Την μειονεκτική θέση που βρίσκεται σήμερα το ΝΑΤΟ, οι ευρωπαϊκές χώρες αλλά και οι ΗΠΑ απέναντι στην ρωσική υπεροπλία στο έδαφος αλλά και στα τακτικά πυρηνικά όπλα αναφέρει σε άρθρο της η ρωσική εφημερίδα .pravda στην ηλεκτρονική της έκδοση.
Η εφημερίδα αναλύει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ισορροπία στο έδαφος αλλά και πως φτάσαμε σε αυτή ενώ ταυτόχρονα προειδοποιεί πως η Ρωσία διαθέτει και άλλες» πυρηνικές εκπλήξεις| για το ΝΑΤΟ.
Λέει το άρθρο της η ρωσική εφημερίδα: :
«Την 1η Σεπτεμβρίου του 2014 το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία αναφερόταν πως για πρώτη φορά από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η Ρωσία έχει φτάσει σε ίσο επίπεδο με τις ΗΠΑ αναφορικά με τα πυρηνικά όπλα. Μέσω αυτού η Ουάσιγκτον ουσιαστικά παραδέχεται πως η Ρωσία έχει ξανά αποκτήσει το status που είχε η ΕΣΣΔ κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ΄70.
Σύμφωνα με την έκθεση η Ρωσία διαθέτει 528 φορείς πυρηνικών όπλων οι οποίοι περιλαμβάνουν συνολικά 1.643 πυρηνικές κεφαλές, ενώ οι ΗΠΑ διαθέτουν 794 φορείς με 1.652 κεφαλές.
Με βάση τα ανωτέρω νούμερα οι ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις (SNF) φαίνεται πως είναι πιο ανεπτυγμένες από τις αντίστοιχες αμερικανικές καθώς για ίδιες πυρηνικές κεφαλές η Ρωσία χρησιμοποιεί 266 λιγότερους φορείς.
Αυτό βέβαια έγινε δυνατό και με την συνθήκη για τη μείωση των πυρηνικών όπλων γνωστή και ως START-3 που υπέγραψαν στις 8 Απριλίου του 2010 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama και ο τότε πρόεδρος της Ρωσίας Dmitry Medvedev όπου σύμφωνα με την οποία οι πυρηνικές κεφαλές πρόκειται να μειωθούν στις 1550 μέχρι το 2021 ενώ ο αριθμόις των φορέων κάθε είδους (στρατηγικά βομβαρδιστικά, υποβρύχια, βαλλιστικοί πύραυλοι) πρόκειται να μειωθούν στα 700.
Ή συμφωνία ήταν μια νίκη για την Ρωσία καθώς για πρώτη φορά οι ΗΠΑ αναγκάζονταν να μειώσουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο ενώ η Ρωσία είχε τη δυνατότητα να το αυξήσει ιδιαίτερα σε ότι αφορά του φορείς. Ταυτόχρονα η START-3 δεν περιελάμβανε περιορισμούς που υπήρχαν στις START-1 και «-2». Σε αυτούς αναφέρονταν το μέγεθος και οι περιοχές ανάπτυξης κινητών ICBM, ο αριθμός των βαλλιστικών πυραύλων με πολλαπλές κεφαλές όπως και η δυνατότητα επέκτασης σιδηροδρομικού δικτύου στο οποίο μεταφέρονταν κινητοί ICBM.
Έχοντας διαγράψει ως γεωστρατηγικό αντίπαλο οι ΗΠΑ τη Ρωσία βασιζόμενες στην τεχνολογική και στρατιωτική τους υπεροχή η Ουάσιγκτον έπεσε σε μια παγίδα από την οποία δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος έστω και στο μεσοπρόθεσμο επίπεδο.
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για τις λεγόμενες «πολεμικές αναμετρήσεις 6ης γενιάς» όπου θα κυριαρχούν τα όπλα υψηλής ακρίβειας και μεγάλης εμβέλειας και τα οποία θα μπορούν να διασφαλίζουν νίκη εναντίον του αντιπάλου χωρίς να έρχονται σε άμεση επαφή με τις ένοπλες δυνάμεις του.
Το συγκεκριμένο σκεπτικό βέβαια είναι άκρως συζητήσιμο. Οι ΗΠΑ απέτυχαν να επιτύχουν νίκες ασκώντας τέτοιες τακτικές τόσο στο Ιράκ όσο και στο Αφγανιστάν. Πάντως σε αυτό το σημείο η Ρωσία εισέρχεται επί ίσοις όροις και ως απόδειξη είναι τα συστήματα μακράς ακτίνας των βλημάτων cruise που πρόκειται να τοποθετηθούν στα υποβρύχια του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας όπως και οι νέες ΤΠΚ που θα μπουν σε υπηρεσία στο Στόλο της Κασπίας.
Στη σημερινή Ρωσία ότι δηλαδή οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με αυτό των αμερικανικών είναι δύσκολο πιστευτό. Ειδικά από αυτούς που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να βρίσκονται παγιδευμένοι στο μύθο της ρωσικής «αδυναμία» και της «ανωτερότητας» της Δύσης. Ένας μύθος που καλλιεργήθηκε έντονα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄90 και της επιρροής που άσκησε ο Boris Yeltsin μέσω της προδοτικής του στάσης στα ρωσικά εθνικά συμφέροντα.
Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει και κάποιος μπορεί να το διαπιστώσει αυτό.
Για παράδειγμα ας εξετάσουμε τη δυναμική των συμβατικών όπλων στο ευρωπαϊκό θέατρο των επιχειρήσεων. Σε αυτόν τομέα η πεποίθηση είναι πως το ΝΑΤΟ είναι ισχυρότερο. Όπως όμως είναι γνωστό ο πυρήνας των συμβατικών δυνάμεων στο έδαφος είναι τα άρματα μάχης. Τη στιγμή της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ η τελευταία διατηρούσε περί τα 20.000 άρματα μάχης, μόνο στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν αναπτύξει 6000 άρματα μάχης Abrams παρόλα αυτά οι δυνάμεις τους εξακολουθούσαν να είναι μικρότερες και έτσι κατέφυγαν στη χρήση των τακτικών πυρηνικών όπλων.
Το πρώτο μισό της δεκαετίας του ΄50 το ΝΑΤΟ είχε συντάξει μια έκθεση αναφορικά με το τι δύναμη θα χρειαζόταν για να αναχαιτίσει την καταθλιπτική σοβιετική υπεροχή στο ευρωπαϊκό έδαφος. Η έκθεση έλεγε πως για να γίνει αυτό δυνατό θα έπρεπε να δημιουργηθούν 96 μεραρχίες πλήρως εξοπλισμένες με κόστος όμως 1 δισ. $ και αρκετά δισ. $ ακόμη για τη συντήρησή τους. Ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο σχέδιο όμως ξέφευγε εντελώς από τις οικονομικές δυνατότητες της Δύσης.
Η λύση τελικά δόθηκε με τη μεταφορά στην Ευρώπη τακτικών πυρηνικών όπλων. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 το ΝΑΤΟ μετέφερε στην Ευρώπη περί τα 7.000 πυρηνικά όπλα τα οποία ποίκιλαν από κεφαλές για βλήματα πυροβολικού των 155 χλστ. και 203 χλστ. μέχρι για πύραυλους Lacne και ισχύ από 1 έως και 10 Kt.
Με βάση αυτή την ενίσχυση του τακτικού πυρηνικού οπλοστασίου το ΝΑΤΟ πλέον είχε ανάγκη ανάπτυξης μόνο 30 από τις 96 αρχικά εκτιμώμενες μεραρχίες όπως και τελικά έγινε.
Τι γίνεται όμως σήμερα; Στις αρχές του 2013 οι ΗΠΑ είχαν αποσύρει ένα μεγάλο μέρος των αρμάτων μάχης Abrams από την Ευρώπη ενώ οι υπόλοιπες χώρες απέσυραν τα τελευταία 20 χρόνια 10 με 15 άρματα μάχης για κάθε 1 νέο άρμα που έμπαινε σε επιχειρησιακή κατάσταση.
Την ίδια στιγμή η Ρωσία δεν απέσυρε κανένα άρμα…
Το αποτέλεσμα ήταν σήμερα η Ρωσία να είναι ο απόλυτος ηγέτης στο συγκεκριμένο τομέα, με τον ρωσικό Στρατό να διαθέτει 18.177 άρματα μάχης εκ των οποίων 400 T-90, 7.144 T-72B, 4.744 T-80, - 4,000 T-64, 689 T-62 και 1200 T-55 .
Βέβαια μόνο μερικές χιλιάδες από αυτά τα άρματα βρίσκονται σε μονάδες ετοιμότητας επιχειρησιακά ενώ ένας μεγάλος αριθμός είναι κατάσταση μακράς αποθήκευσης αλλά το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση και έτσι ουσιαστικά η Ρωσία δεν έχει χάσει το πλεονέκτημά της αυτό που κρατά από τα χρόνια της ΕΣΣΔ.
Και υπάρχουν και άλλες εκπλήξεις από την Ρωσία: Σε ότι αφορά τα τακτικά πυρηνικά ο ρωσικός Στρατός είναι πολύ πιο ισχυρότερος από το ΝΑΤΟ.
Και αυτό είναι τώρα που οι αμερικανοί το γνωρίζουν καλά. Νόμιζαν για πολύ καιρό ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις δεν πρόκειται να να γίνουν ισχυρές ξανά. Τώρα όμως είναι πολύ αργά.
Σήμερα οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν μόνο 250 τακτικά πυρηνικά όπλα στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων. Οι ΗΠΑ έχουν 200 πυρηνικές βόμβες με συνολική ισχύ 18 μεγατόνων και βρίσκονται σε 6 κύριες ΑΒ στην Ιταλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Τουρκία (σ.σ. παλαιότερα και στην Ελλάδα ως γνωστόν στην 116ΠΝ).
Η Γαλλία έχει 60 περίπου πυρηνικές βόμβες και αυτό είναι περίπου όλο. Από την άλλη πλευρά η Ρωσία έχει 5.000 τακτικά πυρηνικά όπλα διαφόρων μεγεθών και φορέων. Από τους πυραύλους Iskander μέχρι πυρηνικές τορπίλες, αερομεταφερόμενες βόμβες και πυρηνικές κεφαλές βλημάτων πυροβολικού.
Οι ΗΠΑ έχουν μόνο 300 βόμβες Μ 61 αλλά αποθηκευμένες στο έδαφός τους και το χειρότερο αγια αυτές η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί σύντομα καθώς κατέστρεψαν την «κληρονομιά» του ψυχρού πολέμου με όλα τα βλήματα είτε πυραύλους είτε ακόμη και βλήματα cruise.
Στις αρχές του 1991 η ΕΣΣΔ διέθετε περί τα 20 με 22 χιλιάδες τακτικά πυρηνικά όπλα κάθε είδους συμπεριλαμβανομένων και κεφαλών των πυραύλων τακτικού πεδίου μάχης "Luna", "Tochka", και "Oka” Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους ανέπτυξαν τα τακτικά πυρηνικά βλήματα Redstone (370 km), Corporal (125km), Sergeant (140 km), Lance (130 km) και προς το τέλος τα Pershing-1 (740km).
Η σοβιετική απάντηση ήρθε με την ανάπτυξη πύραυλων T-5, T-7, "Luna" RSD-10, P-12, P-14, βομβαρδιστικών Tu-22 και Tu-16, όπως και μεταγενέστερων πυραύλων OTR-22, OTR-23 - P-17, "Tochka", και κεφαλές βλημάτων πυροβολικού των 152, 203 και 240 χλστ.
Στις ρωσικές προτάσεις για αφοπλισμό το ΝΑΤΟ προτίμησε να διατηρήσει την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών πυραύλων μέχρι που ήρθε η «περεστρόικα» και η «γκλάσνοστ» για να θέσουν ένα τέρμα στον ανταγωνισμό αυτό.
Από το 1991 και μετά ξεκίνησαν τα σχέδια για τη μείωση των πυρηνικών όπλων και από τις δύο πλευρές. Στις 29 Ιανουαρίου ο τότε πρόεδρος της Ρωσίας Boris Yeltsin υπέγραψε διάταγμα για την παύση παραγωγής νέων πυρηνικών όπλων. Στη συνέχεια οι ΗΠΑ ξεκίνησαν να επικεντρώνουν την προσοχή τους στην παραγωγή έξυπνων όπλων με στόχο τις περιφερειακές συγκρούσεις αλλά αυτά τα όπλα θα είχαν μικρό αντίκρισμα σε ένα πόλεμο μεγάλης κλίμακας με ένα εχθρό όπως η Ρωσία.
Την ίδια στη Ρωσία όμως οι ειδικοί γρήγορα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μείωση των τακτικών πυρηνικών όπλων έστω και αν τότε η Ρωσία είχε μειωμένο γεωστρατηγικό ρόλο, ήταν εκτός συζήτησης. Τα τακτικά όπλα έπρεπε να διατηρηθούν.
Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε για δύο δεκαετίες περίπου. Την ώρα που ΗΠΑ και ΝΑΤΟ νομίζοντας πως η Ρωσία ήταν εκτός παιχνιδιού κατέστρεφαν τα τακτικά πυρηνικά όπλα και εξαφανίζοντας τις συμβατικές τους δυνάμεις η Ρωσία κρατούσε τόσο τα άρματα μάχης της όσο και τα πυρηνικά της.
.Μέχρι που οι ΗΠΑ να το αντιληφθούν αυτό ήταν πολύ αργά. Το Σεπτέμβριο του 2010 η βοηθός γράμματος για τον έλεγχο των εξοπλισμών του αμερικανικού Πενταγώνου Rose Gottemoeller σήμανε για πρώτη φορά συναγερμό. Οι Ρώσοι είχαν περισσότερα τακτικά πυρηνικά όπλα από τις ΗΠΑ. (σ.σ. και όχι μόνο)
Την ίδια χρονιά οι υπουργοί Εξωτερικών της Πολωνίας και της Σουηδίας απαίτησαν από τη Ρωσία να δημιουργήσει δύο ζώνες χωρίς πυρηνικά τη μια στο Καλίνινγκραντ και την άλλη στη χερσόνησο του Κόλα στις βάσεις δηλαδή του ρωσικού Στόλου της Βαλτικής και της Βόρειας Θάλασσας.
Το Φεβρουάριο του 2011 ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama σε επιστολή του στο αμερικανικό Κογκρέσο ανακοίνωνε την πρόθεσή του να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία για το θέμα της ανισορροπίας στα τακτικά πυρηνικά όπλα. Το 2012 όμως ο νέος πρόσεδρος της Ρωσίας Vladimir Putin ανέλαβε τα καθήκοντα ντου στο Κρεμλίνο και τα σχέδια της Δύσης απέτυχαν.
Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ανακοινώσουν οι ΗΠΑ πριν από λίγες ημέρεςτην έκτακτη οικονομική ενίσχυση του αμυντικού τους προϋπολογισμού ύψους 1 τρισ.# με στόχο τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού τους οπλοστασίου σε μια περίοδο 30 ετών.
Μέχρι τότε όμως η Ρωσία θα έχει και πυρηνικές «εκπλήξεις» στο μανίκι της για τις ΗΠΑ».
defencenet.gr
