ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ
Τι μου χρωστάς Γερμαναρά!
Τογράμμα που μου έστειλες
στο ξαναστέλνω πίσω.
Για να σκεφτείς,
ναθυμηθείς,
σε ποιούς μιλάς και τί ‘σαι!
Δεν μου χρωστάς Γερμαναρά,
Λίρες, ευρώ και μάρκα….
Μόνο τα νιάτα που έσφαξες,
τ΄αγέννητα παιδιά τους,
αυτά χρωστάς, τ΄ ατίμητα,
Ζωή και βιός του ήλιου!
Ό,τι ποτέ δεν όρισες,
ό,τι ποτέ δεν θάχεις!
Τι μπαταξής γεννήθηκες
και τέτοιοςθ΄ αποθάνεις!
Ύστερη Σκέψη…
To γραμματόσημo έφτυσα,
στο κόλλησα σε καρτα
Πούχει μπροστα το Δίστομο
και πίσω το χωριό μου
πουαποκαΐδι τ΄αφησε,
το γένος σου χτικιάρη!
Τι μου χρωστάς Γερμαναρά!
