29.5.13

Με αφορμή την Ρεπούση. Είναι η Ιστορία επιστήμη; Μπορούν να γράφουν την Ιστορία διαφορετικά οι Έλληνες και διαφορετικά οι κομμουνιστές;


Η φωτογραφία προφίλ του χρήστη Οδυσσεύς Πάτσης

του Οδυσσέως Πάτση

Το Σάββατο, 19 Μαΐου 2012 έγραφα «ΕΔΩ»: «Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με την περίπτωση της Ρεπούση; Να δούμε το πόθεν έσχες της παραδείγματος χάριν. Τους λογαριασμούς της σε ελληνικές και ξένες τράπεζες και ΚΥΡΙΩΣ τουρκικές τράπεζες; Μήπως να αναθεωρήσουμε και την άποψή μας ότι η Ιστορία είναι επιστήμη;».

Το «Καραβάκι της Ιστορίας» σχολίασε: «Όχι, αποδεδειγμένα είναι επιστήμη. Για το άλλο, συμφωνούμε...» παραπέμποντάς με και σε σχετικό σύνδεσμο.

Έναν χρόνο μετά, επ' ευκαιρία της μαύρης επετείου της «Άλωσης της Πόλης μας», αισθάνομαι την ανάγκη  να απευθύνω τα ίδια ακριβώς ερωτήματα τόσο όσον αφορά την Ιστορία, όσο και το τσόφλι που έγινε βουλευτής με χίλιες πεντακόσιες (άλλοι έγιναν με λιγότερες) ψήφους για να αμφισβητεί την ελληνική Ιστορία έτσι, τουλάχιστον, όπως την διδαχθήκαμε, και να απαξιώνει με επαναλαμβανόμενες προκλητικές πράξεις  τα υγιέστερα ίσως ελληνικά φύλλα, τους Ποντίους και τους Μικρασιάτες. 

Πεποίθησή μου είναι, και ας μου κάνει μήνυση, ότι η συγκεκριμένη δεν υπερασπίζεται την επιστήμη (είναι άραγε;) της Ιστορίας, ούτε και την προσωπική συνεισφορά της σ' αυτήν  αλλά την τσέπη της. Από κάπου αυτή η γυναίκα χρηματίζεται, κάποιου είναι μισθοδοτούμενο όργανο. Της Τουρκίας, του Σόρος, της CIA θα σας γελάσω αλλά κάποιον υπηρετεί και οπωσδήποτε όχι την αλήθεια και όχι τον ελληνικό λαό.

Και έρχομαι στο θέμα της Ιστορίας σαν επιστήμης. Ήδη από το 1965 είχαν αρχίσει δειλά - δειλά οι «αναθεωρητές της Ιστορίας»  κομμουνιστές, να υπερασπίζονται τις θέσεις του Ζαχαριάδη  επί της Ιστορίας τους Έθνους μας, όπως αυτές  περιελήφθησαν στο σχέδιο προγράμματος του ΚΚΕ που δόθηκε στην δημοσιότητα  στις αρχές του 1954  όπου, όπως λέει ο σύντροφός του Δημήτρης Βλαντάς «...ο Ζαχαριάδης, με μεγάλη ευκολία "έκοψε" την ιστορική συνέχεια του ελληνικού λαού.... Ούτε μία φορά δεν αναφέρει τη λέξη Έλληνες, γράφει μόνο για ρωμιούς και γραικούς...Η πνευματική συνεισφορά του Ζαχαριάδη δεν έχει καμμιά αξία....». Ο Ζαχαριάδης ξαναέγραψε την Ιστορία μας όπως  βόλευε αυτόν και τον Στάλιν και οι κομμουνιστές εκπαιδευτικοί, ανάμεσα στις τόσες αποκαταστάσεις και «αφορισμούς» του από το κόμμα (ένα είναι το απόκομμα) τους, απεφάσισαν να μας τον «διδάξουν» αφού προσπάθησαν να στηρίξουν «επιστημονικά» το έργο(;) του.

Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι την Ιστορία την γράφει ο καθένας όπως τον βολεύει.  Την ίδια Ιστορία, διαφορετικά την παρουσιάζουμε εμείς, διαφορετικά οι Σκοπιανοί, οι Τούρκοι ή οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι. Διαφορετικά οι Έλληνες και διαφορετικά οι κομμουνιστές!

Αν ήταν η ανθρωπιστική επιστήμη που « ασχολείται με την έρευνα και την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων» δεν θα στηρίζονταν σε βάσεις γενικά παραδεκτές και μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση από κανέναν; Θα μπορούσε ο κάθε Ρώσος, Σκοπιανός, Τούρκος ή Αλβανός και τα πληρωμένα όργανά τους να ξαναγράφουν Ιστορία κατά το δοκούν; Θα μπορούσε ο Όμηρος να μην είναι Όμηρος, αλλά Ομέρ; Θα μπορούσαν οι Σλάβοι να θεωρηθούν αυτόχθονες των Βαλκανίων; Θα μπορούσε η Βόρεια Ήπειρος να ονομασθεί Νότια Αλβανία; 
Ή μήπως αυτό το «...και την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων» εκμεταλλεύεται ο κάθε «σχιτζής» για να τα οικονομήσει;

Δεν ξέρω αν «λαϊκίζω» αλλά, ερωτήματα  θέτω και ψάχνω απάντηση.


«Ήπειρος, η πατρίδα μας»