Πατριώτες…
Του Θανάση Νικολαΐδη
Η κατάσταση είναι σοβαρή, αυτήν τη φορά. Και βαραίνει όλους μας η ευθύνη. Για ό,τι κυρίως δεν πράξαμε, στα χρόνια της (δια)φθοράς. Και δεν είναι μόνο παιχνίδια πολιτικών, με τα καπρίτσια και την ξεδιαντροπιά τους με «έργα». Τώρα, απλώς…άραξαν. Παθητικά και περιμένοντας. Και μόνο αν πρόκειται π.χ. για μοιρασιά αυτοκινήτων, οι μεν δείχνουν πόσο υπεράνω προνομίων είναι, οι άλλοι σπεύδουν και…λύθηκαν όλα τα προβλήματά μας. Και μόνο για τη λίστα των ελβετοκαταθετών δεν επιμένουν. Λες να κι είναι μέσα της και οι ίδιοι…
ΚΙ αν παίζαμε για χρόνια «εν ου παικτοίς», ήρθε η ώρα για το (άδειο) ταμείο και για λογαριασμό που δεν πρόκειται να μας δώσουν. Κι είναι τόσο σύνθετο το κουβάρι με τα διαπλεκόμενα και τους εμπλεκόμενους, που δεν βρίσκεται «δικαστής» να τους δικάσει και τιμωρός να τολμήσει.
ΦΕΥΓΟΥΜΕ απ’ τους πολιτικούς και πάμε στους…πατριώτες που λέγαμε. Με τα κλεμμένα είτε τα νόμιμα στη σιγουριά της Ελβετίας-διεθνές θησαυροφυλάκιο που δεν πρόκειται να γνωρίσει πόλεμο ο κόσμος να χαλάσει. Είναι ο μακρινός φακελάκιας, μπορεί κι ο διπλανός σου μεροκαματιάρης. Τα’ κονόμησε ο πρώτος παράνομα, εξοικονόμησε (νόμιμα) μερικά χιλιάρικα ο δεύτερος και τα…ακούμπησαν στη μακρινή Ελβετία. Δεν τα «επαναπατρίζουν» ο κόσμος να χαλάσει και μόνο η δραχμή στον ορίζοντα θα τους ξεσήκωνε για (εξ)αγορές στην ημεδαπή. Και δήλωναν στην ντόπια εφορία πενταροδεκάρες (όταν…υπέβαλλαν δήλωση)-τόσο πολύ την…έτρεμαν, στη χώρα της ατιμωρησίας.
ΜΑΣ πρότειναν Γερμανοί την τεχνογνωσία τους και ομάδα ειδικών για σύλληψη της φορολογητέας ύλης και απειλήθηκαν να «φάνε ξύλο» όχι, βέβαια, από εκείνους που τρόμαξαν ως φοροκλέφτες, αλλά απ’ τους συνήθεις καθημερινούς ξεβράκωτους που δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τα…δεσμά τους.
ΓΡΑΨΑΜΕ για τους μεγαλοκλέφτες της εφορίας που έχουν τη δύναμη και τον τρόπο να ξεφεύγουν. Και, βέβαια, δεν στριμώχνεις εύκολα τους βαποράδες που σε απειλούν και εκβιάζουν με την «ξένη σημαία» και με τα καράβια τους σε ξένα ναυπηγεία. Φωνάξαμε για τους βιομηχάνους και τα μονοπώλια και φεύγουνε για ξένες αγορές. Είναι οι λίγοι με τα πολλά. Είμαστε οι πολλοί με τα λίγα. Ωστόσο, η φοροκλοπή πάει σύννεφο. Τα απειράριθμα μαγαζιά και μαγαζάκια του «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» που ποτέ τους δεν έκοψαν απόδειξη, ο γιατρός-ιδιώτης που σου προτείνει δυο τιμές για να…διαλέξεις, ο «καημενούλης» παζαρτζής που κραυγάζει «από ‘μένα βρήκες να ζητήσεις απόδειξη;» είναι η καθημερινότητα του έλληνα που δεν ελπίζει τίποτα. Συνιστούν μιαν ολότητα που εγγυάται πως είμαστε ευρωπαίοι στα χαρτιά, επιμένοντας ελληνικά, στην Ελλάδα της ατιμωρησίας και της αρπαχτής.
