Ο Γιώργος Χατζηδάκης δεν απομακρύνεται από τις αναμνήσεις του. Θα τον βρεις να ψαρεύει κοντά στον Σκορπιό, να βουτά στα νερά του, να ξεχνιέται στη θέα του. Εκεί που άλλοι βλέπουν ιστορίες για κοσμική ζωή, θαμπωμένοι από τη λάμψη του πλούτου, αυτός αντικρίζει το νησί που τον έθρεψε.
«Εκεί βρίσκεται το δεύτερο σπίτι μου» λέει κοιτάζοντας τον Σκορπιό από τη μαρίνα στο Νυδρί. Φοράει γυαλιά με φακούς που σκουραίνουν το ήλιο, όπως έκανε και ο πρώην εργοδότης του. Τον θυμάμαι όχι ως αφεντικό, αλλά «ως ευεργέτη της περιοχής».
Στη φωτογραφία η τότε έφηβη Αθηνά Ωνάση αγναντεύει από τον Σκορπιό
Ο Γιώργος Χατζηδάκη είναι ένας από τους δεκάδες κατοίκους του λευκαδίτικου τουριστικού θερέτρου οι οποίοι συνταξιοδοτήθηκαν με ένσημα που κόλλησαν στη δούλεψη του Αριστοτέλη Ωνάση. Μετά τον θάνατο του εφοπλιστή το 1975 και αργότερα της κόρης του Χριστίνας, το προσωπικό του νησιού σταδιακά μειώθηκε και ο Σκορπιός μετατράπηκε, σύμφωνα με τους Νυδριώτες, σε μαυσωλείο. Η είδηση όμως ότι η εταιρία συμφερόντων της Ρωσίδας Γεκατερίνα Ριμπολόβλεβα αγόρασε τον όμιλο εταιριών της Αθηνάς Ωνάση, στον οποίο ανήκουν τα νησιά Σκορπιός και Σπάρτη, αναθερμαίνει τις ελπίδες των ντόπιων για δημιουργία νέων ευκαιριών.
«Οι πιο πολλοί ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει. Οτι θα έρθει κόσμος, όπως έγινε και επί Ωνάση» λέει ο κ. Χατζηδάκη.
Ήταν 18 ετών όταν άφησε την γενέτειρα του, τον Μόλυβο Λέσβο, αναζητώντας μεροκάματο στην Αθήνα. Στον τόπο του δεν υπήρχαν τότε ευκαιρίες και οι νέοι έψαχναν πλοία να μπαρκάρουν. Τυχαία, θυμάται, σε ένα καφενείο του Πειραιά του πρότειναν να πάει στη Γλυφάδα για να πιάσει δουλειά ως καμαρότος σε βαπόρι. Μια λάντζα τον μετέφερε στη θαλαμηγό του Ωνάση «Cristina O».
To γιοτ του Ωνάση «Cristina O» το 1970 στον Σκορπιό
Ήταν ένας από το 50μελές πλήρωμα που επί μήνες ταξίδευε σε Μεσόγειο και Ατλαντικό, έδενε σε Μόντε Κάρλο, Λας Πάλμας και Σκορπιό. Αγόρασε σπίτι στο Νυδρί, παντρεύτηκε εκεί. Η γυναίκα του ήταν μία από τις τρεις καμαριέρες της θαλαμηγού. Ο κ. Χατζηδάκη έμεινε στο σκάφος έως το 1977, όταν η Χριστίνα Ωνάση το παραχώρησε στο ελληνικό δημόσιο.
Πως το νησάκι έγινε θέρετρο
Ο Αριστοτέλης Ωνάση αγόρασε τον Σκορπιό 3 εκατ. Δραχμές το 1963. Από το 1959 ενδιαφερόταν, σύμφωνα με τους Νυδριώτες, για την αγορά κάποιας νησίδας στο σύμπλεγμα των Πριγκιπονήσων. Ο Νίκος Κομινάτος, ιδιοκτήτης ταβέρνας στο Νυδρί, λέει ότι ο Ωνάση έβαλε αρχικά στο μάτι τη νήσο Μαδουρή. Ο εφοπλιστής έδωσε στον Ν.Κομινάτο μια λευκή επιταγή για να την παραδώσει στους ιδιοκτήτες, την οικογένεια Βαλαωρίτη. «Πες τους να γράψουν ό,τι ποσό θέλουν» του είπε. Εκείνοι όμως απέρριψαν την πρόταση.
Οταν ο Ωνάσης απέκτησε τον Σκορπιό το νησί στερούνταν υποδομές. Μόνο μια παλιά κατοικία υπήρχε εκεί. Με τον καιρό ο τόπος μεταμορφώθηκε. Στρώθηκε άσφαλτος συνολικού μήκους επτά χιλιομέτρων. Φυτεύθηκαν περίπου 3.000 δένδρα.
Οι επεμβάσεις όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Αποψιλώθηκε ένας λόφος για τη δημιουργία ελικοδρομίου. Χτίστηκαν μαρίνες, ταβέρνες, κατοικίες για το εργατικό προσωπικό. Χρειάστηκαν πέντε γεωτρήσεις στο Μεγανήσι για να τροφοδοτήσουν τον Σκορπιό με νερό. Αργότερα το νησί απέκτησε και δικό του σύστημα αφαλάτωσης, οι σωλήνες του οποίου είναι ορατοί αν κάνεις τον περίπλου.
ΠΗΓΗ: TA NEA/real.gr
