτες ύλες που χρειάζονται για την κατασκευή του αέριου χλωρίου το οποίο μετά εμφανίστηκε στα χέρια των ανταρτών της Αλ Νούσρα και του Ισλαμικού κράτους. Μάλιστα έχει καταγγελθεί μετά την προβοκάτσια της Γκούτα έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον εναντίον των στρατιωτών του συριακού Στρατού, αλλά όπως πάντα η Διεθνής Κοινότητα όταν πρόκειται για την νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας έχει κλειστά "αυτιά".
