Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Παρά τις επικίνδυνες γεωπολιτικές κρίσεις που εξελίσσονται στην Ουκρανία, την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς Ανατολή, όλη η ανθρωπότητα είναι αυτήν την στιγμή προσηλωμένη στα οστά που ανευρέθησαν στον τύμβο της Αμφίπολης.
Όλα τα διεθνή ΜΜΕ ασχολούνται με την ταυτότητα του νεκρού, καθώς όλα δείχνουν ότι είτε πρόκειται γιά κορυφαία προσωπικότητα της Μακεδονικής Δυναστείας είτε γιά τον ίδιο τον Αλέξανδρο.
Ο Αλέξανδρος είναι μία προσωπικότητα κοινή στις εθνικές παραδόσεις δεκάδων ανατολικών λαών. Πέρσες, Σύροι, Αφγανοί, Ινδοί, Κινέζοι, Αιγύπτιοι διατηρούν στις παραδόσεις τους ζωντανή την ανάμνηση ενός στρατηλάτη, που προήλασε και κατέλαβε την Ασία όχι καίγοντας και σφάζοντας, αλλά «με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών», ακολουθούμενος από επιτελείο επιστημόνων, απελευθερώνοντας έθνη, σεβόμενος τα ήθη τους, οικοδομώντας πόλεις και χτίζοντας θέατρα (δηλαδή τον βασικό θεσμό της συλλογικής αυτογνωσίας και της άμεσης δημοκρατίας) και δημιουργώντας έναν νέο κόσμο στην βάση της σύνθεσης και όχι της επιβολής και του ολοκαυτώματος.
Στην αρχαία Ρώμη, το αυτοκρατορικό φαντασιακό φιλοτεχνήθηκε με βάση την οικουμενική, ημιθεϊκή μορφή του Αλέξανδρου, ο οποίος υπήρξε το πρότυπο των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Οι συντεταγμένες της πολιτικής σκέψης του, άλλωστε, όπως η οικουμενική και πολυεθνική του αντίληψη, λειτούργησαν ως υπόδειγμα της ρωμαϊκής πολιτειακής αντίληψης.
Άλλωστε οι κατακτήσεις του Αλεξάνδρου δεν κατέληξαν σε προσωρινή στρατιωτική κατοχή λαών, αλλά σε πολιτική και πολιτιστική ανασύνθεση της Ασίας με βάθος και διάρκεια. Η Αλεξανδρινή οικουμένη, από την Αδριατική μέχρι τα Ιμαλάϊα, υπήρξε η εδαφική βάση και της Ρωμαϊκής και της διαδόχου της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Χωρίς την εποποιοία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την πολιτική ανοχής και σύνθεσης που αυτός ακολούθησε, δεν θα είχε υπάρξει ούτε το ρωμαϊκό ούτε το βυζαντινό κράτος.
Στην Δύση, ο Αλέξανδρος αποτελεί οικεία μορφή, γιατί ο Δυτικός κόσμος αναπτύχθηκε με βάση τον Ελληνικό πολιτισμό, και η μνήμη της Δύσης είναι η μεταγγισμένη μνήμη της Ελλάδας. Ο Αλέξανδρος είναι ένα ιστορικό πρόσωπο, που διδάσκεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ωκεανίας. Διατριβές εκπονούνται, ολόκληρες επιστημονικές σταδιοδρομίες οικοδομούνται με βάση μία μικρή λεπτομέρεια της ιστορίας του Αλεξάνδρου. Διότι, δικαίως, θεωρείται θεμελιακή προσωπικότητα του δυτικού κόσμου.
Το ελληνικό έθνος, στην μακρά και θυελλώδη διαδρομή του, μετέφερε στην συλλογική του συνείδηση, μνήμη και ταυτότητα, την μυθοποιημένη μορφή του Αλέξανδρου, με συγκινητικούς θρύλους όπως της Γοργόνας.
Σήμερα, εμείς οι Έλληνες έχουμε το μεγάλο ιστορικό προνόμιο να μιλάμε –ανελλειπώς από την αρχαιότητα– την ίδια γλώσσα που μιλούσε ο Αλέξανδρος, να ανήκουμε στον ίδιο αρχαίο -έστω και με επιμειξίες- λαό και να ζούμε στον τόπο που τον γέννησε, τον ανέθρεψε και τον ανέδειξε σε ηγέτη του.
Το μέγα αυτό προνόμιο, το δώρο αυτό της ιστορίας προς το σύγχρονο ελληνικό έθνος, μας δίνει στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε, παραμυθία, αυτοπεποίθηση, ενέργεια και φιλοδοξία γιά το μέλλον. Και μας δίνει το δικαίωμα όχι να ανήκουμε στην Δύση αλλά να αποτελούμε το ιδρυτικό της μέλος.
Πηγή "KontraNews"
http://kostasxan.blogspot.gr/
Παρά τις επικίνδυνες γεωπολιτικές κρίσεις που εξελίσσονται στην Ουκρανία, την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς Ανατολή, όλη η ανθρωπότητα είναι αυτήν την στιγμή προσηλωμένη στα οστά που ανευρέθησαν στον τύμβο της Αμφίπολης.Όλα τα διεθνή ΜΜΕ ασχολούνται με την ταυτότητα του νεκρού, καθώς όλα δείχνουν ότι είτε πρόκειται γιά κορυφαία προσωπικότητα της Μακεδονικής Δυναστείας είτε γιά τον ίδιο τον Αλέξανδρο.
Ο Αλέξανδρος είναι μία προσωπικότητα κοινή στις εθνικές παραδόσεις δεκάδων ανατολικών λαών. Πέρσες, Σύροι, Αφγανοί, Ινδοί, Κινέζοι, Αιγύπτιοι διατηρούν στις παραδόσεις τους ζωντανή την ανάμνηση ενός στρατηλάτη, που προήλασε και κατέλαβε την Ασία όχι καίγοντας και σφάζοντας, αλλά «με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών», ακολουθούμενος από επιτελείο επιστημόνων, απελευθερώνοντας έθνη, σεβόμενος τα ήθη τους, οικοδομώντας πόλεις και χτίζοντας θέατρα (δηλαδή τον βασικό θεσμό της συλλογικής αυτογνωσίας και της άμεσης δημοκρατίας) και δημιουργώντας έναν νέο κόσμο στην βάση της σύνθεσης και όχι της επιβολής και του ολοκαυτώματος.
Στην αρχαία Ρώμη, το αυτοκρατορικό φαντασιακό φιλοτεχνήθηκε με βάση την οικουμενική, ημιθεϊκή μορφή του Αλέξανδρου, ο οποίος υπήρξε το πρότυπο των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Οι συντεταγμένες της πολιτικής σκέψης του, άλλωστε, όπως η οικουμενική και πολυεθνική του αντίληψη, λειτούργησαν ως υπόδειγμα της ρωμαϊκής πολιτειακής αντίληψης.
Άλλωστε οι κατακτήσεις του Αλεξάνδρου δεν κατέληξαν σε προσωρινή στρατιωτική κατοχή λαών, αλλά σε πολιτική και πολιτιστική ανασύνθεση της Ασίας με βάθος και διάρκεια. Η Αλεξανδρινή οικουμένη, από την Αδριατική μέχρι τα Ιμαλάϊα, υπήρξε η εδαφική βάση και της Ρωμαϊκής και της διαδόχου της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Χωρίς την εποποιοία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την πολιτική ανοχής και σύνθεσης που αυτός ακολούθησε, δεν θα είχε υπάρξει ούτε το ρωμαϊκό ούτε το βυζαντινό κράτος.
Στην Δύση, ο Αλέξανδρος αποτελεί οικεία μορφή, γιατί ο Δυτικός κόσμος αναπτύχθηκε με βάση τον Ελληνικό πολιτισμό, και η μνήμη της Δύσης είναι η μεταγγισμένη μνήμη της Ελλάδας. Ο Αλέξανδρος είναι ένα ιστορικό πρόσωπο, που διδάσκεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ωκεανίας. Διατριβές εκπονούνται, ολόκληρες επιστημονικές σταδιοδρομίες οικοδομούνται με βάση μία μικρή λεπτομέρεια της ιστορίας του Αλεξάνδρου. Διότι, δικαίως, θεωρείται θεμελιακή προσωπικότητα του δυτικού κόσμου.
Το ελληνικό έθνος, στην μακρά και θυελλώδη διαδρομή του, μετέφερε στην συλλογική του συνείδηση, μνήμη και ταυτότητα, την μυθοποιημένη μορφή του Αλέξανδρου, με συγκινητικούς θρύλους όπως της Γοργόνας.
Σήμερα, εμείς οι Έλληνες έχουμε το μεγάλο ιστορικό προνόμιο να μιλάμε –ανελλειπώς από την αρχαιότητα– την ίδια γλώσσα που μιλούσε ο Αλέξανδρος, να ανήκουμε στον ίδιο αρχαίο -έστω και με επιμειξίες- λαό και να ζούμε στον τόπο που τον γέννησε, τον ανέθρεψε και τον ανέδειξε σε ηγέτη του.
Το μέγα αυτό προνόμιο, το δώρο αυτό της ιστορίας προς το σύγχρονο ελληνικό έθνος, μας δίνει στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε, παραμυθία, αυτοπεποίθηση, ενέργεια και φιλοδοξία γιά το μέλλον. Και μας δίνει το δικαίωμα όχι να ανήκουμε στην Δύση αλλά να αποτελούμε το ιδρυτικό της μέλος.
Πηγή "KontraNews"
http://kostasxan.blogspot.gr/
