Κομπάρσοι και πρωταγωνιστές
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΦΥΛΑΞΕ σκοπιά στα σύνορα, στις πόλεις, στα χωριά, μην έρθουν μπολσεβίκοι και του πάρουν την κατσίκα. Όταν η πλουτοκρατία δεν έχανε πόντο απ’ τα κεκτημένα της, κι αυτός, λιποβαρής τω πνεύματι και γαλουχημένος «εθνικοφρονικά», καθάριζε για την τους αφέντες και τον…βασιλιά του. Για την Ελλάδα όπως την ένιωθε.
ΤΑ χρόνια πέρασαν, οι αγώνες απέδωσαν και ο «αγώνας» συνεχίζεται. Με τη φτωχολογιά αντιμέτωπη μην πειραχτούν τα έσοδα των εχόντων και καλοπληρωμένων του δημοσίου. Εργαζόμενοι και «εργαζόμενοι» των υπουργείων, στις ΔΕΚΟ που διορίστηκαν για σκληρές δουλειές και την επόμενη του διορισμού τους τρύπωσαν σε γραφεία. Κι αν τους ρωτήσεις τι δουλειά κάνουν, σου απαντούν «χτύπησα κάρτα».
ΕΧΕΙ το νου της η πλειονότητα των «προλετάριων», τεντώνει τ’ αυτί κι ανοίγει το μάτια μην αδικηθούν οι έχοντες. Έτοιμος για κινητοποίηση ο φτωχούλης, μη θιγεί ο πλούσιος και στενοχωρηθεί ο αφέντης. Μη βάλουν χέρι στους υψηλόμισθους και μια απ’ τα ίδια από συνήθειες και πρακτικές. Δεν βλέπεις βιομήχανο να διαμαρτύρεται κι ούτε καλοπληρωμένους διευθυντάδες να «εκτίθενται». Καθαρίζουν γι αυτούς και τα συμφέροντά τους οι παθιασμένοι που επιμένουν κομματικά, με την (ψευδ)αίσθηση πως κουμαντάρει τα πράγματα. Σε περίοδο που η κρίση πάει να τα ισοπεδώσει εντάσσοντας τις ιδεολογίες στη λογική και στην ανάγκη του πρακτέου.
ΝΑ δούμε και άλλο πεδίο «δράσης», αντίδρασης και παρεμπόδισης της αλλαγής σε χώρους που δεν σηκώνουν αναβολές και λόγια; Τον χώρο της Μ. εκπαίδευσης με τα δωρεάν βιβλία, τουςμαθητεμπόρους, την αποστήθιση και τη «μόρφωση» συμπυκνωμένη στο εισιτήριο για τα ΑΕΙ. Να πάμε πιο…ψηλά. Στην ανώτατη (λεγομένη) εκπαίδευση, συνέχεια της προηγούμενης. Εδώ, φίλε μου, δεν υπάρχουν νόμοι και κανόνες και η αυθεντία της έδρας, ο απρόσιτος καθηγητής του παρελθόντος έγινε «συνεργάτης» του φοιτητή-συνδικαλιστή. Για την ψήφο του με ανταλλάγματα και τη διαφθορά διάχυτη στα οικονομικά των σχολών. Με ακατδίωκτους μπροστάρηδες μην αλλάξει κάτι, μη τους πάρουν απ’ το χέρι τη σφραγίδα του πρύτανη και διαλύσουν την…παρέα.
ΟΧΙ στις οριζόντιες περικοπές κι είναι σωστό και προϋπόθεση. Ναι στο πλαφόν για μισθούς και συντάξεις υψηλόμισθων. Και, βέβαια, μη ξεσηκώνονται οι χαμηλόμισθοι για το…ανοσιούργημα. Κι αν τα’ φερε για μια στιγμή η ανάγκη να στριμωχτούν οι έχοντες, μη σπεύδουν οι μη έχοντες να καθαρίσουν για πάρτη τους. Είναι γελοίο, λυπηρό, πλην…κλασικό, στην Ελλάδα των πατρικίων και πληβείων, όπου δεν βλέπουμε βιομήχανο να κατεβαίνει τους δρόμους ή εφοπλιστή να «εκτίθεται». Το κάνουν άλλοι για λογαριασμό του και οι δρόμοι στενάζουν από πένητες που καθαρίζουν.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, με τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσοι ντυμένους στα καλά τους.
