Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΟΜΠΟΥΚΗΣ Υποστράτηγος ε.α.
Εφημερίδα ‘’ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ’’ ΜΆΡΤΙΟΣ 2013
Παραβρέθηκα την περασμένη εβδομάδα στην μεγαλειώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αποστράτων που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Για πρώτη φορά στα στρατιωτικά χρονικά, βγήκαμε στους δρόμους όλοι εμείς που, από την Σχολή Ευελπίδων διδαχθήκαμε ότι ο Στρατιωτικός δεν κατεβαίνει σε πορείες και διαμαρτυρίες! Κι όμως οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες μας (;;;) μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση απόγνωσης, ώστε να επιζητούμε το δίκιο μας στους δρόμους…
Είναι πλέον γεγονός ότι τα νέα φορολογικά μέτρα, σε συνδυασμό με τις μέχρι και κατά 60% περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, έχουν πλέον στοχοποιήσει αυτή την τάξη της ελληνικής κοινωνίας, με σκοπό την πλήρη απαξίωση, εξαθλίωση και εξαφάνιση του ηθικού των εν ενεργεία και εν αποστρατεία συναδέλφων ώστε να μην υπάρξει αντίσταση στην οιαδήποτε εξωτερική ή και εσωτερική επιβουλή κατά της πατρίδας!
Ο πραγματικός πολλαπλασιαστής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ο άνθρωπος. Ο στρατιωτικός καλείται να διαθέτει υψηλό βαθμό προσωπικής και συλλογικής δέσμευσης και ανεπτυγμένες ψυχικές, ηθικές και σωματικές δυνάμεις. Τοποθετώντας τις ανάγκες Έθνους και Στρατού πάνω από τις δικές του και της οικογένειας του, αποποιούμενος οικιοθελώς πολλά ατομικά δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι συμπολίτες του και υποβάλλοντας εαυτό και οικογένεια σε παντοειδείς στερήσεις και δυσκολίες, δικαιούται να αναμένει από την Πολιτεία τιμή, σεβασμό και αμοιβή ανάλογη της προσφοράς, ενώ η Πολιτεία επιβάλλεται να αγκαλιάζει το στρατιωτικό προσωπικό, εν ενεργεία και αποστράτους με ένα Εθνικό Συμβόλαιο στο οποίο να αναγνωρίζεται η ιδιαιτερότητα της Στρατιωτικής Υπηρεσίας και να επιδεικνύεται αυτή η φροντίδα και η τιμή.
Γιατί ο Στρατός είναι ξεχωριστός και ιδιαίτερος απο όλους τους άλλους δημόσιους οργανισμούς. Αυτό το συμβόλαιο η πολιτεία το κατήργησε μονομερώς παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις!
Το ερώτημα λοιπόν είναι τι κάνουμε εμείς, ως πολίτες αυτής της χώρας, για να έχουμε μια ελπίδα και πιθανότητα ν' αλλάξει αυτή η ζοφερή κατάσταση έστω και μακροπρόθεσμα.
Πιστεύω ότι όπως μας απαξίωσαν οι σημερινοί πολιτικοί μας πρέπει να τους απαξιώνουμε καθημερινά και εμείς. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει ότι δήθεν υπάρχουν νέοι πολιτικοί με μοντέρνα οράματα. Έχουν μπει κι’ αυτοί στο δικομματικό δίπολο ακολουθώντας και συνυπογράφοντας σαν κομματικά στρατιωτάκια τις εντολές των έξωθεν αφεντικών τους. Ποιος αλήθεια αντιλαμβάνεται στη σημερινή Ελλάδα τη βαρύτητα του Στρατού ως παράγοντα ισχύος του Κράτους;
Προσωπικά πιστεύω ότι η δική μας συνδρομή μπορεί να είναι η αφύπνισή μας και συμμετοχή μας στα κοινά ως ενεργοί πολίτες, ώστε να πιέσουμε τα πράγματα και ν’ αναγκάσουμε το διεφθαρμένο σημερινό πολιτικό κατεστημένο, να τροποποιήσει θεμελιωδώς το Σύνταγμα, ώστε να προκύψουν κόμματα με διαφάνεια και δημοκρατική συγκρότηση.
Εν τω μεταξύ, εκτιμώ ότι είναι η κατάλληλη ώρα κι εμείς οι πολίτες, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να δουλέψουμε περισσότερο και ν' αλλάξουμε την νοοτροπία μας στο τρόπο που ψηφίζουμε.
