Το πάθημα της Ουάσιγκτον, να γίνει μάθημα
Του Σάββα Καλεντερίδη
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας βρίσκεται στην Ουάσιγκτον, συνοδευόμενος από στρατιά δέκα υπουργών, 65 διπλωματών (!), 150 επιχειρηματιών και δεκάδων δημοσιογράφων, για συνομιλίες με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαρακ Ομπάμα.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα, για την ακρίβεια το γραφείο του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά και οιαρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εξωτερικών, προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση που προέκυψε από την απολύτως ταπεινωτική άρνηση του Αμερικανού προέδρου να δεχτεί τον Έλληνα πρωθυπουργό και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν ανακοινωθεί οι επιπτώσεις και οι κυρώσεις εναντίον εκείνου-ων των υπηρεσιακών και πολιτικών παραγόντων που εξευτέλισαν την Ελλάδα, ανακοινώνοντας ένα ταξίδι, χωρίς προηγουμένως να έχουν εξασφαλιστεί οι λεπτομέρειες της συνάντησης με τον Πρόεδρο Ομπάμα, δια της διπλωματικής οδού και όχι μέσω παραθρησκευτικών οργανώσεων, ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν αυτές σχετίζονται με ξένα δόγματα και εξυπηρετούν, κατά βάση, άλλα συμφέροντα.
Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι όταν μετά από τέτοιες διπλωματικές και πολιτικές ήττες, που εξευτελίζουν την Ελλάδα και απομειώνουν το ήδη τρωθέν διεθνές της κύρος, δεν επιρρίπτονται ευθύνες και δεν ζητείται η «κεφαλή επί πίνακι» των υπευθύνων, η ζημιά για τη χώρα είναι ακόμα μεγαλύτερη, ενώ εντυπώνεται και στην ελληνική κοινή γνώμη η πεποίθηση ότι ακόμα και μετά τέτοιες ήττες, συνεχίζονται όλα κανονικά, σαν να μην συνέβη τίποτε.
Ασφαλώς, η άρνηση της αποδοχής της συνάντησης του Αμερικανού προέδρου με τον Έλληνα πρωθυπουργό, είναι σφόδρα πιθανόν να σχετίζεται με επιλογές που έγιναν από την ελληνική κυβέρνηση σε μια σειρά από ζητήματα, όπως ο χειρισμός της οικονομικής κρίσης, οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως για παράδειγμα της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ, κ.λπ., επιλογές που δεν εξυπηρετούν τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για την περιοχή, για το ευρώ και για την Ευρώπη. Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν στην πολιτική και στις διεθνείς σχέσεις, όμως επιβάλλεται ο σωστός χειρισμός και η ανάλογη πολιτική και διπλωματική διαχείριση της κατάστασης για την εξομάλυνση των όποιων προβλημάτων, και πάντως δεν επιλέγεται ο δρόμος της γελοιοποίησης της χώρας.
Επί της ουσίας, σωστά η κυβέρνηση προσπαθεί να προσδώσει πολυμέρεια στην εξωτερική της πολιτικήκαι η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να συνεχιστεί, γιατί η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα,απαιτεί εύστοχες επιλογές σε πολλούς τομείς της εξωτερικής πολιτικής και σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες, που θα έχουν έντονο το στοιχείο της οικονομικής διπλωματίας, αφού μόνο μια τέτοια πολιτική μπορεί να προσδώσει ευσταθή ισορροπία στην ελληνική οικονομία και στην ίδια τη χώρα.
Μιλάμε για πολλές και μικρομεσαίου μεγέθους πολιτικές κινήσεις, προς διάφορες κατευθύνσεις, χώρες και αγορές, αφού όταν η Ελλάδα επιχείρησε να κάνει στρατηγικές κινήσεις, χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπόψη και να προσμετρά την αντίδραση άλλων γεωπολιτικών παικτών, πλήρωσε ακριβό τίμημα. Η περίπτωση του South Stream, είναι χαρακτηριστική και οι επιπτώσεις από την αμερικανική αντίδραση, είναιορατές ακόμα και στην Πάρνηθα, τα βουνά της Πελοποννήσου και της Εύβοιας! Άλλωστε, οι πολλές μικρομεσαίου μεγέθους κινήσεις, σε πολλές χώρες, τομείς και αγορές, ενταγμένες σε ένα σχέδιο και συμποσούμενες συνιστούν από μόνες τους στρατηγικού χαρακτήρα εγχείρημα, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα και το αδιέξοδο και δύσκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί και να καταπολεμηθεί από οποιονδήπτε διεθνή παράγοντα.
Όμως αυτό προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα έχει κάνει πολύ προσεκτικά και σε βάθος την ανάλυσή της για τους λόγους που οδήγησαν μια ολόκληρη χώρα στην εντατική, με ξένους παράγοντες να αποφασίζουν για την επιβίωσή της, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα εξαλειφθούν οι παθογένειες, θα εξέλθει η χώρα από την κρίση, και θα αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο για να ξαναζήσουμε τα ίδια. Και για να γίνει αυτό, εκτός των άλλων που πρέπει να αλλάξουν, θα πρέπει να αλλάξει και το δόγμα εξωτερική πολιτικής της χώρας, με την οικονομία να γίνεται ο πρώτος στόχος της ελληνικής διπλωματίας.
Τέλος, εκτός από το δόγμα, αυτό που θα πρέπει αδηρίτως να αλλάξει, είναι η ανάληψη και ο καταλογισμός ευθυνών σε πολιτικούς, υπηρεσιακούς και διπλωματικούς παράγοντες, αφού αν είχαν καταλογιστεί ευθύνες για τους υπεύθυνους του φιάσκου του Κατάρ, δεν θα βιώναμε την ήττα της Ουάσιγκτον, και θα αποφεύγαμε άλλον έναν διεθνή διασυρμό της χώρας!
Όσον αφορά στο ταξίδι του Τούρκου πρωθυπουργού, θα δούμε όλες πτυχές της επίσκεψης στο άρθρο μας της Κυριακής!
Ες Κυριακήν τα σπουδαία, λοιπόν!
δημοκρατία
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/
