Η πολυπροβληθείσα κοινή διακήρυξη ξεκινά ένα νέο κύκλο συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, αφού η “τουρκοκυπριακή” πλευρά είχε διακόψει τις συνομιλίες τον Ιούλιο του 2012, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που βόλεψε αρκετά τους “επικρατέστερους” υποψηφίους των προεδρικών (17&24 Φεβ. 2013) που έθιξαν με ιδιαίτερη σπουδή και φροντίδα τα οικονομικά θέματα της Κύπρου, παραμερίζοντας το κυρίαρχο εθνικό ζήτημα σε δεύτερη μοίρα. Η κοινή διακήρυξη λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα της αποδοχής και από τους δύο επικεφαλής των “κοινοτήτων” της Κύπρου αλλά και των εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδας, Τουρκίας, Αγγλίας, όπως ορίστηκαν το 1959 με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου ερήμην του κυρίαρχου λαού) που προσδιορίζει την βάση των συνομιλιών υπό την αιγίδα του αμερικανοκίνητου Ο.Η.Ε..
Συνοψίζοντας το κοινό ανακοινωθέν, καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει αντικατασταθεί από την “ελληνοκυπριακή κοινότητα” και το κυρίαρχο ζήτημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής να έχει υποπέσει σε “δικοινοτικό πρόβλημα”, που με λίγη καλή θέληση από τις δύο πλευρές μπορεί να επέλθει η ειρηνική συμβίωση με λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Τέτοια έκπτωση στις αυτονόητες αρχές του Δικαίου, πιθανότατα, ουδέποτε υπήρξε ξανά στην ιστορία!
Ας έχουμε την αντοχή λοιπόν να αναλύσουμε ένα προς ένα τα σημεία:
1. ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ: Ομιλούν για σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες ποιοί; Αυτοί που εισέβαλαν, βίασαν, λεηλάτησαν, δολοφόνησαν και κατέχουν παράνομα την γη μας, με την συναίνεση των εκπροσώπων μας που θα έπρεπε να καταγγέλλουν την εδώ και 40 ΧΡΟΝΙΑ συνεχιζόμενη ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, αντί απλά να θεωρούν απαράδεκτο το στάτους κβο χωρίς να καταλογίζουν τις ευθύνες εκεί που πρέπει;
2. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ: Με δεδομένο τον σάλο που είχε δημιουργηθεί και προεκλογικά, αλλά και παλαιότερα για τυχόν διευθέτηση του Κυπριακού ερήμην του κυρίαρχου λαού, φαίνεται ότι οι πιέσεις απέφεραν καρπούς και τώρα επιζητούν την αποδοχή της πλειοψηφίας για σκοπούς σταθερότητας της λύσης τους. Ελπίζουν ότι θα μας πείσουν, αλλά ίσως και να φοβούνται μια νέα ΕΟΚΑ που θα ξεπηδήσει με λαϊκή αποδοχή και που θα αποτελεί ορόσημο στο αν θα μπορέσει να λειτουργήσει. Αρνητικό είναι ότι θα γίνουν ξεχωριστά δημοψηφίσματα (όπως έγινε και το 2004) με την ανάληψη ευθύνης διεκπεραίωσής του στα κατεχόμενα από το ψευδοκράτος, δηλαδή με έμμεση αναγνώρισή του, αλλά και την συμμετοχή των εποίκων εγκάθετων της Τουρκίας που δεν έχουν κανένα δικαίωμα λήψεως αποφάσεων σε θέματα της Κύπρου.
3. Δ.Δ.Ο. & ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ: Αναλύονται παράμετροι λειτουργίας της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Δ.Δ.Ο.) βάσει παλαιοτέρων συμφωνιών, λέγοντάς μας ότι στην Κύπρο θα είμαστε δύο πολιτείες, αλλά στο εξωτερικό θα είμαστε μία. Καταργείται αυτομάτως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του Κυπριακού Ελληνισμού και η “τουρκοκυπριακή” πλευρά από μειονότητα ανάγεται σε ισότιμη κοινότητα. Η παρθενογένεση νεοκυπριακής ιθαγένειας προς αντικατάσταση της Ελληνικής Κυπριακής, είναι μεθόδευση από τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας και άρα δεν μας ξενίζει, αφού οι Ελληνικές ρίζες πάντα θα τους αντιστέκονται.
4. ΕΝΩΣΗ: Ο διακαής πόθος για πολιτειακή Ένωση γενεών και γενεών, που οδηγούσε αμούστακα παιδιά στην αγχόνη για Ιδέες, απαγορεύεται ρητά. Θέλουν την Κύπρο αποκομμένη από τον Ελληνισμό, για να μπορέσει σε βάθος χρόνου η Τουρκία να την απορροφήσει, όπως άλλες ακριτικές περιοχές της Ελλάδας. Την διχοτόμηση/απόσχιση την έχουν και τώρα οι Τούρκοι, αλλά στόχος τους είναι να ελέγξουν ολόκληρο το νησί.
5. ΞΕΚΑΡΦΩΜΑ: Ότι τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα, δίνοντάς μας κρυφές ελπίδες για διεκδικήσεις την στιγμή που αυτοί θα θέλουν να μας επιβάλλουν λύση αντεθνική.
6. ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ: Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λύση είναι προϊόν «από Κύπριους για τους Κύπριους», αλλά αν δεν υπήρχαν εξωτερικές πιέσεις μπορείτε να μας πείτε γιατί ακόμα παραμένει απέναντι ο τουρκικός κατοχικός στρατός ή γιατί παραμένουν οι βρετανικές βάσεις;
7. ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΟ: Έμμεσοι υπαινιγμοί για όσους θα αντισταθούν στην (δια-)λύση που επιδιώκουν να φέρουν με το “θετικό” τους κλίμα και την προσπάθεια αποτροπής της αρνητικής κριτικής.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλα εκατοντάδες θέματα που προκύπτουν από την μη καταγραφή τους στο κοινό ανακοινωθέν, όπως η εξεύρεση της τύχης των αγνοουμένων ή οι αποζημιώσεις των προσφύγων, αλλά είναι φανερό πως δεν τολμούν να τα αγγίξουν προκειμένου «να φτάσουν σε λύση το συντομότερο δυνατό».
Για το ΚΙΝΗΜΑ 3ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ η Κύπρος είναι Ελλάδα και θα μας βρει συμπαραστάτη σε κάθε αγώνα της για αποσόβηση του βάρβαρου τούρκου κατακτητή και των βρετανικών βάσεων στην Μεγαλόνησο. Έχει παρέλθει ο καιρός που τα τερτίπια των ξένων κοτζαμπάσηδων και των εγχώριων κολαούζων τους, όριζαν ετούτον τον Ελληνικό τόπο…
«Αν λαχταράς την ΛΕΥΤΕΡΙΑ
σε άλλον μην ελπίζεις.
Μόνος σου πάρ’ την αν μπορείς,
αλλιώς δεν την αξίζεις…»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2014
| 
